"Κάνω χώρο στην καρδιά"
Ιστορίες Συγχώρησης
από τον Όμιλο Δημιουργικής Γραφής 2021-'22
από τον Όμιλο Δημιουργικής Γραφής 2021-'22
για το πρόγραμμα "Εκπαίδευση στη Συγχώρηση"
του Πανεπιστημίου του Wisconsin - Madison, USA
του Πανεπιστημίου του Wisconsin - Madison, USA
Loading...
Το βιβλίο δημιουργήθηκε από μαθήτριες και μαθητές της Α' και της Β' Γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων Φρυγανιώτη, στο πλαίσιο του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής με υπεύθυνη καθηγήτρια τη θεολόγο MA, PhD, και συγγραφέα Ευλαμπία Τσιρέλη, για το πρόγραμμα ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ, με υπεύθυνη την κυρία Πέλη Γαλίτη M.Ed., Ph.D., Director of Greek Forgiveness Education Program, University of Wisconsin - Madison, USA.Περιέχει ιστορίες μυθοπλασίας με κεντρικό θέμα τη συγχώρεση, και ιστορίες fan και flash fiction που εξετάζουν ενδεχόμενα συγνώμης και συγχώρεσης των "κακών" ηρώων των παραμυθιών.
Συγγραφείς: Μανώλης Γκουνάγιας, Φωτεινή Δελημόση, Σοφία Ζαχαρία, Λευτέρης Καρυπίδης, Αναστασία Κεχαγιά, Αναστασία Κουράκη, Γεωργία Λαδοπούλου, Νικολέτα Μάσκα, Ιωάννης Μήνος, Κατερίνα Ντέσσου, Σοφία Παγκάκη, Χριστιάνα Παπαδοπούλου, Χριστίνα Χατζηλιάδου.
Loading...
Θεσσαλονίκη 2022Loading...
Μανώλης ΓκουνάγιαςΗ έμπρακτη μετάνοια
Loading...
Σε ένα όμορφο μικρό χωριό, ζούσαν ήρεμα οι κάτοικοί του χωρίς ταραχές και εκπλήξεις. Οι αγρότες σηκώνονταν πρωί για να πάνε να οργώσουν και να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους. Οι νοικοκυρές φρόντιζαν τους κήπους τους και έκαναν όλες τις καθημερινές δουλειές του σπιτιού, και τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο. Κάπως έτσι κυλούσε η ήρεμη και ατάραχη ζωή των κατοίκων του μικρού ορεινού χωριού.
Μία όμορφη και ηλιόλουστη μέρα είχε ξημερώσει.
«Άντε, παιδί μου, θα αργήσεις στο σχολείο!» φώναξε η μητέρα του μικρού Κώστα.
«Τώρα έρχομαι, μαμά!» απάντησε ο Κώστας και με μία φρυγανιά στο στόμα έβαλε γρήγορα τη ζακέτα του και την τσάντα στους ώμους του και, αφού φίλησε τη μαμά του, πήρε τον δρόμο για το σχολείο.
Μία όμορφη και ηλιόλουστη μέρα είχε ξημερώσει.
«Άντε, παιδί μου, θα αργήσεις στο σχολείο!» φώναξε η μητέρα του μικρού Κώστα.
«Τώρα έρχομαι, μαμά!» απάντησε ο Κώστας και με μία φρυγανιά στο στόμα έβαλε γρήγορα τη ζακέτα του και την τσάντα στους ώμους του και, αφού φίλησε τη μαμά του, πήρε τον δρόμο για το σχολείο.
Ο πατέρας του είχε πάει στο χωράφι από νωρίς να σπείρει, ενώ η μητέρα είχε βάλει το φαγητό να γίνεται για να το βρει έτοιμο ο μικρός όταν επέστρεφε.
Όταν ο Κώστας έφτασε στο σχολείο, είδε τους φίλους του να παίζουν ποδόσφαιρο.
«Θέλω κι εγώ να παίξω!» είπε με ενθουσιασμό.
«Όχι, δεν μπορείς γιατί άργησες και οι ομάδες έχουν αποφασιστεί», του είπε απότομα ένα παιδί, ο Μιχάλης.
Ο Κώστας κάθισε σε μία γωνιά απογοητευμένος. Το κουδούνι χτύπησε και μπήκαν μέσα στην αίθουσα της τρίτης τάξης. Κάθισαν στα θρανία τους και ξεκίνησε η πρώτη ώρα. Μάθημα Ιστορίας έλεγε το παλιό πράσινο χαρτί του προγράμματος που ήταν κολλημένο πάνω από τον πίνακα.
Όταν ο Κώστας έφτασε στο σχολείο, είδε τους φίλους του να παίζουν ποδόσφαιρο.
«Θέλω κι εγώ να παίξω!» είπε με ενθουσιασμό.
«Όχι, δεν μπορείς γιατί άργησες και οι ομάδες έχουν αποφασιστεί», του είπε απότομα ένα παιδί, ο Μιχάλης.
