Ιός Ζίκα

Περιεχόμενα

Κεφάλαιο1
Τι είναι πανδημία, και τι επιδημία; .......σελ.4

Κεφάλαιο2
Εισαγωγή στον Ιό Ζίκα.......σελ. 6

Κεφάλαιο 3
Γενικές Πληροφορίες για τον Ιό Ζίκα.......σελ. 7

Κεφάλαιο4
Μετάδοση και εξάπλωση του ιού Ζίκα......σελ.9

Κεφάλαιο5
Συσχέτιση με τη μικροκευαλία και μια άλλη νευρολογική επιπλοκή.....σελ.11

Βιβλιογραφία:
Βικιπαίδεια ,ΚΕΠΕΑ.gr , Neadiatrofis.gr , aftodioikisi.gr

Κεφάλαιο 1ο

Πανδημία, είναι επιδημία λοιμωδών ασθενειών που εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς σε μια μεγάλη περιοχή (ήπειρο) ή σε παγκόσμια κλίμακα και απειλεί το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού. Μια επιδημική ασθένεια της οποίας ο αριθμός των νέων κρουσμάτων παραμένει σταθερός με την πάροδο του χρόνου (σταθερή επίπτωση) δεν θεωρείται πανδημία. Επιπλέον, οι πανδημίες γρίπης δεν αφορούν την επανεμφανιζόμενη εποχική γρίπη.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας έχουν παρατηρηθεί αρκετές πανδημίες, όπως ευλογιάς, φυματίωσης και πανώλης. Σχετικά πρόσφατες πανδημίες αποτελούν η πανδημίες γρίπης του 1918 - 1920, της γρίπης του 2009 και η πανδημία COVID-19. Σε αντίθεση με την πανδημία, επιδημία ή λοιμός χαρακτηρίζονται οι εξάρσεις ασθενειών που εμφανίζονται σε έναν ανθρώπινο πληθυσμό και δεδομένη χρονική περίοδο, σε βαθμό μεγαλύτερο του αναμενόμενου. Για παράδειγμα, σε μηνιγγιτιδοκοκκικές λοιμώξεις, ο ρυθμός εξάπλωσης που υπερβαίνει τα 15 περιστατικά ανά 100.000 άτομα για δύο συνεχόμενες εβδομάδες θεωρείται επιδημία. Η επιδημία μπορεί να περιορίζεται γεωγραφικά σε ένα τόπο ή μια ολόκληρη χώρα. Στην περίπτωση που η επιδημία εξαπλώνεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε μια μεγάλη περιοχή (ήπειρο) ή σε παγκόσμια κλίμακα, ορίζεται ως πανδημία.

Ο χαρακτηρισμός μιας έξαρσης ως επιδημίας συνήθως απαιτεί καλή κατανόηση του βασικού ρυθμού επίπτωσης. Οι επιδημίες για ορισμένες ασθένειες, όπως η γρίπη, ορίζονται ως μια συγκεκριμένη αύξηση της επίπτωσης πάνω από αυτήν τη βασική γραμμή. Μερικές φορές μια πολύ σπάνια νόσος μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιδημία, ενώ πολλές περιπτώσεις μιας κοινής νόσου (όπως το κοινό κρυολόγημα) δεν θα χαρακτηριστεί ως τέτοια.

Κεφάλαιο 2ο

Ιός Ζίκα: Χτύπησε πρώτη φορά την Ουγκάντα το 1947 μέσω των μαϊμούδων για να επανέλθει το 2015 από τα κουνούπια. Θεωρήθηκε ως αιτία για εγκεφαλική δυσλειτουργία χιλιάδων μωρών στη Βραζιλία.
Εμφανίστηκε σε Αμερική και Αφρική, προκαλώντας τον θάνατο 29 νεογέννητων.

