13 παραμυθάδες του 4ου Γυμνασίου Βόλου εμπνευσμένοι από την πανδημία covid-19 προσπάθησαν να δώσουν έμφαση στις αξίες της αγάπης, της ομόνοιας,της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης μεταξύ των ανθρώπων

Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους

Parchment

Την επόμενη μέρα ο ιός εμφανίστηκε στην πόλη. Πολλοί άνθρωποι αρρώστησαν και έτσι η Ανθή, μια μικροβιολόγος, αποφάσισε να φτιάξει ένα όπλο με το οποίο θα μπορούσαν να τον εξολοθρεύσουν. Όμως μόνη της δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει κι έτσι κάλεσε μια συνέλευση στην οποία θα ζητούσε την βοήθεια όλων των πολιτών. Στη συνέλευση το λόγο πήρε πρώτη η Ανθή: - Πρέπει να βρούμε κάποιον τρόπο για να καταπολεμήσουμε τον γιγάντιο ιό. Κινδυνεύει η ζωή μας και η πόλη μας… - Αλλά πώς θα γίνει αυτό; τη διακόπτει ο κυνηγός. - Σκέφτηκα να συνεργαστούμε όλοι μαζί και να φτιάξουμε ένα όπλο με το οποίο θα μπορέσουμε να νικήσουμε τον ιό, του απαντάει η Ανθή. - Έχεις κάποια ιδέα; τη ρώτησε ένας άλλος.

«Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους»

της Νικόλ Πασχούδη

Η μέρα ξημέρωνε ηλιόλουστη στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα. Το τριαντάφυλλο τέντωσε τα πέταλά του στην πρωινή ζέστη. Ο μικρός πρίγκιπας είχε ήδη ξυπνήσει και καθόταν λίγο πιο πέρα σκεπτικός. - Καλημέρα!, είπε το τριαντάφυλλο. Γιατί κάθεσαι έτσι σκεπτικός; - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας. Σήμερα ξύπνησα με μία διάθεση για ταξίδι. Δεν πιστεύω να σε πειράζει να μείνεις για λίγο μόνο σου. -&nbsp;Αρκεί να γυρίσεις γρήγορα, του απάντησε χαμογελώντας το τριαντάφυλλο. Έτσι ο μικρός πρίγκιπας αποφάσισε να ξεκινήσει το ταξίδι του με πρώτο προορισμό τον πλανήτη Γη. Ανυπομονούσε να δει τη φίλη του την αλεπού. Μα όταν έφτασε εκεί μία δυσάρεστη έκπληξη τον περίμενε! Πολλά πράγματα είχαν αλλάξει… Στα προαύλια των σχολείων δεν ακούγονταν φωνές γιατί ήταν κλειστά. Έψαξε στις παιδικές χαρές, μα ούτε εκεί υπήρχαν παιδιά. Κοίταξε γύρω του. Όλοι οι δρόμοι ήταν άδειοι.

της Έφης Κυριαζή

Μία φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα χωριό της Αγγλίας, στο corfe castle, ένα μικρό, αβοήθητο και αδέσποτο κουτάβι, η Λόρα. Η Λόρα ήταν περίεργη, ευγενική, γεμάτη χαρά και καλοσύνη, ανυπόμονη και το μεγαλύτερό της όνειρο ήταν να εξερευνήσει το διάστημα. Τα βράδια καθόταν με τις ώρες ξάγρυπνη και παρατηρούσε τα αστέρια! Μία ηλιόλουστη ημέρα που η Λούση έπαιζε με τα άλλα αδέσποτα του χωριού ξέσπασε μία δυνατή καταιγίδα. Όλοι έτρεξαν να προστατευτούν και η παρέα διαλύθηκε! Η Λόρα πήγε στην πιο κοντινή αυλή που βρήκε και πέρασε τη φριχτή αυτή νύχτα κάτω από το υπόστεγο του σπιτιού. Όταν ξημέρωσε η οικογένεια που ζούσε σ' εκείνο το σπίτι πήρε το πρωινό της στον κήπο. Οι ιδιοκτήτες του εξοχικού ήταν τέσσερεις: ο κύριος Θωμάς Ρόμπερτς, η κυρία Μαρία Ρόμπερτς και τα παιδιά τους, η Αντέλ Ρόμπερτς 12 ετών και ο Ηρακλής Ρόμπερτς 12 ετών επίσης! Καθώς έπαιρναν το πρωινό τους άκουσαν ένα δυνατό και περίεργο θόρυβο από την αποθήκη τους.

Πρώτη απ’ όλους πέθανε η γριά γειτόνισσα, που στάθηκε στο πλευρό του νεαρού, ο οποίος γιατρεμένος πια από την ασθένεια, έκλαιγε απαρηγόρητος. Μετά ο πλούσιος, που όλα τα πλούτη του δεν στάθηκαν ικανά να τον γιατρέψουν. Τότε οι χωρικοί ταρακουνήθηκαν, θυμήθηκαν τα λόγια του σοφού γέροντα και κατάλαβαν ότι για να επιβιώσουν θα πρέπει να αλληλοβοηθούνται. Το χωριό αποδεκατίστηκε από τον φονικό ιό. Όσοι απέμειναν όμως, άλλαξαν. Ο ιός τους ένωσε, τους έκανε γενναίους, αλληλέγγυους. Έπαψαν να είναι σκυθρωποί. Από δω και πέρα θα ζούσαν ευτυχισμένοι! Αλλά και ο κόσμος όλος άλλαξε. Οι πλούσιοι κατάλαβαν ότι μπορούν να αγοράσουν τα πάντα με τα χρήματα τους, εκτός από την υγεία. Έτσι χρηματοδότησαν τις έρευνες των επιστημόνων. Οι επιστήμονες μοιράσθηκαν τις γνώσεις τους, προκειμένου να βρουν το φάρμακο που θα νικήσει τον ιό αυτό, που αφάνισε σχεδόν τα τρία τέταρτα που πληθυσμού της γης, χωρίς εξαιρέσεις, όπως είχε προβλέψει και ο σοφός γέροντας. Το εμβόλιο βρέθηκε τελικά και ο ιός νικήθηκε!

-&nbsp;&nbsp;Ο μικρός πρίγκιπας κοίταξε σκεφτικός την αλεπουδίτσα. Τελικά αυτός ο ιός θα ενώσει τους ανθρώπους, αρκεί να καταλάβουν το μυστικό!!! Πως η αγάπη είναι πιο δυνατή από κάθε ιό!!! Αν αγαπήσουν τον πλανήτη τους και τους συνανθρώπους τους όλα θα αλλάξουν!!! -&nbsp;&nbsp;Λες μικρέ μου πρίγκιπα να το καταλάβουν τελικά; -&nbsp;&nbsp;Είμαι σίγουρος πως την επόμενη φορά που θα ξαναέρθω στον πλανήτη σας θα με υποδεχτείτε με μια σφιχτή αγκαλιά!!!!

του Χάρη Τσατσαρώνη

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα μικρό παιδάκι που το έλεγαν Χάρη. Ζούσε με την οικογένεια&nbsp;του σε ένα μικρό χωριό και πήγαινε στο σχολείο. Μια μέρα όμως, οι γονείς του τού είπαν ότι θα έπρεπε να μείνουν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι επειδή είχε εξαπλωθεί ένας επικίνδυνος ιός που ξεκίνησε από την Κίνα. Στην αρχή ο μικρός Χάρης ένιωθε μοναξιά. Του έλειπαν όλοι, οι φίλοι του και κυρίως οι συγγενείς του. Για αυτό το λόγο επικοινωνούσε μέσω του υπολογιστή του με όλους. Σιγά σιγά άρχισε να νιώθει καλύτερα και κατάλαβε ότι δεν ήταν και τόσο τραγικό να είσαι μόνος με την οικογένεια στο σπίτι. Ήρθε πιο κοντά τους και ανακάλυψε πόσο σημαντικό είναι να περνάνε χρόνο μαζί! Η πιο όμορφη ανάμνηση ήταν το βράδυ της Ανάστασης, όταν βγήκαν όλοι στα μπαλκόνια και έγιναν μια παρέα με όμορφες ευχές. Μετά από λίγο καιρό ανακοινώθηκε ότι μπορούσαν να βγουν και πάλι έξω. Στον μικρό Χάρη όλο αυτό φάνηκε σαν παραμύθι. Είπε στους γονείς του χαρούμενος: &lt;&lt;Ο ιός αυτός τελικά ένωσε τους ανθρώπους και δεν τους χώρισε. Όταν υπάρχει αγάπη, όλα ξεπερνιούνται&gt;&gt;.&nbsp;

Και αυτό εξαιτίας ενός εξωγήινου ιού - τέρας&nbsp;που κατάφερε να τους ενώσει! Κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα για πολλά ακόμη χρόνια.

