REVISTA SANXILLAO

Actividades de Dinamización Lingüística

Este ano alumnado de 1º de BAC e de 3º da ESO participaron en EnRedando co galego , iniciativa da AELG que promove o uso da nosa lingua na creación literaria e artística entre a poboación escolar. Viñéronnola presentar Anxo Lamelo, Lois Pérez e Pepo Suevos. Anda que non rimos  esa mañá!

 O 26 de abril parte do alumnado de 3º da ESO foi invitado á EOI de Lugo para participar na Semana Cultural que alí se realiza. Nós achegámonos ás aulas de portugués da man de María Vilaverde, quen nos explicou as vantaxes que para os galegos supón estudar  lingua portuguesa (lingua irmá) e moitos saímos xa pensando en matricularnos.

.Alba Extremeiro. 3ESO-A.

O Nadal chegou axiña e nós quixemos con esta tarxeta tan fermosa desexar a toda a comunidade escolar unhas festas cheas de calor e ledicia. O deseño foi realizado por alumnado de 1º BAC de Artes. O lema foi escrito por un alumno de 3º da ESO.

O 11 de maio , xunto con outros centros escolares da provincia, asistimos ao Correlingua. Fixemos un percorrido pola muralla e rematamos na Praza de Santa María onde nos esperaban Fran Rei e a MekániKa Rolling Banda. Un ano máis correndo  e divertíndonos pola nosa lingua.

Miradas Femininas na Arte. Reinterpretacións e biografías de artistas surrealistas.

.A HISTORIA DO MOVEMENTO LGTBI EN GALICIA.

No IES Sanxillao, tivemos a exposición Sen Cancelas do Consello da Cultura. Esta exposición permitiunos facer un percorrido pola historia do movemento LGTBI en Galicia para coñecermos os principais fitos e as principais figuras da loita pola igualdade na nosa comunidade. O alumnado, guiado polos seus titores e titoras, puido visitar a exposición e realizar un cuestionario realizado polo Equipo de Igualdade.

Durante a semana do 14 de febreiro o EDL e Igualdade celebramos o Día dos Namorados. Un San Valentín Inclusivo no que tiveron cabida todos os tipos de amores posibles, de parella, de amigos, de familia... E puxemos taboleiros nos que poder deixar as nosas mensaxes. Como ben vedes, moito nos queremos no Sanxillao!

.SAN VALENTÍN NO SANXILLAO.

Aí vén o Maio de flores cuberto... E si, chegou. Chegou co sol e coas flores, cargado de ovos e arrecendos sandadores. Os rapaces de 2º da ESO encargáronse de poñelo ben bonito.

O 17 de maio é o Día das Letras Galegas. Este ano adicáronselle a Francisco Férnandez del Riego e nós decidimos facer estes marcapáxinas para recordar a súa figura. Os autores foron alumnos e alumnas de 1º BAC de Artes.

Non podiamos deixar pasar o Día de Rosalía sen renderlle homenaxe. A Escola de Hostalería púxonos á mesa un riquísimo caldo de gloria acompañado doutros pratos tradicionais.

.1ºESO A e C. Convertémonos en estatuas gregas.

Modelaron esculturas en plastilina, buscaron información sobre elas para finalmente representar as esculturas na aula e expoñer as súas características oralmente.

.ALUMNADO DE TURISMO. Visitas do curso 2022-23.

.Visita a Santa Cristina e Santo Estevo. Ribeira Sacra.

Mercedes Fernández Rey Coordinadora Erasmus IES Sanxillao-LUGO

Alumnado participante e traballos realizados

Para celebrar o Día das Letras Galegas, o alumnado de Técnicas de expresión gráfico-plástica realizou unha actividade co retrato de Fernández del Riego. 

Third Class Carriage – Daumier (1862)

Once more I looked up from little Charlotte to focus on the landscape that was slowly taking shape. As the train advanced, the green that predominated in my beloved village was replaced by large clouds that painted the sky a dark greycolour. The smoke came out of great and long mouths like cannons, accompanied by the noise of the machines of the factories. We took the few belongings we had with us into our new life, full of hope and opportunity. As soon as we arrive, we will settle in a small, rented room. We will look for work in one of the many factories that exist, and when we have enough money, Jean Paul, my eldest son, will be able to go to school. Everything will be perfect. I won´t have to worry about looking for food for my children. I will be able to be financially independent, and I will be able to make decisions for myself. Once again, I looked at my girl; that nose, those eyes, were like those of my deceased husband... Holding back the tears, I promised myself to be strong for him, for my children, for my elderly mother, for our new future. A sharp stop woke me from my thoughts. We got off the train, and a breeze with a certain stench flooded me. We walked across the dirty streets in search of our new home. I looked up and could see a big, dilapidated house. We went up to the room on the top floor, and through a small window, beyond the smoke from the factories, I could glimpse the green outline of the hills; an image of a past life to which I would never return.

