IPUINAK ITZULBIRATZEN

Misc texture 2

Bazen behin&nbsp;arratoitxo kaskarin eta gazte bat bere amarekin ,zuhaitz baten enborrean egindako etxetxoan bizi zena. Bere ametsa kirolari bat izatea zen. Amaren ideiak antzineko emakumeen bezalakoak ziren; hau da, arratoitxoa oso langilea eta txukuna izan behar zen, beti soineko eta gonekin ondo apainduta joan behar zen eta egin behar zituen gauza guztiak helburu bakar batekin: gizon on batekin ezkontzeko. Aldiz, gure arratoitxo kaskarinari halako ideiak ez zitzaizkion batere gustatzen: Soinekoak gorrotatzen zituen, logela apaintzea asko kostatzen zitzaion eta sekretu bat zeukan: neskak eta mutilak gustatzen zitzaizkion.

Egun batean, ama logela apaintzen behartuz, arratoitxo kaskarina 50 euro topatu zituen oheraren azpian eta amak erositako soinekoz nekatuta zegoenez, praka batzuk eta kamiseta moderno bat erostera joan zen.&nbsp; Etxera bueltatu zenean,ispiluaren aurrean jarri zen zer moduz zegoen ikusi asmoz: -Eder-ederra nago!-esan zuen Arratoitxo kaskarina Arropa honekin institutuko&nbsp;patioan oso eroso jolastuko dut-. Bihar bertan&nbsp;jantzi eta eskolara joango naiz eta mundu guztiak ikusiko nau horrela. Hurrengo egunean, institutuko atsedenaldia ailegatu zenean,&nbsp;zelai errera jolastu zuen eta mundu guztia liluratuta geratu zen. Hala egin eta, saskibaloiko kapitaina pasa zen handik. -Egunon Arratoitxo!-agurtu zuen saskibaloiko kapitaina Arratoitxo begiratuz-.Ai, zein ondo jolasten duzun gaur! Zer esango zenidake nire taldera sartzeko eskatuko bazintut?-Ez,ez,ez saskibaloia ez zait gustatzen-erantzun zion Aratoitxoa-. Saskibaloiko kapitana,lotsaturik alde egin zuen ezezko haregatik,eta,handik pixkatera, futboleko kapitana agurtu zuen Arratoitxoa. -Kaixo,Arratoitxo zoragarri! Zergatik ez zara gure taldera etortzen?

Herriko jendea hurbiltzen zen eta oso pozik zeuden. Asko saltzen zuten. Gominola berdeak ziren jendeari gehien gustatzen zitzaizkionak. Hirurak pozik zeuden.&nbsp;

- Ez, baina nahi dut gominolazko fabrika bat sortu! - Alaaaa!! Ze guay!!!! Guk ere ahal dugu jan pixka bat? - Bai, baina ez asko. Bestela tripako mina izango duzue. Hurrengo egunetan, lan eta lan jarri ziren&nbsp;eta fabrika sortu zuten

Baina egun batean, Gretelek esan zion Nahiari: -&nbsp;Jo, Faltan botatzen ditut izeko eta osaba. -&nbsp;Bai, nik ere bai. -&nbsp;Neskak, baina izeko eta osabarekin joateko, ondo portatu beharko zarete.

Pencils border

San Inazioko ikasleek egindako ipuin bilduma duzue hemen. Guk egiten beste gozatzea espero dugu.

Bertan 7 ipotx topatu zituen eta hauek haiekin geratu ahal zela esan zioten etxeko lanekin laguntzearen truke.

Beste bi ipotx, mineralak hartzera joaten ziren, beste bat, janaria lortzera eta beste biak landareak hartzera medizinak egiteko, izan ere hauek medikua eta erizaina ziren

Edurnezurik baietz esan zuen eta egunero, beste bi ipotxekin batera, lan egiten zuen: ortua zaindu, etxea garbitu, oheak egin, janaria prestatu…&nbsp;

Egun batean, aitaginak, Edurnezuri bizirik zegoela jakin zuen eta bere bila joan zen&nbsp;ipotx batez mozorratuta. Honek mandarina pozoitsu bat eman zion. Edurnezurik mandarina jan zuen. Ipotxek lurrean botata topatu zuten.Hilda zegoela uste zuten.

Otsokumea, basoko otsorik eztiena eta ongi hezitakoa zen. Horregatik, basoko&nbsp;beste otsokumeek iseka egiten zioten beti. Horrelakoak esaten zioten: - Marrubi bat ematen duzu! -Pinpirin! -Txanogorritxu otsokumea. Ah zelako izen poxpolina! . Otso batek Iletsu, Orrolari, Hagin zorrotz... izena hartu behar zuen.

