Histoires communes

« Ne soyons plus anglais ni français ni allemands. Soyons européens. Ne soyons plus européens, soyons hommes. Soyons l'humanité. Il nous reste à abdiquer un dernier égoïsme : la patrie. »
Victor Hugo

"The European Union is the world’s most successful invention for advancing peace."
John Bruton

« Soyons la même république, soyons les États-Unis d’Europe, soyons la fédération continentale, soyons la liberté européenne, soyons la paix universelle ! »
Victor Hugo

"La creación de Europa es una utopía democrática y bastante realista y realizable."
Mario Vargas Llosa

“Per essere italiani nel mondo, dobbiamo essere europei in Italia.”
Gianni Agnelli

« L'Europe se fera dans les crises et elle sera la somme des solutions apportées à ces crises. »
Jean Monnet

Oh non, les étoiles communes s'en vont !
Que se passe-t-il ?

It's my duty to find them and restore the order!

Devo viaggiare nel tempo e nello spazio: sarà difficile...

Venga Kidémonas, ¡puedes hacerlo!

Le Gardien des Etoiles Communes part à la recherche des Etoiles suite à un événement inexplicable qui a chamboulé l'ordre, l'espace et le temps.

Ο φύλακας τον αστεριών άνοιξε τα μάτια του. Πήρε μία μεγάλη ανάσα και βρέθηκε στο σώμα απο μια Ελληνίδα μαχήτρια, που την λέγανε Ελευθερία. " Στην Ελλάδα άραγε είναι κρυμμένο το πρώτο κλεμμένο αστέρι. Το ρολόι του χρόνου με μετάφερε στο πέμπτο αιώνα προ Χριστού, και έχω την εντύπωση ότι ο κοινώς θησαυρός της Δηλιακής Συμμαχία περιέχει το αστέρι. Το νιώθω μέσα μου." σκέφτηκε η Ελευθερία. Κοίταξε δίπλα της και βρισκόταν πάρα πολύ άλλοι μαχητές, που μάθαιναν τη γινόταν έξω από την Αθήνα. Είταν έτοιμοι να φύγουν με πλοία για την Πελοπόννησο, σε κάποιες ώρες, για να προσπαθήσουν να καταστρέψουν τα πολεμικά καράβια τον εχθρόν, η Πελοποννησιακή Συμμαχία, που είναι υπό την ηγεσία της Σπάρτης. Θέλανε και να προσπαθήσουν να πολεμήσουν για να πάρουνε νησιά της Σπάρτης. "

Οι εχθροί μας επιτέθηκαν προς την Αττική και κατάστρεψαν τα χωριά της Αθήνας ! Έκαψαν τις καλλιέργειες μας και έβγαλαν τις ελιές της Αθηνά από το χώμα μας ! ", είπε ο αρχηγός τους στρατιώτες. Λίγο μετά, εκατοντάδες φωνές ξεκίνησαν να φωνάζουν μαζί εναντίον τον Σπαρτιατών. "Θα τους δείξουμε ποιοι θα κερδίσουν αυτή την ναυμαχία, με την βοήθεια του Ποσειδώνα !", συνέχισε. Ανάμεσα στις φωνές, η Ελευθερία ζήτησε σε ένα στρατιώτη αν ήξερε για πόσο καιρό θα έφευγαν. "Θα φύγουμε για κάποια χρόνια, μη μου πεις ότι το ξέχασες;", της απάντησε. Σ' αυτά τα λόγια, η γυναίκα έφυγε διακριτικά από το λιμάνι και, όταν ήταν αρκετά μακριά από τους μαχητές που ουρλιάζαν, πήρε ένα άλογο και έτρεξε σαν σφαίρα προς την Ακρόπολη, που ήταν κρυμμένο το θησαυρό.
Όταν έφτασε εκεί, έτρεξε προς το Παρθενώνας. Όπως ήταν στρατιώτη, κατάφερε να περάσει, και είδε το γιγάντιο άγαλμα της Αθηνά. Όταν πήγε να αγγίξει το θησαυρό, οι στρατιώτες που την άφησαν να περάσει κατάλαβαν ότι ήθελε να πάρει κάτι από μέσα και πετάχτηκαν προς την Ελευθερία. Άνοιξε το κουτί και είδε, ανάμεσα στα κέρματα και το χρυσό, το πρώτο κλεμμένο αστέρι της Ευρώπης, και χαμογέλασε. Οι άλλοι, που δεν είχαν ιδέα για την αξία του για το μέλλον, πήρανε τα σπαθιά τους και, μόλις μετά η Ελευθερία ακούμπησε το αστέρι και μόλις πριν την ακουμπήσουν τα σπαθιά, όλα έγιναν μαύρα. Τα κατάφερε.

