Eiríkssaga Margrét og Leifur

Eiríks saga rauða

Margrét Gísladóttir, Leifur Hjartarson

Auður djúpúðga kemur til Íslands og nemur lönd í Dölunum og nefnir bæinn sinn Hvamm. Hún bjó fyrsta veturinn á Íslandi í Bjarnarhöfn hjá bróður sínum Birni. Auður var kristinnar trúa, en það var ekki algengt á þessum tíma.

Eiríkur rauði flýr frá Noregi vegna vígamála og nemur land á Hornströndum ásamt pabba sínum. Eiríkur giftist konu sem hét Þjóðhildur og nemur land í Haukadal og nefnir bæinn sinn Eiríksstaði. Vegna vígamála þarf Eiríkur að fara frá Íslandi og er fyrstur til að nema land á Gænlandi.

1-2 kafli

Glumra - Hávær.
Hausakljúfur - Sá sem klýfur hausa.
Ánauðugur - Þræll.

orðskýringar

Guðríður hét dóttir Þorbjarnar og bjó að Laugabrekku. Hún var hinn mesti skörungur í öllu athæfi og vænst kvenna. Hún fer með foreldrum sínum til Grænlands. Ástæða þess var að Þorbjörn faðir hennar var blankur og vildi freista gæfunar í nýju landi. Um þrjátíu manns fóru af stað en lentu í óveðri og tæplega helmingur fórst

3. kafli

Skörungur í öllu athæfi sínu - Dugnaðarforkur og ákveðin.
Leysingi - Þræll sem hlotið hefur frelsi.
Vel hent - Henta vel.
Skartsmaður -Glysgjan maður.
Nytjumaður - Dugnaðarmaður. Sá sem hefur farnast vel.

orðskýringar

Á Grænlandi var hallæri mikið. Þorbjörg var spákona og var kölluð lítil völva. Hún fór í veislur á vetrum og var henni nú boðið til Þorkells bónda til að spá hvenær þessu óráni linni. hún var skrautlega búin. Þorkell leiðir hana til sætis. Þorbjörg segir lítið en um kvöldið er hún spurð út í hvenær hún muni geta veitt svör við spurnigum þeim er lagðar. Hún vill sofa um nóttina. Daginn eftir biður hún um konur sem kunna að fremja seiði og varðlokur heita. Engar konur funndust en Guðríður Þorbjarnadóttir kann þessi fræði. Guðríður kveður kvæðið og enginn hafði heyrt það jafn fallega kveðið. Spákonan þakkar henni fyrir og segir að hallærinu taki nú brátt að linna með vorinnu. hún segir við Guðríði að hún muni gjaforð fá á Grænlandi og frá henni muni koma ættbogi mikill. veðráttan batnaði og þorbjörn fer um vorið til vinar síns Eiríks. Eiríkur gefur honum land á Stokknesi og bjó þorbjörn þar síðan.

4. kafli

Orðskýringar

Þvengi-Reimar
Raust-Rödd
Auðsýnir-Augljósir
Glöggsæ-Augljós
Herðir nú að-Gengur fastar eftir.

Fólgið-Falið.
Reiddi-Rak.
Giftu-Gæfu.
Velkti-Hraktist.
Mösur-Hlynur.

5.kafli

Orðskýringar

Eiríkur og kona hanns Þjóðhildur áttu tvo syni. Þeir hétu Leifur og Þorsteinn. Báðir voru þeir efnilegir menn. Þorsteinn var heima með föður sínum en Leifur silgdi til Noregs. Á leiðinni kom hann við á suðureyjum og kynntist konu sem Hét Þórgunna. Hún var ættstór. Þórgunna vildi fara með Leifi en hann vildi ekki taka hana með. Þá segist hún vera með barni og gangi með son þeirra sem hún mundi senda til Grænlands seinna. Leifur gefur henni grænlendskan möttul og tannbelti. Sveinninn hét Þorgils. Ólafur konungur biður Leif um að kristna Grænland. Á leið sinni til Grænlands finnur hann menn á skipsflaki og bjargar þeim og er síðan kallaður Leifur heppni. Eiríkur tekur ekki vel í hinn nýja sið en Þjóðhildur tekur kristna trú og lætur gera hús er kallast Þjóðhildarkirkja.

6. kafli

Um haustið gekk Þorsteinn Eiríksson að eiga Guðríði. Var veislan fjölmenn og fór vel fram. Þau fluttu í bú Þosteins, Lýsufjörð í vesturbyggð. Það bú átti Þorsteinn Eiríksson með öðrum manni sem Þorsteinn hét og kona hans Sigríður. Um veturinn kom sótt í bæinn og dóu margrir. Þar á meðal tók Sigríður sótt og dó, og stuttu seinna Þorsteinn Eirísson. koma þá Þorsteinn að máli við Guðríði og bað hana að sitja yfir líki mannsins síns því hann vildi tala við hana. Bað Þorsteinn Eiríksson Guðríði að hann og aðrir sem dóu í sóttinni yrðu grafnir af kristilegum sið og Garði yrði brenndur. Hann varaði hana við að giftast grænlenskum manni og bað um að hún legði fé til kyrkju eða gefa fátækum mönnum. Gerði hún sem hann bað. Eftir það andaðist Þorsteinn og bar þá allt fé undir Guðríði. Tók Eiríkur við henni og sá vel um hana.

Andaðist-Dó
Fýsist-Vildi
Hneig-Féll
Í annan lit-Einnig
Vestribyggð-Sjá kort

Orðskýringar