Μαθητικό περιοδικό του 5ου Γυμνασίου Νεάπολης

Τα (ε)ξυπνοπούλια

Αφιέρωμα στην καταιγίδα ... μιας πανδημίας

1ο τεύχος, Μάρτιος 2022

Καλωσορίσατε

Σκέψεις

στο περιοδικό μας

Όταν ο ιός χτύπησε την πόρτα μας, από τον Β. Βενετικίδη, Λ. Γλαρούδη και τη Μ. Καρανταΐδου, σελ. 4

Στο πλαίσιο του πολιτιστικού μας προγράμματος Εμπνέομαι-Σκέφτομαι- Δημιουργώ αποφασίσαμε να αφιερώσουμε το 1ο τεύχος της φετινής μας δημοσιογραφικής περιπέτειας στον ιό που εισέβαλε στις ζωές όλων μας και επέφερε πρωτόγνωρες αλλαγές. Το θέμα είναι αρκετά στενάχωρο μέχρι και οδυνηρό για κάποιους από μας. Γι' αυτό προσπαθήσαμε η ανάγνωση των άρθρων μας να αφήσει μια αισιόδοξη αίσθηση.

Οι αλλαγές στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής των παιδιών της Σοφίας Τατάρογλου, σελ. 6

Οι μάσκες κι εμείς από τον Γ. Κριστιτσάλη, Π. Κυζιρίδη και Κ. Παναγιωτίδη, σελ. 8

από τους γονείς του Π. Τερζόπουλου, σελ. 10

από την κ. Βασιλική Πλατανιώτη, νοσηλεύτρια στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου «ΑΧΕΠΑ» Θεσσαλονίκης, σελ. 12

Συνεντεύξεις

Σας ευχόμαστε καλή απόλαυση!

Αντί έρευνας

Ομάδα συντακτών/-ριών
Α1: Β. Βενετικίδης, Λ. Γλαρούδης, Μ. Καρανταΐδου
Α2: Γ. Κριστιτσάλης, Π. Κυζιρίδης, Σ. Κωταντζή, Κ. Παναγιωτίδης
Α3: Τζ. Πελλούμπι, Μ. Σκορδά, Χρ. Ταταβέλη, Σ. Τατάρογλου, Π. Τερζόπουλος, Θ. Τζιούρας, Λ. Τήλιου, Α. Τόπκα, Κ. Τσαλικίδης, Λ. Τσερκέζη, Λ. Χαλαστάνης-Χουρναζίδης, Κ. Χατζηδιαμαντίδου

από τη Μ. Σκορδά, τη Χρ. Ταταβέλη, τη Σ. Τατάρογλου και την Κ. Χατζηδιαμαντίδου, σελ. 18

Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί
Κ. Στέκα, φιλόλογος Med
Λ. Πλατανιώτης, φιλόλογος
Π. Αδαμόπουλος, φιλόλογος

Με τα φτερά της φαντασίας

Η επίθεση του κορονέλου, του Θ. Τζιούρα, σελ. 22

Δέκα ερωτήσεις για τον Covid- 19
από τους Κ. Τσαλικίδη, Λ. Χαλαστάνη - Χουρναζίδη, σελ. 27

Επιλογικά

Τελικά βγαίνουμε πιο σοφοί μετά την πανδημία;
του Θωμά Τζιούρα, σελ. 28

Το εξώφυλλο επιμελήθηκε η Λ. Τσερκέζη

Προτάσεις για τον ελεύθερο χρόνο,

04

Περιεχόμενα

Σκέψεις

Όταν ο ιός χτύπησε την πόρτα μας, από τον Β. Βενετικίδη, Λ. Γλαρούδη και τη Μ. Καρανταΐδου, σελ. 4

Οι αλλαγές στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής των παιδιών της Σοφίας Τατάρογλου, σελ. 6

Οι μάσκες κι εμείς από τον Γ. Κριστιτσάλη, Π. Κυζιρίδη και Κ. Παναγιωτίδη, σελ. 8

από τους γονείς του Π. Τερζόπουλου, σελ. 10

από την κ. Βασιλική Πλατανιώτη, νοσηλεύτρια στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου «ΑΧΕΠΑ» Θεσσαλονίκης, σελ. 12

Συνεντεύξεις

18

Αντί έρευνας

από τη Μ. Σκορδά, τη Χρ. Ταταβέλη, τη Σ. Τατάρογλου και την Κ. Χατζηδιαμαντίδου, σελ. 18

Με τα φτερά της φαντασίας

Η επίθεση του κορονέλου, του Θ. Τζιούρα, σελ. 22

Δέκα ερωτήσεις για τον Covid- 19
από τους Κ. Τσαλικίδη, Λ. Χαλαστάνη - Χουρναζίδη, σελ. 27

Επιλογικά

Τελικά βγαίνουμε πιο σοφοί μετά την πανδημία;
του Θωμά Τζιούρα, σελ. 28

Προτάσεις για τον ελεύθερο χρόνο,

σελ. 30

Loading...

