Τα panda θυμούνται

Κλείνοντας την πόρτα της τάξης μας, τώρα που φεύγεις για …διακοπές, διαβάζεις ξανά την "κραυγή" της ομάδας μας. Αυτό προσπαθήσαμε να γίνουμε τη χρονιά αυτή.
Ήταν μία δύσκολη χρονιά, μα ήταν και όμορφη, μια και μας έδειξε πώς μπορούμε, αν προσπαθήσουμε όλοι μαζί, να ξεπερνάμε δυσκολίες και εμπόδια και να χαμογελάμε στο τέλος, στη θύμησή τους.
Για να δούμε λοιπόν πώς γράφεις την ιστορία σου μικρό μου panda!
Κάθε σελίδα από το βιβλίο αυτό, που είναι ένα βιβλίο του δάσους, είναι μία δικιά σου σκέψη, ξεχωριστή και μοναδική όπως ξεχωριστό και μοναδικό ήσουν κι εσύ!
Μην το ξεχάσεις αυτό!
Καλή αντάμωση και πάλι να έχουμε!
Κιμ

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα μου ήρθε η ιδέα να γράψω για την σχολική χρονιά που πέρασε.
Στο τέλος των καλοκαιρινών διακοπών με έτρωγε άγχος και περιέργεια για την δασκάλα, για την τάξη και για την δυσκολία που νόμιζα πως θα συναντήσω, γιατί δύο μεγαλύτερα ξαδέλφια μου, μου είχαν πει ότι η Γ’ τάξη είναι πολύ δύσκολη. Αλλά συνειδητοποίησα ότι αν έχεις την κατάλληλη υποστήριξη από την δασκάλα και δουλέψεις σκληρά θα σου φανεί πολύ εύκολο.
Τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου ήρθε το πρώτο κακό… έκλεισαν τα σχολεία! Κάναμε μάθημα διαδικτυακά και ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Σε άλλον κόλλαγε η κάμερα, άλλος φώναζε συνέχεια: «Με ακούτε, κυρία;» και η Κιμ έπρεπε κάθε τρεις και λίγο να κλίνει το πάουερ- πόιντ για να βάλει ένα παιδί.
Αυτό κράτησε τέσσερις μήνες μέχρι που (επιτέλους) άνοιξαν τα σχολεία! Χάρηκα πολύ που είδα την Κιμ και τους φίλους μου.

Δανάη

Βαγγέλης