Γιαγιά, πότε άραγε οι άνθρωποι μπορούν να παραμένουν σωματικά και ψυχικά υγιείς;

Όταν καταφέρνουν και συγχωρούν παιδί μου.

 Κοίτα, η συγχώρηση δεν είναι μια απλή προτροπή ή καθήκον,αλλά μια ελεύθερη επιλογή, η οποία αποτελεί  πράξη αγάπης.

Άραγε είναι υποχρεωτικό να συγχωρούμε;

Χμμ...Για να δούμε.. Πως γίνεται αυτό.

Όταν κάποιος συγχωρεί, προσπαθεί συνειδητά να ελαττώσει το θυμό και τη μνησικακία που νιώθει για το πρόσωπο που το πλήγωσε και αντ΄αυτού να προσφέρει καλοσύνη, γενναιοδωρία, ακόμα και αγάπη.

Δηλαδή , για να συγχωρήσω, πρέπει να ξεχάσω;

Το ότι συγχωρούμε  δεν σημαίνει πως δικαιολογούμε τις πράξεις του άλλου, ούτε ότι ξεχνάμε ή επικροτούμε το κακό και τη βλάβη που μας έχει κάνει, ούτε ότι παραμερίζεται η δικαιοσύνη. 

-Γίνομαι υποχρεωτικά φίλος με αυτόν που με έβλαψε.

-Δικαιολογώ το κακό.
-Προσποιούμαι ότι δεν έγινε κάτι.

-Αποφασίζω επιφανειακά.
-Ξεχνώ.

Είμαι αδύναμος.

-Δε θυμώνω.
-Δε δείχνω στον άλλο το λάθος του.