Di Carlos del Amor en Emocionarte que unha obra de arte remata nos ollos de quen a mira. Por iso decidimos, por segundo ano, realizar unha actividade interdisciplinar entre Inglés e Historia na que o alumnado de 4ºESO-C tivo que imaxinar o seu propio relato a partir de obras impresionistas e post impresionistas. O resultado son algúns relatos que presentamos a continuación.

Lucía Besteiro Morandeira. 4ºESO-C.

.CODEBAR. Manipulación dun código de barras.

.Ángela Rodríguez López.

Ocorréusenos que sería bo endozar o Samaín con sobremesas espantosas, polo que parte dos rapaces e rapazas de 2º da ESO que son alumnado de Loli (profe de Galego) elaboraron estas marabillas .

Para conmemorar o Día dos Namorados escollemos unha serie de poemas para facer unha lectura na clase. Despois entre os poemas que foron seleccionados fíxose unha escolma para preparar unha mostra que compartimos con todo o alumnado na porta da clase. Houbo poemas de Rosalía de Castro, Luz Pozo Garza, Yolanda Castaño, Ana Romaní, Mª Xosé Queizán, etc. Defendemos a idea de que o galego tamén é valido para falar de amor, para declarar os nosos sentimentos.

Neste curso celebrouse no noso instituto a I Semana da Ciencia. Rapaces e rapazas de distintos cursos da ESO e de 1º de bacharelato ensinaron, durante o lecer ás persoas que pasaron pola biblioteca do centro, diferentes experimentos artellados nos departamentos de ciencias.

Lonxe do ordenador ou do Smartphone, búscase facerlles ver que poden gozar da experiencia de ter un libro entre as mans, sentindo o poder desa historia correr polas súas veas de trepidantes lectores, emocionándose tamén coa poesía ou coa viveza do teatro. Identificándose co protagonista do relato, volvéndose heroes dalgunhas xestas ou representando distintos papeis en lecturas dramatizadas. Búscase a miúdo chegar ao público máis novo, para que tome a importante decisión de formar parte dun universo que amplía a súa bagaxe cultural sen recorrer unicamente a Internet, establecéndose un diálogo entre a obra e o lector sempre tan enriquecedor. Sexa en papel ou en versión ebook, ambas opcións son igualmente válidas porque… que ben se pasa o tempo cando a lectura nos engancha e quedamos con gana de máis ao finalizar unha boa novela.

Que tristeza tamén ao sentir que as páxinas chegaron á súa fin, que non temos máis capítulos para o día seguinte. Sentímonos felices polo tempo gozado agarimando esas palabras, pero melancólicos por ter chegado a ese punto final. Como cando se acaba o último bocado da nosa sobremesa favorita. Queda ese sabor… Recollendo unha cita atribuída ao filósofo Francis Bacon “algúns libros son probados, outros devorados, pouquísimos mastigados e dixeridos”. Gocemos de cada parágrafo, que nos alimente, que nos nutra, de/con cada historia contada.

Ruth Fernández Profesora de Lingua Castelá

Este é o resultado final do noso mural sobre a Literatura na prensa. Gústavos? Hai entrevistas, novidades literarias, premios... Traballamos con "La Voz de Galicia" dentro do Programa a Prensa-Escuela.

.ACTIVIDADES ARREDOR DO 8M.

Realizouse un vídeo sobre a historia do 8M e un grupo de alumnas presentou carteis para o concurso que organiza a Secretaría Xeral de Igualdade. 

O 26 de outubro asistimos á Festa do Correlingua. Alí festexamos que aínda temos moito que dicir, cantar, soñar e divertirnos na nosa lingua. No auditorio Gustavo Freire cantamos e bailamos con Pauliña ata quedar sen voz. Que ben o pasamos!

.MURAL QUE RECOLLE AS FOTOGRAFÍAS DOS TRABALLOS FEITOS NO OBRADOIRO.

Realizado por Ruth Fernández coa colaboración das alumnas de 3ºESO-PDC

O 7 de novembro celebramos un magosto en colaboración coa ANPA. Comemos castañas e cantamos e bailamos co grupo de música tradicional Troupelear . Fixemos un percorrido polas tradicións de defuntos e a súa relación coas castañas, a través de música e poemas. Un gran día!

No mes de outubro dende o Equipo de Dinamización Lingüística, o Departamento de Galego e a Biblioteca convocamos un concurso de microrrelatos relacionados co medo, que tan ben lle acae a esta época do ano. Estes foron os traballos premiados. Parabéns a todos e todas!

No mes de abril, o alumnado de 3ºESO foi de viaxe a Madrid; visitamos a parroquia de san Antón, o Madrid dos Austrias e o parque Warner Bross.

