ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΥΤΙ

2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΕΡΑΙΑΣ- ΤΑΞΗ ΣΤ1

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΥΤΙ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: 2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΡΙΛΟΦΟΥ- Δ΄ ΤΑΞΗ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΥΤΙ
είναι μια ιστορία που σκαρφίστηκαν οι μαθητές του ΣΤ1 του
2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΕΡΑΙΑΣ υπό την επίβλεψη της δασκάλας τους
κ. Μαίρης Σιαμπάνη έχοντας σαν αφόρμηση τους παρακάτω πίνακες. Επιμέλεια στην Αγγλική γλώσσα: Ελεωνόρα Καραμπέλκου.
Την εικονογράφηση του βιβλίου ανέλαβαν οι μαθητές της Δ΄τάξης του
2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΡΙΛΟΦΟΥ

Το κόκκινο κουτί
Και ζoυν αυτοί άσχημα κι εγώ χειρότερα!... Και ξέρετε γιατί;
Λοιπόν… ακούστε! Δηλαδή, διαβάστε την πονεμένη ιστορία μου!
Είμαι η νεραϊδολιβελούλα Τιάνα. Εδώ και 562 μέρες, 19 ώρες και 20 δευτερόλεπτα βρίσκομαι παγιδευμένη στην παγωμένη σπηλιά του βουνού Απάτητου.
Όλα ξεκίνησαν ένα όμορφο , ζεστό πρωινό. Τότε που όλες οι νεραϊδολιβελούλες, όπως εγώ, δεν χορταίναμε τις βουτιές στα νερά των λιμνών και των ποταμών.
Σ’ ένα τέτοιο μέρος που λέτε, ζούσα κι εγώ παρέα με τις φίλες μου. Ήταν μια πανέμορφη, γαλαζοπράσινη λίμνη με νούφαρα, ψαθιά και κουνούπια. Αχ, τι πολλά και ωραία κουνούπια!

Ναι, ναι, ωραία και νόστιμα! Ξέρω ότι εσείς τα μισείτε, αλλά για μένα είναι ο νοστιμότερος μεζές!
Εκεί, λοιπόν, που απολάμβανα τις βουτιές μου, ακούω ποδοβολητά αλόγων και μια αυστηρή ανδρική φωνή να φωνάζει:
-Ψάξτε να βρείτε το μαγικό, κόκκινο κουτί! Μην γυρίσετε, αν δεν το φέρετε!
Ποπο, μεγάλη συμφορά ετοιμαζόταν! Αναγνώρισα τη φωνή του βασιλιά Στραβοδόντη, του αφέντη του διπλανού χωριού.
Τι να σας λέω τώρα! Αυτός ο φοβερός και τρομερός αφέντης- δεν είμαι κουτσομπόλα να ξέρετε, αλλά είναι μια πληροφορία που πρέπει να τη γνωρίζετε-ζήλευε πολύ το δικό μας χωριό, αυτό δίπλα στη λιμνούλα μας. Κι αυτό, γιατί όλοι του οι κάτοικοι ήταν αγαπημένοι, ενώ στο δικό του ακόμα και τ’ αδέρφια πάντα έβρισκαν λόγο για να μαλώνουν.

Και ξέρετε πώς καταφέραμε να είμαστε έτσι αγαπημένοι; Ένα κόκκινο κουτί σαν αυτό της Πανδώρας, έκρυβε μέσα του όλα τα καλά του κόσμου. Ο βασιλιάς μας, ο Ζαχαρένιος, πριν ξημερώσει, ξυπνούσε και, πριν ακόμα πλυθεί και ντυθεί, άνοιγε το κόκκινο κουτί και έβγαζε από μέσα τη χαρά, την αγάπη , τη φιλία και το κέφι και τα σκορπούσε σε όλο το χωριό.Αργά ,μετά τα μεσάνυχτα , τα μάζευε ξανά και τα έκλεινε στο κουτί.
Το φύλαγε κάτω από το προσκεφάλι του, έλεγαν οι άλλες κουτσομπόλες νεραϊδολιβελούλες!
Πέρυσι το χειμώνα , ο πανούργος Στραβοδόντης μαζί με μερικούς άνδρες έφτασε απ’ τ’ αξημέρωτα για να αιφνιδιάσει τον βασιλιά μας και να του κλέψει το κουτί.
Ξαφνικά μια δυνατή μπόρα με αστραπές τρόμαξε το άλογό του κι αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω. Ευτυχώς, λένε, κι ο βασιλιάς μας τον πήρε χαμπάρι κι έκρυψε το κουτί.
Τώρα τι να κάνω, έπρεπε να τρέξω γρήγορα να προλάβω το κακό!
!