Ένα παραμύθι για τη Λίμνη του Δύστου

Ήταν κάποτε, παλιά, μια υπέροχη λίμνη, η Λίμνη του Δύστου!
Την περιτριγύριζαν άσπρα, ροζ και λιλά, όμορφα λουλούδια, ενώ στις καλαμιές και τα καθαρά νερά της ζούσαν υπέροχα πουλιά! Πάπιες, σταχτοτσικνιάδες, κύκνοι, καλαμοκανάδες και το φθινόπωρο, οι υπέροχοι λευκοί πελαργοί!
Μέρα νύχτα άκουγες το κελάηδημα των αηδονιών, των κούκων και των γκιώνηδων και το ατέλειωτο τραγούδι των βατράχων!
Ο αέρας μοσχοβολούσε θυμάρι και όλα τα πλάσματα της λίμνης ζούσαν ευτυχισμένα!

Στον μικρό λόφο, στη μέση της λίμνης, στο Καστρί, ζούσε και η Νεράιδα της λίμνης!
Μια πανέμορφη νεράιδα, που τα μάτια και το μακρύ φόρεμά της είχαν πάντα το χρώμα των νερών της λίμνης.
Τα ζώα και τα φυτά της λίμνης λάτρευαν τη Νεράιδα!
Τα λουλουδάκια μόλις την έβλεπαν, έτρεχαν να στολίσουν τα μακριά μαλλιά της, τα όμορφα πουλιά πετούσαν χαρούμενα γύρω της, τα βατράχια τής τραγουδούσαν μέρα νύχτα κι ακόμα και τα φίδια παραμέριζαν με σεβασμό στο δρόμο της.
Όμως κι η Νεράιδα λάτρευε όλα τα πλάσματα της λίμνης!
Τα πρόσεχε, τα φρόντιζε, ήταν ο φύλακας άγγελός τους!

Η ζωή κυλούσε όμορφη στη λίμνη του Δύστου!

Όλα όμως άλλαξαν τη μέρα που εμφανίστηκε ένα απαίσιο τέρας, με κόκκινα μάτια και ένα μεγάλο στόμα με κοφτερά δόντια!
Απληστία ήταν το όνομά του και το είχαν δημιουργήσει και αναθρέψει και δυναμώσει οι άνθρωποι που ζούσαν στα χωριά γύρω από τη λίμνη!
Η Απληστία εμφανιζόταν πάντα όπου υπήρχε κάτι όμορφο κι η τροφή της ήταν να το καταστρέψει και να αφήσει πίσω της ερημιά! Κι αυτό ήρθε να κάνει και στη λίμνη του Δύστου! Μαζί της ήρθαν κι οι άνθρωποι που, πίσω από την καταστροφή της λίμνης, έβλεπαν το δικό τους όφελος, το δικό τους κέρδος, όχι σε ομορφιά, αλλά σε χρήματα!

Το τέρας άρχισε να ρουφάει λαίμαργα το νερό της λίμνης...
Άνθρωποι έτρεχαν πίσω του και έβαζαν πασσάλους στη γη που άδειαζε από το νερό και την έκαναν χωράφια τους! Γέμιζαν τη λίμνη φυτοφάρμακα και λιπάσματα, και οι καλαμιές ψήλωναν και γίνονταν πιο πυκνές, πιο πολλές και τα ψάρια πέθαιναν, και μαζί τους και τα ζώα που τρέφονταν από αυτά. Κυνηγοί σκότωναν τα όμορφα πουλιά κι οι όχθες γέμιζαν σκουπίδια και βρωμιές!
Και η Απληστία ρουφούσε ασταμάτητα τη ζωή από τη λίμνη!

Η Νεράιδα της λίμνης προσπάθησε να πολεμήσει την Απληστία, όμως οι άνθρωποι που την ακολουθούσαν γρήγορα την έπιασαν, την αλυσόδεσαν και την οδήγησαν σε μια κρυφή σπηλιά, στους πρόποδες του λόφου κι εκεί τη φυλάκισαν, κλείνοντας την είσοδο της σπηλιάς με έναν τεράστιο βράχο.
Η τελευταία εικόνα που είδε η Νεράιδα, πριν κλείσει η είσοδος της σπηλιάς με το βράχο, ήταν η λίμνη που φλεγόταν, πουλιά και ζώα σκοτωμένα, λουλούδια τσαλαπατημένα και ξεριζωμένα και τότε τα μάτια και το φόρεμά της έγιναν μαύρα και τα δάκρυά της έτρεχαν ασταμάτητα.. Όλα είχαν χαθεί..

Η όμορφη λίμνη είχε πια πεθάνει, μαζί με τα πλάσματά της..

Η Απληστία όταν ολοκλήρωσε το έργο της, σύρθηκε μακριά από τη Λίμνη του Δύστου. Οι άνθρωποι θα την οδηγούσαν σε κάποιο άλλο όμορφο μέρος για να το καταστρέψει προς όφελός τους.

