τα βότανα & οι μύθοι τους

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Άδης, αφού άρπαξε την όμορφη Περσεφόνη σε μία στιγμή που μάζευε άνθη, την πήρε μαζί του στον κάτω κόσμο. Η&nbsp;Δήμητρα,&nbsp;ως μητέρα της, στεναχωρήθηκε πολύ και την έψαξε παντού χωρίς αποτέλεσμα. Όταν έμαθε την αλήθεια, απαίτησε από τους θεούς να επέμβουν για να επιστρέψει η κόρη της στον επάνω κόσμο, μαζί της. Οι θεοί συμφώνησαν και έστειλαν με εντολή του&nbsp;Δία,&nbsp;τον&nbsp;Ερμή&nbsp;για να την επιστρέψει από τον Άδη. Ο Άδης όμως, προσέφερε στην Περσεφόνη να φάει&nbsp;επτά σπόρους ροδιού, ώστε να την «δέσει» κοντά του, αφού ήταν και&nbsp;σύμβολο γάμου.&nbsp;Μετά την επιλογή της Περσεφόνης να φάει τους σπόρους τoυ ροδιού, οι θεοί επέβαλλαν να ανεβαίνει κάποιους μήνες στον επάνω κόσμο με την μητέρα της (τότε αναγεννιόταν η φύση) και να κατεβαίνει κάποιους μήνες στον κάτω κόσμο (τον χειμώνα).&nbsp;

<a href="https://www.onmed.gr/diatrofi/story/349236/rodi-h-monadiki-threptiki-toy-axia-kai-oi-xexoristes-toy-idiotites">https://www.onmed.gr/diatrofi/story/349236/rodi-h-monadiki-threptiki-toy-axia-kai-oi-xexoristes-toy-idiotites</a>

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/nS5ExGo4QmObRtoE9xZeog.jpg?width=326&height=280

Επίσης στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα το σπάσιμο ενός ροδιού εξασφάλιζε τη καλή τύχη και γονιμότητα σε ένα νεόκτιστο σπίτι.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι ο σφαιρικός καρπός, καθώς και ο χυμός του, είναι πλούσιος σε&nbsp;αντιοξειδωτικές ουσίες&nbsp;όπως οι ταννίνες, οι πολυφαινόλες και οι ανθοκυανίνες. Το ρόδι περιέχει ουσίες με ισχυρότατη αντιοξειδωτική και καρδιοπροστατευτική δράση και μάλιστα περιέχει κάποιες ουσίες που δεν απαντώνται πουθενά αλλού στη φύση. Η περιεκτικότητα του χυμού του ροδιού σε αντιοξειδωτικά φαίνεται να είναι υψηλότερη από τη περιεκτικότητα άλλων φρουτοχυμών και του κόκκινου κρασιού. Ένα ρόδι καλύπτει σχεδόν το 50% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη C, ενώ παράλληλα είναι πολύ πλούσιο σε κάλιο, βιταμίνη Κ και φυλλικό οξύ.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/HMJqjkVbTQ6yyUznVUFgug.jpg?width=1564&height=760

Τα φύλλα και τα άνθη της αμυγδαλιάς έχουν αντιβηχικές και ανθελμινθικές ιδιότητες ενώ το αμυγδαλέλαιο χρησιμοποιείται ως καλλυντικό για την επιδερμίδα και ως επουλωτικό σε εγκαύματα. Τα αμύγδαλα έχουν τονωτικές ιδιότητες και επιδρούν ευεργετικά στο νευρικό και το ουροποιητικό σύστημα, είναι κατα της ναυτίας. Τα φρέσκα φύλλα και ο φλοιός της αμυγδαλιάς εχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Γενικά, τα αμύγδαλα περιέχουν ασβέστιο, χλώριο, κοβάλτιο, σίδηρο, μαγνήσιο και φώσφορο.

https://www.iefimerida.gr/news/406350/o-yperohos-mythos-tis-amygdalias-poy-exigei-giati-i-agapi-nika-panta-ton-thanato

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία. Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μη αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο, τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε. Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.Όμως οι θεοί την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της. Έτσι η Φυλλίς έγινε η αμυγδαλιά, που έμελλε να γίνει το σύμβολο της ελπίδας.

