...200 χρόνια αναμνήσεις !

Paper stack border

Τον δύσκολο καιρό του 1826 ο Καραϊσκάκης διορίστηκε αρχιστράτηγος της Στερεάς Ελλάδας και στάλθηκε ν' αντιμετωπίσει τον Κιουταχή. Ήταν κλέφτης και έπειτα αρματολός στην Στερεά Ελλάδα και ήταν πάντα μαζί μου, με το πιστό του άλογο. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου κατευθυνθήκαμε στην Στερεά, προκειμένου να ξεσηκώσει τα μέρη που είχαν υποταχθεί. Το Νοέμβριο νικήσαμε τις οθωμανικές δυνάμεις στο Δίστομο, όπως και στην επταήμερη μάχη που δώσαμε εναντίον τους στην ορεινή Αράχοβα. Έως τις αρχές του 1827 είχαμε κατορθώσει να εκδιώξουμε τα οθωμανικά στρατεύματα από το μεγαλύτερο μέρος της Στερεάς Ελλάδας.

Parchment

Εγώ και ο Καραϊσκάκης πολεμήσαμε μαζί σε πολλές μάχες, αλλά σε μία από αυτές ο Καραϊσκάκης έπεσε στο κρεβάτι βαριά άρρωστος με υψηλό πυρετό. Όλοι του έλεγαν να μείνει στο κρεβάτι του στη σκηνή και να μην πολεμήσει. Αυτός αρνήθηκε και μου είπε να τον βοηθήσω, ώστε να πάμε να πολεμήσουμε και να κερδίσουμε! Τότε, τον σήκωσα και τον βοήθησα ν' ανέβει επάνω μου για να πάμε να πολεμήσουμε. Δεν τα καταφέραμε όμως. Ένας Τούρκος έριξε το βόλι πάνω του με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Συγκινήθηκα και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν θα ήθελα ποτέ να τον χάσω...

Εγώ, το σπαθί του Παπαφλέσσα, σε όλο τον Αγώνα για την ελευθερία της Ελλάδας είδα και χαρές και λύπες, και ήττες και νίκες. Μια σημαντική μάχη που έδωσα ήταν στα Δερβενάκια. Εκεί, γύρω είδα τους Έλληνες κρυμμένους περιμένοντας το στρατό του Δράμαλη. Κατόπιν, είδα αγωνιστές να ορμάνε στον εχθρό που είχε πλησιάσει στα στενά. Στη συνέχεια, περνούσαν από μπροστά μου εικόνες Τούρκων, οι οποίοι έτρεχαν να σωθούν. Όμως στο Μανιάκι το αποτέλεσμα της μάχης ήταν καταστροφικό. Αρχικά, είδα όλους τους Έλληνες αγωνιστές οχυρωμένους στο ορεινό αυτό χωριό.

Η ομάδα των συγγραφέων ασχολήθηκε με πολύ μεράκι και αγάπη για την Ελληνική Επανάσταση του 1821

και σας αφήνει να απολαύσετε όμορφες διηγήσεις...των ηρώων, άραγε; Όχι!!!

Αλλά ...ενός σπαθιού, ενός αλόγου, τεσσάρων πυρπολικών!!! Και όχι μόνο... Έχετε αγωνία και ανυπομονησία; Σας καταλαβαίνω! Γυρίστε στις επόμενες σελίδες γρήγορα!

γιατί ο ευνοϊκός άνεμος είχε κοπάσει και ένα γαλλικό πολεμικό μας αντιλήφθηκε και άρχισε να μας κανονιοβολεί. Τέλος, το 1826 ο Κανάρης τραυματίστηκε σε επίθεση εναντίον μιας τούρκικης φρεγάτας και κινδύνεψε να αιχμαλωτιστεί. Τον Κωνσταντίνο Κανάρη θα τον θυμόμαστε ως ήρωα. Πριν πεθάνει είπε πως όταν ξεψυχήσει ήθελε να δώσει την καρδιά του στον ελληνικό λαό. Αυτή η πράξη του είναι μια πράξη ηρωισμού και ανδρείας.

Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν πάρα πολλοί Τούρκοι και μεταξύ αυτών και ο ναύαρχος Καρά Αλής. Είχαμε καταφέρει να πάρουμε εκδίκηση για την καταστροφή της Χίου. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου πυρπολήσαμε την αντιναυαρχίδα του νέου Τούρκου ναυάρχου που ήταν αγκυροβολημένη στην Τένεδο. Ο Κανάρης με κόλλησε πάνω της και την τίναξε στον αέρα χάνοντας τη ζωή τους 800 μέλη του πληρώματος. Το 1824 ο Κανάρης κατέστρεψε δυο ακόμη τουρκικά πολεμικά πλοία στη Σάμο και στη Μυτιλήνη. Τον Αύγουστο του 1825 ο Κανάρης ανέλαβε ένα παράτολμο εγχείρημα. Ήθελε να πυρπολήσουμε τον αιγυπτιακό στόλο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Ήμασταν τρία πυρπολικά και δυο πολεμικά καράβια. Στο λιμάνι μπήκε μόνο ο Κανάρης με εμένα υψώνοντας ρωσική σημαία. Προσπάθησε να πλησιάσει τον εχθρικό στόλο, αλλά ο άνεμος έπεσε ξαφνικά και έτσι αναγκάστηκε να μου βάλει πρόωρα φωτιά.

https://api.bookcreator.com/users/v2/1S3Je9SDMeZfmv1mSkcryNrRlPG2/books/VTUYn5kmTUe2bRPgTa1dJQ/assets/rnDLNWzjQD-vPMiPwmpPJA.jpg?width=1020&height=810

● Γκανάς Οδυσσέας ● Ζυγούρας Νικόλας ● Θεοδωρόπουλος Χρήστος ● Λάζαρη Μαρίλια ● Λάττα Έλενα ● Λέντζος Αποστόλης ● Μίλια Άβι Γιάννης ● Τεσσέρη Κάτια ● Τζόλα Αλεξάνδρα ● Τσιούνι Σάρα

Επιμέλεια έργου: Πηνελόπη Κ. Φραντζή (ΠΕ70)

Ο Θούριος του Ρήγα Φερραίου - Νίκος Ξυλούρης

Όμως κάποια στιγμή βγήκε έξω από τη σκηνή του, με έλυσε, ανέβηκε πάνω μου και τρέξαμε να πολεμήσουμε... Δυστυχώς, αργότερα τραυματίστηκε και την επόμενη μέρα, 23 Απριλίου 1827, ξεψύχησε...

Εμείς, τα πυρπολικά του Κανάρη, ζήσαμε ηρωικές στιγμές στο πλευρό του κατά τη διάρκεια του Αγώνα για την απελευθέρωση. Εμένα, πρώτο με ανατίναξε τον Ιούνιο του 1822 στο λιμάνι της κατεστραμμένης Χίου. Εκεί ήταν αγκυροβολημένη η περίφημη ναυαρχίδα του Καρά Αλή " Μπουρλότα Σαϊμάζι". Η νύχτα εκείνη ήταν ιδανική, καθώς δεν είχε φεγγάρι και στο κατάφωτο κατάστρωμα της ναυαρχίδας ήταν 2000 Τούρκοι που γιόρταζαν το Μπαϊράμι. Πλησιάσαμε αθόρυβα το πλοίο και με έδεσαν με γάντζους πάνω του. Αμέσως, ο Κανάρης άναψε το φιτίλι με τον δαυλό. Η έκρηξη ήταν μεγάλη. Η φωτιά απ' το μπουρλότο εξαπλώθηκε γρήγορα στη ναυαρχίδα. Πριν προλάβουν να απομακρυνθούν οι Τούρκοι, η φωτιά έφτασε στην πυριτιδαποθήκη, η οποία ανατινάχθηκε.

