Ο Τσικηλτάπασσας

Ένα πρωί ξύπνησε ο Τσικηλτάπασσας με πολύ υψηλό πυρετό. Βρε τι έχει αναρωτιόντουσαν όλοι... -Μήπως ευλογιά; Ρωτησε ο αυλικός Κώτσον. -Πανούκλα;Πετάχτηκε ο αυλικός Χρήστον. -Μήπως ιλαρά,μαλάρια,γρίπη;φώναξε ο αυλικός Γιωρίκας. -Ουράνιε πατέρα μουν ( Θεέ μου) Ν'αγιαζ(Να αγιάζει) τ'όνομα σ΄(το όνομά σου) Σχώρεσε τα αμαρτίας(συγχώρεσέ μας),ικέτεψε η Πριγκιποπούλα τον Πανάθαγο!!!

Οι δύο νέοι φίλοι όσο πλησίαζαν έβλεπαν τις αίθουσες που περιβάλλονταν από εξώστες , με μάρμαρα στολισμένα και αστραφτερά μπαλκόνια, ενώ η οροφή έλαμπε με χρυσά χρώματα!&nbsp; -Άραγε θα είναι τόσο επιβλητικό και μέσα; ρώτησε ο Σταθίκον. -Μέσα είναι ζωγραφισμένο με τοιχογραφίες και προσωπογραφίες του Βασιλιά, της Βασίλισσας και της Πριγκίπισσας Παναίλας. Τη Βασίλισσα τη χάσαμε πριν πολλά χρόνια. Ο Βασιλιάς έκανε καιρό να βγει από το παλάτι. Όμως τον πείσαμε να συνεχίσει για το λαό του… -Αλήθεια...Ο καημένος ο Βασιλιάς... -Βλέπεις Σταθίκον δεν πονάνε μόνο οι φτωχοί αλλά και οι πλούσιοι.

Νταούλια και λύρες ξεσήκωναν το&nbsp;λαό!!!Ποντιακά εδέσματα  και τραπέζια!!!Αρχηγοί απ’ όλα τα κράτη!!!Κάθε χρόνο το παρακάθ μάζευε πολύ λαό!

Η αλεπού θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει χαρακτηριστικά του ποντιακού λαού. Πάντα ξεχώριζε στο παλάτι για την προθυμία,τη γενναιοδωρία της και τη δοτικότητά της. Όταν πέθανε ο πατέρας της ο Βασιλιάς έκρινε ότι πρέπει να πάρει τη θέση του. Κι έτσι κι έγινε…Κάθε βδομάδα προετοίμαζε τους λόγους του Βασιλιά, εξέταζε τα φάρμακά του γιατί ήταν και σπουδαγμένη, έφτιαχνε&nbsp; μαγειρικές συνταγές που η Πριγκιποπούλα ξετρελενόταν.Τις Κυριακές μετά τον πρωινό του λόγο στο λαό του τραπέζια απλωνόντουσαν με φελία, κιντέατα, ωτία και πισία.(ποντιακά παραδοσιακά φαγητά)

Μετά από 12 μήνες… Ο Βασιλιάς και ο περίγυρός του αγκάλιασαν τον Σταθίκον αμέσως. Βλέπετε καλές μου φίλες και καλοί μου φίλοι τον έφερε η αλεπού!!!!Και εκείνος όμως τους έπαιζε στη λύρα Κότσαρι, Τρυγώνα, Ομάλ και τους ξεσήκωνε. Η γλυκιά μελωδία της λύρας μάγεψε τη Πριγκιποπούλα Παναΐλα και μετά από ένα χρόνο το βασίλειο γιόρταζε τους γάμους του Σταθίκου με εκείνη. Την ίδια μέρα που ο λαός χαιρόνταν για το γεγονός και χόρευε Κοτσαγκέλ. (Γαμήλιος ποντιακός χορός και τραγούδι) ο Βασιλιάς του έδινε τα σκήπτρα της βασιλείας και τον ονόμαζε ‘’Τσικηλτάπασσα’.’