Κατά την μυθολογία λέγεται ότι έγινε ένα συμβούλιο πάνω στον Όλυμπο όπου οι Θεοί καθόρισαν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά.&nbsp;Οι θεοί όρισαν ότι η Λαδανιά θα θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη.&nbsp;Αυτό ενόχλησε τις&nbsp;θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι&nbsp;το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα&nbsp;ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά, εσωτερικά και εξωτερικά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στον Κίστο&nbsp;δόθηκαν και οι δύο ιδιότητες, η θεραπευτική και η καλλυντική. Στο Μεσαίωνα θεράπευε την πανώλη, ενώ στην Αναγέννηση&nbsp;κυκλοφορούσαν αρωματικά χώρου με κύριο συστατικό το λάδανο. Σήμερα στην&nbsp;Βόρεια Κρήτη, στην περιοχή&nbsp;Σίσες&nbsp;του Δήμου Μυλοποτάμου και στον&nbsp;Δήμο Μαλεβιζίου&nbsp;συνεχίζεται η μακραίωνη παράδοση της συλλογής του λάδανου.

<a href="https://ecozen.gr/2020/11/ladania-kistos-ischyro-therapeytiko-koryfaio-kallyntiko/">https://ecozen.gr/2020/11/ladania-kistos-ischyro-therapeytiko-koryfaio-kallyntiko/</a>

Η λαδανιά είναι ένα αρωματικό, αποχρεμπτικό, μαλακτικό, αντιβηχικό βότανο που&nbsp;ελέγχει την αιμορραγία και έχει αντιβιοτικές επιδράσεις.&nbsp;Η λαδανιά αποτελεί ένα από τα 40 συστατικά που απαιτούνται για την παρασκευή του Άγιου Μύρου. Είναι ισχυρό&nbsp;αντιοξειδωτικό, αποτοξινωτικό και αντιφλεγμονώδες. Τα φύλλα της λαδανιάς έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε άλλο φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών. Ο Κίστος έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιασδήποτε φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών καθώς επίσης και υψηλή αντιοξειδωτική δραστηριότητα. Ο βλαστός και τα φύλλα περιέχουν βαλσαμώδη ρητινική αρωματική ύλη, το λάδανο Το τσάι της λαδανιάς είναι 3 φορές πιο υγειές από όσο το πράσινο τσάι.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/IO9aopQRTcqAWbqZalO1Ag.jpg?width=653&height=491

Leaf border

Τα βότανα και οι μύθοι τους

Ο Κένταυρος Χείρων διδάσκει στον Αχιλλέα την τέχνη της Αλχημείας και των Ιαμάτων

Επιμέλεια: Μαρία I. Χατζάκη 2023

Pop art red

Η γαρυφαλλιά καλλιεργείται ευρέως, περισσότερο από 2.000 χρόνια, την οποία αναφέρει ακόμα και ο&nbsp;Θεόφραστος&nbsp;στο έργο του "Περί φυτών ιστορίαι". Το γαρύφαλλο χρησιμοποιείται τόσο για καλλωπιστικούς λόγους, όσο και στην παρασκευή φαρμάκων. Το γαρυφαλλέλαιο αποτελεί το βασικό αντίδοτο στον πονόδοντο. Το γαρύφαλλο είναι αντισηπτικό (βοηθά σε λοιμώξεις), αντισπασμωδικό (ανακουφίζει από τυμπανισμό) και διεγερτικό του εγκεφάλου. Επιπλέον, χρησιμοποιείται στη θεραπεία της ακμής. • Με το γαρύφαλλο καταπολεμάται η άσχημη αναπνοή. • Το τσάϊ που περιέχει γαρύφαλλο δρα ενάντια στο φούσκωμα και&nbsp;την δυσπεψία και προστατεύει το έντερο απαλλάσσοντάς το από τα παράσιτα. • Χρησιμοποιείται στην αρωματοθεραπεία.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/zGvNOleoQeun811ZothHtg.jpeg?width=1199&height=760

