ელექტრონული წიგნი

ვ ე ფ ხ ი ს ტ ყ ა ო ს ა ნი

ავტორი: იზოლდა ხარაიშვილი

აფორიზმი (ბერძნ. αφοριζειν, aphorismos - მოკლე გამონათქვამი) — დახვეწილი, ლაკონიური ფორმით გამოთქმული ბრძნული აზრი. შეიძლება იყოს პოეტურიცა და პროზაულიც. ხშირად დიდი მწერლების შემოქმედებაში. ქართულ ლიტერატურაში აფორიზმის დიდოსტატია რუსთაველი („სჯობს სიცოცხლესა ნაზრახსა სიკვდილი სახელოვანი“, „ვინც მოყვარესა არ ეძებს, იგი თავისი მტერია“ და სხვა).

ა ფ ო რ ი ზ მ ე ბ ი :

ავსა კაცსა ავი სიტყვა ურჩევნია სულსა, გულსა.
ავსა კარგად ვერვინ შესცვლის, თავსა ახლად ვერვინ იშობს.
არ-დავიწყება მოყვრისა აროდეს გვიზამს ზიანსა.
არ იცი, ვარდი უეკლოდ არავის მოუკრებიან!

ვა, სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნებ, რა ზნე გჭირსა.
ყოვლი შენი მონდობილი ნიადაგმცა ჩემებრ ტირსა!
სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადით ძირსა?!
მაგრა ღმერთი არ გასწირავს კაცსა, შენგან განაწირსა.

გველსა ხვრელით ამოიყვანს ენა ტკბილად მოუბარი.
განგებასა ვერვინ შეცვლის, არ-საქმნელი არ იქმნების.
გასტეხს ქვასაცა მაგარსა გვრდემლი ტყვიისა ლბილისა.
გრძელი სიტყვა მოკლედ ითქმის.
დიდი ლხინია ჭირთა თქმა, თუ კაცსა მოუხდებოდეს.
დგომა მგზავრისა ცთომაა.
ლეკვი ლომისა სწორია, ძუ იყოს, თუნდა ხვადია.