Baina, otsokumea oso atsegina zen basoko animalia guztiekin, eta gainerako otsokumeek berarekin jolastu nahi ez bazuten ere, arratsaldero basoko untxiak, tximeletak, urtxintxak … otsokumearen etxera hurbiltzen ziren elkarrekin jolasteko. Egun batean, jolasten zeuden bitartean… zarata arraroak entzuten hasi ziren. Lurrak dar- dar egin zuen eta bat- batean otso talde bat agertu zen.&nbsp;Otso talde horrek gaiztakeriak egin nahi zituen eta Txanogorritxu otsokumearen etxea inguratu zuten. Otsokume taldearen buruzagia otsokume eme erraldoia zen. Horrela oihukatu zuen: - Zu, Txanogorritxu, ez al dakizu otsoak ez garela horren garbiak? Badakizu kobazuloetan bizi garela eta ez ditugula mahai-tresnak erabiltzen jateko? Otso taldeak otsokumearen lorategia hondatu zuten, etxea zikindu eta askaltzeko zegoen pastela ere jan zuten. Ondoren, kobazulora bueltatu ziren hango lur humel eta hotzean lo egitera.&nbsp; Txanogorritxu otsokumea amonaren etxera hurbildu zen eta gertatutakoa kontatu zion.

&nbsp;Printzeak eten egin zuen: &nbsp;-Ez esan gehiagorik, lasai, gaur gauean hemen egingo duzu lo! &nbsp;Baina ez zen gau bakarra han geratu. Biak oso ondo moldatzen ziren eta oso lagun onak egin ziren. &nbsp;Nahiz eta kanpotik oso ezberdinak izan, barrutik berdinak ziren eta gauza berdinak egitea gustatzen zitzaien. &nbsp;Printzeak honela esan zion behin: &nbsp;-Niri asko gustatzen zait ederra izatea eta ispiluetan begiratzea, baina nire aitak beti esaten dit horrela izan ezkero, ez diodala inori gustatuko.

&nbsp;-Bitxia da, nire amak kontrakoa esaten didalako: gehiago zaindu behar dudala nire itxura. &nbsp;Momentu horretan konturatu ziren oso gustura zeudela bata bestearekin, baina bakoitza bere etxean bizitzea erabaki zuten, nahiz eta ia egunero elkarrekin basora joan animaliekin jolastera eta zuhaitzetara igotzera. AMAIERA

Arinago egiteko parkea zeharkatzea erabaki zuen. Bidean zegoela,&nbsp;parkean bizi zen otsoarekin egin zuen topo. Otsoa, gaiztoa ez, baina nahiko bihurria zen. Biak hasi ziren berbetan eta otsoa, gose zegoenez,&nbsp;gure lagunari janaria kentzea erabaki zuen. Agur esan eta korrika hasi zen autobusa hartzeko. Heldu zenean etxeko atea giltzez itxita zegoen eta tximiniatik sartu zen, baina lapikoa sutan zegoen eta ipurdia erre zitzaion. Momentu honetan Txanogorritxu sartzen zen eta hori ikustean deitu zion anbulantziari ospitalera eramateko. Han aste bat egon zen ondo sendatu arte. Ordurako amama ondo zegoen eta festa bat antolatu zuen. Gonbidatuak Txanogorritxu, gurasoak eta otsoa ere bai. Txanogorritxoren aitak prestatu zuen munduko tartarik handiena eta denen artean jan zuten. Handik aurrera otsoa egunero joaten zen amamaren etxera lanak egiten laguntzeko eta asteburuetan familia osoa biltzen zen elkarrekin bazkaltzeko eta misteriozko liburuak irakurtzeko. Eta hala bazan edo ez bazan sartu dadila kalabazan eta atera dadila San Inazioko plazan.

Prakabeltzek, orduan, bere burua aurkeztu zuen bere osabaren etxera joateko bizitzan eta pizza bat eramateko. Prakabeltz osabarengana joateko baso handi bat zeharkatu behar zuen. Bidean, auzokide baten autoari begira geratu zitzaion

Bazen behin bere aitekin bizi zen 16 urteko neskatila bat. Oso ausarta eta indartsua zen eta kirol egitea asko gustatzen zitzaion, batez ere saskibaloia eta futbola. Kirola egiten ez zegoenena, bideo-jokoetara jolasten ibiltzen zen, “gamer” bikaina zen gure laguna! Ile motza zeukan eta masailak beti gorri. Beti praka beltz bat jantzita eramaten zuenez, Prakabeltz deitzen zioten. Egun batean, bere aitak etxeko lanak egiten zituen bitartean gauzatxo bat komentatu zion Prakabeltzeri. Antza, bere osaba lanean zegoela, garbitzeko produktu batekin kutsatu zen eta etxean zegoen gaixorik.