Είχα την τιμή κατά τη διάρκεια της Επανάστασης να είμαι το άλογο του ατρόμητου πολεμιστή, Γεωργίου Καραϊσκάκη. Δώσαμε πολλές, σκληρές και δύσκολες μάχες όλα τα χρόνια του Αγώνα. Θυμάμαι το 1826, όταν διασχίσαμε τη Στερεά και ξεσηκώναμε τους πατριώτες, που ήταν υποταγμένοι στους Τούρκους. Ο Καραϊσκάκης τους έλεγε να πιάσουν τα όπλα και να πολεμήσουν μέχρι το τέλος. Στήναμε ενέδρες και εμποδίζαμε τον ανεφοδιασμό των Τούρκων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις μεγάλες μας νίκες στο Δίστομο και στην Αράχωβα. Εκεί πολεμούσαμε μέσα στο χιόνι με κίνδυνο να χάσουμε τη ζωή μας απ' το κρύο.

...Ανάμνηση πρώτη

"Παρατηρώντας "την ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ" από το παράθυρό μου!!!"

Δυστυχώς, γίναμε αντιληπτοί από τους Γάλλους, οι οποίοι άρχισαν να μας κανονιοβολούν. Ευτυχώς, ο Κανάρης κατάφερε να διαφύγει και να φτάσει κοντά στον ελληνικό στόλο. Οι ηρωικές πράξεις του Κανάρη τον ανέδειξαν σε μεγάλο ήρωα του Αγώνα.

Βράδυ της παραμονής της Κυριακής των Βαΐων οι Μεσολογγίτες ακόμα πολιορκούνται από Τούρκους του Ιμπραήμ Πασά. Οι Μεσολογγίτες είναι κουρασμένοι από τις μάχες, δεν έχουν τρόφιμα και πολεμοφόδια. Λόγω των κακουχιών έχουν και πολλές ασθένειες. Έτσι αποφασίζουν να φύγουν από το Μεσολόγγι ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων, επειδή δεν υπήρχε φεγγάρι, οπότε ήταν πολύ σκοτεινά. Οι Τούρκοι όμως αντιλήφθηκαν την έξοδό τους και τους επιτέθηκαν άγρια. Οι Έλληνες φοβήθηκαν για τα γυναικόπαιδα και γύρισαν ξανά στο Μεσολόγγι. Δυστυχώς, στο Μεσολόγγι μπήκαν και οι Τούρκοι και, τελικά, το Μεσολόγγι έπεσε ηρωικά.

Εγώ με το αφεντικό μου έχω περάσει πολλές καταστάσεις και τότε που ήταν κλέφτης και τότε που πάλευε με τον Κιουταχή. ένα πράγμα που ήξερα για το αφεντικό μου καλά ήταν ότι δεν τα παρατούσε ποτέ και ότι ήταν ο πιο γενναίος άνθρωπος. Δεν εγκατέλειπε ποτέ την μάχη και ας ήξερε ότι μπορεί και να πεθάνει. Κάποια φορά το αφεντικό μου ήταν πολύ άρρωστο και δεν θα μπορούσε να πάει στη μάχη. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα εκείνη την ημέρα. Ξαφνικά όμως, βγήκε από τη σκηνή του, με έλυσε και πήγαμε στη μάχη. Δυστυχώς, το αφεντικό μου πληγώθηκε πολύ σοβαρά και στις 23 Απριλίου του 1827...ξεψύχησε.

Ο Παπαφλέσσας, ως υπουργός Εσωτερικών, είχε πιστούς συμμάχους, αλλά ο πιο πιστός του σύμμαχος ήμουν εγώ, το σπαθί του, που ήμουν δίπλα του μέχρι τελικής πτώσεως. Ήμασταν μαζί στις εύκολες και τις δύσκολες μάχες, στις νίκες και τις ήττες, ακόμα κι όταν ζήτησε από την κυβέρνηση την αποφυλάκιση των οπλαρχηγών, που δυστυχώς δεν έγινε. Κι έτσι πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Οχυρωθήκαμε με τους άνδρες του στο ορεινό χωριό Μανιάκι, αποφασισμένοι να μην αφήσουμε τον Ιμπραήμ να περάσει στην Πελοπόννησο. Στα τέλη Μαρτίου του 1825 δώσαμε άνιση μάχη και ο Παπαφλέσσας πέθανε ηρωικά. Μετά από αυτό ο Ιμπραήμ στήριξε το αποκεφαλισμένο σώμα του σε ένα δέντρο, έβαλε το κεφάλι του από επάνω και, τελικά, τον φίλησε στο μέτωπο.