Το Γαρύφαλλο ή Δίανθος

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όταν ο Δίας είδε ότι η Ήρα είχε το δικό της λουλούδι (κρίνος), ζήλεψε και έτσι έριξε έναν κεραυνό στον κάμπο της Θεσσαλίας όπου δημιουργήθηκε το γαρύφαλλο, το οποίο είναι εξίσου όμορφο και με εκλεπτυσμένο άρωμα όπως αυτό του κρίνου. Γι’ αυτό το γραρύφαλλο ώς «άνθος του Δία» ονομάζεται και Δίανθος! Ενώ το γαρίφαλο προέρχεται εκ του ενετικού garifolo και αυτό εκ του λατινικού garofulum όπου στη νεοελληνική αποδόθηκε με την ονομασία "καρυόφυλλον".

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/fhsRCvLaQwe2ZeT5CdhAsg.jpg?width=653&height=436

Υπερικόν/βαλσαμόχορτο/ σπαθόχορτο/St. John's wort

Aποτέλεσε το περίφημο ίαμα των αρχαίων Σπαρτιατών, με το οποίο θεράπευαν τις πληγές τους μετά τις μάχες (σπαθόχορτο). Πρόσφατες έρευνες δείχνουν την αποτελεσματικότητα του βοτάνου σε περιπτώσεις άγχους, κατάθλιψης και σε καρκινώματα, φλεγμονές, νευρολογικά νοσήματα, άνοια.&nbsp;Τα εκχυλίσματα του Hypericum Perforatum μειώνουν το οξειδωτικό stress και έχουν προστατευτική δράση στον βλεννογόνο του γαστρεντερικού συστήματος και στο νευρικό σύστημα. Οι βιολογικά ενεργείς ουσίες που βρίσκονται στα εκχυλίσματα του μπορεί να συντελέσουν στην καταπολέμηση της νόσου Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον. Το βαλσαμέλαιο είναι ένα εξαιρετικό επουλωτικό πληγών και χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση δερματικών φλεγμονών όπως τα ηλιακά εγκαύματα πρώτου βαθμού.

Η χρήση του βοτάνου στην ιατρική χρονολογείται από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων. Το βαλσαμόχορτο έχει θεωρηθεί ως ένα ιατρικώς πολύτιμο φυτό για πάνω από 2.000 χρόνια. Οι αρχαίοι πίστευαν πως το φυτό είχε τη δύναμη να απομακρύνει τα κακά πνεύματα. Εξάλλου η επιστημονική ονομασία Hypericum προέρχεται από την λέξη "υπερ" και "εικόνα" και αντανακλά τη μυστικιστική και υπερβατική φύση του φυτού στην αρχαία Ελλάδα.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/jUAqU9spQfemO5x1B7wbiQ.jpg?width=653&height=514

Σύμφωνα με τον μύθο, η θεά Αφροδίτη καλλιέργησε το βότανο&nbsp;αυτό στον κήπο της, στην κορυφή του Ολύμπου, ως σύμβολο ευτυχίας και χαράς. Ως απόρροια αυτού, κατασκεύαζαν στέφανα για τις γαμήλιες τελετές με τα κλαδιά της, ώστε να προσφέρει χαρά στους νεόνυμφους. Οι θεραπευτικές ιδιότητες της ρίγανης, ήταν γνωστές στους Αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι τη χρησιμοποιούσαν εκτεταμένα ως φάρμακο. Πολλές είναι οι αναφορές που συναντούμε στα αρχαία κείμενα για τη θεραπευτική της χρήση: Ο Αριστοτέλης ανέφερε ότι αν κάποιο κατσίκι είχε τραυματιστεί από βέλος, έτρωγε&nbsp;άγρια ρίγανη&nbsp;και η πληγή του έκλεινε.

