Zaczarowany Dywan

Zapewne możesz się zastanawiać, jak powstały pogłoski o lataniu na dywanie, kto to wymyślił? Otóż historia ta sięga czasów średniowiecza, a wszystko to zaczęło się od pewnej bardzo pomysłowej kobiety, która była czarownicą. Pewnego dnia, tubylec przyłapał inną czarownicę na lataniu na miotle. Dlatego też zaraz po tym niecodziennym widoku, udał się do króla, władającego do dzisiaj nieznanym państwem i opowiedział o tym, co widział. W średniowieczu czarownice zazwyczaj były zabijane, za używanie czarów lub były poddawane śmiertelnym próbą, by udowodnić swoją niewinność.

Wracając do historii króla, po usłyszeniu opowieści poddanego od razu zakazał latania na miotłach pod groźbą, zabicia lub uwięzienia. Jednak dzięki temu wydarzeniu, pewna czarownica wynalazła latający dywan, przez który w późniejszych latach zdobyła sławę wśród innych pogan wierzących w magię. Zwana była jako Ania Soplica, wtedy miała około 25 lat i od początku swojego życia zajmowała się i zgłębiała tajemnice magii. Mieszkała wraz z matką i młodszą siostrą na uboczu miasta, blisko lasu. Od dzieciństwa była zafascynowana zdobywaniem wiedzy o magii, jednak jej młodsza siostra Rita Soplica, nie podzielała jej zachowania, dlatego też wielokrotnie próbowała przekonać siostrę do zmiany zachowania, jednak nie przynosiło to efektów. Ich matka zmarła, gdy Ania miała 5 lat a Rita 4.

Po ukończeniu 18 roku życia Rita wyprowadziła się od matki i siostry, i zamieszkała w centrum miasta. Szybko znalazła sobie męża, a potem zmieniła nazwisko na Horeszko. Wracając jednak do głównej postaci, Ania od wielu lat zajmowała, się tworzeniem eliksirów leczniczych, odkażających oraz przeciwbólowych, jednak od jakiegoś czasu zaczęła interesować się czarną magią. Widząc wielki zysk, jaki płynie z eliksirów, postanowiła, że zacznie tworzyć o wiele cenniejsze mikstury, były to eliksiry umiejętności. Były to takie pozwalające, na przykład na nadludzką siłę lub szybszy bieg, oczywiście działały one przez określony czas. Jednak pewnego dnia udało jej się stworzyć eliksir jaki, jeszcze nigdy nie powstał.

Był to w miarę deszczowy i ponury dzień, Ania nie miała zbytnio planów, dlatego też zaczęła tworzyć mikstury. Chciała uzupełnić zapas eliksirów siły, gdyż to właśnie one najlepiej się sprzedawały. Oczywiście było to nielegalne, gdyż były to czary, jednak Ania sprzedawała to tylko znajomym i zaufanym ludziom lub innym wiedźmom. Jednak zawsze istniało ryzyko, że ktoś może zdradzić jej działania, a wtedy będzie koniec. W trakcie przygotowania, gdy woda się zagotowała na ogniu, dodała tam sproszkowane liście brzozy, śluz ze ślimaka oraz Łuski ryby. Pomieszała trzy razy w prawo, a następnie 3 razy w lewo. Następnie musiała odczekać kilka minut, by potem dodać ostatni składnik-kwiat lawendy.

Zaraz po wymieszaniu, mikstura zmieniła barwę z pomarańczowej na czerwoną, co oznaczało poprawie wykonaną miksturę. Nagle zaczął wiać silny wiatr a przez okno wleciało piórko, Ania nie zdążyła go złapać, przez co znalazło się w eliksirze. Wywar zaczął wrzeć, a pewna cześć zaczęła się ulatniać. Soplica szybko odsunęła się od miejsca wypadku, gdyż nie wiedziała, co się stało z miksturą. Gdy wywar przestał parować, zaciekawiona podeszła do garnka, by pobrać próbkę fioletowej mikstury. A następnie wlała ją na łyżeczkę, która momentalnie zaczęła unosić się w powietrzu. Niepewnie złapała łyżkę w powietrzu i próbowała ja zabrać, jednak bezskutecznie, ten przedmiot nie chciał się ruszyć. Nie rozumiała działania tej mikstury, nigdzie o niej nie czytała, ani o niej nie słyszała. Postanowiła przeprowadzić badania nad tą wyjątkową mikstura. Po kilku godzinach pracy odkryła, że by ruszyć łyżką w powietrzu, trzeba skoncentrować się na energii otaczającej przedmiot, a wtedy wykona ruch, jaki oczekujemy.