Loading...
29ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥLoading...
Βόλος, 12 Φεβρουαρίου 2021Loading...
Ο πίνακας κιμωλίας που συνάντησε έναν ζωγράφο...
Ένας πίνακας θυμάται...
Πάνε χρόνια πολλά, δε θυμάμαι πότε ακριβώς ήρθα σ’ αυτό το σχολείο. Ήρθα για να αντικαταστήσω έναν παλιό μαυροπίνακα. Η χαρά των παιδιών και των δασκάλων ήταν μεγάλη. Ως ο καινούριος πίνακας της τάξης καμάρωνα...
Η κιμωλία και το σφουγγάρι έγιναν οι αχώριστοι καθημερινοί μου φίλοι. Η κιμωλία, πότε στο χέρι των δασκάλων και πότε στα χέρια των παιδιών, έτρεχε πάνω μου για να γράψει γράμματα και αριθμούς. Κι ύστερα το σφουγγάρι στο άψε σβήσε έσβηνε με ένα πρόσταγμα «σβήσε τον πίνακα...», «αμέσως κύριε...».
Τα χρόνια πέρασαν. Άκουσα και είδα πολλά. Άλλαξαν τα θρανία, άλλαξαν και τα βιβλία. Οι μαθήτριες έπαψαν να φορούν μπλε ποδιές κι οι δάσκαλοι κοστούμι με γραβάτα.
Και μια μέρα ένας νέος επισκέπτης έφερε τα πάνω κάτω. Ήρθε και πήρε τη θέση μου. Ήταν ένας άσπρος πίνακας. Έχασα τη θέση μου, έχασα τους φίλους μου και βρέθηκα μόνος και ξεχασμένος...
Μα σήμερα τι γίνεται; Πού με πάνε; Με φόρτωσαν σε αγροτικό. Λέτε να με πάνε για ανακύκλωση;
Μπα... σε σπίτι με πάνε. Κάτι πήρε το αυτί μου. Θα γίνω πίνακας ζωγραφικής για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Θα γυρίσω πάλι στο σχολείο και θα αναρτηθώ σε κεντρικό διάδρομο, όλοι να με βλέπουν...
Πάλι θα καμαρώνω. Κανείς δε θα μπορεί να με αντικαταστήσει.
Η κιμωλία και το σφουγγάρι έγιναν οι αχώριστοι καθημερινοί μου φίλοι. Η κιμωλία, πότε στο χέρι των δασκάλων και πότε στα χέρια των παιδιών, έτρεχε πάνω μου για να γράψει γράμματα και αριθμούς. Κι ύστερα το σφουγγάρι στο άψε σβήσε έσβηνε με ένα πρόσταγμα «σβήσε τον πίνακα...», «αμέσως κύριε...».
Τα χρόνια πέρασαν. Άκουσα και είδα πολλά. Άλλαξαν τα θρανία, άλλαξαν και τα βιβλία. Οι μαθήτριες έπαψαν να φορούν μπλε ποδιές κι οι δάσκαλοι κοστούμι με γραβάτα.
Και μια μέρα ένας νέος επισκέπτης έφερε τα πάνω κάτω. Ήρθε και πήρε τη θέση μου. Ήταν ένας άσπρος πίνακας. Έχασα τη θέση μου, έχασα τους φίλους μου και βρέθηκα μόνος και ξεχασμένος...
Μα σήμερα τι γίνεται; Πού με πάνε; Με φόρτωσαν σε αγροτικό. Λέτε να με πάνε για ανακύκλωση;
Μπα... σε σπίτι με πάνε. Κάτι πήρε το αυτί μου. Θα γίνω πίνακας ζωγραφικής για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Θα γυρίσω πάλι στο σχολείο και θα αναρτηθώ σε κεντρικό διάδρομο, όλοι να με βλέπουν...
Πάλι θα καμαρώνω. Κανείς δε θα μπορεί να με αντικαταστήσει.
Ένας πίνακας θυμάται...
Πάνε χρόνια πολλά, δε θυμάμαι πότε ακριβώς ήρθα σ’ αυτό το σχολείο. Ήρθα για να αντικαταστήσω έναν παλιό μαυροπίνακα. Η χαρά των παιδιών και των δασκάλων ήταν μεγάλη. Ως ο καινούριος πίνακας της τάξης καμάρωνα...
Η κιμωλία και το σφουγγάρι έγιναν οι αχώριστοι καθημερινοί μου φίλοι. Η κιμωλία, πότε στο χέρι των δασκάλων και πότε στα χέρια των παιδιών, έτρεχε πάνω μου για να γράψει γράμματα και αριθμούς. Κι ύστερα το σφουγγάρι στο άψε σβήσε έσβηνε με ένα πρόσταγμα «σβήσε τον πίνακα...», «αμέσως κύριε...».
