Guía de lugares especiáis da Galiza

Matheus Praia de Rodas 42º-13´-20” N 8º-54´-08 W

A praia de rodas e a mais extensa das illas cíes esta na illa Monteagudo, a praia ten forma de media lua de area branca e auga azuis e verdes, nos extremos da praia se encontran uns pinos que chegan ate a area. Neste lugar sinto tranquilidade, especialmente cando escoito as ondas do mar e os sons dos paxaros. Cando lles preguntei ós meus amigos sobre as súas sensacións neste lugar cheguei á conclusión de que é algo xeral, a eles tamén lles pasaba. Os materiais que o forman este lugar son area, formada por pequenos anacos de cristal e de roca que veñen do mar. Dende a praia pódeser ver Vigo, Baiona, a propia ría de Vigo e a ponte de Rande.

Iago A canteira da Teixugueira 42º15’08’’N 8º04’41’’

Encontrase no municipio de Cartelle (que pertenece a área de Celanova pero esta mais cerca de Ribadavia) na provincia de Ourense. O terreo é granitico. É unha antiga mina abandonada por non ser rentable para a empresa mineira Prebetong, que aínda ten os dereitos de explotación. A mina era unha explotación de granito pero a extración de bloques non era como en Porriño senón que se trituraban para fabricar cemento e para obra pública. Caracterízase por un pequeno lago cunha auga moi azul, que realmente é o pozo da mina e a auga da choiva e de pequenos manantiáis. É un espacio privado, pero teño estado alí moitas veces porque esta moi preto da niña aldea e moitas veces, o meu irmán e eu, imos ata alí en bicicleta. Gústanos moito ir ainda que non nos deixan. Cando vamos nunca hai xente, ás veces encontramos a alguén facendo fotos, os fins de semana ou nas festas si que vai moita xente a vela e enton hai un guarda. Ás veces, cando imos, vemos o coche do guarda aparcado e entón non entramos. Sabemos por onde entrar, nós e todos os do pobo, gústame ir alí porque é como vivir unha aventura, primeiro vamos en bici polo camino, a deixamos fóra e temos que subir por unhas montañas que parecen dunas. O sitio é moi bonito e dan moitas ganas de bañarte pero nunca o fixen, o que si é que téñome caido nas pedras e facerme cortes. Gústame tumbarme un rato á beira do lago a tomar o sol e a xogar cas pedras. É un sitio moi tranquilo e só escoitas os paxaros e ós grilos, hai moitos grilos, tamén hai partes de edificios abandonados que fan que todo pareza un pouco misterioso e pasas un pouco de medo. Á niña nai tamen lle gusta, pero ela e as primas non ían ali senón a unha granxa de polos abandonada que tamín hai por aí.

Xián Mirador da Madroa 42º 14' 58.1"N - 8º 40' 28.3"O

Naiara Mirador do Monte do Facho 42º 16' 38.4"N 8º 51' 40.38"O

A palabra “facho” significa, en galego, antorcha, e o término “donón” era unha palabra de posible orixe celta que significaba “recinto de pedra”. O mirador do Monte do Facho está situado en Donón, na parroquia de O Hío na chamada Costa da Vela, a escasa distancia do punto máis occidental da península do Morrazo. Dende ese alto pódese vixiar “todo o mundo”: Cabo Silleiro (Baiona) , pasando por toda a boca da Ría de Vigo, as Illas Cíes que están enfronte, a Ría de Pontevedra coa Illa de Ons, toda a Costa da Vela, Fisterra e, sobre todo, a inmensidade do Océano Atlántico. E claro, se hai un lugar alto onde pódense vixiar distintas zonas, habería un castro. Efectivamente, hai un castro, o Castro de Beróbiga. Alí pode haber case cincuenta vivendas circulares, algunhas teñen medidas de entre cinco e sete metros de diámetro e sobre todo unhas rochas derramadas por toda a ladeira que formaban parte das vivendas e murallas que rodeaban o recinto.

Eileen A Freixa &nbsp;42º 11' 18.4"N 8º 30' 56.1"O

A Freixa é un lugar bonito, tranquilo, agradable, ideal para o relax e o baño, ten camping, kioskos, zona para as merendas con mesas e moitas sombras. , tiene un camping, kioscos, un merendero con mesas y mucha sombra. É a primeira praia fluvial con bandera azul. Aquí é posíbel facer moitas cousas: montar a cabalom tenis, fútbol... Todo na beira dun río que é cruzado por unha ponte. Na Freixa a area é moi fina e a auga é clara e limpa. Cando vou, sinto coma se estivese nun lugar no que non hai preocupacións. Os días que vou cos meus amigos son inolvidábeis. . . O meu irmán sinte algo de medo polos animáis que viven na auga. A miña nai sente paz, tranquilidade e emoción, encántalle ir. O meu pai síntese con moito relax e prefire a auga do río á do mar.

