Ο πόλεμος των καμπάνων

Ο πόλεμος των καμπάνων

Κείμενο: Τζιάνι Ροντάρι
Εικονογράφηση: Α1

Επιμέλεια ηλεκτρονικού βιβλίου
Μαριλία Κωστάκη

Το παραμύθι του Τζιάνι Ροντάρι, από το βιβλίο "Παραμύθια από το τηλέφωνο" (Τεκμήριο, 1979) διαβάστηκε στην τάξη μας παραμονή της εθνικής μας επετείου και αποτέλεσε αφορμή για συζήτηση και εικαστική απόδοση από τα Αλφαενάκια

Ήταν μία φορά ένας πόλεμος, ένας μεγάλος και τρομερός πόλεμος, που έκανε να σκοτώνονται πολλοί στρατιώτες απ’ τη μία πλευρά κι απ’ την άλλη. Εμείς ήμασταν από ‘δω και οι εχθροί μας ήταν από ‘κεί, και πυροβολούσαμε ο ένας τον άλλο νύχτα και μέρα, αλλά ο πόλεμος ήταν τόσο πολύχρονος που σε κάποια στιγμή μας έλειψε ο μπρούντζος για τα κανόνια, δεν είχαμε πια σίδερο για τις ξιφολόγχες, και λοιπά.

Ο αρχηγός μας, ο Υπερστράτηγος Μπομπόνε Σπαρόνε Πεσταφρακασόνε, διέταξε να βγάλουν όλες τις καμπάνες από τα καμπαναριά, να τις λιώσουν όλες μαζί και να φτιάξουν ένα τεράστιο κανόνι. Μόνο ένα, αλλά μεγάλο αρκετά ώστε να κερδίσει τον πόλεμο με μια μόνο κανονιά.
Για να σηκώσουν εκείνο το κανόνι χρειάστηκαν εκατό χιλιάδες γερανοί. Για να το μεταφέρουν στο μέτωπο χρειάστηκαν ενενήντα εφτά τρένα. Ο Υπερστράτηγος έτριβε τα χέρια του από τη χαρά του και έλεγε: Όταν το κανόνι μου θα ρίξει, οι εχθροί θα το βάλουν στα πόδια και θα τρέχουν μέχρι το φεγγάρι.
Και έφτασε η μεγάλη στιγμή. Το υπερκανόνι ήταν στραμμένο προς τους εχθρούς. Εμείς είχαμε βουλώσει τ’ αυτιά μας με μπαμπάκι, γιατί ο θόρυβος μπορούσε να μας σπάσει τα τύμπανα και το κέρας της ευστάθειας.