A finais de marzo, 4ºESO e 1ºBacharelato visitou Barcelona e Zaragoza. Alí gozaron visitando a Sagrada familia e o parque Portaventura.

Na semana do 6 de febreiro desfrutamos dunha espectacular exposición de máscaras de Entriodo tradicional. Xosé Manuel Seixas é o artesán que as confeccionou e quen, nunha charla, compartiu con nós os seus vastos coñecementos.

O alumnado de Artes Escénicas fixo unha posta en escena coa temática da muller traballadora para conmemorar o 8M e do Día Mundial do Teatro.

7 de marzo- Día Mundial do Teatro: "A Muller Traballadora" - IES SANXILLAO

.VIVIR OS CONFLITOS EN PRIMEIRA PERSOA. 4ºESO-C.

Para poñerse na pel dos protagonistas da II Guerra Mundial, o alumnado de 4ºESO-C escribiu cartas por parellas, converténdose en persoas que están a vivir esa guerra. A partir deste traballo puideron investigar sobre personaxes reais, novas tácticas de guerra ou sobre as principais batallas. Algunhas das cartas que destacaron pola súa orixinalidade e calidade son as que presentamos a continuación.

Elena na praia – Sorolla (1909)

Palleiras – Monet (1891)

It had been raining loud and strongly all day. Through the window, you could only see a dark mass of water falling from the sky and a great grey cloud was covering all the village of Giverny. The noise of the rain was confused with the sound of the flames from the fireplace, whose heat was not enough to protect us from the freezing air of the room. My sisters and me, little girls who were only ten years old then, were leaning against the wall, trying to escape the most horrifying scene for us: the dying body of our father in his last hours. His pale skin, his thin face, deteriorated by tuberculosis, are images I won’t ever forget. His wounds had been weeping blood for days and he could barely say a full sentence. Late that night, our father started to breath hard and, suddenly, he stopped. His brain and heart finally succumbed to the disease, and so did the rest of his body. We knew he had died, but none of us dared to say a word, so we suffered in silence the whole night. Suddenly, the rain stopped, and we could see the rising sun through the window. We left the house in tears. We crossed our garden, filled with tulips, and for some reason I still don’t understand, we were paralyzed for a moment, staring at the haystacks made by our father:

Óscar Barreiro Cajide. 4ºESO-C.

I’m here again, walking along the beach, telling the wind and the waves my problems. I miss you. I know we couldn’t be together; I come from an aristocratic family, and you come from a lower-class family. I’m walking on the beach, writing your name in the sand. I look at it until a wave comes and takes it away. Every wave that breaks against the sand represents every kiss we gave each other. Every bird that flies over my head represents every “I love you” you’ve ever said to me. I never thought that hug could be our last hug. I knew it would end soon, but I never thought it would be so soon; I’ve been dreaming of escaping together, far away from here, to a house near the beach, getting married, and walking on the beach every day while we hear the waves breaking against our feet. Just you and me, no one else, without anyone trying to separate us. But I’m here again, walking alone on the beach, remembering you, and dreaming you are by my side. I wish our story hadn’t ended like that. I wish our story could have ended with a “they live happily ever after”, or with “until death do us part”; but it did not happen that way; my parents discovered us, and we were forced to separate. I married a man I don’t love, a man who the only thing he is interested in is my money. They forced me to forget you, but it didn’t work. I remember you every day, every night. I will love you until I stop remembering you, until I turn into dust, and my soul dies. But until that moment comes, you will be the love of my life. Keep love, Elena

Xiana López Rey. 4ºESO-C.

Esta revista pretende recoller algunhas das actividades realizadas no centro durante o curso 2022-23. Recóllense aquelas actividades que os departamentos nos fixeron chegar.

04. ARTES PLÁSTICAS 46. FILOSOFÍA 54. HOSTALARÍA E TURISMO 60. INGLÉS E XEOGRAFÍA E HISTORIA 64. LINGUA CASTELÁ 79. LINGUA GALEGA . 80. RELIXIÓN CATÓLICA 84. TECNOLOXÍA 86. XEOGRAFÍA E HISTORIA 104. I SEMANA DA CIENCIA 106. ACTIVIDADES DE IGUALDADE 116. ACTIVIDADES DE DINAMIZACIÓN LINGÜÍSTICA 150. ACTIVIDADES DO OBRADOIRO DO COIRO

EDICIÓN: Ana Alonso Enríquez e Carmen López Peón CORRECCIÓN ORTOGRÁFICA: Carmen López Peón

.Adriana Fernández Pazó. 1Bacharelato-C.

.Uxía Osorio. 1Bacharelato-B.

.Elvira Durán Torrijos. 3ESO-D.

.Sheyla Queipo Álvarez.

.Leire Jáuregui Seijas.