Είχαμε ξεκινήσει μια μεγάλη μάχη στη Στερεά Ελλάδα, αλλά δεν περίμενα ότι τα πράγματα θα πήγαιναν τόσο άσχημα. Μια μέρα που οι Τούρκοι είχαν πάρει την Ακρόπολη, ο Καραϊσκάκης σκέφτηκε να κάνει επίθεση για να τους διώξει. Όμως αρρώστησε πολύ βαριά, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Με πήρε και πήγαμε να δώσουμε ένα καλό μάθημα στους Τούρκους. Όταν φτάσαμε, η μάχη είχε αρχίσει. Το μέρος, εκεί στην Ακρόπολη, είχε γίνει πεδίο μάχης και ακούγονταν παντού τουφεκιές και κανονιοβολισμοί. Φοβόμουν πολύ μην πάθει κάτι ο Καραϊσκάκης και, όντως, μια βολίδα Τούρκου τον τραυμάτισε στην κοιλιά. Είχα αγχωθεί και εγώ όπως και οι Έλληνες, γιατί τραυματίστηκε σοβαρά.

Ήμουν πάντα ο πιστός φίλος και σύντροφος του Καραϊσκάκη. Θυμάμαι τις μάχες που κερδίσαμε μαζί αλλά και τις δυσκολίες που περάσαμε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν μας έστειλαν να αντιμετωπίσουμε τον Κιουταχή. Ο Καραϊσκάκης, που ήταν πρώην κλέφτης, ήξερε τι να κάνει και εμπόδισε τον ανεφοδιασμό των Τούρκων. Τους ανάγκασε να αποχωρήσουν από την πολιορκία της Ακρόπολης. Το ίδιο γενναίος ήταν όταν κέρδισε στο Δίστομο και στην ορεινή Αράχοβα. Όμως ήταν ήδη αρκετά άρρωστος, όταν ήμασταν στην Αττική και ορμήσαμε στους Τούρκους, αλλά ο Καραϊσκάκης τραυματίστηκε θανάσιμα. Την επόμενη μέρα ξεψύχησε. Μου έχει λείψει να ορμάμε μαζί στις μάχες και ήμασταν πάντα πολύ καλοί φίλοι.

Όλες αυτές τις ημέρες έβλεπα τους Μεσολογγίτες μέσα στα τείχη της πόλης. Η εικόνα τους δεν ήταν καθόλου καλή, αφού φαίνονταν πολύ κουρασμένοι, πεινασμένοι και ταλαιπωρημένοι, γιατί οι Τούρκοι δεν άφηναν κανέναν να πλησιάσει κοντά στην πόλη και να τους βοηθήσει. Να, όμως, που ακούγονται ήχοι πολέμου, φωνές και φασαρία. Βγαίνοντας στο παράθυρό μου οι εικόνες είναι σοκαριστικές. Βλέπω τους Μεσολογγίτες να βγαίνουν από τα τείχη της πόλης με τα όπλα τους και πίσω τους να έρχονται γυναίκες και παιδιά. Υπάρχει και κόσμος που μένει μέσα στην πόλη και δεν φεύγει. Και, ενώ νομίζω πως οι άνθρωποι αυτοί κατάφεραν να ξεφύγουν από τους Τούρκους και θα φύγουν από την πόλη, ξαφνικά, γίνεται κάτι τρομερό.

Ο πολυάριθμος στρατός των Τούρκων κατάλαβε αμέσως τι προσπαθούν να κάνουν οι Μεσολογγίτες και του κάνουν επίθεση. Μόνο λίγοι ένοπλοι Έλληνες κατάφεραν να ξεφύγουν, ενώ οι άμαχοι προσπαθούν να γυρίσουν πίσω στην πόλη. Αυτό που διαδραματίζεται είναι πολύ θλιβερό και σκληρό. Οι Τούρκοι σκοτώνουν γυναίκες και παιδιά που δεν έχουν όπλα, ενώ όσοι προλαβαίνουν και μπαίνουν στην πόλη πιάνονται αιχμάλωτοι. Βλέπω παντού νεκρούς, φωτιές και καταλαβαίνω πως το Μεσολόγγι έχει καταστραφεί. Είναι πολύ λυπητερό να βλέπεις ανθρώπους να πεθαίνουν για την ελευθερία τους, αλλά νιώθω και περήφανη που είμαι Ελληνίδα, όταν βλέπω το θάρρος τους.