Txanogorritxo txantxazalea

Bazen behin neska txiki bat Txanogorritxo deitzen zutela txano gorri bat eramaten zuelako beti. Aitak eta amak txandaka egiten zuten lana etxetik kanpo eta egun batean, aitatxo etxean zegoenean, amama gaixotu zen. Aitak esan zion Txanogorritxori: &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;-Tori laztana, joan zaitez amamaren etxera eta eramaiozu saski hau bazkariarekin. Berari gustatzen zaion&nbsp;sagar pastela prestatu diot. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;-Bai aita, oraintxe bertan. Bidetik otsoarekin egin zuen topo, eta honek galdetu zion: &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;-Kaixo, nola duzu izena? &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;-Txanogorritxo naiz. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;-Eta...zer eramaten duzu saskian? &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;-Zuri bost axola! &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;_ Ba, bai…. arrazoia duzu. Nirekin jolastu nahi duzu? - Beno, zer proposatzen duzu? &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;- Lasterketa bat egin ahal dugu, ados?

-Baso erdian dagoen etxetxoraino, ados? -Bale! Etxetxo hori nire amamarena da. Otsoa beste bidetik joan zen eta lehenago heldu zen etxeraino. Amama ez zegoen etxean, lore batzuk hartzera atera zelako eta otsoak amamaren arropak jantzi zituen inor ez ezagutzeko. Txanogorritxo iritsi zenean, amama ikusi zuen ondoko zelaian, baina ez zion ezer esan eta atea jo zuen otsoa hurbil egongo zela pentsatuz.&nbsp;Otsoak, barrutik, sartzeko esan zion, amamaren ahotsa imitatuz. Neskatoa sartu zen eta mozorroturik aurkitu zuen otsoa baina txantxa jarraitu zion. - Amama, zein belarri handiak dituzun! -Zu hobeto entzuteko, maitea - esan zion otsoak. _ Amama, zelako begi handiak dituzun! -Zu hobeto ikusteko, laztana - erantzun zion otsoak. - Amama, zein aho handia daukazun! -Zu hobeto jatekooooo! - esan zuen otsoak. Baina Txanogorritxo ez zen beldurtu. Barre handia egin zuen eta otsoari amama kanpoan ikusi zuela kontatu zion.&nbsp;

Lehio horretan jostailuen kaxa handi bat zegoen eta hortik, beste jostailu batzuk atera ziren: pailaso bat, mutil dantzari bat eta sorpresa kutxa bat. Dantzaria, dantza egiten hasi zen eta kutxatik atera ziren beste jostailu guztiek barre egin zuten, soldadutxu neskak izan ezik. Honek, mutil dantzariaren dantzak txalotu zituen eta besteekin haserretu zen halako antzinako pentsamendua izateagatik. Jostailuek, soldadutxua zirikatzen&nbsp;hasi zuten eta&nbsp;gainera batek, emakumea izanda nola izan zitekeen soldadutxua komentatu zion. Soldadutxua, oso haserretuta berarekin borroketan hasi zen baina zoritxarrez…. haizeak leihotik bota zuen. Jostailu gehienak, barre egiten geratu ziren, soldadutxua ez zela bizirik bueltatuko ideiarekin. Mutil dantzariak, aldiz, oso triste geratu zen, gainera errudun ikusten zuen bere burua. Soldadutxu neskak, kalean gaua pasatu zuen&nbsp;eta hurrengo egunean etxera nola bueltatzea pentsatzen hasi zenean, kalean botata zegoen aldizkari bat ikusi zuen. Oso ona zen papiroflexia egiten,eta paperezko itsasontzi bat eraikin zuen .

Gero,&nbsp;itsasontzian sartu zen eta euriak egindako ibaitxotik bere bidaia hasi zuen. Bidaian,&nbsp;abentura asko bizi zituen: alkantarila batetik erori, arrain baten sabelean egon…. baina gure soldadutxu azkarrak etxera iristea lortu zuen. Bere buelta ospatzeko, mutil dantzariarekin dantzatu zuen eta beste guztiak harrituta geratu ziren eta bere pentsamendua aldatu zuten zergatik ezin daiteke mutil bat dantzaria izan eta neska soldadutxua? Eta ala bazan edo ez bazan sal dadila kalabazan eta erori dadila San Inazio eskolan. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;

Bazen behin bikote bat(errege-erregina) mendian bizi zena. Tibeteko goi-lautada horretako basetxe batean bizi ziren, non hotz izugarria egiten baitzuen. Errege-erreginak ume bat izatea erabaki zuten,baina ez edozein ume: Ile luzedun,azal koloretsua(kafea bezalakoa) eta indartsua izan behar zuen. Haurra jaio zenean, iKatzbeltz deitu zuten. Umeak hiru hilabete zituelarik, bere aita oso gaixorik jarri zen. Sendagilea deitu zuten,baina heldu baino lehen, aitak arnasa galdu zuen eta hil zen. Aita hil eta gero, urteak pasa ziren ama beste mutil-lagun bat aurkitu arte,baina hori gertatu zenean biziki maitemindu zen. Ikatzbeltzen amak ez zekien bere mutil-laguna oso maltxurra zenik. Zack (amaren mutil laguna)egunero gela barruan izkutatzen zen bere ordenagailuarekin interneten sartzeko.