O día 9 de xuño  o alumnado de 1º da ESO que recibiu os rapaces  da Pontenova dentro do intercambio de experiencias lingüísticas en galego, marchamos cara á vila dos fornos. Alí estábannos esperando para ensinarnos o seu instituto- que conta cun ciclo de Calderería- e escoitar  a Sabela Núñez Singala,  quen nos falou do seu libro. Despois de xantar , fomos visitar a mina Consuelo e lanzarnos en tirolina. Foi xenial! Estamos  desexando volver.

A primeiros de marzo, o alumnado de 1ºESO visitou o Grove e fixo un percorrido en catamarán pola ría; ademais, visitou o acuario e a Capela das cunchas.

En febreiro, o alumnado de 2ºESO visitou a catedral de Lugo e o parque de tirolinas de Marín.

.Candela López Fernández.

.OLIMPÍADAS DE FILOSOFÍA. Modalidade de fotografía filosófica.

Presentámonos ás Olimpíadas de Filosofía na modalidade de fotografía filosófica que tiña como tema "Fronterias e Xustiza Social". O obxectivo era reflexionar sobre os centos de imaxes que miramos e facemos diariamente. As fotografías seleccionadas foron estas cinco.

.Nahir Val García. 3ESO-C.

.Juan Rodríguez Castro. 2Bacharelato-C.

.Nerea Rodríguez Fernández. .Perfume.

.Lola Villa Pérez. .Perfume.

.Ángela Rodríguez López. .Partido ecoloxista.

.Andrea Vigo Quintás. .Perfume.

.Candela López Fernández. .Editorial de libros infantiles.

Para coñecer o pasado da nosa cidade, realizaron un percorrido por lugares significativos da época romana no que foron realizando selfies. O resultado está neste vídeo.

.O SÉCULO XIX CONVERTIDO EN PORTADA DE REVISTA. 4ºESO-C.

O alumnado de 4ºESO-C escolleu feitos do século XIX español para convertelos en portada de revista. Aínda que con algunha outra licenza histórica, o resultado está neste vídeo.

Co obxectivo de coñecer diferentes situacións lingüísticas con respecto do galego, parte do alumnado de 1º da ESO participou nunhas xornadas de intercambio co IES Enrique Muruais da Pontenova.  O primeiro día recibímolos aquí. Ensinámoslles as nosas instalacións , asistimos a unha sesión de contacontos con Lois Pérez , xantamos en Hostalaría - onde o alumnado de FP Básica se ocupou de atendermos- , xogamos no pavillón , paseamos a muralla e , por último , visitamos o Vello cárcere. Aproveitamos o tempo a tope!

.ACTIVIDADES ARREDOR DO 25N. Titorías de 2ºESO.

As titorías de 2ºESO traballaron co poema O muro de Carlos Negro, para comprender que os estigmas de xénero son un elemento máis no camiño cara á violencia de xénero.

O MURO. CARLOS NEGRO Os nenos non choran, as nenas non pegan os padriños dan puros, as madriñas dan bicos os vampiros asustan, as vampiresas seducen os tigres dan medo, as tigresas dan sexo os vellos son verdes, as vellas bruxas os caixeiros dan cartos, as caixeiras dan bolsas os pais fan a patria, as nais fan a cama os soldados a guerra ,o amor a soldadeira o mozo o coche, a moza o escote os poetas as musas, as poetisas as flores. Morfema o masculino, o estigma o feminino.

O alumnado da primeira promoción do ciclo superior de Guía, Información e Asistencia Turísticas fixo varias visitas de estudo no curso 2022-23, nas que poideron facer prácticas como guías, así como visitar algúns enclaves turísticos galegos. Tamén se desprazaron a Madrid para acudir á feira de turismo FITUR e realizar varias visitas guiadas pola capital. Estas saídas completan o seu plan de estudos, que está encamiñado a formar os primeiros profesionais do sector turístico que saen dunha escola da cidade de Lugo.

.ESTADÍAS DE PROFESORADO NO ESTRANXEIRO.

Este ano leváronse a cabo dúas estadías. Por un lado, un job-shadowing co KA107 na Universidade de Bahamas da nosa profesora de cociña María López; por outro, un job-shadowing co KA131 da nosa profesora de servizos Beatriz Collazo no restaurante El Campanu en Xenebra e da profesora Mercedes Fernández na escola de Hostelaría e Turismo de Giarre (Sicilia). Todas as estadías resultaron un éxito e unha significativa mellora na internacionalización do IES Sanxillao, que afianzou os lazos internacionais entre empresas e institucións do sector do Turismo e a Hostalería.

.1ºESO A e C. A momificación de Sanxillamón.

.1ºESO A e C. Instagramers do Paleolítico.

.Noa Fernández. 1ESO-B.

.Sofía García. 1ESO-B.