Ο Τ Σ Ι Κ Η Λ Τ Α Π Α Σ Σ Α Σ

Watercolor texture 1

-Στην αυλή του βασιλιά; ρώτησε ο Σταθίκον. -Ναι, εκεί ζούμε οι συμβουλάτορές του και είμαστε σαν οικογένεια,απάντησε η αλεπού. -Και τι δουλειά θα κάνω; -Τι ξέρεις;

Antique paper texture

-Αχ,Σταθίκον ο πατέρας σου ήταν άνθρωπος έξω καρδιά! Άκ'σον ντο λέω σε...(Άκου τι σου λέω...)Δεν ανέσπαλε ποτε!(Δε ξεχνούσε) Όταν γεννήθηκες είχε τρανόν (μεγάλη) χαρά! Με τη ταουλή ( το νταούλι) τον χτύπον (το χτύπημα)) ξεσήκωσε όλο το χωρίον (χωριό)!!! -Θείε Θεόδωρε και τι εννοούσε όταν έλεγε '' Πόντιος και μ'ένα ομάτ;(Πόντιος και με ένα μάτι) -Λελεύωσε σε πουλόπομ! (Να σε χαρώ πουλάκι μου!),αποκρίθηκε ο θείος Θεόδωρον.Εννοούσε ότι εμείς οι Πόντιοι είμαστε ξεχωριστοί άνθρωποι!Με ακλόνητη πίστη,με πείσμα, με υπομονή,απάντησε ο θείος και πήρε στα χέρια του τον κεμεντζέ για να τον κουρδίσει.

Light wood

Ο Τσικηλτάπασας ανέλαβε τα οικονομικά, τη διοίκηση, όρισε νέους βοηθούς δίπλα του. Ο καιρός περνούσε και ο Σταθίκον δεν ήταν πια το αγνό παιδί που έζησε στην επαρχία της Κερασούντας. Η εξουσία τον άλλαξε, κυβερνούσε βάζοντας στην άκρη το Βασιλιά και τους αυλικούς. Η αλεπού αναρωτιόταν πού έχει κρυφτεί αυτό το αγνό παιδί που πριν καιρό γνώρισε… Γιατί η εξουσία, το χρήμα να αλλάζουν τόσο τον άνθρωπο; Γιατί ο Βασιλιάς όμως δεν είχε αλλάξει τόσα χρόνια;

Parchment

Misc texture 2

Το παλικάρι αυτό λεγόταν Σταθίκον και είχε μια αδερφή, την Παρέσσα. Η Παρέσσα μαζί με τους γονείς τους ,τον Ηρακλή και τη Ραχήλ είχαν χαθεί πριν χρόνια όταν έγινε ένας κατακλυσμός στο χωριό που ζούσαν.

Τους&nbsp; πήρε μακριά ο ποταμός Ασκάνιος.&nbsp;

Η αλεπού δε μίλησε! Όχι από θυμό αλλά από απέραντη θλίψη και πόνο. Μια απογοήτευση απλώθηκε στην καρδιά της. Μια απογοήτευση που γεννιόταν κάθε μέρα και όλο και έπαιρνε θέση και φώλιαζε μέσα στην καρδιά της. Πλέον είχε να κάνει με τον Τσικηλτάπασσα και όχι με τον Σταθίκον.Όχι με εκείνο το μελαχρινό αγόρι που κάποτε συμβούλεψε και βοήθησε...

Watercolor texture 3

Ο Σταθίκον αγαπούσε τη λύρα…Ήταν αυτή που τον συντρόφευε από τα δέκα του χρόνια μέχρι που έγινε μεγάλο αγούρ.(αγόρι) Βλέπετε άκουγε τον πατέρα του να παίζει με αυτή ποντιακές μελωδίες και ο ίδιος με τη δίδυμη Παρέσσα να χορεύουν Τικ Μονό, γιατί Τικ Διπλό δεν κατάφερε ποτέ η Παρέσσα να μάθει…

Αλλά και καλάτσευαν(μιλούσαν) ποντιακά, γελούσαν δίπλα στο τζάκι και έτρωγαν βαρένικα και ζεστά πληνία από τη μητέρα Ραχήλ...

