Το Αϊτόβουνο

Ελάτε να σας μυήσουμε στο Παπίκιο όρος.

Βλέπετε ένα βουνό.

Πάνω απ’ το βουνό πετούν πάπιες!

Είναι πασιφανές γιατί το βουνό ονομάζεται «Παπίκιο»:
επειδή σ’ αυτό ζουν πάπιες!

Κάποιοι το είπαν «αϊτόβουνο».
Μην τους ακούτε!

Παπιόβουνο είναι, γι’ αυτό και «Παπίκιο»!

Ελπίζουμε να μην παρεξηγήσατε το ΑΣΤΕΙΟ μας!

Λοιπόν, πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα το περιβάλλον του ιερού μας βουνού!

Το Παπίκιο είναι το ιερό βουνό της Ροδόπης.
Κέντρο μοναχισμού κατά τα Βυζαντινά χρόνια (περίπου 11ος - 15ος αιώνας), με αριθμό μοναστηριών που πλησίαζαν τα 400!
Ένας ιερός χώρος ανάλογης σημασίας με του Άγιου Όρους!

Ελάτε μαζί μας, να γνωρίσετε τη ζωή των μοναχών!

Εμείς υποδυθήκαμε τους ρόλους των μοναχών, χάρη στην πολύτιμη καθοδήγηση της αρχαιολόγου κ. Νάγιας Δαλακούρα και του εκπαιδευτικού προγράμματος που εκπόνησε! Νομίζουμε, λοιπόν, ότι μπορούμε, με τη σειρά μας, να γίνουμε οι επόμενοι ξεναγοί!

Ας ξεκινήσουμε!

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ

Είμαι ο πατέρας Αρσένιος και θα σας αφηγηθώ πώς έφτασα στο μοναστήρι.
Ήδη από μικρή ηλικία με μεγάλωσαν κοντά στον Χριστό και στην εκκλησία.
Περίπου στην εφηβική μου ηλικία έχασα και τους δυο μου γονείς από βαριά αρρώστια, από τύφο. Τότε πήρα την απόφαση να κάνω το όνειρό τους πραγματικότητα, δηλαδή να γίνω άνθρωπος του Θεού. Έτσι, όταν ενηλικιώθηκα, έγινα μοναχός στη μονή Ληνού του Παπίκιου όρους.
Από τότε μέχρι και τώρα, στα 50 μου, παραμένω πιστός στον Χριστό μας και δεν σκοπεύω να τον εγκαταλείψω ποτέ. Αλλά ούτε και να φύγω από το μοναστήρι, γιατί το έχω αγαπήσει και έχω δεθεί με τους άλλους μοναχούς.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ

Είμαι ο μοναχός Ευστράτιος και θέλω να σας διηγηθώ πώς βρέθηκα στο μοναστήρι. Όταν αποφάσισα να ενταχθώ στο μοναστήρι ήμουν 30 χρονών. Η πρότερη ζωή μου ήταν μίζερη και αμαρτωλή. Έκανα συνεχώς ληστείες και στερούσα από άλλους ανθρώπους, που τα είχαν ανάγκη, απαραίτητα αγαθά και χρηματικά ποσά για τη ζωή τους. Κάποια στιγμή με βάρυνε πάρα πολύ το κακό που έκανα στους άλλους, και αποφάσισα να μπω στον κόσμο των μοναχών για συγχώρεση και μετάνοια. Έτσι αφιέρωσα όλη την υπόλοιπη ζωή μου στον Θεό. Θα συνεχίσω να μετανοώ ως το τέλος της ζωής μου, γιατί νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να με συγχωρέσει ο Θεός. Για να εξιλεωθώ, χρησιμοποιώ πια την τέχνη του μαραγκού που έμαθα εδώ στη μονή, για να προσφέρω δωρεάν υπηρεσίες σε όσους ανθρώπους με χρειαστούν. Ελπίζω να με συγχωρέσει κάποτε ο Πανάγαθος.