Ο Παπαφλέσσας τότε γονάτισε κάτω και, κοιτώντας την ελληνική σημαία, ξεψύχησε κρατώντας με στα χέρια του. Ύστερα ο Ιμπραήμ διέταξε τους Τούρκους να ψάξουν να βρουν τον νεκρό. Όταν τον βρήκαν, τον κράτησαν εκεί όρθιο ακουμπισμένο σε ένα δέντρο και ο Ιμπραήμ τον φίλησε στο μέτωπο για να δείξει τον σεβασμό του προς τον Παπαφλέσσα. Συγκινήθηκα πολύ που έχασα τον αγαπημένο μου ήρωα...

...Ανάμνηση δεύτερη

"Το&nbsp;άλογο του Καραϊσκάκη&nbsp;διηγείται τις εμπειρίες του από τις ηρωικές μάχες που έλαβε μέρος έως την τελευταία μάχη, όπου σκοτώθηκε ο ήρωας Καραϊσκάκης"

Ανοίγοντας το παράθυρό μου σήμερα το πρωί αντίκρισα κάτι παράξενο. Κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Ήταν λες και ταξίδευα πίσω στο χρόνο. Είδα ήρωες της Επανάστασης, όπως τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Μιαούλη, τον Καραϊσκάκη και άλλους. Κοιτούσα τους πολιορκητές να κυριεύουν το Μεσολόγγι. Είδα εικόνες που μου δημιούργησαν διάφορα συναισθήματα, συναισθήματα λύπης, φόβου, θυμού και απογοήτευσης. Έβλεπα τα γυναικόπαιδα να αιχμαλωτίζονται από τους Τούρκους και ένιωθα τρόμο. Παρόλα αυτά, οι Έλληνες έδειξαν θάρρος και αυτό μου δημιούργησε χαρά, ασφάλεια και συγκίνηση.

Ένα βροχερό και κρύο βράδυ ενώ κοιμόμουν, με ξύπνησαν κάποιοι πυροβολισμοί. Όταν βγήκα στο μπαλκόνι, αντίκρισα ένα σοκαριστικό θέαμα! Γυναικόπαιδα να τρέχουν προς το κέντρο του Μεσολογγίου και ένοπλοι άντρες να μάχονται εναντίον των Τούρκων. Είχα τρομάξει, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να σώσω την κατάσταση που έβλεπα. Έτσι, έμεινα με ανοιχτό το στόμα να αγναντεύω το Μεσολόγγι να καταστρέφεται ολοσχερώς...Πόσο θλιμμένη ήμουν!

"Τα&nbsp;πυρπολικά του μπουρλοτιέρη Κωνσταντίνου Κανάρη&nbsp;διηγούνται τις εμπειρίες τους από τις νικηφόρες ναυμαχίες και τις καταστροφές των τούρκικων ναυαρχίδων, φρεγάτων και άλλων πλοίων!"

Την επόμενη ημέρα στο Μεσολόγγι κυμάτιζε η τούρκικη σημαία. Το νέο αυτό διαδόθηκε γρήγορα στην Ευρώπη και συγκλόνισε τον κόσμο. Παρόλο που η έξοδος του Μεσολογγίου απέτυχε, παραμένει ηρωική και συμβολίζει τον αγώνα για την ελευθερία πέρα απ' τη ζωή. Επίσης, πάντα θα προκαλεί συναισθήματα συγκίνησης και περηφάνειας, όσα χρόνια και αν περάσουν.

