DEĞERLER

Az gittim, uz gittim. Sonbaharın dökülen yaprakları ayaklarımın altında üç ay yol gittim. Derken kış geldi çattı ve ben karlara bata çıka Adalet Köyü’ne geldim. İliklerime kadar üşümüşken köyün muhtarı Adil amca bana evini açtı, sımsıcak çay ikram etti. Çayı içince kendime geldim.

-Köyünüzün ne güzel bir ismi var. -Burda herkes birbirine adil davranır. Kimse kimseye haksızlık etmez. Herkes birbirinin hakkını korur ve gözetir. Bu yüzden köyümüzün adı Adalet Köyü'dür. -Ne güzel! Peki adalet ile ilgili bir atasözü bilir misiniz? -Tabii bilirim. -Heybemde sizin de bir atasözünüzün olmasını çok isterim. -Adalet topaldır ,ağır yürür fakat gideceği yere er geç varır. -Teşekkürler efendim, ben gideyim artık. -Yolun açık olsun evlat. Koydum atasözünü heybeme, gidiyorum başka değerlere…..

Watercolor texture 1

Paper stack border

&nbsp;Heybemde sevgi sözcükleri gönlümde sevgi çiçekleri ile vardım Saygı Köyü'ne…&nbsp; Karşıma çıktı güzel mi güzel, tatlı mı tatlı bir çocuk.&nbsp; - Merhaba Efendim hoş geldiniz&nbsp; köyümüze yolculuk nereden nereye?&nbsp; -Merhaba evlat Sevgi Köyü' nden çıktım yola, vardım Saygı Köyü'ne… Daha nice yol var önümde… Toplayacağım pek çok atasözü heybeme…&nbsp;

-Saygı diyince akan sular durur bizim köyde… Sevgi ve saygı bir bütündür aslında.Heybenize ekleyecek bir atasözü de ben söyleyeyim müsadeniz olursa.&nbsp; -Tabiki evlat çok mutlu olurum.&nbsp; -Her ne görürsen dirlikte, Saygı göstermek iyidir dirlikte.&nbsp; Ekledim bir atasözü daha, koyuldum yoluma…&nbsp;

Üç yüz yaşındayım evvel zamanda. Mavi çadır gerilmiş, duydum pazar kurulmuş. Vurdum karıncaya palanı, kırk yerinden bağladım kalanı. Sardım sırtıma seksen sekiz çuval soğanı. Vardım pazara. Vay ne pazar ne pazar…. Geldim yine bir köye. Köyün pazarına doğru yola koyuldum. Oturdum bir pazarcı amcanın yanına. Selam verdim. Sordum ona : - Amca köyünüzün adı nedir? .&nbsp; Amca: -Sabır Köyü'dür,dedi. -Neden Sabır Köyü .&nbsp; -Herkes işini sabırla yapar da ondan dedi.&nbsp;

Pazarcı amca ile akşam vaktine kadar oturup sohbet ettik. Fakat amcanın tezgahındaki malları satın almaya kimse gelmedi.&nbsp; -Amca ! sabahtan beri bir türlü satış yapamadın. Akşam oldu. Eve nasıl ekmek götüreceksin ,dedim. Derken akşam vakti birden müşteriler gelmeye başladı. Amcanın malları birer birer satılmaya başladı.&nbsp; Pazarcı amca: -Bak evlat dedi. Bütün mallarım satıldı. Sabır etmek lazım. Sabır etmez isen hiçbir işin sonu gelmez, dedi.&nbsp; -Anladım dedim. Eeee pazarcı amca o zaman bana sabır ile ilgili bir&nbsp;atasözü söyle de heybeme koyup yola çıkayım! Pazarcı amca: -"Sabreyle işine, hayır gelsin başına" dedi.&nbsp; Atasözümü koydum heybeme gidiyorum başka değerlere…&nbsp;

Nice yollar gittim.. Kıştı bahar oldu. Çiçekler açtı doğa canlandı. Uzaklardan göründü evlerinden dumanlar tüten bir köy...Yaklaştıkça farkettik herkeste bir telaş.&nbsp; Kazanlar kurulmuş birlik beraberlik içinde çalışıyor tüm köylüler. Bizi görünce: -Hoşgeldiniz PAYLAŞIM köyüne&nbsp;, dediler. İkramların sohbetin ardı arkası kesilmedi. Heybemiz sevgiyle mutlulukla ,yardımlaşmayla ,paylaşımla, sıcacık muhabbetle doldu taştı…