Stars pattern

Κάνοντας δουλειές του ποδαριού αποκαμωμένος κάθε βράδυ γυρνούσε στη συνοικία του όπου εκεί ήταν το ‘’υιοθετημένο’’ παιδί της περιοχής του. Συχνά με το θείο του, τον&nbsp; πρώτο ξάδερφο του πατέρα του, καθόντουσαν με τις ώρες και αναπολούσαν πώς θα ήταν η ζωή του εάν ζούσε η οικογένειά του. Τότε ο θείος Θεόδωρον Τσαχούρης έπαιρνε τη λύρα και τραγουδούσε ποντιακές νοσταλγικές μελωδίες…

Η επόμενη μέρα τη βρήκε στον δρόμο προς το βουνό. Παρέα είχε τα πουλιά όπου ένιωθαν τον πόνο της αλλά και συντροφιά τις ευχές όλου του παλατιού που την αποχαιρέτησε... Θλίψη,απογοήτευση,πόνος,αχαριστία,αγνωμοσύνη....

Ο Τσικηλτάπασσας

-Παραφυλάω μη και περάσει καμιά κοτούλα να την αρπάξω, είπε η αλεπού. -Εσύ όμως γιατί στεναχωριέσαι; -Είμαι μόνος, έχω χάσει την οικογένειά μου πριν χρόνια, παλεύω από το πρωί έως το άλλο πρωί και έτσι περνά ο καιρός και τα χρόνια. -Και τι θα ήθελες; τον ρώτησε η αλεπού. -Ένα σπίτι, μια οικογένεια, απάντησε ο Σταθίκον. -Θες να σε πάρω μαζί μου στην αυλή του βασιλιά;

Και δάκρυα γέμισαν τα μάτια του Τσικηλτάπασσα και μαζί με την ΣΩΜΑ του γιατρεύτηκε και η ΨΥΧΗ του…

-Αχ αλεπού...σταμάτα!!!Θα με πάρουν τα κλάματα...Οικογενειακές αναμνήσεις πλημμυρίζουν την καρδιά μου...θυμάμαι τη μητέρα μου... -Πόσο σε συμπονώ καλέ μου Σταθίκον...

Και η αλεπού του έδωσε το γιατρικό του. Του θύμισε τις έννοιες της Αγάπης, του Σεβασμού, της Ενσυναίσθησης.Τις έννοιες της Συμπόνιας, της Ευσπλαχνίας, του Νοιαξίματος . Της Κατανόησης, του Σεβασμού, της Φροντίδας, της Γενναιοδωρίας.

Paper texture

-Με πόσο νοσταλγία μιλάς για τη μητέρα σου…με σιγανή και άτολμη φωνή ψιθύρισε η αλεπού. -Η οικογένειά μου τώρα πια είναι παρέα στην Παναγιά Σουμελά… μόνο αυτό με παρηγορεί ,αποκρίθηκε ο Σταθίκον. Η Παναγία Σουμελά για μας τους Πόντιους αλεπού είναι Ιερό Σύμβολο! Είναι η πίστη, η καταφυγή κι η ελπίδα,το καταλάγιασμα,ο φρουρός μας,ο φύλακάς μας,είναι η Παναγία, η Μητέρα μας...

Clouds pattern

Περπάτησαν μέρες και νύχτες μέχρι που το παλάτι φάνηκε μπροστά τους.&nbsp; -Μα τι εντυπωσιακό, αναφώνησε ο Σταθίκον. Είναι υπέροχο,μαγικό!!Ούτε στα όνειρά μου δεν έχω δει τέτοιο σπί...εεεε παλάτι, παλάτι...ηθελα να πω!!!!

-&nbsp;&nbsp;&nbsp; Τσικηλτάπασα, τα σέβη μου απάντησε η αλεπού. -&nbsp;&nbsp;&nbsp; Σταθίκον, είπε ο&nbsp; Τσικηλτάπασσας, αλεπού!Για σένα θα είμαι πάντα ο Σταθίκον ,ξαναείπε με μάτια δακρυσμένα. -Τσικηλτάπασσά μου πολλές φορές θυσιάζουμε τα πάντα χωρίς να ζητάμε πίσω τίποτα... -Άλεπού μου,πολύτιμή μου αλεπού,συγχώρεσέ με για τα λάθη μου... Δεν εκτίμησα τα δώρα που μου πρόσφερες...

Και τότε ξαφνικά… βρέθηκε στο τελευταίο σκαλί της εισόδου! Το παπούτσι του Τσικηλτάπασσα ήταν αυτό που την είχε σπρώξει και την πέταξε έξω από το παλάτι...Ο κόσμος σάστισε,η λύρα σταμάτησε,το νταούλι σώπασε,ο ζουρνάς σίγασε...