Στη λίμνη, βγήκαν από την κρυψώνα τους τα λίγα ζώα και φυτά που πρόλαβαν να κρυφτούν και να επιβιώσουν από το Τέρας, την Απληστία.
Πρώτη τους σκέψη ήταν να ελευθερώσουν τη Νεράιδα!
Έτρεξαν στη σπηλιά και προσπάθησαν με όλη τους τη δύναμη να τραβήξουν το βράχο από την είσοδό της.
Ήταν αδύνατο!
Ο βράχος ήταν τεράστιος κι αυτά ήταν λίγα, μικρά και αδύναμα..

Ήταν τότε που ένας ολόλευκος κύκνος είπε στα ζώα και τα φυτά της λίμνης, πως μόνη τους ελπίδα ήταν οι άνθρωποι, όχι αυτοί που ζουν με την Απληστία, αλλά τα παιδιά που ζουν στα χωριά γύρω από τη λίμνη!
Με τη βοήθειά τους και μόνο, θα μπορούσαν να ελευθερώσουν τη Νεράιδα και να σώσουν τη λίμνη που αργοπέθαινε.
Όλοι συμφώνησαν!
Και το ίδιο βράδυ, πήγαν στα σπίτια των παιδιών κι άφησαν έξω από την πόρτα τους ένα απλό σημείωμα..
«Βοηθήστε μας! Σας περιμένουμε στη λίμνη νωρίς το πρωί»

Ξημερώματα της επόμενης μέρας, όλα τα παιδιά ήρθαν στη λίμνη. Το θέαμα που αντίκρισαν τους έφερε δάκρυα στα μάτια. Είχαν ακούσει για τις φωτιές, για το νερό της λίμνης που λιγοστεύει, όμως δεν μπορούσαν να φανταστούν τη φρίκη που τώρα αντίκρυζαν.
Τα πλάσματα της λίμνης είπαν στα παιδιά για τη φυλακισμένη Νεράιδα. Και όλοι μαζί πήγαν στη σπηλιά. Χρειάστηκε όλη τους η δύναμη και πολλές προσπάθειες μέχρι να τα καταφέρουν.
Όταν η είσοδος της σπηλιά άνοιξε είδαν μπροστά τους αλυσοδεμένη την μαυροφορεμένη Νεράιδα και τα δάκρυά της να έχουν φτιάξει μια μικρή λιμνούλα στο έδαφος της σπηλιάς.
Την έλυσαν κι έκατσαν όλοι γύρω της , παιδιά, ζώα και φυτά..
Μέσα από το άνοιγμα της σπηλιάς έβλεπαν με απόγνωση την καταστροφή..
Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους και η ψυχή τους γέμισε θλίψη, αλλά και απέραντη αγάπη και θέληση να σώσουν τη λίμνη τους και να την κάνουν όμορφη και πάλι!

Παιδιά, ζώα και φυτά, ένωσαν τα χέρια τους και έκλεισαν τα μάτια και φαντάστηκαν τη λίμνη όπως ήταν παλιά. Κι η Νεράιδα άγγιξε με το χέρι της τη λιμνούλα με τα δάκρυά της που είχε μεγαλώσει και με τα δάκρυα των παιδιών.
Και τότε, τα δάκρυα αυτής της μικρής λιμνούλας στο έδαφος της σπηλιάς, άρχισαν να κυλούν προς τη λίμνη και δεν τελείωναν με τίποτα και κυλούσαν και γέμιζαν τη λίμνη ασταμάτητα!
Και το νερό της λίμνης ανέβαινε κι ανέβαινε και καθάριζε και γινόταν αστραφτερό, όπως παλιά! Αστραφτερό άρχισε να γίνεται και το φόρεμα της Νεράιδας!

Τα παιδιά, τα ζώα και τα φυτά βγήκαν μαζί με τη Νεράιδα από τη σπηλιά κοιτώντας με έκπληξη τη λίμνη να μεγαλώνει, να γεμίζει νερό και να αστράφτει στον ήλιο!
«Η αγάπη κάνει θαύματα», είπε στα παιδιά η Νεράιδα.
«Η αγάπη μας για τη λίμνη, την έσωσε»!

Ένωσε τα χέρια της με τα χέρια των παιδιών κι εκείνα αγκάλιασαν με τη σειρά τους τα πλάσματα της λίμνης. Και τότε έγινε ακόμα ένα θαύμα!
Η Απληστία άρχισε να μικραίνει, να γίνεται αδύναμη και μέχρι να φτάσει κοντά τους, εξαφανίστηκε! Δεν απέμεινε τίποτα από αυτή!
Κι οι άνθρωποι που την έτρεφαν με το μίσος τους για τη λίμνη, εξαφανίστηκαν κι αυτοί!