Loading...

Merhaba. Benim adım Duygu. Bu aralar ülkemizde çok değişik şeyler oluyor. Televizyonlarda, okulda ve evde konuşulan bir konu var. Bir virüsten bahsetti öğretmenimiz. Bu virüs tehlikeliymiş. Hepimize bulaşıp bizi hasta edebilirmiş. Sınıfta öğretmenimiz bunları anlatırken biz de virüsün ne demek olduğunu merak ettik. Öğretmenimiz bize virüsün ne olduğunu açıkladı ve internetten virüsün mikroskop ile çekilmiş bir fotoğrafını gösterdi. Evde de annem ve babam bütün akşam bu virüs ile ilgili konuştular. Okulda rehber öğretmenimiz de virüs ile ilgili bize bilgiler anlattı. Ellerimizin bol bol yıkanması gerektiğini söyledi. Arkadaşlarımızla el ele tutuşmamızın bile artık tehlikeli olabileceğini söyledi. Ne yani, şimdi biz arkadaşlarımızla yakalamaca, top oynayamayacak mıyız?

1

Bu durum beni çok şaşırttı. 9 yıldır çocuğum, hiç böyle bir şey duymamıştım. Daha da kötüsü, okulların virüs sebebiyle kapanabileceği söylendi televizyondaki haberde. Okula gittiğimde, biz de arkadaşlarımla bu virüsü konuştuk. Hepimiz çok şaşkındık. Ertesi gün de okula geldiğimizde öğretmenimiz, okulların virüs sebebiyle bir süre kapalı kalacağını söyledi. Şaşkınlıktan yüzümüzü görmeliydiniz! Sonra okullar uzaktan eğitime geçti ve biz artık evlerde bilgisayarın başından ders yapmaya başladık. Buna biraz üzülsek de virüsün geçmesi için bunun şart olduğunuz söyledi ailem. 

2

Amcam bu virüse yakalanmıştı ve ağır geçiriyordu. Bu beni daha çok korkutmaya başladı. Ya anneme ve babama da bulaşırsa diye çok kaygılanmaya başladım. Annem ve babamın evden çıkmamalarını istiyordum ama ikisi de çalıştığı için bu mümkün değildi. Ailem çift maske takmasına ve çok dikkat etmesine rağmen benim içim hiç rahat değildi. Çünkü amcam da çok dikkat etmesine rağmen ona bulaşmıştı. Ya annem ve babam da hasta olursa diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Evet, artık evlerdeyiz. Dışarı çıkamıyoruz. Sadece belirli saatlerde çıkabiliyormuşuz biz çocuklar. Derslerimizi de artık uzaktan yapıyoruz. Off ama ben bu durumdan çok sıkıldım! 

3

Evde canım sıkılıyor. Annem ve babam da artık evden çalışmaya başladılar. Tamam annemle ve babamla daha fazla vakit geçirebiliyorum artık ama bu sefer de okulumu arkadaşlarımı çok özlüyorum. Bu durumdan çok sıkıldığım, rahatça gezip dolaşamadığım, arkadaşlarımla zaman geçiremediğim için çok sinirliyim. Nereden çıktı ki bu virüs şimdi? Ne güzel okulda teneffüslerde arkadaşlarımla oyunlar oynuyordum. Özgürce istediğim zaman istediğim şeyi yapabiliyordum. Ama artık hiçbiri yok! Bu durumdan dolayı öfkeli hissettiğim için bazen annemle babama patlıyorum biraz sanırım. Napayım öfkemi nasıl yöneteceğimi onunla nasıl baş edeceğimi bilemiyorum. Virüs sana sesleniyorum; bir an önce gitsen iyi olur çünkü ben sıkıntıdan ve öfkeden patlamak üzereyim!

4

Bir sabah uyandığımda ablamın “anne ben koku alamıyorum” dediğini duydum. İçimde bir korku hissettim. Yoksa bu kovid bizim eve de mi gelmişti? Hemen kalktım ve elimi yüzümü yıkarken sabunu kokladım. Evet, sabunun güzel kokusunu alabiliyordum. Peki, ablam niye almıyordu?
Annem test için ablamı hastaneye götürdü. Sonra ertesi güne kadar stresle testin sonucunu bekledik. Ablam evde maskeli dolaşmaya başladı. Size bulaştırmak istemiyorum diyordu. Tabii ki tedirgin olduk. Ya gerçekten evimizin içindeyse virüs, bundan sonra neler yaşanacak, neler olacaktı? 

5