1821-2021, 200 χρόνια ελεύθεροι

Το δημοτικό τραγούδι, αυθεντικός τρόπος λαϊκής έκφρασης και σημαντικό κομμάτι της ελληνικής παράδοσης, αντλεί έμπνευση τόσο από την καθημερινή ζωή όσο και από ιστορικά γεγονότα όπως ήταν και η ελληνική επανάσταση του 1821. Διαδόθηκε προφορικά από γενιά σε γενιά και μέσα από παραλλαγές κράτησε ζωντανή την εθνική μας μνήμη αλλά και την εθνική μας συνείδηση. Στο αφιέρωμα του σχολείου μας για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, θα παρουσιάσουμε μια συλλογή δημοτικών τραγουδιών από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, που δημιουργήθηκαν από την ανάγκη του λαού να εκφράσει την οδύνη για τη σκλαβιά αλλά και το θαυμασμό και την περηφάνια για τις ηρωίδες και τους ήρωες της επανάστασης.
Την εικονογράφηση του βιβλίου αποτελούν εικαστικές δημιουργίες των μαθητών όλων των τάξεων. Τα παιδιά προσεγγίζουν το θέμα “200 χρόνια ελεύθεροι” με έναν μοναδικό και αληθινό τρόπο. Αναπαριστούν σημαίες, πορτραίτα επώνυμων και ανώνυμων ηρώων, φιγούρες αγωνιστών του ’21 με εντυπωσιακές φορεσιές και όπλα της εποχής. Συγκεκριμένα το ηλεκτρονικό βιβλίο παρουσιάζει ζωγραφιές εμπνευσμένες από πίνακες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Παράλληλα εκφράζει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς των μαθητών για την σημασία του αγώνα. Με τον τρόπο αυτό καλύπτεται στο σύνολό της η καλλιτεχνική δραστηριότητα για τα 200 χρόνια από το 1821 αντλώντας έμπνευση από τη ζωή και το έργο ξεχωριστών προσωπικοτήτων, που θυσίασαν τη ζωή τους για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Οι καθηγήτριες
Μαρία Αντωνίου, Κική Κουκουλή
Οι μαθήτριες και οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Λάρισας

Μαρία Παπαβασιλείου

Πήραν την πόλη
(Ιερισσός Χαλκιδικής)

29 Μαΐου 1453…. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης είναι γεγονός. Οι συγκλονιστικές στιγμές που προηγήθηκαν αλλά και οι σφαγές και οι λεηλασίες που ακολούθησαν, αποτυπώθηκαν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα σε θρηνητικές μελωδίες σπάνιας ομορφιάς, που εξέφραζαν τον απερίγραπτο πόνο αλλά και την αβεβαιότητα για το μέλλον του ελληνισμού.
Τραγουδά η Ιερισσιώτισσα Ρήνα Δημούδα, καταγεγραμμέννη από τη Δόμνα Σαμίου το 1972 στην Ιερισσό Χαλκιδικής.

Πήραν την Πόλη, πήρανε, πήραν τη Σαλονίκη, πήραν κι την Αγια-Σοφιά, το μέγα μαναστήρι,
μι τιτρακόσια σήμαντρα, μ’ ιξήντα δυο καμπάνις, πάσα καμπάνα κι παπάς, πάσα παπάς κι διάκος.
Να κι η κυρά η Παναγιά, στην πόρτα πάει και στάθη, και στους μαστόρους έλεγε και στους μαστόρους λέει.
Μαστόροι μη δουλεύετε, μη χάνετε τον κόπο, κι εδώ ’κκλησιά δε γίνεται κι μέγα μαναστήρι,
θα γίνει τούρκικο τζαμί να προσκυνούν οι κλέφτις, να προσκυνάει Αλή πασάς με τους σκλάβους δεμένους.

Κατέφ'καν Τούρκοι στο Τουκμάκ'
Μεταξάδες Έβρου (Θράκη)

Ένα ιστορικό τραγούδι που περιγράφει την αντίσταση των κατοίκων στην προσπάθεια των Τούρκων να καταλάβουν το 1912 τους Μεταξάδες Έβρου ή αλλιώς Τουκμάκ’. Ονομασία από το τουκμάκ’ δηλαδή το σφυρί των μαστόρων που δούλευαν την πέτρα και το χαλκό. Το σημερινό όνομα Μεταξάδες, οφείλεται στην ενασχόληση (μέχρι το 1921) των κατοίκων με τη σηροτροφία.

Τρίτη μέρα ξημέρωνι, να μη ‘χει να ξημέρωνι.
Κατέφ’καν Τούρκοι στου Τουκμάκ’, να του πατήσ’ν κι να του καψ’ν.
Δεν μπόρεσαν να του πατίσ’ ν, δεν μπόρεσαν και να του κάψ’ ν.
Ξυπνάει ο Γιάννης Λουχαγός κι παίρνει χίλιοι στρατώτ’.
Παν’ στσ’ φιρφιλιές ανέβιζε μι του ντιλμπίρ’ τους κοίταζι.
Δεν ήταν ένας, δεν ήταν δυό, μον’ ήταν τρεις χιλιάδες.