Η αφίσα μιλούσε για ένα επιστημονικό πείραμα! Ζητούσαν έξυπνα και μικρόσωμα σκυλάκια για να τα στείλουν στο διάστημα. Συγκεκριμένα στον Κρόνο! Οι εθελοντές έπρεπε να εμφανιστούν σε ένα γήπεδο στις 6 η ώρα το επόμενο απόγευμα!! Όλοι η οικογένεια ενθουσιάστηκε με την αφίσα και αποφάσισαν να συμμετέχουν. Το επόμενο απόγευμα ο κύριος Θωμάς συνόδεψε όλη την οικογένεια στο γήπεδο. Εκεί πήγαν και ρώτησαν κάποιες πληροφορίες για το ταξίδι. Μόλις συγκεντρώθηκαν όλοι οι εθελοντές άρχισαν οι δοκιμασίες. Στο ταξίδι θα πήγαιναν μόνο 6 σκυλάκια. Μετά από αρκετές ώρες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα! Τα 6 σκυλάκια ήταν ο Μπρούνο, η Λέιδη, η Λούση, ο Μαξ ,ο Στιβ και η Ματίλντα. Αποστολή τους ήταν να ταξιδέψουν στον Κρόνο, να αποβιβαστούν σ΄ αυτόν και να συλλέξουν κάποια δείγματα για αναλύσεις! Η εκπαίδευσή τους θα διαρκούσε περίπου έναν μήνα. Ο Ηρακλής και η Αντέλ ήταν πολύ χαρούμενοι και περήφανοι για το σκυλάκι τους, την Λούση. Παράλληλα ανησυχούσαν μήπως της συμβεί κάτι κακό! Μετά από ένα μήνα σκληρής εκπαίδευσης ορίστηκε η ημερομηνία αναχώρησης. Ήταν σε 3 μέρες, οι οποίες πέρασαν πολύ γρήγορα. Η μεγάλη μέρα έφτασε!!

Ανώνυμο

Κάποτε υπήρχε ένας ιός. Αυτός ο ιός όμως δεν ήτανε συνηθισμένος ήτανε ένας δράκος. Τον έλεγαν ΚΟΡΩΝΟΔΡΑΚΟ. Ο κορωνοδράκος λοιπόν φοβέριζε τους ανθρώπους. Ήθελε να κλειστούν όλοι μέσα στα σπίτια τους, γιατί ήθελε να έχει όλη τη γη δικιά του. Όποιος δεν τον άκουγε, τον έτρωγε. Οι άνθρωποι λοιπόν αναγκάστηκαν να μείνουν μέσα φοβισμένοι. Αυτό βέβαια είχε και τα θετικά του! Οι οικογένειες βρήκαν χρόνο για να χαρούν όλοι μαζί. Να παίξουν πολλά παιχνίδια, να μιλήσουν, να κάνουν κατασκευές, κλπ. Ο καιρός περνούσε, μέχρι που βρέθηκαν τρεις ιππότες. Αυτοί θα υπερασπίζονταν τους ανθρώπους, υπό έναν όρο, όταν θα σκότωναν τον κορωνοδράκο οι οικογένειες να παραμείνουν ενωμένες για πάντα! Και έτσι έγινε. Οι ιππότες μετά από σκληρό αγώνα σκότωσαν τον κορωνοδράκο και οι οικογένειες και οι άνθρωποι συνέχισαν να είναι ενωμένοι για την υπόλοιπη ζωή τους.&nbsp;

Οι 13 παραμυθάδες

Νίκος Κακαζιάνης Στάθης Κουλοφωτιάς Χριστίνα Κουλοφωτιά Φρόσω Κυριαζή Ευτυχία Λαδιά Ζωή Μαρμαγγιόλη Ιωάννα Νικολάου Νικόλ Πασχούδη Δημήτρης Πρώιας Χάρης Τσατσαρώνης Αγγελική Τσιουβάκα Ανώνυμος Ανώνυμος

-μαμά : -Αντέλ : -μαμά : -Ηρακλής+Αντέλ -μαμά : -Ηρακλής+Αντέλ -μπαμπάς : -Ηρακλής+Αντέλ

Ορίστε. Μπορούμε να το κρατήσουμε;!;!;; Δεν ξέρω. Σε παρακαλούμε μαμά!! Δεν ξέρω, ρωτήστε τον μπαμπά σας. Μπαμπά;!;; Καλά, αλλά υπό έναν όρο...Θα το πηγαίνετε βόλτα, θα το ταΐζετε και θα το “ποτίζετε” εσείς! Εμάς δεν θα μας ανακατέψετε καθόλου, εντάξει; Εντάξει μπαμπακούλη, απάντησαν και οι δυο με μια φωνή!

Μόλις ξύπνησε το κουτάβι βγήκε από την αποθήκη. Τότε ο Ηρακλής και η Αντέλ έτρεξαν προς το μέρος του. Το πήραν στην αγκαλιά τους, το χάιδεψαν και το τάισαν. Αφού το σκυλάκι χόρτασε και άρχισε να παίζει με τα παιδιά η κυρία Ρόμπερτς τους είπε ότι έπρεπε να επισκεφτούν έναν κτηνίατρο για να βεβαιωθούν ότι όλα είναι εντάξει. Κι έτσι κι έγινε...Ο κτηνίατρος τους είπε πως είναι ένα θηλυκό, υγιέστατο χάσκι. Στο δρόμο για το σπίτι σκέφτονταν πώς θα ονομάσουν τη σκυλίτσα τους.

Κι έτσι συνέχισαν να πορεύονται στη ζωή τους οι κάτοικοι του ευλογημένου αυτού βασιλείου... Με τα σοφά διδάγματα του ιού που τους άλλαξε και τους ένωσε.&nbsp;Κι από τότε ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Αν δεν υπακούσουν η τιμωρία δεν είναι μικρή. Αυτό που με τρομάζει όμως εμένα είναι ο φόβος που τους έχει κυριεύσει όλους. -&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Πω πω!!! Έτσι εξηγούνται όλα μικρή μου αλεπού. Νομίζω πως οι άνθρωποι θα χρειαστούν τη βοήθεια μας. Ξέρεις εσύ το μυστικό!!! Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε δράση! Να μάθουμε τα πάντα για αυτόν τον ιό και να βρούμε έναν τρόπο να τον εξολοθρεύσουμε! -&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Και πώς θα γίνει αυτό; Ρώτησε με απορία η μικρή αλεπού. -&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Πάμε σε μια πόλη, εκεί σίγουρα θα βρούμε τον κύριο ιό. Έτσι λοιπόν ο μικρός πρίγκιπας με τη μικρή αλεπού ξεκίνησαν για την πόλη. Και πού θα έβρισκαν τον ιό; Μα φυσικά έξω από ένα νοσοκομείο. Πράγματι αφού περίμεναν λίγη ώρα πίσω από ένα θάμνο είδαν έναν άνθρωπο που έδειχνε άρρωστος. Ο μικρός πρίγκιπας που μπορούσε να είναι αόρατος για τους ανθρώπους τον πλησίασε πολύ πολύ κοντά και να τος ο ιός πήδηξε πάνω του!!! Όμως ο μικρός Πρίγκιπας δεν ήταν από τη γη και έτσι ο ιός δεν μπορούσε να τον πειράξει.

Έπειτα από πολλούς μήνες αναζήτησης και πολλά πειράματα βρέθηκε το αντίδοτο που ήταν ένας χυμός από αβοκάντο, μάνγκο και γκρέιπφρουτ!! Πολλοί άνθρωποι έγιναν καλά, πολλοί πέθαναν και πολλοί έμειναν με σημάδια! Ο πλανήτης προσπαθούσε να συνέλθει, αλλά τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων άλλαξε και οι προτεραιότητές τους διαφοροποιήθηκαν. Οι ηλικιωμένοι πίστεψαν ότι είναι σημάδι από το Θεό για να μονιάσουνε !! Ο κύριος και η κυρία Ρόμπερτς κατάφεραν να νικήσουν αυτήν την αρρώστια και να γυρίσουν στο σπίτι τους υγιείς. Η Λούση ήταν ευτυχισμένη που η οικογένειά της ήταν όλη μαζί ξανά! Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

«Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους»

από τους μαθητές της Α' τάξης του 4ου Γυμνασίου Βόλου (σχολικό έτος 2019-2020)

-&nbsp;&nbsp;Εσύ είσαι λοιπόν ο φοβερός ιός που έχεις σκορπίσει το φόβο σε όλους τους ανθρώπους; ρώτησε ο μικρός Πρίγκιπας. Είσαι πολύ μικρός και όμως έχεις δημιουργήσει τόσα προβλήματα. Γιατί το κάνεις αυτό; -&nbsp;&nbsp;Οι άνθρωποι φταίνε, απάντησε ο ιός. Καταστρέφουν τον πλανήτη, κόβουν τα δέντρα από τα δάση, έχουν γεμίσει τις θάλασσες με πλαστικά, τον αέρα με καυσαέρια. Αντί να κάνουν παρέα ο ένας με τον άλλον όλη την ώρα παίζουν με τα κινητά τους. Αν αγαπούσαν τον πλανήτη τους και ο ένας τον άλλον και φρόντιζαν τα ζώα τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. -&nbsp;Δίκιο έχεις αποκρίθηκε ο πρίγκιπας. Με την παρουσία σου όμως οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί και άλλο. Δεν τους βοηθάς. -&nbsp;Τώρα που τους έχουν λείψει οι αγκαλιές και οι παρέες τους, ίσως καταλάβουν επιτέλους πως η λύση είναι να φροντίζουν τον πλανήτη τους όπως το σπίτι τους και πως αυτό που είναι το πιο σημαντικό, είναι να φροντίζουν ο ένας τον άλλο και όλα τα πλάσματα που υπάρχουν πάνω στη γη. Να σταματήσουν τις καταστροφές και τους πολέμους. Αν αρχίσουν να ζουν ειρηνικά και με σεβασμό, εγώ θα εξαφανιστώ.