Barruan bakarrik egonda, behin eta berriz galdetzen zion ordenagailuari ia nork zeukan munduko bihotzik onena. Erantzun berbera jasotzen zuen beti: “ Zu zara!” Ama etxean ez zegoela aukera harturik, Ikasbeltz etxetik bota zuen eta etxetik ihes egin zuela esan zion. Egun batean, ordenagailuak erantzun zion Ikatzbeltz zela bihotz onekoa, eta Zack haserre bizian jarri zen. Ikatzbeltz bihotzik onena zeukala entzuterakoan,Zackek erabaki zuen guztiz baliagarria izango zela bere majia egiteko eta ehiztari neskarik onena bidali zuen basora Ikasbeltzen bihotza eskuratzeko. Ehiztaria basora heldu zenean ikatzbeltz aurkitu zuen ,baina hiltzeko ordua helduta, damutu zen eta orein baten bihotza hartu zuen erregeari eramateko. Basetxera heldurik, ehitzariak bihotza eman zion Zackeri, baina lapikoan sartu zenean majia egiteko esperimetua txarto atera zen eta konturatu zen bihotza ez zela Ikatzbeltzena. Orduan, ehiztariari agindudako lana, berak pertsonalki egitea erabaki zuen eta basora abiatu zen.

&nbsp;Medikua eta erizaina heldu zirenean, medizina bat eman zioten eta esnatu egin zen&nbsp;

Handik aurrera oso pozik bizi izan ziren.

Denak ondo zeudela ospatzeko festa bat egin zuten eta ipotxek betiko haiekin geratu ahal zela esan zioten.

Eta hala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila San Inazio eskolako 2. mailan An.

Ehiztariarekin izandako arazoa zela eta, Ikasbeltz urrunera joan zen eta denbora luze ibili eta gero etxe txiki bat aurkitu zuen. Irekita zegoen leihatila batez barrura sartu zen eta harrituta geratu zen: &nbsp;“ ze nolako etxe polita!”. Sopa bero bat prestatu zuen eta jan ostean, nekearen nekez, lotan gelditu zen aulkitxo baten gainean. Etxera heldu zirenean minioak(etxeko biztanleak)lotan aurkitu zuten. Ikatzbeltz esnatu zenean,bakoitzak bere aurkezpena egin zuen:Juanito,Pepe,Naiara,Sara,Iker eta Hex. Lagun onak egin ziren eta egunero, denak batera lantegira joaten ziren, denak,&nbsp;Ikatzbeltz izan ezik, etxean gelditzen zena. Etxean bakarrik aspertzen zenez, Ikasbeltzek erabaki zuen ariketaren bat egitea eta entrenatzaile bat bilatu zuen interneten bidez. Zoritzarrez, aitaordea enteratu zen eta mozorroturik, Ikasbeltzen etxera joan zen entrenatzaile lana betetzeko. Praktikatzen zeudenean aitaordeak kolpe gogor bat eman zion buruan eta lurrean utzi zuen konorterik gabe,hilda zegoela pentsatuz.

Minioak bueltatu zirenean, Ikatzbeltz lurrean etzanda ikusita, medikua deitu zuten. Ikatzbeltz esnatu zen eta&nbsp;medikuaz maitemindu zen.

Ondoren, erabaki zuen bere amaren etxera bueltatzea dena azaltzeko. Amak,azalpen guztiak entzun eta gero, etxetik bota zuen aitaordea eta hortik aurrera poz- pozik bizi ziren betirako bikotea eta ama. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;SAN INAZIO ESKOLA 6.B

Egun batean erabaki zuten etxetik joatea eta basora abiatu ziren, Baina gaua heldu zen&nbsp;eta galdu ziren. Bi neskak oso ausartak zirenez, gau horretarako txabola bat eraiki zuten.