Utópicamente, o soñado, sería un mundo en paz no que as fronteiras políticas se poidan cruzar libremente para coñecer ou convivir con outra xente que fala a súa propia lingua, coas súas propias festas e a súa propia música. Nacións que seguen conservando costumes e arte, para disfrutar entre todos e con extraños. Un mundo diverso, plural e con diferentes ideas. Que acepta o diferente, axuda ao necesitado e non tolera ao intolerante. Volvendo de novo á cuestión da xustiza, consideramos que as fronteiras non son xustas debido á desigualdade de oportunidades que hai dependendo do lado que nos atopemos da mesma; mais isto non ocorre en todas, polo tanto para poder rematar con esta desigualdade sería a solución quedar sen fronteiras? Non creo que fora a solución, xa que a desigualdade non rematará mentres que uns poucos non deixen de levar consigo toda a fortuna a costa dos que traballan para eles, en moitas ocasións, en condicións pésimas. A desigualdade non rematará mentres que uns teñan que elixir entre comer ou pagar a luz e outros en cal dos iates pasar as vacacións. Pero o problema é que isto non vai de abrir ou pechar fronteiras, isto vai de igualdade ou máis ben de equidade. Porque me atrevería a afirmar, igual que fai a académica e escritora inglesa Angela Nagle no seu artigo “O caso da esquerda contra as fronteiras abertas”, que incluso a apertura das fronteiras provocaría poder conseguir dun xeito moito máis sinxelo unha man de obra barata, móvil e desbotábel xa que como a desigualdade seguiría a existir, sería moito máis sinxelo a chegada de persoas vulnerables que non teñen conciencia dos seus dereitos para poder explotalas. A apertura das fronteiras implicaría unha globalización o que supón naturalizar as desigualdades. Abrir as fronteiras significa que xa non hai lugar ao que fuxir xa que no proceso de globalización xa están de antemán establecidos os gañadores e os perdedores dunha batalla na que algúns xogan con vantaxes. A pesar de todo isto, posicionarme en contra de que non haxa fronteiras, non quere dicir que esté en contra da inmigración, todo o contrario, hai que fomentar unha emigración digna na que as persoas non se teñen que tirar desesperadas ao mar nunha lancha cos seus fillos e fillas en busca de novas oportunidades. Por outra parte, tamén creo que o problema das inxustizas entre fronteiras ben dado porque os que estamos aquí, no lado privilexiado, cremos que temos que salvar aos que o pasan mal doutro lado e realmente o único que deberiamos ter feito (agora igual xa é tarde) é deixar que os países se desenvolvan e non nos fagamos nos cos seus recursos coa falsa intención de salvalos. Independentemente disto e sendo realistas, poderiamos xestionar politicamente un mundo sen fronteiras? O que quero dicir, é que abrindo as fronteiras non se conseguiría un mundo máis xusto xa que a desigualdade entre países e habitantes destes continuaría a existir; a xustiza alcanzaríase se todos tivésemos a mesmas oportunidades de estudar e de formarnos, tamén sería xusto que non existise xente loitando por sobrevivir e que estiveran, como mínimo, vivindo. Pero esta xustiza, non se alcanzaría abrindo as fronteiras políticas senón aquelas que mencionei antes, as que non se ven, as fronteiras mentais daquelas persoas que non ven as desigualdades e pensan que non existen. Na miña opinión, sería utópico pensar que se non existiran as fronteiras todo sería máis xusto, porque a humanidade é a mesma con e sen fronteiras. Para finalizar a disertación e a modo de conclusión, é necesario destacar a complexidade da cuestión, así e como o feito de que non hai unha única resposta correcta. Porén, na miña opinión, abrir as fronteiras implicaría unha grave dificultade de xestión política, ademais tamén podería levar consigo unha grave convulsión social que poñería en cuestión a ocupación de valores reprobábeis doutras sociedades. Creo que a dificultade de atopar unha xustiza global non se solucionará con abrir as fronteiras se a problemática da desigualdade de oportunidades ou a falta de dereitos humanos forma parte da maioría (por non dicir todas) das sociedades actuais.

En 4ºESO para tratar o tema da diversidade cultural lemos uns capítulos dos Papalagi de Eric Scheurmann. A partir destas lecturas fixeron algunhas redaccións, como a que presentamos a continuación.