Pop art blue

-Θείε, ο πατέρας ποτέ δε τραγουδούσε λυπητερούς σκοπούς.Με τη λύρα, έπαιζε και τραγούδαγε. ΄΄Ακεί πέρα σ’ ορμανόπον η τρυγώνα,η κορώνα,έστεκεν και εποίνε ξύλα η τρυγώνα η κορώνα...(Εκεί πέρα στο δασάκι η τριγώνα η κορώνα,στεκόταν και μάζευε ξύλα η τρυγώνα, η κορώνα) Και χορεύαμε όλοι μαζί…

...και η Αλεπού έφυγε και χάθηκε και ποτέ ξανά κανείς δεν έμαθε τίποτα για εκείνη...

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

Ο Σταθίκον ακολούθησε την αλεπού με ελπίδα και έχοντας πειστεί από τα λόγια της. Προχωρώντας η αλεπού μπροστά και πίσω ο Σταθίκον έλεγε και εκείνη την ιστορία της. Ο πατέρας της όλα του τα χρόνια ήταν συμβουλάτορας του Βασιλιά. Τον συμβούλευε σε σημαντικά θέματα διαχείρισης και πάντα ο Βασιλιάς άκουγε τη γνώμη του. Έτσι η αλεπού μεγάλωσε μέσα στην αποδοχή και την κατανόηση, όπως πρέπει όλοι να μεγαλώνουμε και έμαθε όση αγάπη παίρνει να την προσφέρει απλόχερα και στο πολλαπλάσιό της…

Οι μήνες πέρασαν. Ο Βασιλιάς είχε πεθάνει και όλοι πια είχαν καταλάβει την απουσία της αλεπούς. Όλοι μίλαγαν για τη δοτικότητά της, την προθυμία της, τις γνώσεις της… Οι φαρμακοποιοί δυσανασχετούσαν γιατί πια δεν είχαν τις συμβουλές της, η Πριγκιποπούλα δεν έβρισκε παρηγοριά στα γλυκά της λόγια,το προσωπικό αναζητούσε τον λόγο της που ήταν γεμάτος κατανόηση, ο λαός την προσφορά της…

Ήταν κάποτε ένα ορφανό παιδί που ζούσε στην περιοχή της Κερασούντας. Η Κερασούντα άνηκε στον Πόντο και ήταν αρκετά μεγάλη σε έκταση. Λόγω της θέσης της είχε ανεπτυγμένο το εμπόριο και τις αγοραπωλησίες.

-Ξέρω να κόβω ξύλα, να φτιάχνω παστιτάν, να πουλάω πράγματα. -Μουσική&nbsp; ξέρεις; -Ναι!!!Ξέρω να παίζω λύρα. -Αυτό είναι! Αναφώνησε η αλεπού. Ο Βασιλιάς θα ενθουσιαστεί!

Ο Σταθίκον ήταν βοσκός, ψαράς, καλλιεργούσε στάρι και ασχολιόταν με αγροτικές δουλειές. Άλλες φορές μοχθούσε σε απέραντα βοσκοτόπια, τα παρχάρια. Στα παρχάρια που ''ζωντάνευαν'' από τον Μάη μέχρι το τέλος Αυγούστου έβοσκαν αγελάδες και ο Σταθίκον μάζευε το εξαιρετικό γάλα τους ώστε να φτιάξει πασκιτάν, μιντζίν,τσαρτάν και άλλα&nbsp; γαλακτομικά προϊόντα.

Το αγαπημένο όμως φαγητό της πριγκιποπούλας ήταν τα τσιριχτά, κάτι μελωμένοι λουκουμάδες μούρλια,συνέχιζε η αλεπού μιλώντας για το κορτσόπον τους.(για το κορίτσι τους)

Bunting border

Ξημέρωνε η ημέρα του παρακάθ…. Τραπέζια είχαν στηθεί σ’ όλο το μήκος της αυλής του παλατιού!Γλυκίσματα και πιροσκί μοιράζονταν από τις γυναίκες.Στο παρακάθ (γλέντι-συγκέντρωση) όλοι και όλες ήταν καλεσμένοι.Φιλόξενος και δοτικός λαος ο ποντιακός γινόταν όλος μια αγκαλιά και χόρευε μέχρι το πρωί.Το ξεκίνημα του γλεντιού έδιναν οι άντρες όπου χορεύοντας τον χορό Σέρρα έκαναν τις καρδίες του κόσμου να σπάσουν και να χοροπηδήσουν από συγκίνηση και περηφάνεια.

