Το προσφυγάκι

Είμαι τόσο μακριά από την πατρίδα μου! Νιώθω τόσο μόνος! Κρυώνω πολύ! Μόνο η κυρία Γαλάτεια και ο νυχτοφύλακας του Μουσείου είναι φίλοι μου! Δεν έχω κανέναν

Αχ μπαμπάκα μου, σε παρακαλώ, άσε με να έρθω λίιιιιγο στο μουσείο, να δω τα αγάλματα

Πόσο θα ήθελα να γίνω γλύπτης όταν μεγαλώσω!

Γλυκέ μου Λάμπη, μου το έχεις ζητήσει τόσες φορές...! Εντάξει λοιπόν, έλα σήμερα το βράδυ αλλά πρόσεχε, ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

Κοίτα να δεις, καλά μου τα έλεγε ο πατέρας...τις νύχτες τα αγάλματα ζωντανεύουν!

Ειι...ψιτ..Σε σένα μιλάω!Σίγουρα εσύ θα είσαι ο Λάμπης!

Ναι, εγώ είμαι! Ο Λάμπης, ο γιος του νυχτοφύλακα! Μα πού με ξέρεις;

Σε περίμενα, είχε δίκιο το γαλάζιο πουλί πως θα ερχόσουν!
Καλώς ήρθες!
Σου αρέσουν τα αγάλματα ε;

Ναι, προσφυγάκι μου! Θέλω να γίνω γλύπτης όταν μεγαλώσω!

Γλύπτης!!! Ουάου! Άγγιξε κι εμένα! Χάιδεψέ με!

Αλήθεια; Μπορώ να σε αγκαλιάσω;

Θες να παίξουμε τώρα;
Τρίλιζα, αγαλματάκια ακούνητα, κρυφτό;

Τέλεια! Δεν έχω ξαναπαίξει με άγαλμα!

Αχ..Μήπως ξέρεις να μου πεις και κανένα παραμύθι;

Ξέρω...Μια φορά κι έναν καιρό...

Είμαι τρισευτυχισμένος! Δεν κρυώνω πια...Χάρη σε σένα Λάμπη! Σ'ευχαριστώ!