Hurrengo egunean, basora atera ziren berriro eta zortea izan zuten: mugikor bat aurkitu zuten!!!! Nahiak bazekin&nbsp;erabiltzen eta bilatu zuten: BIZITZEKO ETXE BAT NON AURKITU. Bilatzaileak basoan zegoen etxe batera bidali zien.&nbsp;Hara heldu zirenean, gominolaz egindako etxea aurkitu zuten eta bertan Pepito Enanito bizi zen.&nbsp;

Etxeko sarreran aparkatuta zegoen Lamborghinia munduko autorik azkarrena zen, hibridoa eta 800 zaldi baino gehiago zituen. Hori guztia Prakabeltz liluratu zuen, autozalea zen eta hainbeste denbora geratu zenez autoa begiratzen konturatu gabe denbora joan zitzaiola. Berandu zela ohartu zenean korrika hasi zen, asko gustatzen zitzaion korrika egitea. Eta, bat-batean, hara non agertu zitzaion otso handi bat!! -Nora zoaz hain azkar, Prakabeltz?- esan zion otsoak. -Osabarengana noa. Mendiaren bestaldean bizi da eta dagoeneko berandu da- erantzun zion. -Mendiaren bestaldera joateko, bide errazago bat ezagutzen dut- esan zion otsoak Prakabeltz engainatu nahian. Baina Prakabeltz oso azkarra zenez&nbsp;ez zen otsoaz fidatzen. – Lasai otso, nik pentsatutako bidetik ondo&nbsp;joango naiz, eskerrik asko! Otsoak hori entzun zuenean, mendira gora egin zuen eta Prakabeltz baino lehenago heldu zen osabaren etxera. “Tan, tan tan” jo zuen atea otsoak. -Nor da? Galdetu zuen osabak. -Prakabeltz naiz- esan zion otsoak, osabari gezurra esanez. -Ireki atea eta etorri nire gelara, sofan etzanda nago eta- erantzun zion osabak. 5B KO IKASLEEK EGINA

Bazen behin, bere urte-egunean, Aitorrek opari asko hartu zituen. Hauetariko bat berunezko soldadutxu kaxa eder bat zen. Soldadutxuak oso lirainak eta ikusgarriak ziren eta berdintasun handikoak ere bai, baina ere bazegoen soldadutxu neska herren bat. &nbsp; Aitor, ia egun osoa berunezko soldadutxuekin jolasten egon zen&nbsp;eta gaua heldu zenean denak kaxan gorde zituen, soldadutxu neska herrena izan ezik. Nahiz eta herrena izan, hau izan zen gehien gustatu zitzaiona eta horregatik leihoan utzi zuen.

https://api.bookcreator.com/users/v2/1AG8mWSrbMai8pBG5o98NVSW2Qp1/books/fm2VJD19T2a4_woIz8VG8g/assets/mfnt2mdjSVqAysMrXP2zTA.jpeg?width=1073&height=718

Ipuinak itzulbiratzen

-Ez,ez,ez futbola ez zait gustatzen-esan zion Arratoitxoak. Futboleko kapitana joan zen.Eta haren atzetik agertu zen igeriketako kapitaina, eta esan zuen-Erantzungo al didazu orain gauza bat galdetzen badizut? -Zein da galdera?-jakin nahi izan zuen Arratoitxoa. -Gure taldera sartuko zara?-esan zuen igeriketako kapitaina. -Ez,ez,ez igeri egitea ez zait gustatzen-esan zuen Arratoitxoak. Ondoren teniseko kapitaina etorri zen eta esan zion: -Oso ondo jolasten duzu!-esan zuen teniseko kapitaina. -Eskerrik asko!-esan zuen Arratoitxoak. -Gure taldera sartu nahi duzu?-galdetu zion teniseko kapitaina. -Bai,bai,bai tenisa asko gustatzen zait. Arratoitxoa taldera sartu zen eta bere ametsa bete zuen. Eta eta lehiaketa batean lehenengoa geratu zen. &nbsp; Aimar, Ibai eta Jon. 6A

TXANOGORRITXO ETA OTSO BIHURRIA

Bazen behin Txanogorritxu izeneko neskatxo arduratsua eta azkarra. Gurasoekin bizi zen hiri handi batean. Gurasoak txandaka egiten zuten lan, horrexegatik etxeko ardurak (sukaldatzea, arropa prestatzea, erosketak eta garbiketak …) bion artean egiten zituzten, aste batean aitak eta bestean amak.&nbsp;Txanogorritxuk biei laguntzen zien beti. Amama hiriaren beste aldean bizi zen bera bakarrik. Egun&nbsp;batean gaixotu egin zen eta aitak jatekoa&nbsp;prestatu zion, azokan erositako fruta eta barazki gozo-gozoekin, eta&nbsp;poltsa batean sartu zuen dena. Eta halan esan zion Txanogorritxori: - Laztana, amama gaixorik dago, beraz hartu poltsa hau eta&nbsp;eraman amamaren etxera. - Bai aita, oraintxe bertan joango naiz eta egun batzuk geratuko naiz berarekin lagundu ahal izateko. - Oso ondo maitea, baina oso berandu denez hartu autobusa. Tori dirua BARIK txartela kargatzeko. Oso urrun bizi zen amama baina&nbsp;gure neska, kirolari amorratua eta trebea zen&nbsp;eta oinez joatea erabaki zuen. Aitak emandako diruarekin misteriozko liburu bat&nbsp;(Sherlock detektibea) erosi zuen amamari oparitzeko.

