Loading...

1821

Loading...

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Loading...

3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ Α2

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Η ζωγραφιά είναι έργο του Μαντζιούκα Ιωάννη του Α2

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Η Πόλις εάλω

Οι θρησκευτικές «ελευθερίες» των υποδούλων

Οι χριστιανοί ραγιάδες να ησυχάζωσιν...

Η γυνή κλεισμένη εντός γυναικωνιτών

Φυλετικές χρωματικές διακρίσεις

Η οικογένεια επί Οθωμανικής κυριαρχίας

Ασχολίες και επαγγέλματα

Η εκπαίδευση των ραγιάδων

Υποτυπώδη μέτρα δημόσιας υγείας

Η περίθαλψη των αγωνιστών

Η διατροφή των πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Η διατροφή των αγωνιζόμενων Ελλήνων

Καθημερινές στιγμές σε αρχοντικό των Ιωαννίνων

Διασκέδαση - Κοινωνικότητα - Ψυχαγωγία

«Θα ξεψυχήσουμε ελεύθερες»

Η Πόλις εάλω...

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους, το 1453, σήμανε την υποδούλωση του ελληνικού κόσμου στον οθωμανικό ζυγό για περισσότερους από τέσσερις αιώνες. Η περίοδος από την κατάκτηση της ελληνικής Χερσονήσου, στα μέσα του 15ου αιώνα, έως και τη Μεγάλη Επανάσταση του 1821, που οδήγησε στο σχηματισμό του νέου ελληνικού κράτους, ονομάζεται Τουρκοκρατία.
Οι δύο πρώτοι αιώνες της Τουρκοκρατίας ήταν οι δυσκολότεροι για τους Χριστιανούς. Οι δημογραφικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταβολές ήταν μεγάλες. Αρκετοί κάτοικοι μετακινήθηκαν σε ορεινούς τόπους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επίσης, οι βυζαντινοί άρχοντες εξαφανίστηκαν μετά την Άλωση. Τέλος, αρκετοί λόγιοι έφυγαν στη Δυτική Ευρώπη.

Όλα αυτά επηρέασαν αρνητικά τη συνοχή του ελληνικού πληθυσμού. Τελικά, όμως, οι υπόδουλοι Έλληνες δεν αφομοιώθηκαν, αφού κατάφεραν να διαφυλάξουν, με τη βοήθεια και της Εκκλησίας, τρία βασικά στοιχεία της εθνικής τους ταυτότητας: τη θρησκεία, τη γλώσσα και την παράδοση.

Από τα μέσα του 16ου αιώνα, η θέση των Ελλήνων στις τουρκοκρατούμενες περιοχές σταδιακά βελτιώθηκε. Την εποχή αυτή μειώθηκαν οι στρατιωτικές συγκρούσεις στην ελληνική Χερσόνησο και περιορίστηκε η φορολογία και το παιδομάζωμα. Οι εξελίξεις αυτές στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, με τη συμβολή των Ελλήνων της Διασποράς, τόνωσαν την παιδεία και οδήγησαν προοδευτικά το έθνος στην εκπαιδευτική αναγέννηση του 18ου αιώνα, που προετοίμασε το έδαφος για την Απελευθέρωση.

Μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία οι υπόδουλοι Έλληνες ζούσαν δύσκολα, καθώς αντιμετώπιζαν πολλές διακρίσεις, ιδιαίτερα στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας.
Ας δούμε, λοιπόν, κάποιες πτυχές της ζωής και της κοινωνίας της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας...

Οι θρησκευτικές «ελευθερίες» των υπόδουλων...

Η πτώση της Βασιλεύουσας στις 29 Μαΐου 1453 δεν σήμανε και την κατάργηση των χριστιανικών τελετών στην κατακτημένη χώρα. Από τον πρώτο χρόνο της Άλωσης, ο Μωάμεθ ο Πορθητής δίνει στον νέο Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο, ειδικά προνόμια.
Ανάμεσά τους και η αναγνώριση της θρησκευτικής ελευθερίας των χριστιανών της αυτοκρατορίας, καθώς και η διατήρηση των ηθών και εθίμων τους.
Φυσικά, η ομαλή συνύπαρξη χριστιανών και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι, αφού πολλές φορές η κεντρική διοίκηση ή ο τοπικός αγάς δημιουργούν ανυπέρβλητα εμπόδια, ενώ τα πράγματα δυσκολεύουν σε περιόδους διωγμών. Όμως, ακόμα κι αν τίποτα από τα παραπάνω δε συμβαίνει, οι ραγιάδες γνωρίζουν πολύ καλά πως οι θρησκευτικές ελευθερίες εναπόκεινται στην καλή πρόθεση του εκάστοτε Οθωμανού τοποτηρητή, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ο φόβος, με την ευχή «Καλή Ανάσταση» να αποκτά και εθνικό περιεχόμενο.