&nbsp;Ayrılık vakti geldi çattı: Bize bir atasözü söyleyin&nbsp; evlat, heybemize katalım.Gittiğimiz yerlerde sizleri analım,anlatalım. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Dediler ki: -"Misafir sevenin sofrası boş kalmazmış Komşu komşunun külüne muhtaçmış. Paylaş ki artsın mutluluğun sevincin Asıl varlığın paylaştığın kadarmış…"&nbsp; Ekledim bu atasözleri heybeme, yeni duraklara varmak üzere düştüm yollara...

&nbsp;Ben Evliya Çelebi.. Çok yer gezdim hayatım boyunca. 'Seyahatname' adlı kitabıma hepsini ilmek ilmek işledim. Şimdi de öğrencilerimle 'DEĞERLER KÖYÜ 'nü gezeceğim. Bazı öğrencilerim gezip gördüğümüz yerlerin hikayesini yazacak. Bazıları resmini çizecek. Bazıları da sizler için seslendirecek. Köyden ayrılırkende heybesine o köye ait bir atasözü atacak. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;İlk durağımız SEVGİ köyü. Şimdi sözü öğrencilerime bırakıyorum…

Heybemde atasözlerim, aklımda derin düşüncelerim düştüm yollara. Gezdiğim köyleri, öğrendiğim değerleri düşündüm yol boyunca. Öyle dalmışım ki düşüncelere, az mı gittim çok mu gittim bilmem. Önüme çıkan taşa takılmamla yere kapaklanmam bir oldu.Düşünce, etrafıma bir sürü insan toplandı. Nerdeyim, burası neresi dememe kalmadan .Biri kolumdan tutup kaldırdı,biri yürümeme yardımcı oldu,biri heybemi taşıdı ,götürdüler beni köyün misafirhanesine .

&nbsp;-Belli ki yabancısın yolcu ,nereden gelip nereye gidersin? Bir bir anlattım gezdiğim yerleri, yaşadıklarımı. -Peki ben nerdeyim? -"İşbirliği ve Dayanışma Köyü "burası dediler hep birlikte. -Ne anlamlı bir isim , neden bu ismi koymuşlar ? Gençlerden biri; -Atalarımız " Nerde birlik ,orda dirlik" diyerek koymuşlar bu ismi köyümüze. Kimin neye ihtiyacı olursa ,işbirliği ve dayanışma ile halledilir bu köyde -Çok beğendim köyünüzü. O zaman bana köyünüzle ilgili bir atasözü söyleyin de onu da heybeme atayım. &nbsp;Yaşlı bir amca; _Bizi en iyi anlatan "Bir elin nesi var ,iki elin sesi var." atasözüdür evlat . &nbsp;&nbsp;Aldım atasözümü, attım heybeme selametle deyip düştüm yollara.....

&nbsp;Az gittim uz gittim. Dere tepe düz gittim. çayır çimen gezerek, sümbül&nbsp;lale biçerek, soğuk sular içerek, altı ayla bir güzde bir arpa boyu yol gittim. Yolum çıktı Sevgi Köyü’ne. Köyde beni sevgiyle karşıladılar, çok güzel ağırladılar.

Köy odasında yemekten sonra güzel bir sohbete başladık. Köyün en yaşlı dedesine sordum: &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;- Sizin köyün adı neden Sevgi Köyü? &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;- Yavrum, biz mutlu,neşeli ve sevgi dolu yaşadığımız için buranın adı Sevgi Köyü. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;- Dede ne güzel. Bana heybeme atacağım bir atasözü söyler misin? &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;- Tabi ki söylerim. Ağaç gölgesiz, insan sevgisiz olmaz.&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;- Bana müsade Dede, yolum uzun. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;-Yolun açık olsun, bizden Saygı Köyü’ne selam olsun.