-Kaixo, nor zara zu? Esan zuen Gretelek. - Ni Pepito Enanito naiz, hemen bizi naiz eta lagunak bilatzen ditut. Oso baxua naizenez, gauza batzuk ezin ditut egin. Lagunduko didazue? - Bai! Guk zure lagunak izan nahi dugu, baina zure etxean geratu ahal gara bizitzen?

- Bai… baina lan egin beharko duzue. - Zer egin behar dugu? - Etxeko lanak hiruren artean egingo ditugu. - Ados!! Baina zuk lan egiten duzu?

Baziren behin Nahia eta Gretel izeneko bi neska. Zumaian bizi ziren bere izeko eta osabarekin, aitak eta amak kanpoan lan egiten zutelako. Neskak oso bihurriak ziren eta txarto portatzen ziren izeko eta osabaren etxean.&nbsp;

Amama etxera itzuli zen eta hiruren artean aitak prestatutako bazkaria jan zuten. Mmmmmm…..goxo-goxo zegoen! eta amama katarro txiki bat besterik ez zeukan. Eta…hala zan hala ez bazan, sar dadila kalabazan, eta atera dadila San Inazioko plazan. 1.B ko ikasleek egina

&nbsp;Bere amak sarritan esaten zion itxura zaindu eta aldatu behar zuela lagunak eduki ahal izateko, baina Piztik honela erantzuten zion: &nbsp;-Baina ama, berdin zait. Horrek ez dit eragozten egitea gehien gustatzen zaizkidan gauzak, beraz, berdin jarraituko dut. &nbsp;Pizti aspalditik ari zen berdina entzuten eta oso nekatuta zegoen. Ez zuen ulertzen zergaitik zen hain garrantzitsua jendearentzat itxura. &nbsp;batean, bere lagun animaliekin jolasean zegoela, untxi baten atzetik joan zen bere zaldi gainean. Bapatean zaldia isutu egin zen, eta basoan galdu egin ziren. &nbsp;Gaua heldu zenean, euria hasi zen eta ezin izan zuten etxerako&nbsp;&nbsp;bidea aurkitu.

&nbsp;Bapatean, gaztelu bat ikusi zuten eta aterpe bila joatea erabaki zuten. Oso gaztelu handia eta polita zen: oso koloretsua eta disdiratsua zen. &nbsp;Atea jo zuenean, printze eder batek atea ireki zuen. Oso altua zen, ile horiduna eta gaztea. Inoiz ikusi zuen mutilik politena iruditu zitzaion. &nbsp;Mutil hura ikusita, Pizti urduritu zen eta honela esan zion: &nbsp;-Ga… ga… gabon! Sen… sen… sentitzen dut mo…mo….molestatzea. Ba…. ba… basoan galdu e…. e... egin naiz....

PRINTZE EDERRA ETA PIZTIA

Elkarrekin plan bat pentsatu zuten: otsokumeak otso taldea urtebetetze jai batera gonbidatuko zuen. Otsokumeak lanari ekin zion eta gonbidapen polit bat egin zuen.

Otso taldeak gonbidapena jaso eta irakurri zuenean… ezin zuen sinistu! Normalean ez ziren gonbidatuak izaten jaietara. Pozik, urduri eta hunkituta zeuden.

Egun horretatik aurrera, otso taldeak&nbsp;atsegina izatea gauzak hondatzea baino dibertigarriagoa zela ulertu zuen. Urtebetetze jaietara gonbidatuak izan ez ezik, basoko lagun eta animaliarekin jolastu zezaketen eta primeran ibili.&nbsp; 3.mailala Bko ikasleek eginda

Bazen behin bere amarekin bizi zen neska bat. Herri txiki batean bizi ziren, zuhaitzez inguratuta. Asko gustatzen zitzaion basotik korrika ibiltzea eta zuhaitzetara igotzea. &nbsp;Bere lagun bakarrak animaliak ziren. Herriko beste pertsonek ez zuten berarekin egon nahi. Zergaitik? Nagusitzen hasi zenean, bere ilea asko kiribildu zitzaion, aurpegian grano asko atera zitzaizkion, eta gorputza ohikoa baino handiagoa eta indartsuagoa egin zitzaion. &nbsp;Maitasunez, amak Pizti deitzen zion.&nbsp;