Τότε, πήγαμε στην Αττική για να βοηθήσουμε τους πολιορκημένους αγωνιστές και στρατοπεδεύσαμε στο Κερατσίνι. Ο Καραϊσκάκης ήταν άρρωστος με πυρετό στη σκηνή του, όταν ξέσπασε μια μάχη. Δεν δίστασε όμως να ορμήσει πάνω μου για να πάμε στον τόπο της σύγκρουσης. Δυστυχώς, ήταν βράδυ και τραυματίστηκε θανάσιμα. Την επόμενη μέρα ξεψύχησε. Ο Καραϊσκάκης ήταν ένας πραγματικός ήρωας που το είχε αποδείξει στις μάχες που κάναμε και με τον θάνατό του. Θα τον θυμάμαι για πάντα ως έναν από τους καλύτερους ήρωες της Επανάστασης.

Στενοχωρήθηκα πολύ, γιατί ήμαστε αχώριστοι πολλά χρόνια. Αλλά και πάλι σκέφτομαι ότι πρέπει να είμαι χαρούμενος, γιατί χωρίς αυτόν και τους άλλους Έλληνες ήρωες που μας έσωσαν και μας ελευθέρωσαν από την σκλαβιά δεν θα είχαμε τώρα την ελευθερία μας!

https://api.bookcreator.com/users/v2/1S3Je9SDMeZfmv1mSkcryNrRlPG2/books/VTUYn5kmTUe2bRPgTa1dJQ/assets/SeeDvQLRSwCk77r28k5JIw.jpg?width=1080&height=1456

Ο Παπαφλέσσας ήταν πολύ θαρραλέος. Ως υπουργός εξωτερικών ζήτησε την αποφυλάκιση των οπλαρχηγών. Αργότερα, πήγαμε στη Μεσσηνία και οχυρωθήκαμε στο χωριό Μανιάκι. Μια πολύ δυνατή μάχη δόθηκε στο Μανιάκι στα τέλη Μαΐου 1825. Όλοι πολέμησαν πολύ γενναία για την πατρίδα, όμως στο τέλος, σκοτώθηκαν. Ακόμη και ο Παπαφλέσσας έχασε τη ζωή του. Αυτό ήταν ένα πολύ λυπηρό γεγονός που συγκίνησε μέχρι και τον Ιμπραήμ.

Έργο Θεόδωρου Βρυζάκη με τίτλο "Υπέρ Πατρίδος το παν"

. . . 200 χρόνια αναμνήσεις !

Μαθητές Στ' τάξης 7ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών

Πάτρα, Μάρτιος 2021

Τέλος, πιστεύω πως η απόφαση των Ελλήνων να εγκαταλείψουν το Μεσολόγγι ήταν σωστή, γιατί παρά τις προσπάθειές τους απέτυχαν από θάλασσα και ξηρά και επέλεξαν να είναι "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", όπως έγραψε ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός.

Η Εξοδος του Μεσολογγίου

Ας ακούσουμε ένα απόσπασμα από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους" του Διονύσιου Σολωμού.

Ήταν μια συνηθισμένη μέρα και έπεσα για ύπνο. Πριν κοιμηθώ καλά καλά, άκουσα κραυγές και πυροβολισμούς. Αμέσως, βγήκα στο μπαλκόνι μου και αντίκρισα ένα κόκκινο τοπίο. Χτυπημένοι άνδρες έδιναν μάχη με τους αγριεμένους Τούρκους. Άλογα να πέφτουν καταγής απ' τα βέλη και γυναίκες με παιδιά στις αγκαλιές τους να τρέχουν να σωθούν... Υπήρχαν φλόγες παντού! Φοβήθηκα πολύ και μπήκα μέσα στο σπίτι μου, όσο γινόταν η μάχη. Αυτό το καταστροφικό γεγονός δεν θα το ξεχάσω ποτέ...

Μην μας βλέπετε έτσι μικρά... εμείς ήμασταν ο μεγαλύτερος φόβος για τις τούρκικες φρεγάτες!! Μαζί με τον Κανάρη ξέραμε πώς να πολεμήσουμε τους Τούρκους. Ήταν πολύ γενναίος, ενώ ήξερε πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό που κάναμε. Ποτέ του δεν φοβήθηκε! Ούτε εμείς φοβηθήκαμε, παρόλο που ξέραμε πως και εμείς θα καταστραφούμε στο τέλος. Δεν είναι τυχαίο που διορίστηκε ως αρχηγός του στόλου των πυρπολικών, αφού με το θάρρος του έκανε μεγάλη ζημιά σε πολλά καράβια του τουρκικού στόλου.