Τα χρόνια πέρασαν. Άκουσα και είδα πολλά. Άλλαξαν τα θρανία, άλλαξαν και τα βιβλία. Οι μαθήτριες έπαψαν να φορούν μπλε ποδιές κι οι δάσκαλοι κοστούμι με γραβάτα.
Και μια μέρα ένας νέος επισκέπτης έφερε τα πάνω κάτω. Ήρθε και πήρε τη θέση μου. Ήταν ένας άσπρος πίνακας. Έχασα τη θέση μου, έχασα τους φίλους μου και βρέθηκα μόνος και ξεχασμένος...
Μα σήμερα τι γίνεται; Πού με πάνε; Με φόρτωσαν σε αγροτικό. Λέτε να με πάνε για ανακύκλωση;
Μπα... σε σπίτι με πάνε. Κάτι πήρε το αυτί μου. Θα γίνω πίνακας ζωγραφικής για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Θα γυρίσω πάλι στο σχολείο και θα αναρτηθώ σε κεντρικό διάδρομο, όλοι να με βλέπουν...
Πάλι θα καμαρώνω. Κανείς δε θα μπορεί να με αντικαταστήσει.
Η κιμωλία και το σφουγγάρι έγιναν οι αχώριστοι καθημερινοί μου φίλοι. Η κιμωλία, πότε στο χέρι των δασκάλων και πότε στα χέρια των παιδιών, έτρεχε πάνω μου για να γράψει γράμματα και αριθμούς. Κι ύστερα το σφουγγάρι στο άψε σβήσε έσβηνε με ένα πρόσταγμα «σβήσε τον πίνακα...», «αμέσως κύριε...».
Τα χρόνια πέρασαν. Άκουσα και είδα πολλά. Άλλαξαν τα θρανία, άλλαξαν και τα βιβλία. Οι μαθήτριες έπαψαν να φορούν μπλε ποδιές κι οι δάσκαλοι κοστούμι με γραβάτα.
Και μια μέρα ένας νέος επισκέπτης έφερε τα πάνω κάτω. Ήρθε και πήρε τη θέση μου. Ήταν ένας άσπρος πίνακας. Έχασα τη θέση μου, έχασα τους φίλους μου και βρέθηκα μόνος και ξεχασμένος...
Μα σήμερα τι γίνεται; Πού με πάνε; Με φόρτωσαν σε αγροτικό. Λέτε να με πάνε για ανακύκλωση;
Μπα... σε σπίτι με πάνε. Κάτι πήρε το αυτί μου. Θα γίνω πίνακας ζωγραφικής για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Θα γυρίσω πάλι στο σχολείο και θα αναρτηθώ σε κεντρικό διάδρομο, όλοι να με βλέπουν...
Πάλι θα καμαρώνω. Κανείς δε θα μπορεί να με αντικαταστήσει.
Εφημερίδα "ΘΕΣΣΑΛΙΑ"
Παλιός πίνακας κιμωλίας στο 29ο Δημοτικό Βόλου θα μετατραπεί σε έργο ζωγραφικής για την επέτειο του ’21
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΕΜΕΡΓΕΛΗΣ
12 Φεβρουαρίου 2021
Παλιός πίνακας κιμωλίας στο 29ο Δημοτικό Βόλου θα μετατραπεί σε έργο ζωγραφικής για την επέτειο του ’21
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΕΜΕΡΓΕΛΗΣ
12 Φεβρουαρίου 2021
Χάρη στην εξαιρετική πρωτοβουλία των διδασκόντων του 29ου Δημοτικού στον Βόλο, ένας παλιός πίνακας κιμωλίας θα μετατραπεί σε έργο ζωγραφικής από τον σκηνοθέτη και εικαστικό Κώστα Υφαντή, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο διευθυντής της σχολικής μονάδας, κ. Γεράσιμος Τσιμπλούλης μίλησε για τον πίνακα που θα κοσμήσει σε λίγο καιρό το 6/θέσιο 29ο Δημοτικό Σχολείο στη συνοικία των Αγίων Αναργύρων.
Ο Κώστας Υφαντής είναι γνωστός στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης και όχι μόνο. Διδάχθηκε σκηνοθεσία στη σχολή του Λυκούργου Σταυράκου. Στη συνέχεια αποφοίτησε από τη σχολή κινηματογράφου και θεάτρου της Ευγενίας Χατζίκου, σπούδασε και ζωγραφική στην Αθήνα, ενώ εξαιρετικά είναι τα δείγματα γραφής του στην ποίηση. Μαζί με τη σύζυγό του Μάρω, διατήρησαν επί σειρά ετών στα Παλαιά το εργαστήρι «Μελισσοκέρι και δημιουργία», ασχολούμενοι με τη μικρογλυπτική, την αγιογραφία, αλλά και τη συντήρηση συλλεκτικών ειδών.