<a href="https://www.pharmacy295.gr/blog/rigani-ena-panischyro-antiviotiko-stin-kouzina-sou/">https://www.pharmacy295.gr/blog/rigani-ena-panischyro-antiviotiko-stin-kouzina-sou/</a>

Η&nbsp;ρίγανη&nbsp;παίρνει την ονομασία της από τις λέξεις «όρος» και «γάνος», που σημαίνει χαρά/λαμπρότητα. Θεωρείτο, δηλαδή, το φυτό που έδινε ομορφιά και χαρά στο βουνό. Τυπικά μεγαλώνει περίπου 50 cm σε ύψος και έχει μοβ φύλλα μήκους περίπου 2 έως 3 εκατοστών. Οι πιθανές φαρμακευτικές χρήσεις της ρίγανης περιλαμβάνουν τη θεραπεία διαταραχών της&nbsp;αναπνευστικής οδού, διαταραχών του&nbsp;γαστρεντερικού σωλήνα, των&nbsp;πόνων της περιόδου&nbsp;και των διαταραχών της&nbsp;ουροφόρου οδού. Με τοπική εφαρμογή μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση ορισμένων δερματικών παθήσεων, όπως η&nbsp;<a href="https://www.iatropedia.gr/tag/akmi/">ακμή</a>&nbsp;και η&nbsp;<a href="https://www.iatropedia.gr/tag/pitirida/">πιτυρίδα</a>.

Τι σχέση μπορεί να έχει το χαρούπι με το χρυσό; Και όμως...&nbsp;Το "κακάο των αρχαίων Ελλήνων", χάρη σε μια μοναδική ιδιότητα των σπόρων του (το σταθερό τους βάρος 0,20 γρμ.), χρησιμοποιούνταν ως μονάδα μέτρησης του βάρους του χρυσού. Έτσι, από το «κεράτιον» που ήταν η αρχαιοελληνική του ονομασία, προήλθε το σημερινό «καράτι» που είναι η μονάδα μέτρησης του χρυσού.&nbsp;&nbsp; <a href="https://www.pharmnet.gr/schetika-me-emas/arthra/votana/charoupi-to-superfood-tis-archaiotitas/">https://www.pharmnet.gr/schetika-me-emas/arthra/votana/charoupi-to-superfood-tis-archaiotitas/</a>

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/LhM_D4CmSBWDrXW-2CDQeA.jpg?width=685&height=457

Τα χαρούπια είναι μια απίστευτα πλούσια πηγή τροφής,&nbsp;και είναι ίσως το ιδανικό «τρόφιμο επιβίωσης», δεδομένου ότι διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν απαιτεί ιδιαίτερες συνθήκες αποθήκευσης.&nbsp;Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για την υγεία μας γιατί ενώ δεν έχει λιπαρά, περιέχει&nbsp;ασβέστιο,&nbsp;μαγνήσιο,&nbsp;σίδηρο,&nbsp;φώσφορο,&nbsp;κάλιο, πυρίτιο, καθώς και βιταμίνες Α,&nbsp;Β1, Β2, D. Τα χαρούπια περιέχουν&nbsp;περίπου 4% πρωτεΐνη και 76% υδατάνθρακες. Ταυτόχρονα συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων της ολικής χοληστερίνης, καθώς και εκείνων της «κακής» (LDL) χοληστερίνης.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/8L1XCSQjTZa-JbRN8klSuQ.jpg?width=608&height=760

Βασιλικός, ο «βασιλιάς» των βοτάνων

Το συγκεκριμένο βότανο έχει συνδεθεί με τη χριστιανική παράδοση καθώς αυτή αναφέρει ότι φύτρωσε στο σημείο που ήταν θαμμένος ο σταυρός, όπου είχε σταυρωθεί ο Χριστός. Λέγεται πως όταν η Αγία Ελένη έφτασε στην Παλαιστίνη για να βρει τον σταυρό του Χριστού είδε έναν θάμνο από τον οποίο ανάβλυζε μια έντονη μυρωδιά. Το εξέλαβε ως θεϊκό σημάδι και ξεκίνησε να σκάβει στη ρίζα του, όπου τελικά βρήκε το ιερό σύμβολο του χριστιανισμού. Γι’ αυτό μοιράζουν βασιλικό στις εκκλησίες στη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου. Ονομάζεται ακόμα και Βότανο του Αγίου Ιωσήφ. Η λέξη βασιλικός προέρχεται από το «βασιλέα». Ο Μέγας Αλέξανδρος έφερε τον βασιλικό στην Ελλάδα από την εκστρατεία του στις Ινδίες.