Κεφάλαιο 3ο

Ο ιός Ζίκα, ως φλαβοϊός, σχετίζεται με τον ιό του δυτικού Νείλου, καθώς και με τους ιούς που προκαλούν τον δάγκειο και τον κίτρινο πυρετό και την ιαπωνική εγκεφαλίτιδα. Η ασθένεια που προκαλεί είναι πράγματι παρόμοια με μία ήπια μορφή δάγγειου πυρετού και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα εμβόλιο για αυτή. Υπάρχει πιθανότατα σχέση ανάμεσα στον πυρετό Ζίκα και στην εμφάνιση μικροκεφαλίας σε νεογέννητα βρέφη από μετάδοση από τη μητέρα στο έμβρυο, καθώς και μια ισχυρότερη συσχέτιση με νευρολογικά σύνδρομα σε προσβαλλόμενους ενήλικες, όπως είναι το σύνδρομο Guillain-Barré.
Τον Ιανουάριο του 2016 τα Κέντρα για τον Έλεγχο και την Πρόληψη Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ εξέδωσαν μία ταξιδιωτική οδηγία για τις χώρες που έχει ανιχνευθεί ο ιός, με συστάσεις για αυξημένα μέτρα προστασίας και αποφυγή του ταξιδιού για έγκυες γυναίκες, ενώ άλλες χώρες ή υπηρεσίες υγείας εξέδωσαν και αυτές λίγο αργότερα παρόμοιες ταξιδιωτικές προειδοποιήσεις. Η Κολομβία, η Δομινικανή Δημοκρατία, ο Ισημερινός, το Ελ Σαλβαδόρ και η Τζαμάικα συμβούλευσαν τις γυναίκες να αποφύγουν εγκυμοσύνες μέχρι την απόκτηση περισσότερων γνώσεων σχετικά με επιπτώσεις από την προσβολή από τον ιό στα έμβρυα.
Ο ιός Ζίκα, όπως και άλλοι ιοί της οικογενείας του, διαθέτει θύλακα και έχει σχήμα κανονικού εικοσαέδρου και μονό συνεχές γονιδίωμα από RNA. Συγγενεύει περισσότερο από όλους με τον ιό Spondweni, με τον οποίο έχει κοινή καταγωγή.

Ο ιός Ζίκα απομονώθηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1947 από έναν πίθηκο μακάκο που βρισκόταν μέσα σε κλουβί στο δάσος Ζίκα της Ουγκάντα, κοντά στη Λίμνη Βικτόρια, από επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου για τον Κίτρινο Πυρετό. Ακολούθησε μία δεύτερη απομόνωση, από το κουνούπι Aedes africanus, στην ίδια τοποθεσία τον Ιανουάριο του 1948. Μόλις ο μακάκος εμφάνισε πυρετό, οι ερευνητές απομόνωσαν στο πλάσμα του έναν μεταδοτικό παράγοντα που περιγράφηκε για πρώτη φορά ως «ιός του Ζίκα» το 1952. Το 1968 απομονώθηκε για πρώτη φορά σε ανθρώπους, στη Νιγηρία. Από το 1951 μέχρι το 1981 ενδείξεις για προσβολή του ανθρώπου από τον ιό αναφέρθηκαν και σε άλλες αφρικανικές χώρες, όπως οι Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Αίγυπτος, Γκαμπόν, Σιέρα Λεόνε, Τανζανία, αλλά και σε ασιατικές, όπως η Ινδία, η Ινδονησία, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ.
Διακρίνονται δύο καταγωγικοί τύποι του ιού Ζίκα, η αφρικανική και η ασιατική. Φυλογενετικές μελέτες υποδεικνύουν ότι ο ιός που εξαπλώθηκε στην Αμερική προήλθε μάλλον από τη Γαλλική Πολυνησία Πλήρεις ακολουθίες του γονιδιώματος στελεχών του ιού Ζίκα έχουν δημοσιευθεί. Πρόσφατα προκαταρκτικά ευρήματα αποκαλύπτουν μία πιθανή αλλαγή στη χρήση του κωδικονίου της μη δομικής πρωτεΐνης 1, που ίσως να αύξησε τον ρυθμό του πολλαπλασιασμού του μέσα στο ανθρώπινο σώμα