Έτσι έγινε λαϊκή συνέλευση και στην πλατεία μαζεύτηκαν όλοι οι χωρικοί. Τον λόγο πήρε πρώτα ο Δήμαρχος, ο οποίος τους συνέστησε να μην πανικοβάλλονται, να είναι προσεκτικοί και να ακολουθούν τις οδηγίες των γιατρών. - «Όπως όλοι οι ιοί έτσι και αυτός κάποια στιγμή θα αντιμετωπιστεί από τους γιατρούς», είπε ο αντιδήμαρχος, που φαινόταν μορφωμένος και ενημερωμένος από τις ειδήσεις της τηλεόρασης. - «Εγώ είμαι υγιής σαν ταύρος, δεν φοβάμαι κανέναν και τίποτα!», είπε ένας νεαρός δείχνοντας τις γροθιές του. - «Και εμείς οι αδύναμοι τι θα κάνουμε;» ρώτησε μία γριούλα. - «Αν έρθει η ασθένεια εδώ, εγώ θα φύγω, θα πάω στην πόλη που έχει γιατρούς, να με κάνουν καλά», είπε ένας άλλος, που από το ντύσιμό του φαινόταν πλούσιος. Έτσι άρχισαν οι αψιμαχίες μεταξύ των χωρικών…

Η ιστορία μας ξεκινάει από την αρχή της δεκαετίας του 2020, όπου η τεχνολογία κυριαρχεί σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη και σε κάθε σπίτι. Όλος ο κόσμος ασχολείται με την τελευταία τεχνολογία, κινητά τηλέφωνα, λάπτοπ και τάμπλετ, χωρίς να καταλαβαίνουν τί γίνεται γύρω τους, απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλον. Συνομιλούν μέσα από ένα δορυφορικό δίκτυο και ας κάθονται δίπλα - δίπλα. Ο πατέρας μου λοιπόν, που είναι χημικός και ξέροντας ότι σε λίγα χρόνια τα κομπιούτερ θα καταλάβουν τον κόσμο και οι ανθρώπινες σχέσεις θα αντικατασταθούν από την τεχνολογία, με κατέβασε στο σούπερ εργαστήριό του να φτιάξουμε μαζί ένα κοκτέιλ για να σώσουμε τον κόσμο. Με άσπρη ποδιά χειρουργού και πολλά βαζάκια με ατμό, άρχισε τα πειράματα, ΡΙΒΟΖΟΥΝΟΥΚΛΕΝΙΟ, ΑΚΕΤΥΛΟΑΣΙΚΥΛΕΝΙΟ και κάτι τέτοια ακαταλαβίστικα έλεγε..... Στο τέλος, μου δίνει να ανακατέψω το μίγμα χαμογελώντας.

- Αυτός ο ιός θα σώσει τον κόσμο! μου είπε Ανακάτεψέ το καλά και όπου σταθείς και όπου βρεθείς ρίχνε κάνα - δύο ψιτ. Χωρίς να χάσω δευτερόλεπτο παίρνω το ποδήλατό μου και άρχισα να ψεκάζω την γειτονιά. Τα αποτελέσματα ήταν φανερά! Ο κόσμος μιλούσε μεταξύ τους, αγκαλιές στα παγκάκια, "μήλα" και ποδόσφαιρο τα παιδιά και πολύ αγάπη, πραγματική αγάπη!!! Την επιθυμία του πατέρα μου την συνέχισα και όταν μεγάλωσα, πήρα μηχανάκι για πιο μακρινά μέρη. Αυτοκίνητο για ακόμη πιο πέρα. Και τα ταξίδια μου με αεροπλάνα ολοκλήρωσαν το όνειρό του, αφού όλος ο κόσμος "πέταξε" την τεχνολογία και ασχολήθηκε με το συνάνθρωπό του. Και όλα αυτά εντελώς ακούραστα με ένα ψιτ, ψιτ Από εμένα τον αφανή ήρωα!

Μαύρος καπνός άρχισε να βγαίνει από το εσωτερικό του και μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν με μιας στον ουρανό του παγωμένου βασιλείου. Ήταν τόσα πολλά που νόμιζες πως θα πνίξουν όλο το βασίλειο! Λίγο αργότερα ένας ύπουλος ιός άρχισε να εξαπλώνεται από άκρη σ’ άκρη και να τυλίγει με τα μαύρα πέπλα του τους ανθρώπους... Οι άνθρωποι άρχισαν να μην αισθάνονται καλά, να βήχουν και πολλοί άρχισαν να αρρωσταίνουν σοβαρά. Μέρα με τη μέρα το κακό χειροτέρευε. Ο ιός ήταν τόσο φοβερός και εξαπλωνόταν τόσο εύκολα, που οι άνθρωποι αποφάσισαν να κλειστούν στα σπίτια τους για να μη κολλήσουν από τους διπλανούς&nbsp;τους. Ο βασιλιάς διέταξε να κλείσουν όλα τα σχολεία, οι αγορές, οι υπηρεσίες, ακόμη και οι υπαίθριοι χώροι για να προφυλάξει τους υπηκόους του. Διέταξε επίσης τους στρατιώτες του να ψάξουν και να φέρουν, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, τον πραματευτή που τον είχε ξεγελάσει, όπως πίστευε. Του άξιζε παραδειγματική τιμωρία! Κλεισμένοι στα σπίτια τους οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή. Έβλεπαν δίπλα τους ανθρώπους μόνους να αρρωσταίνουν κάθε μέρα. Αρκετοί ηλικιωμένοι δεν τα κατάφερναν και έφευγαν μόνοι και έρημοι από τη ζωή. Κατάλαβαν ότι ο πλούτος τους δεν μπορούσε να τους γλιτώσει από τον ιό και ότι δεν υπήρχε πια χώρος για εγωισμό, ατομισμό και διχόνοιες.

Και έτσι, έζησε η Βασίλισσα Ρούλα καλά και η Μεγαλούπολη καλύτερα.

Αφιερώνουμε αυτό το ξεχωριστό δημιούργημα αναμνήσεων στην καθηγήτριά μας, η οποία μέσα σε δύσκολες συνθήκες εγκλεισμού και χωρίς τη φυσική της παρουσία, κατάφερε από απόσταση να μας εμπνεύσει στη συγγραφή των παραμυθιών, με όπλο την υπομονή, επιμονή, το μεράκι και τη μεγάλη αγάπη για τη δουλειά της. Την ευχαριστούμε από καρδιάς γιατί, μέσα από τη συγγραφή των παραμυθιών, μας οδήγησε να γνωρίσουμε τη μεγάλη χαρά της δημιουργίας!&nbsp;

Με όλο το σεβασμό και την αγάπη μας... Οι 13 παραμυθάδες του 4ου Γυμνασίου Βόλου

της Χριστίνας Κουλοφωτιά

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πόλη όπου οι κάτοικοι της δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, υπήρχε μια θανάσιμη αδιαφορία ανάμεσα τους. Το πρωί όταν πήγαιναν στην δουλειά τους δεν αντάλλασσαν ούτε καλημέρα! Μια μέρα ένας κυνηγός είδε ξαφνικά στο δάσος έναν εξωγήινο ιό – τέρας που ήρθε εξόριστος από έναν μακρινό πλανήτη. Ήταν γιγάντιος, σφαιρικός, με χρώμα πράσινο και τρέφονταν με το αίμα των ανθρώπων. Περπατούσε πάνω από τα δέντρα του δάσους, ενώ πάνω στο σώμα του είχε βεντούζες που όταν οι άνθρωποι τις ακουμπούσαν γίνονταν μπλε, αρρώσταιναν βαριά και έπειτα πέθαιναν. Ο κυνηγός έτρεξε αμέσως στην πόλη φωνάζοντας: - Παναγιά μου, ένας τεράστιος, εξωγήινος ιός. Βοήθεια, έρχεται προς την πόλη μας! Όμως κανένας δεν τον άκουγε πιστεύοντας πως είναι τρελός.