Daniel A. A praia de Melide &nbsp;42°15'04.0"N 8°51'59.9"W&nbsp;

Sitúase nos extremos que conforman a bocana da&nbsp;Ría de Vigo. A praia é de fina area branca, encontrase prácticamente no mar aberto, é alta e rochosa, moi acantilada é conocida como ”costa da vela o Costa de la Soavela”, está separada por pequenos intervalos rochosos e hai espacios dunares. Entre Punta Robaleira e Punta Fuxiño ábrese unha pequena ensenada que se enche de area sobre a cal formouse un pinar de pouca altitude. Esta praia é o&nbsp;centro da área coñecida como Cabo Home debido a un dos cabos que teñen esta pequena península e que a finaliza polo oeste; dando paso á acantilada costa de Soavela. Está illada e no corazón dun espacio natural protexido que forma parte do Espazo Natural Protexido “dunas de Barra e costa da Soavela”.&nbsp; O lugar é fantastico, unha extensa praia de fina area branca e augas cristalinas. Diante da praia hai un enorme pinar no cal estar á sombra. Hai varias rutas para facer senderismo, visitar os faros e acantilados graníticos. O frente costeiro acantilado, con alturas que van dende os 150 metros, fórmase na ladeira oeste do monte O facho de Donón que alcanza os 159 metros de altitud. Na súa cima atópase a construción coñecida como "o Facho"&nbsp;un punto de vixilancia costeira construido no século XVI .Ten unhas vistas privilexiadas das illas Cíes, e a vista do noso mar dende aquí é increible e tamén dende aquí, poden avistarse familias de golfiños. Soan as ondas do mar, do vento... Cando estou alí sinto unha relaxación perfecta, diversión, tranquilidade, alegría. Para as persoas da miña familia tamén é un sitio moi especial, senten o mesmo e icnluso aínda sensacións máis profundas.

Carolina Valdomar 42º13124''N 8º22'9''O

Aroa Monte Aloia 42°04′46″N 8°40′13″O

Foi declarado parque natural en 1978 , o primerio de Galicia, o&nbsp;monte Aloia e unha auténtica atalaia con 700 m de altura e conta&nbsp;cinco&nbsp;miradores e extraordinarias vistas do&nbsp;río Miño.&nbsp;No monte hai&nbsp;restos prehistóricos e romanos a sua&nbsp;historia está rodeada de lendas que din que ali as eguas salvaxes son fertilizadas polo vento. Tamén é o mítico Monte Medulio, escenario do suicidio colectivo das tribus celtas antes de caer nas&nbsp;mans dos romanos. O monte Aloia e unha&nbsp;cume da&nbsp;serra de Galiñeiro , no noroeste da Península Ibérica . A montaña está ubicada no municipio&nbsp;español de Tui .&nbsp;

Bernal Praia Grande de Miño 43.36º N, 8.21º W

Atópase no Concello de Miño, na ría de Betanzos, Costa Ártabra. Ten unha forma lineal prolongada por un complexo dunar e é de area dourada e grosa. É algo ventosa pero as augas son tranquilas. Eu síntome a gusto na praia. O que máis me gusta é bañarme, sobre todo cando hai ondas. Tamén me gusta moito relaxarme na toalla un cachiño antes de marchar. Á miña irmá tamén lle gusta bañarse e tumbarse ao sol.

Dende o século X a.C. ata o século VII a.C., existiu un poblado do que apenas sabemos nada. A partir do século VI a.C. comeza o castro galaico, que existirá ata o século I a.C. Deste aínda podemos ver parte das murallas, das rochas que conformaban as súas viviendas e que hoxe cubren as ladeiras del monte, como xa dixen anteriormente. Logo, durante os séculos II - IV d.C., o facho será un santuario no que se veneraba ao deus Berobreo. Ao final da existencia del santuario, o lugar abandónase; as aras irán caéndose e amontonándose, ás veces fragmentadas, para permanecer alí ata hoxe en día. Finalmente no século XVIII constrúese un posto de vixilancia costeira con fines militares. Para chegar ata o Monte do Facho, co coche, hai que seguir a estrada de terra que vai desde a caracola á dereita (deixando o mar á esquerda). Desde o parking ata a cumbre do Monte hai aproximadamente 30 minutos andando. A dificultade da subida ata a cumbre é o empedrado do camiño. É recomendábel utilizar calzado cómodo. Eu o que sinto cando estou alí é liberdade, porque hai moitas vistas e é todo como moi “espaciado”. Eu fun co meu pai, a el tamén gústalle moito pero prefere a Cascada do Ézaro xa que lle encanta o son da auga chocando cas pedras.