Le gardien des étoiles ouvrit les yeux. Il prit une grande inspiration et se retrouva dans le corps d'une combattante grecque se nommant Élefteria. « C'est donc en Grèce que se trouve la première des étoiles volées. L'horloge du temps m'a transportée au Ve siècle avant J.-C. et j'ai l'impression que le trésor commun de la Ligue de Délos la contient. Je le ressens », pensa Élefteria. Elle regarda à ses côtés, où se trouvaient beaucoup d'autres combattants qui apprenaient ce qu'il se passait en dehors d'Athènes. Ils étaient prêts à partir en bateau vers le Péloponnèse, quelques heures plus tard, pour tenter de détruire les navires de guerre de l'ennemi, la ligue du Péloponnèse, sous la domination de Sparte. Ils voulaient aussi combattre pour s'emparer d'îles Spartiates. « Nos ennemis nous ont attaqués vers l'Attique et ont détruit nos villages autour d'Athènes ! Ils ont brûlé nos plantations et ont arraché les oliviers d'Athéna de nos terres ! », dit le chef aux soldats. Peu après, des centaines de voix commencèrent à crier ensemble contre les Spartiates. « Nous leurs montrerons qui gagnera cette bataille navale, avec l'aide de Poséidon ! », continua-t-il. Parmi les acclamations, Élefteria demanda à l'un des combattant les plus proches s'il savait combien de temps durerait cette expédition. « Nous partirons pour quelques années, ne me dis pas que tu ne t'en souviens pas ? », répondit-il.
À ces mots, Élefteria partit discrètement du port et, quand elle fut assez éloignée des combattants qui hurlaient, elle prit un cheval et fonça vers l'Acropole, où était caché le trésor. Arrivée là-bas, elle courut vers le Parthénon. Comme elle était soldate, elle réussit à passer et observa la statue géante d'Athéna. Quand elle toucha le coffre, les soldats qui l'avait laissée passer comprirent qu'elle cherchait quelque chose et se jetèrent vers Élefteria. Elle ouvrit la boîte et vit, entre les pièces et l'or, la première des étoiles perdues, et sourit. Les autres, qui n'avaient pas idée de sa valeur pour le futur, prirent leur épée et, juste après qu'Élefteria eut touché l'étoile et juste avant que les épées ne l'eussent touchée, tout devint noir. Elle avait réussi.

III

El viaje temporal ha sido duro, así que tengo poca fuerza. Aquí estoy en 1511, en el barco del gran Herman Cortès, famoso conquistador. Cruzamos el océano Atlántico hasta el puerto de Sevilla en la costa española. Voy al barco con la identidad de Koraj, un hombre heroico que abandonó su país natal a causa de la persecución de los homosexuales. El Capitán Cortez me dejó viajar con su tripulación después de que le expliqué mi viaje. No podía decirle mi verdadera misión; me hubiera tomado por loco y me hubiera quemado en la plaza pública y ahorro los detalles. No sé dónde está la quinta estrella, pero la siento cerca de mí. Pero es imposible verlo cuando sólo hay agua por todas partes. Pero no es una ilusión, está aquí, a unos pocos kilómetros de distancia. Y, de manera imprevista, una docena de barcos cercan el nuestro. No puedo entender cómo esto es posible; no había nada más que nuestro barco frente a este desierto azul.

Se construye una pasarela entre uno de sus barcos y el nuestro. Se presenta un hombre de color de piel azul con palmas en manos y pies, así como bronquitis en el cuello, como un Atlante. Nos explica que miles de años antes, cuando su ciudad estaba fuera del agua, una estrella se estrelló en su tierra, sumergiendo a la Atlántida bajo el Océano Atlántico. Y hoy, la estrella se ha puesto en movimiento y les dio tres enigmas y una misión: "Encuentra al guardián de las estrellas para poder ir a mi tiempo." Para que esté seguro de su autenticidad, le explicarás estos tres enigmas." El Atlante nos presenta el primer enigma: “No estoy en ninguna parte, pero puedo estar en todas partes. Viajo más lejos que todos los aventureros. Con frecuencia me has conocido, pero nunca sin verme. Quién soy ?" Pasan unos minutos antes de que me llegue la solución. De manera imprevista, me reí : “¡Lo sé! Yo lo sé! Es el viento." El Atlante responde: “¡Esta es la respuesta que estábamos esperando!"