&nbsp;Ξαφνικά όλα άλλαξαν στην οικογένεια. Ήταν η πρώτη φορά που έμεναν όλοι μαζί μέσα στο σπίτι! Η μητέρα κάθε μέρα μαγείρευε υπέροχα φαγητά και όλη η οικογένεια καθόταν γύρω από το τραπέζι για φαγητό και προσευχόταν να βγουν όλοι ζωντανοί από αυτή την δύσκολη κατάσταση. Ο πατέρας και οι δύο του γιοι έπαιζαν τα απογεύματα στην αυλή του σπιτιού τους ποδόσφαιρο, μπάσκετ και άλλα παιχνίδια. Παρόλο που η&nbsp;κατάσταση για όλο τον κόσμο δεν ήταν η καλύτερη, αυτοί κλεισμένοι μέσα στο σπίτι περνούσαν πολύ όμορφα. Μια μέρα ο μικρός γιος είπε στον πατέρα του: -&nbsp;&nbsp;Μπαμπά, ξέρεις, είμαι πολύ ευτυχισμένος τώρα που είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι. Θέλω να μου υποσχεθείς πως δεν θα απομακρυνθούμε σαν οικογένεια ποτέ ξανά. Ο πατέρας συγκινήθηκε με τα λόγια του γιου του και του υποσχέθηκε πως θα έκανε ό,τι μπορούσε, όταν θα τελείωνε όλη αυτή η κατάσταση, ώστε να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί. &nbsp;&nbsp;Μετά από μερικούς μήνες η πανδημία πέρασε. Τα μέτρα χαλάρωσαν και η οικογένεια γύρισε στην παλιά καθημερινότητά&nbsp;της. Πάλι δεν βλέπονταν σχεδόν καθόλου μεταξύ τους.&nbsp;Όλη αυτή η κατάσταση στενοχωρούσε πολύ τον μικρότερο γιο. Όμως ο πατέρας τους επιφύλασσε μια έκπληξη. Το σαββατοκύριακο τους ανακοίνωσε ότι θα πάνε όλοι μαζί μια εκδρομή στο βουνό.

Τα μόνα που έμειναν ανοιχτά ήταν εκείνα που κάλυπταν τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων. Τότε ο κόσμος άρχισε να βγαίνει για ποδηλατάδα ή για περπάτημα, να κάνει οικιακές δουλειές και να διαβάζει βιβλία. Ξεκίνησαν να αποκτούν σχέσεις με τα γειτονικά σπίτια και γενικά να κοινωνικοποιούνται. Έμεναν σπίτι με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και περνούσαν δημιουργικά τον χρόνο τους. Τα παιδιά ξεκουράζονταν περισσότερο επειδή είχαν απαλλαχτεί από τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Ύστερα από ένα δύο μήνες οι άνθρωποι είχαν αλλάξει προς το καλύτερο. Δεν συμπεριφέρονταν άσχημα, επικοινωνούσαν με τους συνανθρώπους τους και το βασικότερο, ήταν πια πιο φιλόξενοι. Ο Άκης αποφάσισε να εξαφανιστεί από την επιφάνεια και να επιστρέψει στο χώμα. Όμως είχε σκοπό να ξαναγυρίσει σε περίπτωση που οι άνθρωποι ξεχνούσαν τους τρόπους τους. Κι έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα

- https://www.thedailyowl.gr/dragons-mythology/ - https://gr.dreamstime.com - https://www.aftoleksi.gr/2020/05/25/o-agonas-to-nero-tin-aytodiacheirisi-stis-stagiates-makrochronios-tha-nikisei/ - https://www.travelstyle.gr/wp-content/uploads/2018/10/elvetia2-1.jpg - https://pneumonologikokentro.gr/ti-einai-o-koronoios/ - https://www.flash.gr/environment/1378619/koytabaki-pws-to-boithaw-na-prosarmostei-sto-spiti - https://pixabay.com/illustrations/cartoon-fox-kids-animal-cute-4980729/ - https://chemistrypage.blogspot.com/ - https://enallaktikidrasi.com/2018/08/ekei-nomizeis-iparxei-elpida/ - https://www.pacdv.com/sounds/people_sounds.html - https://www.youtube.com/watch?v=a0LM2siSePU - https://www.freesoundeffects.com/free-sounds/crowd-sounds-10029/ - youtube (παιδική χορωδία Σπύρου Λάπρου) - https://www.youtube.com/watch?v=mhL4Ek7pl5I&amp;t=80s

Οι περισσότεροι γιατροί είχαν παραιτηθεί και η βασιλική οικογένεια είχε αρχίσει να αγχώνεται για τα χειρότερα. Ύστερα από κάποιες εβδομάδες, όσοι γιατροί είχαν απομείνει έδωσαν ένα όνομα σε αυτόν τον ιό, τον ονόμασαν ΚΟΡΟΝΟΪΟ για να θυμίζει έτσι το βασιλικό είδος που φοράει κορόνα στο κεφάλι, μιας και το πρώτο κρούσμα είχε προέλθει από εκεί. Σιγά σιγά ο αριθμός των κρουσμάτων αυξανόταν και αρκετοί ηλικιωμένοι έφευγαν από τη ζωή. Ο κόσμος προσπαθούσε να βοηθήσει τους συνανθρώπους του και ειδικά την αγαπητή τους Βασίλισσα. Έτσι έδιναν όλοι χρήματα στα νοσοκομεία για νέας τεχνολογίας μηχανήματα. Αρκετοί σώθηκαν από αυτά, όμως η Ρούλα δεν ήταν μία από&nbsp;αυτούς. Μετά από μέρες, οι λαϊκοί της έδωσαν δώρα και συμπονετικά γράμματα και ξαφνικά γιατρεύτηκε. Κανένας δεν το πίστευε. Μέρα με την μέρα όλο και πιο πολλοί άρρωστοι συνέρχονταν και η Μεγαλούπολη συνέχισε την πορεία της. Ποτέ κανένας όμως δεν ξέχασε το γεγονός αυτό. Από εκεί και πέρα, όσο δυνατός και να ήταν ο ιός, όσες δυσκολίες και αν αντιμετώπιζαν, ο κόσμος ήταν ενωμένος.

Ο κόσμος ευτυχώς άλλαξε! Πλέον δεν υπήρχαν σύνορα, δεν υπήρχαν κράτη. Οι άνθρωποι δεν διακρίνονταν από το χρώμα, το φύλο, τον πλούτο ή την καταγωγή τους!

Ένας νέος κόσμος είχε γεννηθεί…

- Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια ομάδα επιστημόνων οι οποίοι θα αναλάβουμε την κατασκευή του όπλου, ενώ οι υπόλοιποι θα μπορούσατε να βοηθήσετε στην εξουδετέρωση του ιού, πρότεινε εκείνη και όλοι συμφώνησαν. Μετά από μερικές μέρες το όπλο ήταν έτοιμο. Στο πίσω μέρος του είχε μια δεξαμενή&nbsp;με δηλητήριο που εκτοξεύονταν με πίεση όταν πατούσες έναν μοχλό. Ακόμη έφτιαξαν κι άλλα όπλα που τα μοίρασαν σε κάθε πολίτη. Έτσι όλοι μαζί με οδηγό τον κυνηγό ξεκίνησαν να βρουν τον ιό – τέρας. Όταν τον βρήκαν του επιτέθηκαν με τα όπλα και σε μερικά λεπτά ο ιός έπεσε στο έδαφος και έσκασε σαν μπαλόνι εκτοξεύοντας πράσινη γλίτσα&nbsp;σε όλο το δάσος. Όλοι ήταν πολύ περήφανοι και χαρούμενοι που κατάφεραν να νικήσουν τον ιό και άρχισαν&nbsp;να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται με χαρά! Κατάλαβαν πως όλοι μαζί ενωμένοι μπορούν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία. Έτσι από τότε η ζωή τους άλλαξε. Όλοι άρχισαν να ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον, να γνωρίζονται μεταξύ τους και να κάνουν φιλίες.

Τα χιόνια άρχισαν σιγά- σιγά να λιώνουν και η άνοιξη έφτασε μαζί με τα χελιδόνια. Το νερό στα ποτάμια άρχισε να κυλά και να δροσίζει με τον ήχο του. Οι λόφοι πρασίνισαν, τα δέντρα γέμισαν μπουμπούκια και τα λουλούδια ξεπρόβαλαν δειλά- δειλά από το χορτάρι σκορπίζοντας απλόχερα την ευωδιά τους. Ένας ολόχρυσος ήλιος ζέστανε με τις ακτίνες του την πλάση. Η άνοιξη είχε επιστρέψει! Οι άνθρωποι άφωνοι, παρακολουθούσαν τις αλλαγές και προσπαθούσαν να πιστέψουν στο θαύμα, ενώ ο βασιλιάς κοιτώντας προς τον ουρανό, με δάκρυα στα μάτια, ευγνωμονούσε τον ξεχωριστό «πραματευτή» για το μεγάλο δώρο που&nbsp;πρόσφερε στο βασίλειο του: τον ιό που ένωσε τους ανθρώπους. Από εκείνη τη στιγμή, μια καινούρια εποχή ξημέρωσε για τους ανθρώπους του βασιλείου. Ο ιός που τους ένωσε μπορεί να ήταν τρομερός στην όψη, έκρυβε όμως μέσα του μια θεία ομορφιά: τη ζεστασιά της αγάπης, την ομορφιά του μοιράσματος, την ανακάλυψη των όμορφων απλών στιγμών της καθημερινότητας, τη συγνώμη, το χαμόγελο, το κοίταγμα στα μάτια, την προσφορά, το προχωράμε μαζί χωρίς εμπόδια, σκιές και μιζέρια... Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους πλημμύρισε τις καρδιές τους με αλληλεγγύη και αστείρευτη αγάπη και τους δίδαξε πως «η αγάπη είναι κύκλος, δεν έχει γωνίες να σταματά, να κρύβεται, να ξαποσταίνει. Μόνο γυρίζει και μόνο δίνεται...».