Μελέτες δείχνουν ότι ο γλυκός βασιλικός μπορεί να σας κάνει να: -Μειώσετε την απώλεια μνήμης που σχετίζεται με την πίεση και τη γήρανση. -Μειώσετε την κατάθλιψη που σχετίζεται με το χρόνιο στρες. -Μειώσετε τη βλάβη του εγκεφαλικού επεισοδίου και το χρόνο ανάρρωσης. -Βελτιώσετε το σάκχαρο του αίματος , τη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια. -Μειώσετε την αρτηριακή πίεση σε άτομα με υπέρταση. -Αποτρέψετε ορισμένους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένου του μαστού, και του παγκρέατος. -Αυξήσετε την πνευματική εγρήγορση όταν το εισπνεύσετε σε αρωματοθεραπεία. -Να διώξετε τα έντομα, όπως τα κουνούπια και τα τσιμπούρια.

<a href="https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6332572_basilikos-o-aromatikos-giati-oi-arhaioi-ellines-ton-theoroysan">https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6332572_basilikos-o-aromatikos-giati-oi-arhaioi-ellines-ton-theoroysan</a>

Η&nbsp;αγκινάρα&nbsp;είναι ένα φυτό της&nbsp;Μεσογείου&nbsp;που παράγει μεγάλα λουλούδια που καταναλώνονται ως&nbsp;λαχανικά. Αν και μοιάζει πάρα πολύ με αγκάθι, η αγκινάρα στην πραγματικότητα ανήκει στην οικογένεια της&nbsp;μαργαρίτας. Οι αγκινάρες που καταναλώνουμε είναι το άνθος ενός μωβ λουλουδιού.&nbsp;Έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος, υψηλή σε φυτικές ίνες. Είναι πλούσιες σε βιταμίνη C, βιταμίνη Κ, φυλλικό οξύ και μεταλλικά στοιχεία όπως φώσφορο, μαγνήσιο και σημαντικά αντιοξειδωτικά. Ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση, μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία του ήπατος, ρίχνει τη χοληστερίνη, ρυθμίζει το σάκχαρο και βοηθά το πεπτικό σύστημα.

Σύμφωνα με ένα μύθο του Αιγαίου, o Δίας που ζήλεψε την ομορφιά της νεόφερτης θεάς&nbsp;Κινάρας&nbsp;(Cynara), έστειλε ένα κεραυνό στην γη και την μεταμόρφωσε στο φυτό της&nbsp;αγκινάρας&nbsp;αφού εκείνη απέρριψε τον έρωτα του.&nbsp;

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/UnAzyYP9Tm-3pWDrUoshdg.jpeg?width=1106&height=760

Flash blue

Το κρίταμο είναι μικρό φυτό που φυτρώνει συνήθως σε βραχώδεις παραθαλάσσιες περιοχές. Είναι φυτό γνωστό από την αρχαιότητα για τις θεραπεύτηκες του ιδιότητες. Περιέχει σε σημαντικές ποσότητες αιθέρια έλαια, μεταλλικά άλατα, ιώδιο και βιταμίνες. Είναι εξαιρετικό ορεκτικό, τονωτικό και καθαρτικό. Νοστιμίζει τις σαλάτες, δίνει ιδιαίτερη γεύση σε αρωματικές ή πικάντικες σάλτσες που συνοδεύουν ψάρια και κρέατα ή γίνεται τουρσί. Σήμερα εκτός από την διατροφική του αξία αναγνωρίζεται και χρησιμοποιείται και από την βιομηχανία καλλυντικών. Χαρακτηριστική ήταν η συνήθεια των θαλασσοπόρων να κουβαλούν μαζί τους μεγάλες ποσότητες κρίταμου ως αντίδοτου για το σκορβούτο. Οι νεαροί βλαστοί και τα φύλλα του συλλέγονται από Απρίλιο έως Ιούνιο και διατηρούνται στην άλμη.&nbsp;

https://www.itrofi.gr/fytika/votana/article/1623/kritamo-votano-toy-gialoy-poy-dynamonei-anosopoiitiko-kai-einai-gemato