Μετά, φάνηκε ο πολυάριθμος στρατός του Ιμπραήμ να πλησιάζει. Τότε, δώσαμε μια ηρωική μάχη αλλά δεν τα καταφέραμε, γιατί οι αντίπαλοί μας ήταν καλά οργανωμένοι και είχαν πολύ περισσότερο στρατό. Αυτή ήταν η τελευταία μάχη του ιδιοκτήτη μου, του Παπαφλέσσα, αφού πολέμησε με ανδρεία, την οποία μέχρι και ο Ιμπραήμ τίμησε, γιατί σκοτώθηκε μαζί με όλα τα παλικάρια χωρίς να υποχωρήσουν.

Όταν τον χτύπησε το βόλι, έπεσε κάτω από εμένα. Αμέσως μαζεύτηκαν όλοι γύρω του και τους έλεγε να συνεχίσουν να πολεμάνε μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματός τους. Την επόμενη ημέρα δεν γύρισε και κατάλαβα ότι είχε ξεψυχήσει. Στενοχωρήθηκα πολύ, αλλά ένιωθα περήφανος που κουβαλούσα αυτόν τον σπουδαίο ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης!

Ο Κανάρης ήταν ο καλύτερος μπουρλοτιέρης. Γενναίος και ριψοκίνδυνος. Μαζί κάψαμε χιλιάδες τούρκικες φρεγάτες. Η δράση μας γινόταν τη νύχτα. Πλησιάζαμε τα εχθρικά πλοία, δενόμασταν επάνω τους και μετά ο Κανάρης μας άναβε φωτιά και εμείς γινόμασταν εκρήξεις που κατέστρεφαν τις φρεγάτες. Κάποιες από τις νίκες μας έλαβαν χώρα στην Χίο, στη Σάμο και τη Μυτιλήνη. Οι εμπειρίες μας με τον Κανάρη, τον μπουρλοτιέρη, ήταν απίθανες και βοήθησαν πολύ στην επανάσταση.

"Το&nbsp;σπαθί του Παπαφλέσσα&nbsp;διηγείται τις εμπειρίες του από τις ηρωικές μάχες που έλαβε μέρος έως την τελευταία στιγμή της ζωής του ήρωα Παπαφλέσσα"!

«Του Παπαφλέσσα...», κλέφτικο (Πελοπόννησος) ~ 

Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς την Αττική για να βοηθήσουμε τους πολιορκημένους αγωνιστές στο Κερατσίνι. Ήμασταν 100 άλογα, ενώ οι Τούρκοι είχαν 2000! Πολεμήσαμε με γενναιοψυχία και καταφέραμε να υποχωρήσει ο εχθρός με πολλές απώλειες. Στο τέλος, πήγαμε στην Ακρόπολη για να προσπαθήσουμε να λύσουμε την πολιορκία. Την παραμονή τη επίθεσης ακούσαμε πυροβολισμούς. Ο Καραϊσκάκης, ενώ ήταν άρρωστος, βγήκε απ' τη σκηνή, με πήρε και ορμήσαμε στον τόπο της σύγκρουσης. Μια σφαίρα τον βρήκε στην κοιλιά... Την επόμενη μέρα ξεψύχησε, τη μέρα της γιορτής του. Θάφτηκε με τιμές στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στη Σαλαμίνα.

"Ο Ιμπραήμ ασπάζεται τον νεκρό Παπαφλέσσα", έργο του Α.Γεωργιάδη

Θυμάμαι κάθε μάχη που δώσαμε στον αγώνα για την ελευθερία. Τον συντρόφευα πάντα και αυτός βασιζόταν σε εμένα. Ακόμα και όταν σκοτώθηκε, με κρατούσε στο χέρι του. Ήταν πάρα πολύ έξυπνος και γενναίος και όταν κατάλαβε ότι πήγαινε να χαθεί η Επανάσταση έκανε κάτι που έπρεπε: ελευθέρωσε τους οπλαρχηγούς για να σταματήσει τον στρατό του Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο. Ήταν όμως μια άνιση μάχη και, ενώ πολέμησε γενναία, έχασε τη ζωή του. Μέχρι και ο Ιμπραήμ παραδέχτηκε πως ήταν πολύ γενναίος ο Παπαφλέσσας και τον ασπάστηκε όταν ήταν νεκρός.