Εκεί πέρασαν μια υπέροχη ημέρα, γεμάτη γέλια και χαρές. Στο δρόμο για το σπίτι ο μικρός γιος είπε στον πατέρα του: - Μπαμπά, τελικά αυτός ο ιός κατάφερε να ενώσει την οικογένειά μας! Όλοι γέλασαν και συμφώνησαν. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.&nbsp;

Γύριζαν βιαστικά αλλού το βλέμμα τους… Απομονωμένοι ο καθένας στον μικρόκοσμο και στο μικροσυμφέρον του, φιλονικούσαν για ασήμαντες αφορμές. Είχαν χάσει το μυστικό της αληθινής ευτυχίας και δεν ήταν καθόλου τυχαίο που ο χειμώνας στη φύση και στην καρδιά τους δεν έλεγε να δώσει τη θέση του στην άνοιξη. Μια μέρα, τελάληδες από τα ανάκτορα του βασιλιά, βγήκαν στους δρόμους και διαλαλούσαν πως ένας ξεχωριστός πραματευτής θα έφτανε από στιγμή σε στιγμή στο παγωμένο βασίλειο. Όλοι βγήκαν αμέσως στα μπαλκόνια των σπιτιών τους, στις ταράτσες, στα πεζοδρόμια, σταμάτησαν τις δουλειές τους για να δουν αυτόν τον διαφορετικό πραματευτή, που δίχως άλλο θα κουβαλούσε μαζί του την πιο ξεχωριστή πραμάτεια που θα αντίκριζαν ποτέ τους! Είχαν ήδη αρχίσει να συνωστίζονται και να σπρώχνονται μεταξύ τους για το ποιος θα κατάφερνε να αγοράσει πρώτος, όταν οι πύλες του βασιλείου άνοιξαν και ο πραματευτής εμφανίστηκε στην είσοδο. Ήταν πράγματι ξεχωριστός! Δίχως μουλάρια, δίχως άλογα, δίχως γαϊδουράκια φορτωμένα από ντουλαπάκια με πορτάκια για τα εμπορεύματα, δίχως πολύχρωμη πραμάτεια… Δεν διαλαλούσε τα εμπορεύματά του, δεν παίνευε τους πελάτες για να αγοράσουν… Κρατούσε μόνο ένα καλάθι στο αδύνατο μπράτσο του γεμάτο από ένα σωρό μικρά γυάλινα μπουκαλάκια και κοιτούσε τους ανθρώπους βαθιά, ίσια στα μάτια.

10 - 9 - 8 ...... 3 - 2 - 1 ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ

Τα 6 χαριτωμένα και πανέξυπνα σκυλάκια επιβιβάστηκαν στο διαστημόπλοιο, το οποίο κατασκευάστηκε ειδικά γι' αυτά! Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε: Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η Λούση είδε το όνειρό της να πραγματοποιείται! Ταξίδευε στο διάστημα!! Ύστερα από 3 εβδομάδες ήρεμου ταξιδιού φτάσανε στον Κρόνο. Έμειναν εκεί 2 γήινες ημέρες! Μάζεψαν διάφορα πετρώματα και διάφορα είδη χωμάτων. Το ταξίδι της επιστροφής ξεκίνησε και όλοι ήταν χαρούμενοι και ανακουφισμένοι! Όταν έφτασαν η υποδοχή ήταν πολύ θερμή! Εκεί τους περίμεναν οι οικογένειές τους, ο πλανητάρχης και η γυναίκα του και φυσικά δημοσιογράφοι. Η Αντέλ και ο Ηρακλής έτρεξαν προς το μέρος της Λούση, την αγκάλιασαν και την πήραν σπίτι τους... Μετά από 5 ημέρες κι ενώ όλα κυλούσαν ευχάριστα ο κύριος και η κυρία Ρόμπερτς αρρώστησαν. Τα συμπτώματά τους ήταν: πολύ υψηλός πυρετός, κόκκινα εξανθήματα παντού και μελανιές σ΄ όλο τους το σώμα. Αμέσως έτρεξαν στα επείγοντα του κοντινότερου νοσοκομείου. Εκεί μετά από πολύωρες εξετάσεις τους έβαλαν στην εντατική διότι ήταν σε κρίσιμη κατάσταση.

Να ξαναθυμηθούν τι σημαίνει συμπαράσταση, φροντίδα, αγάπη, ομόνοια και αλληλεγγύη. Να σταματήσει πια ο μακρύς χειμώνας να τυλίγει το βασίλειο και τις καρδιές σας! - Και πώς μπορεί να γίνει αυτό; ρώτησε παραξενεμένος ο βασιλιάς. Ο πραματευτής έβγαλε από το καλάθι του ένα μικρό γυάλινο μπουκαλάκι. - Μ’ αυτό εδώ το μπουκαλάκι. Μέσα του βρίσκεται ο ιός που ενώνει τους ανθρώπους. Μέσα από τον πόνο θα ξανασυναντήσετε ο ένας τον άλλον. Βγες στο μπαλκόνι βασιλιά μου και άνοιξέ το! Κάνε το μεγαλύτερο δώρο στο λαό σου! Τον ιό που ενώνει τους ανθρώπους. Και θα δεις! Μέσα από τις απώλειες θα αναδειχτούν ξεχασμένες αρετές!, είπε ο πραματευτής και εξαφανίστηκε με μιας από τα μάτια του βασιλιά. Ο βασιλιάς κοίταξε το μπουκαλάκι σκεφτικός. «Ο ιός που ενώνει τους ανθρώπους...» μονολόγησε. Ήξερε ότι ο πραματευτής είχε δίκιο. Η αλληλεγγύη και η ομόνοια δεν κατοικούσαν στις καρδιές των υπηκόων του. Αποφασιστικά κίνησε για το μπαλκόνι του και άνοιξε προσεχτικά το μπουκαλάκι.

Επιμέλεια Βιβλίου Αγγελική Τσιουβάκα - Νικόλαος Κακαζιάνης

του Δημητρίου Πρώια

Μια φορά και έναν καιρό οι άνθρωποι ζούσαν ευτυχισμένοι, οι μεγάλοι με τις δουλειές τους και τα παιδιά με το σχολείο και ο καιρός περνούσε. Ώσπου μια μέρα ξαφνικά ήρθε ένας ιός πουν τον ονόμασαν κορωνοϊό και τους έκλεισε στα σπίτια τους για να προστατευτούν. Ήταν δύσκολο γιατί δεν μπορούσαν να δούνε τους συγγενείς και τους φίλους, αλλά ούτε μπορούσαν να πάνε στις δουλειές και στο σχολείο. Ωστόσο έτσι έπρεπε να γίνει. Όλοι τότε σκέφτηκαν πως μόνο με ένα τρόπο θα μπορούσαν να νικήσουν το κακό. Με το χαμόγελο! Άρχισαν τότε να χαμογελούν συνεχώς, να στέλνουν φωτογραφίες με χαμόγελα μέσα από το διαδίκτυο, να ζωγραφίζουν παντού χαμόγελα! Τότε συνέβη το θαύμα! Ο ιός τρόμαξε μπροστά στα χαμόγελα των ανθρώπων και το έβαλε στα πόδια! Έτσι οι άνθρωποι γύρισαν στις παλιές καλές τους συνήθειες και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Ευχαριστούμε θερμά την καθηγήτριά μας, κυρία Ιουλία Χαλαστάρα, φιλόλογο του 4ου Γυμνασίου Βόλου, που μας ενθάρρυνε στη συγγραφή των παραμυθιών και στη δημιουργία αυτού του βιβλίου. Την ευχαριστούμε για τον επαγγελματισμό και την ευαισθησία της που μας βοήθησαν να ανακαλύψουμε νέες ικανότητες και ταλέντα και της ευχόμαστε υγεία, προσωπική ευτυχία και ανεξάντλητη δύναμη στο έργο της... Ευχαριστούμε θερμά και τον καθηγητή μας κ. Παπαρούνα Νικόλαο ο οποίος μερίμνησε για την έκδοση του βιβλίου μας.