Bazen behin familia aberats bat etxe polit batean bizi zela. Egun batean,&nbsp;aita hil egin zen eta bere ama berriro ezkondu egin zen. Ezkondu zen gizonarekin, seme bat eta alaba bat zituen. Errauskinek ondo tratatzen zituen beti, baina haiek ez berari. Ama urrutira joan behar izan zen lanera. Han urte batzuk igaro behar zituen. Bertako erregeek festa bat egin zuten eta herri osoa gonbidatu zuten.Aitaordeak ez zion Errauskineri uzten festara joatea baina berak bere seme-alabarekin joan zen. Bere lagun mina etxean utzi zutela konturatu zen eta joan zen Errauskineren etxera, leihotik sartu zen eta eman zion soineko bat, jordans batzuk, lepoko bat, eraztunak etab Ostean,&nbsp;bere motorra hartu zuen eta gaztelura&nbsp;heldu zenean festara sartu zen. Dantzalekuan, neska eder bat ikusi zuen dantzatzen, beregana hurbildu zen eta konturatu zen printzesa bat zela. Elkarrekin dantzatzen hasi ziren eta maitemindu egin ziren. Konturatu zen ia ia aitaordea bueltatzeko ordua zela eta korrika hasi zen etxera lehenago heltzeko. Gutxigatik lehenago heldu zen.

Printzesa ez zekien bere izena eta maitemindu zenez, bere bila joan zen. Nor zen jakiteko, herritik bilatu zuen Erraskuniren motorra. Azkenean, aurkitu zuen eta atea jo zuen. Atea zabaldu zuen Errauskineren anaiordeak,&nbsp;ikusi zuenean printzesa zela etxera sartzeko esan zion. Errauskiñe agertu zen eta printzesak ikusi zuenean, bere izena galdetu zion. Errauskineren aitaordea, ahizpairdea eta anaiordea txundituta geratu ziren. Printzesak Errauskine hartu eta etxe horretatik atera eta gaztelura eraman zuen. Errauskine eta printzesa ezkondu ziren eta ala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila San Inazio eskolan. &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Lisette, Yajaris eta Enaitz. 6A

Bazen behin, zazpi antzumeak bere aita eta amarekin bizi zirela. Beraien amak kanpoan lan egiten zuen egunean zehar eta aitarekin geratzen ziren etxean. Egun batean, aita etxeko lanak bukatu eta erosketak egitera joan zen, baina joan aurretik bere antxumeei esan zien:&nbsp; - Kontuz ibili txikitxikoak, ez ireki atea inori. Gogoratu, otsoa kaletik dagoela. Eta antxumeek erantzun zuten:&nbsp; -Bai aita, ez diogu inori zabalduko atea,&nbsp;joan lasai. Eta aitak esan zien: -Bale, txikitxoak&nbsp;joango naiz lasai. Antxumeak etxean jolasten geratu ziren, baina bat- batean atea entzun zuten: - kas -kas. Atearen atzean, otsoa zegoen eta antxumeek galdetu zuten:&nbsp; - Nor zara, aitatxoa zara?&nbsp; Otsoak bere ahotsa leuntzen erantzun zuen: - Bai aita naiz, ireki atea, mesedez. Antzumeak ez ziren fidatu eta esan zioten: - Aita zarela jakiteko, erakutsi zure oina. Eta otsoak erakutsi zuen.&nbsp;

-Alde hemendik, zu otsoa zara eta ez zara hemen&nbsp;sartuko. Ondoren, otsoa joan zen leku batera oina zuriz jartzera eta bost minutu geroago antzumeen etxera itzuli zen eta berriro jo zuen atea.&nbsp; Antxumetxoak hain azkarrak zirenez, aita izan beharrean otsoa zela konturatu ziren eta, otsoak konturatu gabe, leihotik alde egin zuten. Berehala, otsoa sartu zen etxera eta ikusi zuen leihoa irekita. Bitartean, gure zazpi antxumeak bere aita topatu zuten. Aitak zer gertatu zitzaien galdetu zuenean, otsoa etxera sartu nahi zuela eta laguntza behar zutela erantzun zioten.&nbsp; Ostean, familia osoa etxera bueltatu zen eta otsoa lo kuluxka egiten harrapatu zuten. Aitak, antxumeek lagunduta, otsoa besotik hartu eta etxetik kanpo bota zuten.&nbsp; Arratsaldean, ama lanetik etxera itzuli zenenan, antxumeak bizitako abentura kontatu zioten eta ospatzeko festa bat antolatu zuten.&nbsp; Eta ala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila San Inazio eskolan. Maikel,Erlantz eta Aitor.&nbsp;6A&nbsp;&nbsp;&nbsp;