Σκέψεις...

Loading...

Όταν ο ιός χτύπησε την πόρτα μας

Loading...

από τον Β. Βενετικίδη, Λ. Γλαρούδη και
τη Μ. Καρανταΐδου

Loading...

Ήταν Μάρτιος του 2020, όταν ένας ιός, ο κορονοϊός, συγκλόνισε όλο τον κόσμο. Εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα στην Ελλάδα. Οι πολίτες και οι υγειονομικοί πανικοβλήθηκαν. Με το πέρασμα των ημερών, τα κρούσματα πολλαπλασιάστηκαν, οπότε οι ειδικοί έκριναν απαραίτητο να περιοριστούμε, δηλαδή να μπούμε σε καραντίνα. Αυτό, όπως ήταν αναμενόμενο, επηρέασε την εκπαιδευτική διαδικασία, με αρνητικές επιπτώσεις στους μαθητές.
    Με την επιβολή της καραντίνας, πολλές δομές, όπως τα σχολεία έκλεισαν. Εφόσον όλες οι βαθμίδες εκπαίδευσης ανέστειλαν τη λειτουργία τους, οι μαθητές δεν είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε διδακτικά προγράμματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην εξελίσσονται μαθησιακά και να έχουν αδυναμίες σε απαραίτητες γνώσεις. Όλα αυτά προκάλεσαν άγχος, έλλειψη αυτοπεποίθησης και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Έτσι, η ψυχολογία τους επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό. Εκτός από τα μαθήματα, τα παιδιά αποξενώθηκαν μεταξύ τους, οι φιλίες αποδυναμώθηκαν και τα συναισθήματα περιορίστηκαν. Εν ολίγοις, ήταν η χειρότερη

Loading...

περίοδος της πανδημίας. Ευτυχώς που η κατάσταση βελτιώθηκε στη δεύτερη φάση, τουλάχιστον σε ένα βαθμό.

Η πολιτεία έκρινε απαραίτητη την άμεση έναρξη των διαδικτυακών μαθημάτων, έτσι ώστε να μειωθούν τα προβλήματα της προηγούμενης περιόδου. Η τηλεκπαίδευση, ωστόσο, οδήγησε τους μαθητές και τις μαθήτριες σε μια απρόσμενη μετάβαση από τη σχολική τάξη στην οθόνη. Αυτό προϋπέθετε απαραίτητες τεχνολογικές γνώσεις, τις οποίες οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές δεν διέθεταν. Επιπλέον, κάποια παιδιά δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τον απαιτούμενο υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα μαθήματα να προχωρούν με αργό ρυθμό, γεγονός που αποθάρρυνε τα παιδιά ως προς την θέληση και το ενδιαφέρον που έτρεφαν για τα μαθήματα. Ακόμα χειρότερα, σε σύντομο χρονικό διάστημα, αδιαφόρησαν και δεν συμμετείχαν στις διαδικτυακές συναντήσεις.

Εν τέλει, οι μαθητές και οι μαθήτριες επέστρεψαν στα σχολεία τους με κενά. Για την αναπλήρωση αυτών των κενών χρειάζεται χρόνος και στοχευμένη δουλειά, ώστε να αναστραφεί το αίσθημα άρνησης και αποστροφής για κάθε μαθησιακή διαδικασία. Όταν μάλιστα ταυτόχρονα η ψυχολογία εξακολουθεί να είναι ταραγμένη, γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολο είναι το απαιτούμενο έργο που πρέπει να επιτελεστεί. Γίνεται, λοιπόν, καταφανές ότι οι περιορισμοί που εξακολουθούν να ισχύουν, καθιστούν τη μάθηση μια δύσκολη υπόθεση.

Loading...

από τον Β. Βενετικίδη, Λ. Γλαρούδη και
τη Μ. Καρανταΐδου

Loading...

περίοδος της πανδημίας. Ευτυχώς που η κατάσταση βελτιώθηκε στη δεύτερη φάση, τουλάχιστον σε ένα βαθμό.

Η πολιτεία έκρινε απαραίτητη την άμεση έναρξη των διαδικτυακών μαθημάτων, έτσι ώστε να μειωθούν τα προβλήματα της προηγούμενης περιόδου. Η τηλεκπαίδευση, ωστόσο, οδήγησε τους μαθητές και τις μαθήτριες σε μια απρόσμενη μετάβαση από τη σχολική τάξη στην οθόνη. Αυτό προϋπέθετε απαραίτητες τεχνολογικές γνώσεις, τις οποίες οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές δεν διέθεταν. Επιπλέον, κάποια παιδιά δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τον απαιτούμενο υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα μαθήματα να προχωρούν με αργό ρυθμό, γεγονός που αποθάρρυνε τα παιδιά ως προς την θέληση και το ενδιαφέρον που έτρεφαν για τα μαθήματα. Ακόμα χειρότερα, σε σύντομο χρονικό διάστημα, αδιαφόρησαν και δεν συμμετείχαν στις διαδικτυακές συναντήσεις.