Ελπίζουμε να απολαύσατε την πένα και την έμπνευση των μαθητών της Στ' τάξης του 7ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση!

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ (GREEK NATIONAL ANTHEM)

Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος (Ύμνος εις την Ελευθερίαν) εγράφη απ' τον Διονύσιο Σολωμό το 1823 και μελοποιήθηκε απ' τον συνθέτη Νικόλαο Μάντζαρο το 1828.

    Αυτή η κίνησή του έδειχνε πόσο τον τιμούσε και, επίσης, ότι η Επανάσταση χρειαζόταν πολλές θυσίες μέχρι την νίκη και την απελευθέρωση.

O Kωνσταντίνος Κανάρης ήταν ο ήρωας της θάλασσας, αφού πάνω μας, στα πυρπολικά του, είχε πάρει μέρος στις περισσότερες νίκες, αλλά και ήττες. Τον Ιούνιο του 1822 μας ανατίναξε στο λιμάνι της κατεστραμμένης Χίου, προκειμένου να εκδικηθεί τους Τούρκους για την καταστροφή της Χίου, όπου σκοτώθηκε ο Καρά Αλής και περίπου 2.000 Οθωμανοί ναύτες. Επίσης, τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ο Κανάρης πυρπόλησε στην Τένεδο την αντιναυαρχίδα του νέου Τούρκου ναυάρχου. Τον Αύγουστο του 1825 προσπαθήσαμε να πυρπολήσουμε τον αιγυπτιακό στόλο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Τότε ήμαστε τρία μαζί με δύο πολεμικά καράβια, αλλά στο λιμάνι μπήκε μόνο το ένα, όπου ο καπετάνιος αναγκάστηκε να του βάλει πρόωρα φωτιά,

Όλα ξεκίνησαν μια μέρα που εγώ και ο Παπαφλέσσας φτάσαμε στο Μανιάκι με στόχο να διώξουμε τον Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο. Δεν ήμασταν μόνο εμείς, Ήταν και αρκετοί άλλοι Έλληνες. Κάποια στιγμή που πλησίασαν οι Τούρκοι πολύ κοντά προς τη μεριά μας, δεν μπορούσαν να πολεμήσουν άλλο με τα όπλα και έβγαλαν τα σπαθιά τους και οι Τούρκοι και οι Έλληνες. Ο Παπαφλέσσας έβγαλε και εμένα! Με τη βοήθειά μου σκότωσε πολλούς Τούρκους. Χτυπήθηκα με πολλά σπαθιά Τούρκων και είχα γεμίσει αίματα. Ξαφνικά, δυο Τούρκοι άρχισαν να παλεύουν με τον Παπαφλέσσα και επειδή δεν μπορούσα να τους αντιμετωπίσω και τους δυο, ο ένας τραυμάτισε τον Παπαφλέσσα με το σπαθί του στην κοιλιά. Αγχώθηκα.

Ο Καραϊσκάκης ήταν πάντα πολύ καλός αναβάτης. Χαρακτήρας γενναίος, δίκαιος και έτοιμος να δώσει τα πάντα για την πατρίδα του. Αφού έγινε αρχιστράτηγος, στάλθηκε να αντιμετωπίσει τον Κιουταχή. Τον Οκτώβριο του 1826 κατευθυνθήκαμε στην Στερεά για αντιπερισπασμό. Έπειτα, το Νοέμβριο νικήσαμε τους Τούρκους στην Αράχωβα και το Δίστομο. Αργότερα, σπεύσαμε στην Αττική για να βοηθήσουμε τους πολιορκημένους και στρατοπεδεύσαμε στο Κερατσίνι. Και η τραγική μέρα έφτασε. Ήταν βράδυ και ήμουν έξω. Ήξερα ότι δεν θα πολεμούσα, επειδή ο Καραϊσκάκης ήταν άρρωστος.

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.