Dere tepe düz gittim.Çayır çimen geçerek,arpa buğday biçerek,soğuk sular içerek,altı ay bir düz gittim.Yürüdüm vardım bir bağa.Daldım bir konağa.Vay,sen misin&nbsp;dalan!Kimi kolumdan tuttu kimi bacağımdan. Attılar beni&nbsp;derin bir suya çırpındıkça çırpındım ama bir türlü kurtulamadım.Çaresizken çıktı karşıma&nbsp;bir babayiğit.Beni kurtardı bir çırpıda.Babayiğit: _ Geçti evlat geçti artık korkma. -Büyük kahramanlık gösterip beni kurtardın.Sana&nbsp;nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum. Önemli değil evlat. Kahramanlık bize atadan&nbsp;miras.Kim zor durumdaysa&nbsp;hemen koşarız yardıma. -Buranın adı nedir babayiğit ? -Burası “Kahramanlık Köyü” evlat.

-Burası “Kahramanlık Köyü” evlat. Babayiğit beni atıyla evine götürdü. Orda kurulanıp yeni kıyafetler giydim. Sıcacık sobanın yanında ikramlarla karnımı güzelce doyurdum .Artık çıkmalıyım yola . Heybeme koyacağım atasözü sende var mı ola? -At bakalım heybene bu atasözünü baktıkça burayı hatırla. "At ölür meydan kalır, yiğit ölür şan kalır”. dedi. &nbsp;Evliya Çelebi&nbsp;Kahramanlık Köyü’nden çıkıp&nbsp;başka diyarlara yol alırken&nbsp;yaşadıkları olayları düşündü. Memleketimde&nbsp;ne kadar güzel değerler ve&nbsp;bu değerleri anlatan atalarımızın sözleri var diye düşündü. Heybesindeki&nbsp;atasözlerini&nbsp;, yaşadıklarını tüm insanların bilmesi gerektiğini düşündü ve bunları bir kitap haline getirmeye karar verdi.

Az gittim, uz gittim. Dere tepe düz&nbsp;gittim. Baharın açan çiçeklerinin kokusunu içime çekerek, üç ay yol gittim. Derken yaz geldi çattı ve ben Dürüstlük köyüne geldim. Ağzım dilim kurumuşken köyden bir nine karşıma çıktı.“Hoşgeldin evlat köyümüze.” dedi. Bu güzel nine evine buyur etti. Bana buz gibi ayranından ve çöreklerinden ikram etti. Kendime geliverdim hemen. Teşekkür ettim nineye.

-Köyünüzün ne güzel bir ismi var. -Burada herkes birbirlerine karşı dürüst davranır. Kimse kimseye yalan söylemez. Herkes birbirlerinin hakkında her şeyi bilir, doğru söylerler ve dürüst davranırlar. Bu yüzden köyümüzün adı Dürüstlük köyüdür. -Ne güzel peki dürüstlük ile ilgili bir atasözü bilir misiniz? -Tabi ki bilirim evlat. -Heybemde sizin de bir atasözünüzün olmasını çok isterim. -Doğru söz katarından belli olur. -Teşekkürler efendim ,ben gideyim artık. -Yolun açık olsun evlat. Koydum atasözünü heybeme, gidiyorum başka değerlere…..

Hurda hurda eşeği yedirdik kurda. Altmış tarla buğday yedim karnım doymadı. Denizi çorba ettim,gemiyi kepçe ettim.Yedim içtim yüzüm gülmedi. Yediler yemiş&nbsp;parayla biter her iş…&nbsp;derken yoluma baska bir köy çıkıverdi.&nbsp; Uzaktan izledim köyün insanlarını. Herkes kendini yapacağı işe vermiş. Harıl harıl tarlada çalışıyorlardı.

Birden tarlada çalışan insanların içinde buldum kendimi. Sordum çalışan köylülerden birine. -Burada insanlar ne de güzel çalışıyor dedim.&nbsp; -Burası "ÇALIŞKANLIK KÖYÜ "dedi bana. Burada herkes birlikte çalışır.&nbsp;Böylece kendimizi zorlu kış şartlarına hazırlamış oluruz. Hiçbir aile zorluk çekmeden kışı atlatır.&nbsp;Hadi gel biraz ara verip sana tarlada ektiğimiz taze ürünlerden bir yemek yapayım . O gün karnımızı taze sebzelerle bir güzel doyurduk.&nbsp; Ellerine sağlık deyip gitmek için müsaade istedim. &nbsp;Çalışkan köylüye&nbsp;: -Gitmeden heybeme&nbsp;çalışkanlık ile ilgili atasözü koymak ister misin ? Çalışkan köylü&nbsp;: -"Emek olmadan yemek olmaz" dedi.&nbsp; Heybeme bir atasözü daha koyup gidiyorum başka değerlere...

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.