Marble

Ο Σταθίκον πολλές φορές μοιρολόγαγε την τύχη του και γιατί η μοίρα του έμελλε να είναι ορφανός και μόνος. Αχ,εμάραθεν τα ΄μάραντα(μελαγχόλησα) και μεγάλη αξιναρέα με έδωκε ο Θεός!(Με τιμώρησε σκληρά!) Μια μέρα εκεί που καθόταν στο δάσος και έκοβε ξύλα τον άκουσε μια αλεπού. -Τι έχεις φίλε μου; τον ρώτησε η αλεπού. -Αλεπού, πώς και από ’δω; αποκρίθηκε ο Σταθίκον.

Κόκκινη κλωστή δεμένη,στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινίσει…

-Θα σε πάρουμε στην αυλή να παίζεις λύρα και να τον διασκεδάζεις.&nbsp; Ο Σταθίκον&nbsp; τρελάθηκε απ’ τη χαρά του.Θα&nbsp; έχω μια οικογένεια σκέφτηκε μετά από πολλά χρόνια,θα πάρω και τον θείο Θεόδωρον,θα γνωρίσω φίλους!Και πράγματι, έτσι έγινε.Καθώς προχωρούσαν μέρα και νύχτα διέσχιζαν βουνά και πλαγιές, πέρναγαν λίμνες και ποταμούς και κανείς δεν ήξερε τι θα τους περιμένει στο μέλλον…Και μιλάμε για το ξεριζωμό, τη γενοκτονία, τη μαύρη στιγμή της ιστορίας του ελληνισμού που θα γραφόταν σε λίγα χρόνια.

Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία και όχι Παραμύθι σαν και αυτό τώρα που σας λέμε και ίσως σας το πούμε μια άλλη φορά...

Το Παραμύθι ο ΄΄Τσικηλτάπασσας΄΄ στέλνεται στον 8ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό ''Έλληνισμός της Ανατολής:Πόντος,Μικρασία,Θράκη..." από τις μαθήτριες και τους μαθητές του 18ου Δημοτικού Σχολείου Κορυδαλλού(Δευτέρα τάξη) και του 6ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Σμύρνης(Δευτέρα τάξη)-Σύμπραξη σχολείων. Ευχαριστούμε για τη δυνατότητα συμμετοχής στο Διαγωνισμό και ευχόμαστε επιτυχία στις διεργασίες σας. «Υείαν και ευλοΐαν»

Με εκτίμηση, Kρεμμύδα Σωτηρία,ΠΕ 11 ,Διευθύντρια 6ου Δημοτικού Σχολείου Ν.Σμύρνης. Λεκαράκου Παναγιώτα,ΠΕ 70,δασκάλα Β΄ τάξης 18ου Δημοτικού Σχολείου Κορυδαλλού.

Ο Σταθίκον με την Πριγκιποπούλα Παναΐλα βγήκανε στην κεντρική είσοδο του παλατιού. Οι συνεργάτες του βασιλιά πιο πίσω περίμεναν το σήμα για να κατηφορίσουν προς τον κόσμο. Η αλεπού, όπως πάντα προχώρησε να υποδεχτεί και να καλωσορίσει τους ξένους ηγέτες. Καλώς ήλθατε!!!Υίαν έριξιν!(Ευχή Καλωσορίσματος)Καλώς ορίσατε στην Τραπεζούντα!!!Τη ξακουστή,την περήφανη και ονομαστή!!

Οι μέρες περνούσαν και τα πράγματα χειροτέρευαν.Ο Τσικηλτάπασσας δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Τα άσχημα νέα έφτασαν στα αφτιά της αλεπούς.Κάποια πουλιά μάλιστα της είπαν ότι ο Τσικηλτάπασας της ζήταγε να γυρίσει… Μια και δυο η αλεπού πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Όταν πλησίαζε ένα ουράνιο τόξο σχηματίστηκε πάνω από το παλάτι… Μόλις μπήκε έπεσαν στην αγκαλιά της μικροί και μεγάλοι. -&nbsp;&nbsp;&nbsp; Αλεπού μου, γιατί μας ξέχασες, αναφώνησε η Πριγκιποπούλα. Η αλεπού σώπασε, είχε μάθει να σωπαίνει βλέπετε…

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.