Έπρεπε να πολεμήσουν βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Έπρεπε να υψώσουν τείχος όλοι μαζί μπροστά στη φοβερή απειλή του ιού. Έτσι μ’ αυτήν την απόφαση στην καρδιά, μ’ ένα θαρραλέο πείσμα, συνέβη κάτι πρωτόγνωρο και μαγικό: σε κάθε σπίτι οι οικογένειες ξαναενώθηκαν! Οι γονείς, εφόσον δεν μπορούσαν να πάνε στη δουλειά τους, βρήκαν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, να παίξουν, να τραγουδήσουν και να χορέψουν μαζί τους. Οι μητέρες βρήκαν χρόνο να τους διαβάσουν όμορφα παραμύθια πριν κοιμηθούν, να τους τραγουδήσουν νανουρίσματα και να τους σιγοψιθυρίσουν ότι είναι ο μονάκριβος θησαυρός τους! Αυτή η ζεστασιά που ξεχυνόταν από τα μέλη κάθε οικογένειας απλώθηκε σιγά σιγά και στους συνανθρώπους τους. Γι’ αυτό κλείστηκαν ακόμη πιο ερμητικά στα σπίτια τους, για να μην κολλήσει ο ένας τον άλλον, από ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων του παγωμένου βασιλείου δεν ήταν πιο κοντά κι ας τους χώριζαν οι τοίχοι των σπιτιών! Με τη δύναμη της αλληλεγγύης που ο ιός είχε σπείρει, βρήκαν τρόπο, ακόμη και μέσα από το σπίτι, να συμπαρασταθούν σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη από βοήθεια, αφήνοντας στην εξώπορτα φαγητό και φάρμακα. Μέχρι και τα αδέσποτα ζώα σκέφτηκαν αφήνοντας και γι’ αυτά τροφή!

Ο κόσμος έβγαινε από τα σπίτια του και ξαναέμπαινε μέσα γρήγορα. Τα καταστήματα ήταν κλειστά, κανείς δεν καθόταν στις πλατείες και στα πάρκα. Όταν συναντιόντουσαν στο δρόμο οι άνθρωποι, χαιρετούσε ο ένας τον άλλον χωρίς φιλιά και αγκαλιές… Μα αυτό που παραξένεψε πιο πολύ τον μικρό πρίγκιπα ήταν ότι οι περισσότεροι είχαν καλυμμένο το στόμα τους και στα χέρια τους φορούσαν πλαστικά γάντια…. Απορημένος, λοιπόν, έψαξε να βρει την αγαπημένη του αλεπού για να του εξηγήσει τί είχε συμβεί και όλοι φέρονταν τόσο περίεργα. Μόλις&nbsp;έφτασε στη φωλιά της, η αλεπού ήταν ήδη έξω και τον περίμενε. -&nbsp;&nbsp;&nbsp;Φίλε μου καλώς ήρθες!!! Από το ύφος σου καταλαβαίνω ότι συνάντησες ήδη τους ανθρώπους. Σίγουρα θα απορείς με όλα αυτά που είδες. Αχ!!! Άλλαξαν πολλά από την τελευταία φορά που ήρθες εδώ. Ένας ιός έχει εμφανιστεί. Τον λένε κορονοιό!!!! Αυτός ο ιός μπαίνει μέσα στους ανθρώπους και τους αρρωσταίνει. Ειδικά τους ηλικιωμένους…. οι άνθρωποι φοβούνται πολύ και δεν πλησιάζει ο ένας τον άλλον γιατί δεν θέλουν να αρρωστήσουν και να πεθάνουν. Έτσι σταμάτησαν οι αγκαλιές και τα φιλιά, οι παππούδες δεν κάνει να παίρνουν τα εγγόνια τους αγκαλιά. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ταξιδεύουν από το ένα μέρος στο άλλο και για να βγουν από το σπίτι τους πρέπει να στέλνουν μήνυμα στο κράτος!!! Απίστευτο!!!

Λίγα λόγια για τα βιβλίο....

Η ιδέα της συγγραφής των παραμυθιών, καθώς και ο τίτλος τους, ήταν της φιλολόγου μας κυρίας Ιουλίας Χαλαστάρα, του 4ου Γυμνασίου Βόλου, η οποία μας ανέθεσε, κατά τη διάρκεια των διαδικτυακών μαθημάτων του σχολικού έτους 2019-2020, να γράψουμε ο καθένας ένα δικό του παραμύθι με τίτλο “Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους”. Βρήκαμε την ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα και, ξεδιπλώνοντας την έμπνευση και τη φαντασία μας, αρχίσαμε να γράφουμε αμέσως. Εμπνευστήκαμε από το παγκόσμιο ιατρικό πρόβλημα και προσπαθήσαμε, ο καθένας μέσα από το δικό του παραμύθι, να δώσουμε έμφαση στις αξίες της αγάπης, της ομόνοιας, της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίες με τη δύναμη τους μπορούν να ξεκλειδώσουν τις ψυχές, να νικήσουν κάθε κακό και να οδηγήσουν σε θαύματα! Η συγγραφή των παραμυθιών μας έδωσε μεγάλη χαρά!. Τα δύο πρώτα από αυτά κέρδισαν μάλιστα το πρώτο και το τρίτο βραβείο αντίστοιχα στο μαθητικό διαγωνισμό με τίτλο “Δημιουργούμε στο σπίτι“ που διοργάνωσε εκείνη τη χρονιά η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας σε συνεργασία με πολιτιστικούς φορείς και Συλλόγους της πόλης μας. Η ιδέα της συλλογής των παραμυθιών για τη δημιουργία αυτού του βιβλίου ήρθε λίγο αργότερα, για να υλοποιηθεί τελικά με μεγάλο ενθουσιασμό απ' όλους εμάς τους παραμυθάδες του 4ου Γυμνασίου Βόλου, έχοντας πάντα πολύτιμο βοηθό την αμέριστη συμπαράσταση της καθηγήτριάς μας...

Τότε ένας σοφός γέροντας παίρνοντας το λόγο είπε, πως ένας τέτοιος φονικός ιός δεν θα κάνει εξαιρέσεις και όλοι θα κινδυνέψουν, νέοι και γέροι, πλούσιοι και φτωχοί, μαύροι και λευκοί, γυναίκες και άνδρες, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο.&nbsp; - «Μόνο εάν είμαστε ενωμένοι σαν μία γροθιά και βοηθάμε ο ένας τον άλλον θα μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε», είπε και αποχώρησε από τη συνέλευση. Πράγματι, ο ιός δεν άργησε να εμφανισθεί στο χωριό. Πρώτος απ’ όλους αρρώστησε ο νεαρός, που περηφανευόταν για την δύναμή του. Ήταν αυτός που έφερε την ασθένεια στο χωριό μετά από μια επίσκεψη στην πόλη για προμήθειες. Επειδή θεωρούσε τον εαυτό του άτρωτο δεν πήρε καμία προφύλαξη, ούτε γάντια, ούτε μάσκα, ούτε σχολαστικό πλύσιμο των χεριών! Καθώς όμως ήταν ορφανός και δεν είχε κανέναν να τον φροντίσει, η υγεία του μέρα με τη μέρα χειροτέρευε. Η γριά γειτόνισσα που τον άκουσε να αγκομαχά, τον λυπήθηκε και αποφάσισε να τον περιθάλψει. Τα κρούσματα στο χωριό, όπως και σε όλο τον κόσμο, αυξάνονταν και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι είχαν ανάγκη ιατρικής βοήθειας.

Ευχαριστούμε πολύ τη συμμαθήτριά μας Ιωάννα Κουτσούκη που δημιούργησε το ξεχωριστό εξώφυλλο του βιβλίου μας

της Ζωής Μαρμαγγιόλη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Άκης ο Κορονοϊάκης ο οποίος ζούσε για εκατομμύρια χρόνια βαθιά στο έδαφος. Όλο αυτό τον καιρό παρατηρούσε τους ανθρώπους και ήταν περήφανος γι’ αυτούς. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως υπέπεσε στην αντίληψή του ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είχαν αρχίσει να καταρρέουν. Έτσι αποφάσισε να βγει στην επιφάνεια με στόχο του να ενώσει ξανά τους ανθρώπους. Επομένως μεταφέρθηκε σε κάποια τρόφιμα τα οποία αγόρασε ένας Κινέζος έμπορος. Εφόσον ο Κινέζος έμπορος πούλησε τα προϊόντα του σε καταστήματα, ο κόσμος άρχισε να αρρωσταίνει απ’ την ασθένεια πλέον του κορονοϊού. Σιγά σιγά όλη η Ευρώπη είχε ασθενήσει και η μετακίνηση στις χώρες είχε απαγορευθεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Τα μαγαζιά, τα σχολεία, οι καφετέριες, τα κέντρα διασκεδάσεως, οι βιβλιοθήκες και γενικά τα περισσότερα καταστήματα έκλεισαν.

