Το ηφαίστειο της Σαντορίνης και ο Φαέθοντας

Ανθή Ζήση
1ο Νηπιαγωγείο Μακροχωρίου

Loading...

Loading...

Στα χρόνια εκείνα τα παλιά σε ένα νησί, που το έλεγαν Σαντορίνη ζούσαν κάποια μικρά παιδάκια, που αγαπούσαν τη θάλασσα και τον ήλιο. Έπαιζαν ανέμελα στην παραλία, όταν άκουσαν αφηνιασμένα άλογα να καλπάζουν βιαστικά στον ουρανό!

Loading...

Loading...

Ήταν ο Φαέθοντας, ο γιος του Ήλιου που οδηγούσε το άρμα του πατέρα του. Ο μικρός Φαέθοντας δεν μπορούσε όμως να σταματήσει τα άλογα κι αυτά άλλαζαν πορεία, άλλοτε καίγοντας τα πάντα στο πέρασμά τους κι άλλοτε απομακρύνοντας από τη γη.

Τα παιδιά τρόμαξαν ακούγοντας τα χλιμιντρίσματα να καταφθάνουν στα αυτιά τους και βλέποντας τη λάμψη από το χρυσαφένιο άρμα σάστισαν!

Ο Δίας κοίταξε από τον Όλυμπο κάτω στη γη. «Μα, τι κάνει αυτός ο Φαέθοντας σκέφτηκε;» Χωρίς να χάσει ευκαιρία, έριξε ένα κεραυνό και σταμάτησε το άρμα του
ήλιου.

Η γη άρχισε να σείεται και μαύροι καπνοί εμφανίστηκαν τότε στον ουρανό, ενώ έρρεε η λάβα σαν ποτάμι από τα σωθικά του ηφαιστείου, που ξύπνησε απότομα, σα να είχε θυμώσει με την απερισκεψία του Φαέθοντα.

Τα παιδιά αλαφιασμένα έτρεξαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν για να απομακρυνθούν από εκεί. Κάποιες φορές γύριζαν το κεφάλι τους για να δουν το μαγευτικό αυτό φαινόμενο! Έμοιαζε σα να είχε θυμώσει το βουνό και να έβγαζε φωτιές από μέσα
του.

Αργότερα έλεγαν στα δικά τους παιδιά και τα εγγόνια τους ότι στον τόπο τους υπάρχει ένα ηφαίστειο μοναδικό, που είχαν την τύχη να το δουν ενεργό!