Uxía, Cabo Ortegal 43°46′20″N 7°52′05″O

O cabo Ortegal é un cabo situado na costa atlántica española, dentro do municipio de Cariño, na provincia da Coruña. Forma parte e delimita pola súa parte occidental coa ría de Ortigueira. No ascenso ata el pódense ver os seus tramos acantilados e o seus areais. Preto do cabo, as ladeiras gañan en verticalidade e altura configurando asi un lugar maxestuoso. Cunha altura de 100 metros sobre o nivel do mar pódense divisar: 1-. De fronte, os Aguillóns, tres peñascos afiados constantemente erosionados pola acción do mar. 2-. Ao este, asómase o cabo de Estaca de Bares, o punto máis ao norte de España. 3-. Ao oeste, divísase en primeiro termo, Punta do Limo. Tras ela, Vixía Herbeira (acantilado costeiro mais alto de España). A rocha mais espectacular deste paraxe é o granito negro xa que as que atopamos aquí son as mais antigas da Península Ibérica. Este granito fórmase baixo a superficie terrestre, a partir de magma. Este é un lugar de fábula ou incluso de película celta, deses lugares nos que hai de todo: monte e mar, area e pedra, verde e seco… un todo en un. Onde o tempo semella parar para poder disfrutar desa banda sonora contínua que é o mar; no que a vista non alcanza a ver o fin e onde te das de conta do pouquiña cousa que somos ante tal inmensidade. Eses “Aguillóns”, xigantes que asemellan mesmamente estar agradecidos da súa natural beleza e da que podemos disfrutar sen nos cansar. Toda esta mestura leva a que me sinta tranquila, sosegada e cunha felicidade que somentes se pode sentir e que, dificilmente, escribir. Sentimento que é compartido pola miña familia o igual que o fan outros sitios naturais e máis cercanos como son: cabo Estai, Monteferro e praias que se atopan, de antemán, agochadas para os “forasteiros”.

É un sitio moi bonito que transmite moi boa enerxía. Esta praia é totalmente natural, as formas das rochas non están feitas polo home senón pola natureza, este entorno natural está constituído por cuarcitas e pítaras, que son rochas orixinadas hai 500 millóns de anos atrás nas costas do hemisferio sur. Realmente esta praia chamase “Praia de Augas Santas”. O nome “Praia das Catedráis” e turístico debido ós acantilados, arcos e covas que forman as rochas e que nos fai lembrar ós templos cristiáns, de aí o seu novo nome. Está situada na costa de Lugo. Eu só fun unha vez pero esa vez que fun sentín moita tranquilidade, como se nada importase e se nada máis existise. Ver esas preciosas vistas dende o mirador, foi impresionante, nunca vou esquecer esa sensación, esta praia ten unha beleza impresionante, encantoume.

Sheila A. A praia das catedráis 43º 33’ 14’’N 7º09’26’’W

María Area Brava 42º17'33''N 8º49'50''O

Este é o meu sitio favorito porque alí os meus avós teñen unha casa, onde pasamos todos os verás os meus pais, os meus avós, os meus tíos e os meus primos, en resumo 16 persoas. Dende que nacín vou sempre e alí teño aos meus amigos, alí coñecín a miña mellor amiga e disfruto moitísimo do verá alí con todas as persoas que realmente quero. A miña familia comparte a mesma opinión, xa que nos libera, e somos moi felices estando en Area Brava con toda a nosa familia e amigos.

Sandra Area Brava 42º 17' 29,255" N 8º 50' 39,447" W

É unha praia que ten un espazo natural, non hai urbanizacións, só algunhas casas. Ten moita vexetación, unha duna moi longa ao longo da praia. A auga é toda cristalina e acostuma estar a unha temperatura perfecta. É o meu lugar favorito porque no verán non hai case xente e podes estar nun lugar moi bonito sen estar case afogandote pola xente que hai. Ao final da praia cando a marea está baixa hai unha praia “escondida” que cando vai subindo a marea tes que marchar rápido. Transmíteme tranquilidade, conexion coa natureza, desfruto estando alí. É o lugar favorito da miña familia, é moi bonito.

Fernando O monte do Castro 42°13′56″N 8°43′39″O

O meu lugar especial é o Monte Castro de Vigo, encantame o castelo e sempre quero ir alí para exploralo e entreterme co recorrido. A sua altitude é de 341 metros de altitud e as materias que o forman son: piedra, bronce e hierro (entre outros). Eu sintome moi ben cando estou alí, podo ver a cidade enteira e pódese escoitar aos paxaros cando cantan.

Daniel B. Illas Cíes O8°54'29.63" N42°13'1.52"

As&nbsp;Illas Cíes&nbsp;forman un arquipélago situado na provincia de Pontevedra, na ría de Vigo. Dende aí contémplase o mar e soan as ondas. Sinto tranquilidade pero ninguén da miña familia sinte o mesmo.

