Loading...
Wynalazki które zmieniły światLoading...
Zaverukhа Yurа 3DG
Koło
Pierwsze koło powstało ok. 3500 r. p.n.e na teranach współczesnego Iraku lub Iranu. Nie wiemy dokładnie kto je wynalazł, ale prawdopodobnie był to garncarz, ponieważ początkowo było stosowane w pracowniach garcarskich. W tym samym okresie koło wynaleźli też Chniczycy. Koła były wtedy montowane u wozów. Dalej prawdopodobnie koło dotarło do dzisiejszej Rosji oraz Kazachstanu, a wzdłuż morza śródziemnnego powędrowało do Egiptu. Natomiast do Afryki Południowej i Meksyku koło dotarło dopiero w 1000 r. n.e.
Koło odegrało ważną rolę w życiu codziennym człowieka. Dzisiaj ma zastosowanie we wszystkich dziedzinach życia. Wynalazek ten używany jest przy produkcji np. zakrętek, mebli lub opon, a w średniowieczu nawet stosowano go na salach tortur.
Żarówka
Żarówka to jeden z tych wynalazków, który choć przełomowy, obecnie nie absorbuje zbyt wiele naszej uwagi. Po prostu przyzwyczailiśmy się do sztucznego oświetlenia i nie zastanawiamy się nad tym, jak wyglądałoby życie bez niego. Historia żarówki wciąż jednak trwa. Wynalazek Edisona cały czas się zmienia i ewoluuje w coraz doskonalsze źródła światła. Przyjrzyjmy się temu jak przebiegał ten proces.
Jak działa żarówka?
Źródłem światła w żarówce jest żarnik, czyli cienki drucik wykonany z wolframu, który rozżarza się pod wpływem przepływającego przez niego prądu elektrycznego, emitując w ten sposób światło. Aby nie dopuścić do utleniania się wolframu, konieczne jest zamknięcie go w próżni, albo w szklanej bańce wypełnionej szlachetnymi gazami. Za twórcę żarówki uznawany jest Thomas Edison, który wykorzystał włókna węglowe oraz zwęglone włókna bambusa japońskiego.
Źródłem światła w żarówce jest żarnik, czyli cienki drucik wykonany z wolframu, który rozżarza się pod wpływem przepływającego przez niego prądu elektrycznego, emitując w ten sposób światło. Aby nie dopuścić do utleniania się wolframu, konieczne jest zamknięcie go w próżni, albo w szklanej bańce wypełnionej szlachetnymi gazami. Za twórcę żarówki uznawany jest Thomas Edison, który wykorzystał włókna węglowe oraz zwęglone włókna bambusa japońskiego.
Antybiotyk
Są to substancje pochodzenia drobnoustrojowego, stosowane jako leki ze względu na właściwości hamowania wzrostu niektórych czynników chorobotwórczych.
Nazwy antybiotyk po raz pierwszy użył w 1889 roku francuski lekarz Jean A. Villemin, jednak już od bardzo dawna ludzie korzystali w leczeniu z dobroczynnego działania drobnoustrojów.
Nazwy antybiotyk po raz pierwszy użył w 1889 roku francuski lekarz Jean A. Villemin, jednak już od bardzo dawna ludzie korzystali w leczeniu z dobroczynnego działania drobnoustrojów.
Pierwsze opisy antagonistycznego działania między bakteriami, oparte na badaniach laboratoryjnych, pochodzą z 1877 roku od L. Pasteura i J. F. Jouberta. Wykazali oni istnienie antagonizmu między laseczkami wąglika a bakteriami gnilnymi.
Pierwszy antybiotyk, penicylina, oparty na pleśni grzyba pędzlaka, został odkryty przypadkowo przez szkockiego bakteriologa Aleksandra Fleminga w 1928 roku. Profesor Fleming znany ze swych prac nad szczepionką na tyfus, dostrzegł nalot pleśni na szklanej płytce z hodowlą bakterii, którą przez zapomnienie zostawił na kilka dni w laboratorium. Fleming zwrócił uwagę, że wokół plam pleśni bakterie zupełnie zniknęły.
Pierwszy antybiotyk, penicylina, oparty na pleśni grzyba pędzlaka, został odkryty przypadkowo przez szkockiego bakteriologa Aleksandra Fleminga w 1928 roku. Profesor Fleming znany ze swych prac nad szczepionką na tyfus, dostrzegł nalot pleśni na szklanej płytce z hodowlą bakterii, którą przez zapomnienie zostawił na kilka dni w laboratorium. Fleming zwrócił uwagę, że wokół plam pleśni bakterie zupełnie zniknęły.
Dziękuję za uwagę
Niżej podane strony internetowe z których korzystałem:
https://www.lighting.philips.pl/edukacja/nowoczesne-oswietlenie/swiatlo-w-twoim-domu/historia-zarowki-od-edisona-do-oswietlenia-led
https://wynalazki.andrej.edu.pl/wynalazki/10-a/22-antybiotyk