Bazen behin, lorez eta zuhaitzez beteriko baso eder batean bizi zen otsokume bat. Otsokumeak apain agertzea gustoko zuen eta orduak pasatzen zituen ispiluaren aurrean.&nbsp; Otsokumea bere gurasoekin bizi zen egurrezko etxe polit batean. Otsokumearen amona egurgilea zen, eta elkarrekin&nbsp;etxea egiteko, basoko egurrik onenak erabili zituzten.&nbsp; Otsokumearen aitona jostuna zenez, urtebetetze egunerako kapa gorri dotore bat oparitu zion egun euritsu eta hotzetatik babesteko. Otsokumeak egunero janzten zuen aitonak oparitutako kapa eta egun horretatik aurrera, basoko animalia guztiak Txanogorritxu&nbsp;otsokumea deitzen hasi ziren.

Egunero galdetzen zion bere ispilu magikoari: nor da pertsonarik boteretsuena? Ispiluak beti erantzuten zion: zu zara.&nbsp;

Aitagina haserretu egin zen eta Edurnezuri hiltzea okurritu zitzaion. Horretarako ehiztari bati agindu zion mendira eramatea bertako animaliek jateko.

Baina egun batean ispiluak esan zion: Edurnezuri da boteretsuena, bihotz onekoa da, beti dago alai eta laguntzeko prest.

Baina Edurnezuri oso indartsua eta azkarra zenez, ihes egitea lortu zuen eta etxe batera heldu zen.

Bazen behin erreinu batean bi errege bizi ziren. Bi errege hauek beso gabeko Txinako alaba lodi- lodi bat adoptatu zuten. Egun batean, erreinu horretako ohituragatik festa bat antolatu zuten&nbsp;alabaren jaiotza ospatzeko. Festa horretara erreinuko jende guztia joan zen, baita maitagarriak ere. Ohitura esaten zuen moduan, maitagarriak haien botere magikoekin bizitzarako gaitasun oso garrantzitsuak oparitu zioten: indarra, kemena,&nbsp;adimen argia eta ontasuna.

Baina festa horretan, sorgin maltxur bat ere bazegoen eta bere oparia ez zen izan hain ona, erregeen alaba madarikatu zuen, nagusia izatean zerbaitekin ziztatuko zela esanez. &nbsp; Alaba alaitasunez beteta bizi izan zen, bere ikasketak bukatu zituen eta medikua izatera iritsi zen. &nbsp; Baina, 18 urte zituenean eta hospitalean&nbsp;bere praktikak egiten zegoenean, sorginaren madarikapena jaso zuen, txerto batekin ziztatu zen eta lo sakon batean erori zen. Herrian neska bat bizi zen , neska hori Daisy deitzen zen eta Loti Ederraren lagun mina zen. Daisy Loti Ederraz maiteminduta zegoen. Egun batean Daisy Loti Ederra hospitalera bisitatzera joan zen. Daisy Loti Ederra lurrean ikusi zuenean konturatu zen zorabiatuta zegoela. Daisy ahal zuen guztia&nbsp;egiten sahiatu zen, baina ez zen esnatzen. Momentu horretan Daisy Loti Ederraren begietara begiratzen gelditu zen eta muxu liluragarri bat eman zion. Ondoren Loti Ederra esnatu zen. Hiru3 aste pasa eta gero, Loti Ederra eta Daisy bikotea bihurtu ziren eta neska Afrikar bat adoptatu zuten. Ala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila San Ignazioko plazan.

Urteak pasatu dira eta dena primeran jarraitzen du. Enanitaren fabrika oso arrakastatsua da eta neskak bisitan joaten dira asteburuetan. Izeko eta osaba, opari bat egin diote Pepito Enanitoari: zanko batzuk oparitu dizkiote handiagoa izateko! Ze pozik dagoen orain Pepito, jada ez da enanito! Eta hala bazan edo ez bazan, sar dadila kalabazan eta atera dadila Levanteko plazan!

Bazen behin, Edurnezuri deituriko neska bat. Bere aitaginarekin bizi zen.

-&nbsp;Egia da, aldatu behar dugu…erakutsiko diguzu onak izaten? -&nbsp;Bai, noski!!! Neskak lan egiteaz gain, ikasi zuten ondo portatzen eta etxeko gauzetan laguntzen. Egunak pasatu ziren eta prest zeuden etxera itzultzeko. Enanito magikoa zenez, osaba eta izeko deitu ditu nesken bila etortzeko.

Azkenean, Enanito agurtu zutne eta eskerrak eman zizkioten. -&nbsp;Bisitan etorriko gara eta postalak bidaliko ditugu. -&nbsp;Baiii, orain barkamena eskatzeko momentua da. Laster arte lagun! -&nbsp;Laster arte neskak!

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.