Os papalagi usan infinidade de artefactos que os separan da vida real. Un deles é un anaco de pedra, moi lisa e dura de cor negra. É pequeno, tanto que lles cabe no seu taparrabos. Lévano a todas partes e cando o collen, desprende unha luz similar á da nosa deusa Lúa. A este estraño aparello os papalagi chámanlle móbil. O móbil téñeno sempre a man e quedan perplexos mirándoo, incluso durante horas, coma se esa luz os fixera máis felices, coma se os transportara a outra dimensión. A calquera cova á que vaian (para comer e beber, bares e restaurantes; para aprender, escolas…) non importa onde vaian, sempre haberá moitos papalagi observando a pedra lisa, absortos, abducidos. É moi común ver a enormes grupos de papalagi amigos, de moitas e poucas lúas, estando fisicamente xuntos, pero sen falar, sen tocarse, sen rir, sen discutir; simplemente mirando o móbil, cada un o seu, porque si. Todo papalagi, a partir dunha determinada cantidade de lúas, ten unha pedra lisa propia. Cando un papalagi deixa a pedra lisa en cova propia, pasa o día enfadado, aburrido e perdido; coma se a luz que produce fora &nbsp;a que &nbsp;o guía, coma se non puidera vivir sen ela, &nbsp;igual ca nós non podemos vivir sen o Sol. O papalagi, sen móbil, frústrase e non sabe que facer sen ese artefacto, necesítao coma nós a bebida sagrada. Ao final, acaba aburrido e soña con chegar á cova propia e coller o móbil, podendo, así, respirar de novo.

.Fure Vázquez García. 4ºESO-B.

.OLIMPÍADAS DE FILOSOFÍA. Modalidade de disertación.

Tamén nos presentamos na modalidade de disertación que tiña como tema "Fronterias e Xustiza Social". Uxía Sánchez Bonome presentou a seguinte disertación:

Segundo a RAG, unha fronteira é calquera límite ou cousa que limita algo, por exemplo a separación entre dous estados ou países. As fronteiras son tan antigas incluso como a humanidade; de feito a existencia destas pode responder incluso a elementos biolóxicos xa que os animais limitan tamén o seu territorio e protéxeno doutros con uñas e dentes. A pesar disto, podemos considerar as fronteiras como algo natural ou forman parte da cultura humana? Cómpre, antes de comezar co desenvolvemento do tema, diferenciar os distintos tipos de fronteiras. Temos as fronteiras físicas que son liñas que separan un país doutro, é dicir, fronteiras políticas. Por outra parte, temos as fronteiras que non se ven, as éticas que nos separan doutras sociedades con leis ou costumes moralmente reprobábeis. Tamén temos as fronteiras da ignorancia humana, as que consideran que doutro lado quedan persoas que non merecen as mesmas oportunidades, as fronteiras do medo ao descoñecido ou ao diferente, estas últimas son as que realmente deberiamos derribar. Tamén existen as fronteiras ideolóxicas nas que as ideas ou os conceptos son diferentes, por exemplo, o concepto “muller” non é o mesmo en España que en Arabia Saudita. Porén, todas as fronteiras comparten que están feitas de medo, un sentimento que non entende nin de razas, nin de estados e moito menos de fronteiras e é compartido por todas as persoas sen límites. A pesar da gran cantidade de fronteiras existentes, eu centrairei a miña disertación prinicpalmente nas fronteiras éticas e de dereitos. Aínda quedan e incluso continúan a se construír fronteiras físicas como muros de cemento ou murallas que converteron cidades en búnkeres na antigüedade, pero realmente as fronteiras máis perigosas son as que nin se ven nin se tocan pero son as que se sofren. Son as fronteiras da pobreza, das enfermidades, ds ignoracia, da falta de dereitos, do medo por vivir e da desesperación por non ter nada para facelo. E claro, os que habitamos do lado privilexiado da fronteira vivimos preocupados de cousas mundanas como a falta de cartos para mercar o último modelo de móbil, para percorrer todo o mundo nunha viaxe ou para facernos co último modelo de zapatillas que queremos; e o máis perigoso disto é que esquecemos que a escasos quilómetros é do outro lado da fronteira física e non tan física, hai milleiros de nenos, nenas, mulleres e homes que se preocupan por comer, beber ou simplemente seguir con vida. Por outra parte, o ser humano leva intentando definir o que é a xustiza ao longo de toda a historia do pensamento mais poderiamos aclarala empregando o concepto de equidade, é dicir, dar a cada quen o que lle corresponde. Aínda así, isto podería non ser suficiente para as sociedades actuais. A teoría do “velo da ignorancia” do filósofo Rawls afirma que soamente poderemos establecer os principios da xustiza se somos totalmente imparciais xa que desta maneira non nos deixariamos levar polo que cada grupo ou minoría necesita senón que estableceriamos os principios da xustiza favorables a todas as persoas.