Κρίταμο, Κρίθμον ή στα λατινικά Crithmum maritimum. Ο μύθος, λοιπόν, μας λέει ότι ο Δίας θύμωσε τόσο πολύ με τον Προμηθέα, ο οποίος είχε το θράσος να του προσφέρει ένα πιάτο γεμάτο κόκαλα με λίπος αντί για ένα καλό κομμάτι κρέας, ώστε αφαίρεσε τα προνόμια της φωτιάς από τη Γη τιμωρώντας έτσι τους ανθρώπους πολύ σκληρά. Εν συνεχεία, ο Προμηθέας με πονηριά κατόρθωσε να κλέψει τη φωτιά πίσω από τον Όλυμπο, κρύβοντάς την στο εσωτερικό μιας σχισμής ενός κρίταμου, και να τη δώσει πίσω στην ανθρωπότητα. Εξαιτίας της παρακοής του τιμωρήθηκε αυστηρά από το Δία, ο οποίος τον έδεσε σε ένα βράχο, ενώ ένας αετός έτρωγε το συκώτι του κάθε μέρα. Έκτοτε το κρίταμο συνδέεται με τον άνθρωπο και τη χρήση της φωτιάς για να επιβιώσει και να εκπολιτιστεί.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/HXUC_yROQ1Cu3mLp8LKI5Q.jpg?width=653&height=443

Η μυρτιά ήταν ιερό φυτό, θάμνος στην αρχαία Ελλάδα και συνδεόταν με την θεά Αφροδίτη. Σύμφωνα με την Μυθολογία, η Αφροδίτη γεννήθηκε στον αφρό των κυμάτων και όταν βγήκε για πρώτη φορά στη στεριά (κάπου στη Κύπρο) κρύφτηκε πίσω από μια μυρτιά και έτσι από τότε η μυρτιά θεωρούνταν ιερός θάμνος. Στην αρχαία Ελλάδα φυτεύονταν μυρτιές γύρω από τους ναούς ενώ οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να φτιάχνουν στεφάνια από μυρτιά. Επίσης άλλος ένας μύθος λέει ότι η θεά Αθηνά μεταμόρφωσε σε θάμνο την φίλη της Μυρσίνη που πέθαινε, εξού και το μυρσίνη το οποίο είναι ένα από τα πολλά ονόματα της μυρτιάς στην Ελληνική γλώσσα.

Από την αρχαιότητα τα διάφορα μέρη της μυρτιάς χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο της εποχής με διάφορους τρόπους. Οι αρχαίοι γνώριζαν για τις στυπτικές, αντισηπτικές και αιμοστατικές ιδιότητες της όπως και ότι βοηθά στην πέψη. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε την μυρτιά για να καθαρίζει τα έλκη των γυναικείων γεννητικών οργάνων, έβραζε τα φύλλα της και έδινε το ποτό αυτό στις γυναίκες που διευκόλυνε τον τοκετό. Επίσης η μυρτιά χρησιμοποιούνταν στις δερματικές παθήσεις αλλά και στην επούλωση πληγών. Στην αρχαιότητα έφτιαχναν ακόμα και αρωματικό λάδι και κρασί με μυρτιά ! Τα μύρτα τρώγονται ωμά όταν είναι ώριμα ενώ από αυτά μπορούμε να φτιάξουμε λικέρ ή να αρωματίσουμε άλλα ποτά. Επίσης τα μύρτα μπορούν να γίνουν γλυκό, μαρμελάδα ή να χρησιμοποιηθούν σε σαλάτες ακόμα και σε παγωτά !&nbsp;

<a href="https://www.psinthos.net/arthra.php?id=460">https://www.psinthos.net/arthra.php?id=460</a>

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/z2paw3VmQxy_9Kx484LkDA.jpg?width=570&height=760

οι Κροκοσυλλέκτριες (1.600π.Χ.)