Olivia Costa da Morte 43°6′0″ N, 9°6′0″ O

A costa da morte está situada a o noroeste da Península Ibérica, concretamente na Coruña, e abarca dende o cabo Roncudo ata o cabo de Finisterre. Esta costa é famosa polos seus paisaxes e polos moitos naufraxios que hubo nela.&nbsp; Nesta costa hay moitas praias, faros, museos, dolmens, castelos... Que a fan tan visitada, sobre todo nos tempos de verán. Dende os faros vese todo o océano e, a verdade, e que é un privilexio. Cando estou alí sento moita tranqulidade porque entre o son do mar e a natureza reláxome moito. A miña nai sente o mesmo que eu neste lugar pero ela prefire O Grove.&nbsp;

Guía de lugares especiáis da Galiza

Alumnos de 2º da E.S.O. I.E.S. República Oriental do Uruguai (Vigo)

Iosune, o meu bosque secreto en Moaña 42º 17’ 19’’N 8º 44’ 15’’W

O meu lugar favorito é nun bosque en Moaña, tras a casa do meu pai. No bosque hai un silencio tranquilizador que, como moito, é interrumpido polo chío dos paxaros ou polo canto dos grilos.&nbsp; Un río atravesa o bosque, formando nalgunhas partes pequenas cascadas, pero para min, o mellor de todo é a derradeira cascada.

Os nenos que coñecen o lugar, en verán van a xogar alí as veces. Ao lado da cascada hai un gran pilón no que os mais pequenos(mooooi de vez en cando) nadan as suas anchas, a dereita da imaxe da cascada, hai una casa en ruinas que lle da un aire extraño pero tranquilizador ao sitio.&nbsp; Polos sendeiros do bosque, a xente saca aos cans, pero case ninguén pasa por alí, facendo que resulte tranquilizador, e pola noite, a luz das farolas fai a súa aparición, moitos rapaces en vacacións ou nos fines de semá, van alí pola noite a xogar as notas ou a facer o parvo simplemente. Este e ningún máis é o meu lugar favorito, un lugar que pouca xente coñece, este é o meu bosque. No bosque sinto liberación, sinto coma se todos os meus problemas foran insignificantes e non tivese sentido preocuparse por eles. Non sei ben coma podería expresalo, pero é algo que adoro. Miña nai non estivo alí nunca, pero sí que ten un lugar especial, é en Cabo Estai, ela iba a pasear aos cans por alí hai un tempo, e apenoulle non ter coche para poder ir alí máis a miudo.

Rubén Ribadavia N 42°17'22.34" O 8°8'16.66"

É un municipio español situado no suroeste da provincia de Ourense, en Galicia, e pertencente á&nbsp; comarca do Ribeiro.&nbsp; A comarca do Ribeiro atópase entre as serras do Faro e Suido,onde confluen os vales do Miño, Avia, Arnoia e Barbantiño.&nbsp; Está rodeado de relevos montañosos e resgardado da influencia oceánica, o cultivo da vide é a característica dominante do paisaxe, ocupando casi na totalidade das ladeiras e hondanadas nos terreos de Ribadavia, Castrelo de Miño, Cenlle, Beade, Leiro y Carballeda de Avia, así como as pendientes mellor orientadas e soleadas dos municipios limítrofes. &nbsp;O concello está comprendido entre os ríos Avia e Miño no&nbsp; oeste e este respectivamente. Ledicia, liberdade, tranquilidade é o que sinto cando estou aí. Este é un sentimento compartido tanto polos meus pais, que son de alí, como da miña irmá. En Ribadavia están os meus avós, os que non vexo dende o confinamento, e esto dame moita tristeza.

Mateo Os cañóns do Sil 42º24’39’’N, 7º37’55’’O

Os Cañóns do Sil son áreas naturais que se formaron pola erosión fluvial, facendo así unha gran fenda que percorre todo o río, o Sil, un río que nace na provincia de Ponferrada e desemboca no río Miño, ao ser o seu afluente. Os cañóns separan as provincias de Lugo e Ourense. Pódese ir polo río en catamarán mentras contemplas a altura das montañas ou ir por unha estrada a moita altitude. Entre a variedade de aves destacan algunhas como o gran corvo mariño, ou numerosas aves rapaces como a águia de caudal, a aguia branca, o zumbido ou o falcón peregrino. Vese moita vexetación as montañas están cheas de árbores e todo de cor verde. Se vas aí non se escoita nada só se escoita á fauna, pero se gritas moi alto se escoita o teu eco. Ir alí transmíteme moita tranquilidade, ao só escoitar ás aves e tamén transmíteme felicidade porque é un sitio moi bonito e porque sempre vou coa miña familia. A miña familia tamén sente tranquilidade ao entrar con contacto naturaleza.

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.