Εν τέλει, οι μαθητές και οι μαθήτριες επέστρεψαν στα σχολεία τους με κενά. Για την αναπλήρωση αυτών των κενών χρειάζεται χρόνος και στοχευμένη δουλειά, ώστε να αναστραφεί το αίσθημα άρνησης και αποστροφής για κάθε μαθησιακή διαδικασία. Όταν μάλιστα ταυτόχρονα η ψυχολογία εξακολουθεί να είναι ταραγμένη, γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολο είναι το απαιτούμενο έργο που πρέπει να επιτελεστεί. Γίνεται, λοιπόν, καταφανές ότι οι περιορισμοί που εξακολουθούν να ισχύουν, καθιστούν τη μάθηση μια δύσκολη υπόθεση.

Οι αλλαγές στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής των παιδιών

της Σοφίας Τατάρογλου

Είναι γεγονός ότι για όλους τους ανθρώπους αυτή η περίοδος που διανύουμε είναι πολύ επώδυνη και ζοφερή. Για μας τα παιδιά, που λέγεται ότι είμαστε ευπροσάρμοστα, η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Λίγο πολύ έχουν αλλάξει οι συνήθειές μας. Αρχίσαμε να είμαστε μέσα στο σπίτι και στη συνέχεια να κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Μας έλειψαν οι φίλοι, ο έξω κόσμος, οι συγγενείς και κυρίως τα άτομα της τρίτης ηλικίας. Αρχίσαμε να απομονωνόμαστε...

    Η μετάβαση και ιδιαίτερα η προσαρμογή στο Γυμνάσιο δεν ήταν εύκολη. Δεν ήταν εύκολο να γνωρίσουμε καινούρια άτομα και να κάνουμε καινούριους φίλους. Μάσκες, αποστάσεις, φόβος, άγχος… Σίγουρα αυτές οι συνθήκες δεν ευνοούν τις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι εκπαιδευτικοί βέβαια συντέλεσαν στο να κοινωνικοποιηθούμε. Οπότε, ύστερα από μεγάλες δυσκολίες άρχισε να σχηματίζεται μια μεγάλη παρέα. Μια εφηβική παρέα, στην οποία δεν υπάρχουν κόντρες και εντάσεις, κάτι που είναι πολύ ευχάριστο, γιατί βοηθάει στο να δημιουργηθούν φιλίες μιας ζωής.

Ωστόσο, στενοχωριέμαι που δεν μπορεί να δεθεί η ομάδα και με ποικίλες εμπειρίες, όπως οι σχολικές εκδρομές. Η ευκαιρία να ταξιδέψουμε με τους συμμαθητές, τις συμμαθήτριες, τους καθηγητές και τις καθηγήτριές μας είναι μία εμπειρία ζωής. Γενικά, με στενοχωρεί που τα μέτρα προστασίας κατά του ιού δεν επιτρέπουν τις ομαδικές εργασίες και την ανάμειξη τμημάτων. Θα μπορούσα να αφιερώσω πολλές σελίδες για τη χαρά και τα οφέλη της ομαδικής δουλειάς. 

Δεν επιθυμώ όμως κλείνοντας να αφήσω μια πικρή αίσθηση. Αντιθέτως, θα ήθελα να καταθέσω την εξής άποψη, ότι θαυμάζω τη δύναμη κάποιων παιδιών που ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο προσπαθούν κάθε μέρα να φτάσουν τον στόχο τους και σιγά-σιγά να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Δεν μένουν στα αρνητικά, δεν παραιτούνται. Ίσα ίσα, πιστεύουν στον εαυτό τους και προχωρούν με χαμόγελο. Κι ας μη φαίνεται κάτω από τη μάσκα!

Οι μάσκες κι εμείς

από τους Γ. Κριστιτσάλη, Π. Κυζιρίδη,
Κ. Παναγιωτίδη

Η πανδημία του κορονοϊού πέραν των πολλών αλλαγών που έφερε στις ζωές μας, έφερε και την καθημερινή χρήση της μάσκας. Οι λόγοι χρήσης της πολλοί, κυρίως όμως για να σταματήσει η μεταδοτικότητα του νέου ιού σε κλειστούς χώρους, όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι συγκεντρωμένοι.