Καθώς ο Ερμής εξασκούνταν στη δισκοβολία, πλήγωσε θανάσιμα το θνητό φίλο του Κρόκο. Τι ντροπή! Πως αυτός, ένας θεός, σκότωσε έναν άνθρωπο! Ο Ερμής στεναχωρέθηκε αφάνταστα. Έτσι, αποφάσισε να χαρίσει την αθανασία στον Κρόκο μεταμορφώνοντας το άψυχο κορμί σ’ ένα πανέμορφο μοβ λουλούδι και το αίμα του κρόκου σε τρία κόκκινα στίγματα στην καρδιά του λουλουδιού. Από τότε κάθε φθινόπωρο, τα λουλούδια του Κρόκου σκεπάζουν τη γη της Κοζάνης, μ’ ένα μοβ χαλί και γεμίζουν τον αέρα με το λεπτό άρωμά τους.

<a href="https://safran.gr/el/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/">https://safran.gr/el/ιστορία</a>

Ο κρόκος συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών, για το άρωμα, το χρώμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες. Η Κλεοπάτρα το χρησιμοποιούσε στα καλλυντικά της, οι αρχαίοι Φοίνικες στις προσφορές τους στη θεά Αστάρτη, ο Όμηρος το αναφέρει στα κείμενά του ενώ το συναντάμε ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη. Οι κάτοικοι της περιοχής της Κοζάνης φυτεύουν τον κρόκο κάθε καλοκαίρι και όταν φθάσει το φθινόπωρο αφαιρούν με το χέρι τα πολύτιμα στίγματα του πανέμορφου λουλουδιού και τα αποξηραίνουν προσεκτικά για να γίνουν τα βαθυκόκκινα λεπτά νήματα. Χρειάζονται 50.000 περίπου στίγματα για να προκύψουν 100 γραμμ. κόκκινου κρόκου. Η περιεκτικότητά του σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β συμβάλλει στη βελτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας και στην ενίσχυση της μνήμης.

<a href="https://www.itrofi.gr/fytika/mpaxarika/article/291/ta-ofeli-toy-safran-krokoy-gia-tin-ygeia">https://www.itrofi.gr/fytika/mpaxarika/article/291/ta-ofeli-toy-safran-krokoy-gia-tin-ygeia</a>

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/LW2RjNrkQMmDLD7AhOCOCQ.jpg?width=539&height=367

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/UxsFtmXFScC-VDJaJqrScw.jpg?width=502&height=484

Το δίκταμο ήταν ένα από τα φυτά που επιβεβαιωμένα χρησιμοποιούνταν κατά την Μινωική εποχή. Το όνομα Δίκταμο όπως τον αποκάλεσαν οι αρχαίοι, προέρχεται από το όρος Δίκτη της Κρήτης και τη λέξη θάμνος, δηλαδή Δίκταμνος= Θάμνος της Δίκτης. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία το φυτό ήταν αφιερωμένο στη θεά του κυνηγιού Άρτεμις, εκεί άλλωστε οφείλεται και ένα από τα ονόματά του ως Αρτεμίδιο. Η Άρτεμις γιάτρευε τις πληγές των χτυπημένων από βέλη ακριβώς όπως και το δίκταμο. Αλλά και η Κρητική θεά των τοκετών Ειλειθυία, φορούσε στεφάνη από δίκταμο στο κεφάλι της, ένδειξη της δύναμής της να διευκολύνει τους δύσκολους τοκετούς. Η σχέση του φυτού με τον έρωτα είναι στενά συνυφασμένα στην Κρητική παράδοση και το αποκαλούν και ‘’έρωντα’’. Άλλωστε αναπτύσσεται σε τόσο απότομα και δυσπρόσιτα σημεία απόκρημνων βουνοπλαγιών, που δίνει το προνόμιο να το συλλέξουν μόνο οι πραγματικά ερωτευμένοι, αυτοί δηλαδή που είναι διατεθειμένοι να κινδυνεύσουν προκειμένου να καταφέρουν να το κόψουν και να το προσφέρουν στην αγαπημένη τους.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/rabkMg2dRVGYCdxsqZ80nA.jpg?width=653&height=408