Το παρόν βιβλίο αποτελεί περιουσία του 4ου Γυμνασίου Βόλου

Το βιβλίο είναι διαθέσιμο και σε ηλεκτρονική μορφή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: <a href="https://read.bookcreator.com/BNgpaCzIxyLJAidS6oYsJvPK55F2/2355GuZ0R5mJYC1x6CGLqg">https://read.bookcreator.com/BNgpaCzIxyLJAidS6oYsJvPK55F2/2355GuZ0R5mJYC1x6CGLqg</a>

της Αγγελικής Τσιουβάκα*

Μια φορά και έναν καιρό, σ’ ένα μακρινό βασίλειο, οι εποχές είχαν πάψει να διαδέχονται η μία την άλλη. Ο παγερός χειμώνας είχε θρονιαστεί για τα καλά σε κάθε γωνιά του βασιλείου και η παγωμένη ανάσα του βοριά που σάρωνε τα πάντα δεν σταματούσε να βάφει όλα τα δέντρα ασημένια. Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ήταν από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της γης. Πραματευτάδες διέσχιζαν το παγωμένο βασίλειο γεμίζοντάς το από κάθε λογής αγαθά που οι άνθρωποι του αγόραζαν άπληστα. Ήταν τόσο μεγάλο το πλήθος των υλικών αγαθών που κατείχαν, ώστε είχε χαθεί πια η αξία τους! Όσο για την καρδιά τους… ζούσε κι αυτή μέσα στο χειμώνα. Μια καρδιά σκληρή, παγωμένη, γεμάτη από μοναξιά, εγκατάλειψη και θλίψη. Η διχόνοια, η ζήλεια και η εχθρότητα είχαν χωρίσει τις καρδιές τους. Απασχολημένοι μόνιμα με τον εαυτό τους, τις δουλειές τους, τη βόλεψή τους, την απόκτηση όλο και περισσότερου πλούτου, ξένοι ακόμα και στα ίδια τους τα σπίτια, δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν με τη φροντίδα της οικογένειάς τους, να χαρούν με γνωστούς και φίλους, να νοιαστούν για όσους είχαν την ανάγκη τους.

* 1ο βραβείο στο διαγωνισμό "Δημιουργούμε στο σπίτι" της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας σε συνεργασία με το Ροταριανό Όμιλο Βόλου

Ο ιός της άγνωστης αρρώστιας έγινε η αιτία να έρθουν κοντά με τους δικούς τους, τους γείτονες, τους ξένους, αλλά κυρίως με τον εαυτό τους! Αντίκρισαν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, μίλησαν και συμφιλιώθηκαν μαζί του. Σκέφτηκαν ακόμη όσους πλήγωσαν και στεναχώρησαν και βγήκαν στα μπαλκόνια τους και ζήτησαν συγγνώμη! Και τότε, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, πάνω από τα σύννεφα άρχισαν να αντηχούν τα λόγια που ο πραματευτής είχε πει τότε στον βασιλιά: «Μέσα από τον πόνο θα ξανασυναντήσετε ο ένας τον άλλον... Μέσα από τις απώλειες θ’ αναδειχτούν ξεχασμένες αρετές!». Ένα απαλό αεράκι φύσηξε, τα μαύρα σύννεφα του ιού άρχισαν σιγά- σιγά να εξαφανίζονται, έγιναν μια μικρή κουκίδα και χάθηκαν για πάντα από τον ουρανό του παγωμένου βασιλείου... Οι άνθρωποι έπαψαν ξαφνικά ν’ αρρωσταίνουν! Ακόμη και οι άρρωστοι έγιναν καλά και ξεχύθηκαν στους δρόμους και στις πλατείες και αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον! Κι εκεί, ανάμεσα στα γέλια, στους χορούς, στα φιλιά και στις αγκαλιές, η φύση άρχισε σιγά- σιγά ν’ αλλάζει. Ένα ολόλαμπρο ουράνιο τόξο αγκάλιασε τον ουρανό από άκρη σ’ άκρη και ο παγωμένος βοριάς σταμάτησε να σφυρίζει.

Σαν κάτι να έψαχνε μέσα τους…Σαν να τους εξέταζε… “Καλημέρα!”, τους χαιρέτησε με χαμόγελο, μα εκείνοι του γύρισαν την πλάτη. Ένας πραματευτής χωρίς πραμάτεια δεν έχει δα και τόση αξία! Άδικα έχασαν τον χρόνο τους, άδικα παράτησαν τις δουλειές τους, δεν άξιζε την προσοχή τους! Τα νέα έφτασαν γρήγορα και στα αυτιά του βασιλιά. “Να παρουσιαστεί αμέσως μπροστά μου! Ακούς εκεί! Πραματευτής χωρίς πραμάτεια!”.&nbsp;

- Λοιπόν, σ’ ακούω!, διέταξε ο βασιλιάς, όταν λίγο αργότερα ο πραματευτής παρουσιάστηκε μπροστά του. Δήλωσες ξεχωριστός πραματευτής και γι’ αυτό το λόγο σου άνοιξα τις πύλες του βασιλείου μου. Πού είναι λοιπόν η ξεχωριστή πραμάτεια σου; Πού είναι τα πλούσια εμπορεύματά σου;

- Βασιλιά μου, είμαι πράγματι ένας ξεχωριστός πραματευτής. Δεν πουλώ όμως εμπορεύματα. Άλλωστε ούτε εσύ, ούτε οι υπήκοοί σου έχετε ανάγκη από περισσότερα αγαθά. Εκείνο που έχει ανάγκη ο λαός σου σαν τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια, είναι να ξαναβρεί το μυστικό της αληθινής ευτυχίας, να ζεσταθούν ξανά και να ενωθούν οι καρδιές των ανθρώπων.

-Αντέλ: -Ηρακλής: -μαμά: -Ηρακλής: -Αντέλ: -Ηρακλής: -μαμά:

Μαμά θα πρέπει να της βρούμε ένα όνομα! Συμφωνώ! Τι λέτε για Μπέλα; Αυτό είναι σαν να την λέμε τεμπέλα. Εγώ προτείνω...Λούμινα. Μπαα! Το όνομα Κίρκη πώς σας φαίνεται; Το βρήκα!! Θα την ονομάσουμε Λούση!!!! Ναι, τέλειο! Σύμφωνοι!

Κάθε μέρα τα παιδιά έπαιζαν μαζί της, προσπαθούσαν να την εκπαιδεύσουν κι έτσι ο καιρός πέρναγε. Η Λούση ήταν πολύ ευτυχισμένη που επιτέλους είχε μία οικογένεια να την αγαπάει και να την φροντίζει αλλά, της έλειπαν οι φίλοι της. Τα βράδια κοίταγε τα αστέρια με τις ώρες κάτι που παρατήρησε η Αντέλ και κατάλαβε πόσο ονειροπόλα ήταν... Μετά από λίγους μήνες που η Λούση ήταν ενός έτους αποφάσισαν να επισκεφθούν την θεία τους, την Λία, η οποία ζούσε στο Λονδίνο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους είδαν όμορφα σπίτια, μεγάλες φάρμες και επιβλητικά κτήρια. Όταν έφτασαν στο σπίτι της θείας τους, τούς υποδέχτηκε με χαρά και καλοσύνη… Μετά το μεσημεριανό τους φαγοπότι βγήκαν για έναν περίπατο σε ένα πάρκο της πόλης. Περπατούσαν για αρκετή ώρα όταν ξαφνικά, τους τράβηξε το ενδιαφέρον μία περίεργη αφίσα!

Τα παιδιά, η Αντέλ και ο Ηρακλής, σηκώθηκαν από το τραπέζι και πήγανε να δουν τί συμβαίνει. Μόλις άνοιξαν την πόρτα, είδαν ένα αξιολάτρευτο κουτάβι που κοιμόταν. Ξαναέκλεισαν την πόρτα και πήγαν τρέχοντας στους γονείς τους για να τους πουν, τί υπήρχε στην αποθήκη. Όταν έφτασαν στο τραπέζι η συζήτηση ξεκίνησε!

-μαμά : -Αντέλ&nbsp;: -μπαμπάς : -Ηρακλής : -μαμά&nbsp;: -Αντέλ : -μπαμπάς&nbsp;: -Ηρακλής -μαμά : -Ηρακλής : -μπαμπάς : -Αντέλ : -μαμά : -Ηρακλής :

Παιδιά τι ήταν μέσα στην αποθήκη; Θέλω να μαντέψετε!! Δεν ξέρω κούκλα μου. Θα σας βοηθήσω... είναι μικρό, χνουδωτό και πολύ ήρεμο! Ένα κουνελάκι;!; Όχι! Ένα γατάκι;!; Όχι μπαμπά αλλά είσαι πολύ κοντά. Μήπως είναι ένα κουταβάκι;;;;; Ναι μαμά, μπράβο!! Και που είναι τώρα;; Κοιμάται στην αποθήκη. Ωραία! Μαμά;;;;;;;;;;

της Ιωάννας Νικολάου

Μια φορά και έναν καιρό, σε μία Μεγαλούπολη μακριά από την επαρχία βασίλευε η Βασίλισσα Ρούλα. Την έλεγαν έτσι γιατί είχε εμμονή με την καθαριότητα και ήταν το υποκοριστικό που της είχε βγάλει ο Βασιλιάς. Η Βασίλισσα Ρούλα, λοιπόν, ήταν πάντα με το αντισηπτικό στο χέρι και οι καμαριέρες της έκαναν γενική καθαριότητα στο παλάτι κάθε δεύτερη μέρα! Μια συνηθισμένη μέρα, η Ρούλα αρρώστησε βαριά, και παρόλο που την εξέτασαν οι καλύτεροι γιατροί, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ποιον ιό είχε κολλήσει και από πού, αφού ήταν τόσο προσεκτική με τις ιώσεις. Έτσι, οι κήρυκες αποφάσισαν να ανακοινώσουν στο λαό αυτό το γεγονός και να τους προειδοποιήσουν να μείνουν σπίτι τους. Αρχικά, πολλοί δεν συνειδητοποίησαν τον κίνδυνο ενός νέου ιού και έκαναν άσκοπες μετακινήσεις, αλλά αργότερα με τα κατάλληλα μέτρα όλοι έβγαιναν στην αγορά μόνο για τα απαραίτητα. Οι τηλεοράσεις των νοικοκυριών ήταν συνεχώς αναμμένες, έτσι ώστε να ακούν τα νέα της Βασίλισσας που όλο και χειροτέρευε.

