Μεγάλη Εβδομάδα

Από την Ανάσταση του Λαζάρου
στην Ανάσταση του Χριστού

Έθιμα και παραδόσεις

Σάββατο του Λαζάρου

Tο Σάββατο του Λαζάρου είναι αφιερωμένο στην ανάσταση του φίλου του Χριστού
Λαζάρου. Το θαύμα αυτό το έκανε ο Χριστός στην Βηθανία, λίγο πριν το Πάθος
του και την δική του Ανάσταση. Ο Χριστός φώναξε στον νεκρό φίλο του Λάζαρο,
που ήταν ήδη τέσσερις μέρες νεκρός στον τάφο: "Λάζαρε Δεύρο έξω". Ο Λάζαρος
τότε αναστήθηκε και έδωσε χαρά στις αδελφές του Μάρθα και Μαρία και όλους
τους παρευρισκομένους. Αυτό το γεγονός μας ετοιμάζει για την Ανάσταση του
Χριστού.

Κάλαντα Λαζάρου

Φούρνοι Ικαρίας

Κάλαντα Λαζάρου

Λάζαρος στην πόρτα σου,
να σου ψοφήσ’ η κότα σου
κι αν δε μου δώσεις έν’ αυγό
να σου ψοφίσουνε κι οι δυο.
Λάζαρος απελυτρώθη,
ανεστήθη κι εσηκώθη.
Πες μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
Eίδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς μου, των χειλέων
γιατί δεν αντέχω πλέον.
Λύστε μου και τα χεράκια,
βγάλτε μου και τα κεράκια
για να δω, να ξαποστάσω,
το Θεό μου να φωνάξω.
Λάζαρέ μου, Λάζαρέ μου,
φίλε μου και αδερφέ μου,
τη Mαρία να φωνάξεις
και τη Mάρθα για να κράξεις.
Άνοιξε καλέ κυρά
του Λαζάρου μια φορά
και τ’ αυγό μες στο καλάθι
με το Λάζαρο ετάφη.

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωνουν ανήμερα το πρωί του Σαββάτου κουλουράκια, τα οποία τα ονομάζουν «Λαζαράκια», «Λαζάρηδες» ή αλλιώς και «Λαζαρούδια»

Πού ’σαι Λάζαρε,
πού είναι η φωνή σου,
που σε γύρευε
η μάνα κι η αδερφή σου.

Ήμουνα στη γη,
στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς,
εχθρούς βαλαντωμένος.

Βάγια, βάγια των Βαγιών
τρώνε ψάρια, τον κολιόν
και την άλλη Κυριακή
ψήνουν το παχύ τ’ αρνί.

Τα κάλαντα κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στο Ακραίφνιο Βοιωτίας, το 1972

Κυριακή των Βαΐων

Tην Κυριακή των Βαΐων, γιορτάζουμε την
πανηγυρική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα
και την υποδοχή του από τους κατοίκους με
κλαδιά και δάφνες (μετά βαΐων και κλάδων).

Ο ταπεινός Χριστός, εισέρχεται στην πόλη
πάνω σε ένα γαϊδουράκι και ο λαός βγαίνει
έξω να τον υποδεχθεί ως βασιλιά φωνάζοντας:
«Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι
Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Δεν δίνει όμως ιδιαίτερη σημασία στην λαμπρή
υποδοχή, αλλά προχωρά γνωρίζοντας ότι την
προσωρινή αυτή αγάπη θα διαδεχθεί το μίσος
και η παράδοση του στο Πάθος και τον Σταυρό.

Ο ιερέας ,στο τέλος της Θείας Λειτουργίας μοιράζει βάγια.

Στην απογευματινή ακολουθία των Παθών ακούγεται το "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται..."

«Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός (Νυμφίος) καταμεσίς της νύχτας, και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας».

Μεγάλη Δευτέρα

Tη Μεγάλη Δευτέρα η Εκκλησία, μας υπενθυμίζει την ιστορία του παγκάλου Ιωσήφ, του γιού του πατριάρχη Ιακώβ και δισέγγονου του Αβραάμ, ο οποίος, όπως και ο Χριστός, έπαθε πολλά απο τα αδέλφια του που τον ζήλευαν και αφού πωλήθηκε από αυτούς σε εμπόρους, οδηγήθηκε στον Φαραώ, όπου κατόπιν φώτισης του Θεού εξηγά σ' αυτόν το όνειρο που είχε δει και ζητούσε την εξήγησή του και έτσι γίνεται γενικός άρχοντας της Αιγύπτου. Απο αυτή τη θέση βοήθησε και χόρτασε τον λαό του όταν προσέφυγαν κοντά του μετά απο πείνα που έπεσε στη χώρα. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο Χριστός πωλήθηκε και προδόθηκε από ένα μαθητή του, βασανίστηκε από τον αγαπημένο λαό του, τους Εβραίους, αλλά όπως και ο Ιωσήφ γίνεται Σωτήρας για τον λαό που προσφεύγει κοντά Του.