Ο Κώστας κάθισε σε μία γωνιά απογοητευμένος. Το κουδούνι χτύπησε και μπήκαν μέσα στην αίθουσα της τρίτης τάξης. Κάθισαν στα θρανία τους και ξεκίνησε η πρώτη ώρα. Μάθημα Ιστορίας έλεγε το παλιό πράσινο χαρτί του προγράμματος που ήταν κολλημένο πάνω από τον πίνακα.
Ο δάσκαλος έκανε στον Κώστα μία ερώτηση. Ο Κώστας όμως δεν θυμόταν την απάντηση. Ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα από ντροπή και άγχος καθώς έβλεπε τα βλέμματα των συμμαθητών του καρφωμένα επάνω του.
Ακολούθησαν και άλλα γεγονότα που έφεραν τον Κώστα σε δύσκολη θέση καθώς και άλλα περιστατικά με άσχημες συμπεριφορές των συμμαθητών του και κυρίως με τον Μιχάλη, όπως όταν κατά λάθος έριξε το φαγητό του Κώστα και δεν του ζήτησε συγνώμη αλλά γέλασε και έφυγε.
Ο Κώστας ήταν πολύ στεναχωρημένος καθώς είχε αναπτυχθεί μία σχέση μίσους και οργής ανάμεσά τους.
«Τι έχεις, παιδί μου; Ξέρω πως κάτι σε απασχολεί», ρώτησε η μητέρα του.
«Τίποτα! Σου το είπα πολλές φορές. Μη ρωτάς άλλο».
Ακολούθησαν και άλλα γεγονότα που έφεραν τον Κώστα σε δύσκολη θέση καθώς και άλλα περιστατικά με άσχημες συμπεριφορές των συμμαθητών του και κυρίως με τον Μιχάλη, όπως όταν κατά λάθος έριξε το φαγητό του Κώστα και δεν του ζήτησε συγνώμη αλλά γέλασε και έφυγε.
Ο Κώστας ήταν πολύ στεναχωρημένος καθώς είχε αναπτυχθεί μία σχέση μίσους και οργής ανάμεσά τους.
«Τι έχεις, παιδί μου; Ξέρω πως κάτι σε απασχολεί», ρώτησε η μητέρα του.
«Τίποτα! Σου το είπα πολλές φορές. Μη ρωτάς άλλο».
Ξάφνου, άκουσε γέλια από πίσω του. Γύρισε και είδε τον Μιχάλη και τον κολλητό του τον Θάνο να γελούν εις βάρος του. Έβαλε τα κλάματα και έτρεξε έξω. Πίσω του έτρεξε ο Τάσος να τον παρηγορήσει.
Ο Κώστας τον κοίταξε με θυμό και τον αγνόησε. Μάταια ο Μιχάλης προσπαθούσε για μέρες να πάρει τη συγχώρεση του Κώστα ο οποίο ήταν πολύ θυμωμένος από τη συμπεριφορά του που μια συγνώμη δεν του ήταν αρκετή.
Οι μέρες περάσαν και ο Κώστας με τον Μιχάλη ήταν πολύ ψυχροί μεταξύ τους. Μια μέρα, στο σχόλασμα, και ενώ όλα τα παιδιά πήραν τις τσάντες τους και πήγαν βιαστικά για λίγο ποδόσφαιρο πριν το μεσημεριανό φαγητό, ο Μιχάλης που συνήθως έφευγε από τους πρώτους, έφυγε τελευταίος, κάτι που παραξένεψε τον δάσκαλο.
Ο Κώστας τον κοίταξε με θυμό και τον αγνόησε. Μάταια ο Μιχάλης προσπαθούσε για μέρες να πάρει τη συγχώρεση του Κώστα ο οποίο ήταν πολύ θυμωμένος από τη συμπεριφορά του που μια συγνώμη δεν του ήταν αρκετή.
Οι μέρες περάσαν και ο Κώστας με τον Μιχάλη ήταν πολύ ψυχροί μεταξύ τους. Μια μέρα, στο σχόλασμα, και ενώ όλα τα παιδιά πήραν τις τσάντες τους και πήγαν βιαστικά για λίγο ποδόσφαιρο πριν το μεσημεριανό φαγητό, ο Μιχάλης που συνήθως έφευγε από τους πρώτους, έφυγε τελευταίος, κάτι που παραξένεψε τον δάσκαλο.
«Μιχάλη, πώς και δεν έφυγες πρώτος ως συνήθως για να πας να παίξεις ποδόσφαιρο με τους άλλους;» τον ρώτησε.
«Θα πάω στο κτήμα του θείου μου να ηρεμήσω και να σκεφτώ λιγάκι», απάντησε εκείνος. «Έκανα άσχημα πράγματα το τελευταίο διάστημα, κύριε…»
Ο δάσκαλος δεν τον ρώτησε παραπάνω πράγματα. Χαιρετήθηκαν και τράβηξαν ο καθένας τον δρόμο του.
Όταν ο Μιχάλης έφτασε στο κτήμα, κάθισε σε μία πέτρα να σκεφτεί. Μα πριν καλά-καλά γίνει αυτό, άκουσε φωνές.
«Βοήθεια βοήθεια!» κάποιος φώναζε.