Φέτος για εμάς που είμαστε στην Α΄ Γυμνασίου, η χρονιά έχει αρχίσει με τη συνοδεία του κορονοϊού και τη χρήση μάσκας στο σχολείο. Ιδιαίτερα στην αρχή της χρονιάς ήταν αρκετά δύσκολο για όλους μας, όχι μόνο για τα μαθήματα, αλλά και για το ότι δεν βλέπαμε τα πρόσωπα των νέων συμμαθητών και συμμαθητριών μας.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι δυσκολευόμαστε να αναπνεύσουμε, όταν παίζουμε και μιλάμε. Και όταν μιλάμε μεταξύ μας, στο διάλειμμα ή στο μάθημα, πολλές φορές επαναλαμβάνουμε τις φράσεις μας, γιατί οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν ή εμείς τους άλλους.

Αυτό όμως που μας προβληματίζει κυρίως είναι ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην ψυχολογία των παιδιών που είναι πολύ μικρότερα από μας, τα οποία στα πρώτα κιόλας βήματα της κοινωνικής τους ζωής μαθαίνουν να καλύπτουν το στόμα και τη μύτη τους και να κρατάνε αποστάσεις. Φοβόμαστε μήπως μάθουν ότι αυτή η συμπεριφορά είναι η κανονική. Μάσκα και απόσταση!

Δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε να εξαφανιστούν οι μάσκες από τη ζωή μας γρήγορα και ξαφνικά, όπως ακριβώς εισέβαλαν!

Αυτό όμως που μας προβληματίζει κυρίως είναι ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην ψυχολογία των παιδιών που είναι πολύ μικρότερα από μας, τα οποία στα πρώτα κιόλας βήματα της κοινωνικής τους ζωής μαθαίνουν να καλύπτουν το στόμα και τη μύτη τους και να κρατάνε αποστάσεις. Φοβόμαστε μήπως μάθουν ότι αυτή η συμπεριφορά είναι η κανονική. Μάσκα και απόσταση!

Δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε να εξαφανιστούν οι μάσκες από τη ζωή μας γρήγορα και ξαφνικά, όπως ακριβώς εισέβαλαν!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Την παρακάτω συνέντευξη παραχώρησαν στον γιο τους οι γονείς του αρθρογράφου μας, Περικλή Τερζόπουλου.

Συνέντευξη Μαμάς
- Όταν παρουσιάστηκαν τα πρώτα κρούσματα στην Ελλάδα πώς ένιωσες ;
- Θυμάμαι ότι το πρώτο κρούσμα που εμφανίστηκε στην Ελλάδα ήταν στις αρχές Φεβρουαρίου και εμείς είχαμε κλείσει εισιτήρια και ξενοδοχείο για ένα τριήμερο στην Αθήνα. Μ' έπιασε πανικός. Ήθελα να ακυρώσω το ταξίδι αλλά με απέτρεψαν ο σύζυγος και ο αδερφός μου ευτυχώς.
Η αλήθεια είναι ότι, όπως όλος ο κόσμος, έτσι και εγώ τρομοκρατήθηκα πολύ στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Ξαφνικά άλλαξε όλη μας η ζωή. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, τα σχολεία έκλεισαν και το κυριότερο φοβόμασταν να αγκαλιαστούμε και γενικώς να δούμε τους γονείς μας. Ήταν τραγικό...
- Ποια ήταν η άποψη σου για την τηλεκπαίδευση;
 Η τηλεκπαίδευση ήταν άλλη μια καινούρια λέξη που προστέθηκε στο λεξιλόγιό μας. Στην αρχή αγχώθηκα πάρα πολύ. Όλα μου φαίνονταν «βουνό», γιατί δεν είχα καθόλου ιδέα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Με τη βοήθεια όμως των δασκάλων, όχι μόνο κατάφερα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα, αλλά έμαθα να στέλνω e mail, να σκανάρω εργασίες, να τις στέλνω σε PDF και άλλα πολλά πολλά που μέχρι χθες μου φαινόταν κινέζικα. Με στεναχωρούσε όμως που έβλεπα εσένα να είσαι όλη μέρα αναγκαστικά μπροστά σε μια οθόνη, ενώ μέχρι χθες σε μαλώναμε γι' αυτό.
-Σήμερα μετά από δύο χρόνια πανδημίας, πώς νιώθεις;
Σίγουρα δεν νιώθω τον ίδιο πανικό. Έχω εξοικειωθεί με όλα τα μέτρα ασφαλείας, που έχουν γίνει πλέον η καθημερινότητά μας. Εύχομαι ολόψυχα όμως το 2022 να είναι η χρονιά που θα μπει ένα τέλος σε αυτό το κακό που επηρέασε όλον τον πλανήτη.
-Ωραία, ευχαριστούμε για τον χρόνο σου.