É moi difícil, por non decir imposible, derribar todas estas fronteiras que nin se ven nin se tocan froito de paixóns humanas como a ambición, a soberbia, o egoísmo, a ignorancia ou o odio. Serguei Krikalev, astrounauta ruso, dixo unha vez: “o que dende arriba non se ve son as fronteiras”. É dicir, o coñecido como o “efecto perspectiva”, se observamos o noso planeta dende o espacio as fronteiras nacionais desparecen, os conflictos que dividen ás persoas de distintas razas ou países vólvense menos importantes e a necesidade de crear unha “sociedade planetaria” co único fin de protexer o planeta vólvese obvia e imprescindible. Con todo, deberiamos reflexionar se sería óptimo un mundo sin fronteiras, se sería posible ou o máis importante, sería xusto? Despois do dito respecto as fronteiras e todos os efectos negativos que estas provocan, sería moi sinxelo posicionarse respecto a desaparición destas xa que provocan a discriminación e o abuso. É un grave problema de actualidade a gran cantidade de opresións que se comenten nas fronteiras, mais a clave de este mal está na condición humana. As fronteiras protexen a uns pero desprotexen a outros; creámolas e facémolas desaparecer segundo nos convén; xa que hoxe en día cruzamos as fronteiras cara países que non cumplen cos dereitos humanos ou onde non existe calidade de vida e benestar por unha razón de ocio ou enriquecemento. Non creo que por agora sexa xusto nin posible a supresión das fronteiras xa que unha derribación destas e unha convivencia de civilizacións “nun mesmo país”, levaría consigo á renuncia de valores, crenzas relixiosas ou principios, así como a aceptación doutros valores cos que igual non estamos de acordo ou son éticamente reprobábeis. Non sería xusto un mundo sin fronteiras se temos que pagar o prezo dunha unificación cultural, dunha soa lingua ou da perda de diversidade na arte ou nas tradicións. Porque isto acabaría sucedendo a raíz da mistura de costumes, arte, etc.. Pero podemos realmente empregar as fronteiras como medio de protección de valores e dereitos? As fronteiras que deben desaparecer son as que non se ven; as da inmigración indigna, as que non deixan abandoar terras pobres gobernadas por dictadores e multinacionais que fan negocios criminais coas vidas dos que alí viven en favor dos seus propios intereses ou as fronteiras que non deixan escapar as mulleres dos abusos dos homes, amparados por leis e costumes inhumanas. Se derrubamos as fronteiras, estariamos sometidos a dous aspectos negativos, froito da necesidade de convivencia entre civilizacións, que son o relativismo cultural e o políticamente correcto. O relativismo que afirma que todas as culturas e todas as civilizacións son boas, éticas e que deben respetarse; ademais esta actitude está amparada baixo a frase cobarde e acomodada do “políticamente correcto”. Non todas as culturas nin todos os valores valen o mesmo, as fronteiras axúdannos a diferenciarnos pero sobre todo a limitar o que nos parece moralmente correcto e o que non. A pesar disto, o máis importante é intentar crear unha xustiza global con principios universais pero que parta dunha diversidade mundial. Sendo realista, é imposible e inxusta a alianza entre civilizacións, se entendemos unha alianza como un vínculo de persoas unidas por un mesmo propósito. Porque hai que poñer fronteiras, barreiras e muros de pedra a sociadades que non respectan a igualdade dos seres humanos independentemente da súa raza, xénero ou orientación sexual; sería ético que a nosa sociedade permitise prácticas como a mutilación do clítoris en nenas? Para nós isto son principios morais e legais irrenunciables, polo tanto non sería xusto derribar esta fronteira ética que nos separa deste tipo de civilizacións e aceptar sen máis a convivencia con persoas que si están de acordo con estas prácticas. Ante esta gran diferencia entre poboacións non vai ser suficiente o políticamente correcto no caso de que houbera unha unión xeral e entrariamos en numerosos conflictos entre nacións sobre que é ético e que non, e quenes estarían dispostos a renunciar aos seus principios morais? Pero sobre todo, non sería xusto aceptar valores que van contra os dereitos humanos, porque esta é unha fronteira que non se debe derribar e que nos separa doutras sociedades.

As alumnas de 3ºESO PDC fixemos un traballo de investigación coa nosa profesora de Ámbito Lingüístico, Ruth Fernández, sobre o entroido, buscando información dos traxes de cigarrón e peliqueiro, así como dos trazos que caracterizan ás pantallas.

Mergullámonos no chamado triángulo máxico do entroido, percorrendo Verín, Laza e Xinzo de Lima, pero sen esquercérmonos doutros lugares da xeografía galega, nin da nosa gastronomía!

.ACTIVIDADES ARREDOR DO 25N. Titorías de 1ºESO.

Nas titorías de 1ºESO recordaron ás vítimas da violencia de xénero colocando lazos laranxas para os nenos e nenas orfos, e lazos negros para as mulleres vítimas desta violencia. 