της Ευτυχίας Λαδιά

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας πλανήτης που ονομαζόταν Γη και κατοικούταν από τους ανθρώπους. Στην αρχή οι άνθρωποι ήταν καλοί και δεν έκαναν κακό στον πλανήτη. Στη συνέχεια όμως, χωρίς να το θέλουν, οι άνθρωποι άρχισαν να βαραίνουν τη Γη. Έφτιαξαν εργοστάσια, έκαιγαν δάση, έκαιγαν τα σκουπίδια τους. Η Γη δεν μπορούσε να τα αντέξει άλλο και κάποιοι άνθρωποι το κατάλαβαν. Μαζί με τη Γη έφτιαξαν μια αρρώστια, τον κορωνοϊό. Στην αρχή κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά, αλλά όταν άρχισαν να πεθαίνουν άνθρωποι τα πράγματα άλλαξαν. Οι άνθρωποι φοβήθηκαν και κλείστηκαν στα σπίτια τους. Αλλά μια μέρα ο δόκτωρ Φιπ, ένας καταξιωμένος γιατρός, βρήκε το φάρμακο που θα τους έσωζε όλους. Η Γη εξοργίστηκε! Αλλά ο δόκτωρ Φιπ ήταν πολύ καλός. Μίλησε με τη Γη και κάνανε μια συμφωνία, ότι ο κορωνοϊός θα εξαφανιστεί και οι άνθρωποι θα προσέχουν το περιβάλλον. Και έτσι έγινε. Από τότε έζησαν όλοι χαρούμενοι!

του Στάθη Κουλοφωτιά

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μία πόλη, ζούσε μια οικογένεια όπου τα μέλη της δεν βλέπονταν σχεδόν καθόλου μεταξύ τους. Ο πατέρας διεύθυνε ένα κατάστημα ρούχων και έλειπε σχεδόν όλη μέρα, ενώ η μητέρα είχε ένα κέντρο ξένων γλωσσών. Ο μεγάλος γιος ήταν μέρα νύχτα μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή και ασχολούνταν με ηλεκτρονικά παιχνίδια, ενώ ο μικρότερος γιος ήταν βιβλιοφάγος και κλεισμένος στο δωμάτιο του διάβαζε διάφορα παράξενα βιβλία. Όμως μία&nbsp;μέρα ξέσπασε μια πανδημία εξαιτίας ενός φονικού ιού. Ο κόσμος αρρώσταινε βαριά ενώ πολλοί πέθαιναν. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε περιοριστικά μέτρα για την ασφάλεια των πολιτών. Απαγορευόταν η ελεύθερη κυκλοφορία όλων γιατί ο ιός ήταν&nbsp;εξαιρετικά μεταδοτικός. Όλη μέρα στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις προβάλλονταν ενημερωτικές εκπομπές και ανακοίνωναν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης, καθώς και την πορεία της πανδημίας. Τα σχολεία έκλεισαν και η μαμά και ο μπαμπάς αναγκάστηκαν να κλείσουν και αυτοί τις επιχειρήσεις τους και σύντομα όλη η οικογένεια κλείστηκε και αυτή στο σπίτι!

«Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους»

του Νίκου Κακαζιάνη**

Κάποτε στην κορυφή ενός καταπράσινου βουνού βρισκόταν ένα μικρό πανέμορφο χωριό. Οι χωρικοί στην πλειοψηφία τους ήταν κτηνοτρόφοι. Δεν ζούσαν όμως ευτυχισμένοι. Ήταν σκυθρωποί, χωρίς φιλίες μεταξύ τους. Ώσπου μια μέρα έγινε κάτι που άλλαξε για πάντα τη ζωή τους! Σε μια μακρινή χώρα της ανατολής εμφανίσθηκε ένας φονικός ιός, που όσοι τον κολλούσαν αρρώσταιναν βαριά και οι πιο αδύναμοι πέθαιναν. Στην αρχή οι χωρικοί, όπως και όλος ο κόσμος, δεν πήραν στα σοβαρά τον κίνδυνο. Όταν όμως ήρθαν τα πρώτα κρούσματα στη χώρα και στην τηλεόραση άρχισαν να μιλούν για τους πρώτους θανάτους, οι χωρικοί πανικοβλήθηκαν. Κατάλαβαν ότι δεν θα αργήσει η στιγμή, που ο ιός αυτός θα φτάσει και στην πόρτα τους.

* 3ο βραβείο στο διαγωνισμό "Δημιουργούμε στο σπίτι" της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας σε συνεργασία με το Ροταριανό Όμιλο Βόλου

Επίσης στο νοσοκομείο κατέφθασαν άλλα 10 άτομα με τα ίδια συμπτώματα. Ήταν οι οικογένειες από τα 6 σκυλάκια που είχαν ταξιδέψει στο διάστημα. Οι γιατροί πρώτη φορά έβλεπαν τέτοια ασθένεια έτσι ώστε δεν ήξεραν πως να την αντιμετωπίσουν. Κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας κόλλησαν πολλοί ιατροί αλλά και πολλοί πολίτες. Έτσι οι επιστήμονες, μετά από ατελείωτες έρευνες κατάλαβαν ότι προήλθε από τα πετρώματα του Κρόνου! Αυτή η ασθένεια χτυπούσε ηλικιωμένους διότι οι νέοι είχαν ανοσία! Ο ιός εξαπλώθηκε παντού. Ο πλανήτης βρισκόταν σε κατάσταση πανδημίας. Οι επιστήμονες έψαχναν απεγνωσμένα για το αντίδοτο. Πολλοί άνθρωποι πέθαιναν και πολλοί ήταν σε κρίσιμη κατάσταση. Οι πόλεμοι σταμάτησαν. Η έχθρα, η ζήλεια, η αντιπαλότητα μεταξύ των ανθρώπων δεν υπήρχε πια. Όλοι μαζί είχαν να αντιμετωπίσουν έναν κοινό εχθρό, έναν αόρατο εχθρό τον ΦΟΝΙΚΟ ΙΟ!! Την κατάσταση πήραν στα χέρια τους οι νέοι. Εφόσον είχαν ανοσία σ΄ αυτήν την ασθένεια ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να βοηθήσουν. Γίνονταν εθελοντές στα νοσοκομεία, βοηθούσαν όσους είχαν την ανάγκη τους, κρατούσαν τις πόλεις και τα χωριά τους καθαρά και περιέθαλψαν τους άστεγους! Ενώθηκαν όλοι μαζί σαν μία γροθιά για να γίνει ο κόσμος τους καλύτερος!! Οι επιστήμονες όλου του πλανήτη συγκεντρώθηκαν για να βρούνε το πολυπόθητο αντίδοτο...

<a href="bookcreator://page/hotTR4FCTyOCHvW8c5Ay3Q">Λίγα λόγια για το βιβλίο</a>

.....................................................................

<a href="bookcreator://page/p_-Bwu_XQlCkx7hMutqfmQ">Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους</a>

<a href="bookcreator://page/np2wqqnoQEeea-aO4cTeqA">της Αγγελικής Τσιουβάκα</a> <a href="bookcreator://page/zJFt8NqXTLmARrWm-eu8Dw">του Νικολάου Κακαζιάνη</a> <a href="bookcreator://page/yD32GUl9TLChBhSEa57ZNw">του Στάθη Κουλοφωτιά</a> <a href="bookcreator://page/RBTAwj-aR5yRNpErQ0IeiQ">της Χριστίνας Κουλοφωτιά</a> <a href="bookcreator://page/0bfysyk_RyeZS6-ZE1Aw4g">της Έφης Κυριαζή</a> <a href="bookcreator://page/lxfRbtbwR1CG07kUh3bKZg">της Ζωής Μαρμαγγιόλη</a> <a href="bookcreator://page/wfCzPfirRv2R3HEECT1KoA">της Ιωάννας Νικολάου</a> <a href="bookcreator://page/0Lqk-WZVRM218KN55k0Q4w">της Νικόλ Πασχούδη</a> <a href="bookcreator://page/eNxOrWuBQjCzbrSFfjMrkw">του Δημήτρη Πρώια</a> <a href="bookcreator://page/7n6yvavFQv61yISeLkYhrQ">του Χάρη Τσατσαρώνη</a> <a href="bookcreator://page/DiBxd7NpT6WoH_Gf95Kl6g">ανώνυμο</a> <a href="bookcreator://page/yC_S5tfHTo-w7e5SYN-QJw">της Ευτυχίας Λαδιά</a> <a href="bookcreator://page/NZAHFF5rRN6WxN2ZI3C5dg">ανώνυμο</a>

................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. ................................................. .................................................

<a href="bookcreator://page/T88qWrB0TDOn_U6zJDGwsg">Πηγές Εικόνων &amp; ήχου</a>

............................................................

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.