Alumnado participante e traballos realizados

No curso académico 2022-2023 comezamos no IES Sanxillao unha nova actividade que resultou moi exitosa. O alumnado participante xa solicitou para o curso a súa continuidade. Trátase do OBRADOIRO de ARTESANÍA en COIRO. O taller de artesanía desenvolveuse tres días á semana durante o tempo de lecer ao longo deste curso e tivo moitos participantes, con alumnado dos catro grupos de 3º ESO, ademais de PDC. Esta actividade estivo coordinada e impartida pola profesora de Lingua Castelá e Literatura Ruth Fernández, contando coa fiel participación da profesora de Xeografía e Historia, Ana Alonso, ás veces acompañada tamén por María Río, profesora de Bioloxía. Houbo tamén outros docentes que, interesados pola actividade, visitaron o obradoiro, aplaudindo os nosos resultados. Fixemos moitas cousas: carteiras e chaveiros, estoxos e axendas, fundas para o móbil… Coas fotos dos traballos realizados ao longo de todo o curso fixemos un mural moi chulo! Agardamos seguir coa actividade o vindeiro curso.

Chegou o 23 de abril, Día Internacional do Libro, e os que amamos a literatura e traballamos pola súa difusión planificamos actividades para que os máis novos aprendan o significadodesta data e sintan esa chamada á lectura que tanto nos fai gozar. Organizamos concursos co alumnado, actividades máis lúdicas e sesións de conversa para recomendarnos historias uns aos outros, sen importar a idade. &nbsp;

Libros da actividade "Amizades invisibles" organizada pola Biblioteca no 17 de maio.

&nbsp;Ofrécense nas librarías descontos especiais para os que merquen algún exemplar e anúncianse tamén sinaturas de libros e coloquios cos autores. Unha boa oportunidade para coñecer a voz desas palabras escritas. Desde as bibliotecas chegan recomendacións lectoras, suxestións para os máis indecisos…&nbsp; todo o ano dispoñibles e desexando converterse nun fogar para amantes da arte literaria. Ás veces mesmo se ofrece a oportunidade de conseguir nas feiras do libro exemplares únicos, pezas de coleccionista, que os bibliófilos sabemos apreciar. Un atractivo máis para os filólogos que nos acercamos aos stands. Desde os diferentes ámbitos loitamos polo fomento da lectura como fonte de pracer e tamén de sabedoría, para que as novas xeracións encontren nesta actividade un recurso máis para as horas de lecer, especialmente nestes momentos nos que moitos adolescentes xa se confesan adictos ao teléfono móbil e ás redes sociais, nas que pasan entre cinco e sete horas diarias fronte a esa pequena pantalla e acceden a contidos que ás veces son pouco axeitados para a súa idade.

Ao longo deste curso, utilicei diferentes metodoloxías para impartir os contidos de Xeografía e Historia de 1ESO. A escolla dunha ou outra metodoloxía parece que, segundo algunhas persoas, automaticamente nos invalide como bos docentes; explícome.

Usar unha ou outra metodoloxía non me fai necesariamente mellor, nin peor docente, pero esta escolla é na actualidade outro elemento máis da división deste colectivo, de por si xa bastante dividido internamente. O verdadeiro elemento diferenciador é a ratio dunha aula, pero niso parece que non é importante deterse...

Para unha parte do colectivo docente, se digo que utilizo a clase maxistral, con fichas de exercicios ou do libro de texto, resumos, esquemas e uso xiz e papel automaticamente quedo invalidada como profesora porque non utilizo metodoloxías inclusivas, nin metodoloxías que favorezan a aprendizaxe autónoma do alumnado. Para outra parte do colectivo docente, se digo que utilizo ademais das metodoloxías máis clásicas outras como esquemas visuais, presentacións orais, traballo grupal e cooperativo e realización de proxectos considerarán que deste xeito non adquiren os contidos e que así todo queda nun pinta e colorea. Pois ben, eu son das que pensa que cada docente ten que usar as metodoloxías que se axusten á súa forma de entender esta profesión e tamén as que se adapten mellor ao alumnado que teña diante; que a elección das metodoloxías que eu uso só o decido eu e ninguén me pode impoñer ningunha metodoloxía, nin o xeito de facer os agrupamentos na aula. Do mesmo xeito que non cuestionamos as decisicións que toma unha médica cando nos indica un tratamento, tampouco deberiamos dubidar de que somos os especialistas das diferentes materias os que verdadeiramente sabemos cal é o mellor xeito de ensinar un contido. Ademais, ningunha metodoloxía por si mesma é inclusiva, nin favorece a aprendizaxe significativa, porque para que isto sexa así hai que fincar o cóbado, estudar e memorizar datos para asimilar verdadeiramente os contidos.

Ana Alonso Enríquez Profesora de Xeografía e Historia do IES Sanxillao.

O alumnado de Artes Escénicas fixero unha posta en escena coa temática da muller traballadora para conmemorar o 8M e do Día Mundial do Teatro.

O alumnado de Literatura Universal realizou unha investigación sobre autoras na literatura universal para conmemorar o 8 de marzo.

MULLERES NA LITERATURA UNIVERSAL

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.