Δίκταμο, ο έρω(ν)τας της Κρητικής φύσης

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αναφορές στη φαρμακευτική δύναμη του δικτάμου προέρχεται από τον Αριστοτέλη, ο οποίος δήλωσε ότι όταν τα άγρια κατσίκια του όρους Ίδη (Κρήτη) χτυπήθηκαν από δηλητηριασμένα βέλη, έτρωγαν εναέρια μέρη δικτάμου, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να αναγκάζει τα βέλη να εγκαταλείψουν το σώμα τους και να επουλώσει τις πληγές τους. Οι συνήθεις χρήσεις του είναι ως : επουλωτικό, πεπτικό, αντιμικροβιακό, αντισηπτικό ,αντιαιμορραγικό, σπασμολυτικό, καταπραϋντικό των στομαχικών πόνων και των νευρικών διεγέρσεων, επιπλέον έχει αντιεπιληπτικές ιδιότητες.

<a href="https://tofillo.com/el/%CE%B2%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1/%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82/">https://tofillo.com/el</a>

φιερώνω το βιβλίο αυτό στους αγαπημένους μου γονείς, οι οποίοι με δίδαξαν την σημασία των βοτάνων στην υγεία μας

Ελελίφασκος ο φαρμακευτικός,&nbsp;Salvia officinalis. Το φασκόμηλο χρησιμοποιείται αποξηραμένο, σε αφέψημα ή ως έλαιο για τις θεραπευτικές του δράσεις από την αρχαιότητα και παλιότερα. Το βοτανικό όνομα Σάλβια προέρχεται από το λατινικό «salvere», που σημαίνει «θεραπεύω», γεγονός που υποδεικνύει θεραπευτικές ιδιότητες. Ήδη οι Άραβες πίστευαν ότι το φασκόμηλο μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα. Ο Καρλοµάγνος είχε δώσει εντολή, να φυτεύεται στους λαχανόκηπους και τους κήπους των μοναστηριών. Οι Λατίνοι το θεωρούσαν το ιερό φυτό της αθανασίας και το χρησιμοποιούσαν σε τελετές. Οι Κινέζοι από την άλλη, το αποκαλούν «ελληνικό βραστάρι» και το θεωρούν καλύτερο από το τσάι.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/T89Eqs50TFufNMyTQ6G40g.jpg?width=689&height=367

Το φυτό έχει έντονη αρωματική οσμή και καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του, ως αφέψημα και ως καρύκευμα. Τα φύλλα που είναι και το κατεξοχήν χρησιμοποιούμενο μέρος του φυτού συλλέγονται λίγο πριν ή κατά την αρχή της ανθοφορίας με ξηρό και ηλιόλουστο καιρό, το Μάιο ή τον Ιούνιο και ξηραίνονται στη σκιά. Τα φύλλα έχουν αντισηπτικές, αποχρεμπτικές και σπασμολυτικές ιδιότητες. Το φυτό έχει στομαχικές, τονωτικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες ενώ χρησιμοποιείται και κατά των νευραλγιών. Η φασκομηλιά χρησιμοποιείται στη θεραπευτική με τη μορφή αφεψήματος εσωτερικά ως ανθιδρωτικό.

Η ιστορία των βοτάνων πάει πολύ πίσω στο χρόνο! 

<a href="https://www.proionta-tis-fisis.com/i-votanologia-apo-tin-arhaiotita-sto-simera/">https://www.proionta-tis-fisis.com/i-votanologia-apo-tin-arhaiotita-sto-simera/</a>

Ο μύθος λέει ότι το τριαντάφυλλο δημιουργήθηκε από την θεά των λουλουδιών και της βλάστησης την&nbsp;Χλωρίδα. Μια μέρα η Χλωρίδα βρήκε το άψυχο σώμα μιας νύμφης στο δάσος και το μεταμόρφωσε σε λουλούδι. Κάλεσε τότε την Αφροδίτη, τη θεά της αγάπης και της ομορφιάς, και τον Διόνυσο, το θεό του κρασιού. Η Αφροδίτη χάρισε στο λουλούδι ομορφιά και ο Διόνυσος το νέκταρ για γλυκιά ευωδιά. Ο Ζέφυρος, ο θεός του ανέμου, φύσηξε μακριά τα σύννεφα και έτσι ο Απόλλωνας, ο θεός του Ήλιου, μπόρεσε να λάμψει και να κάνει το λουλούδι να ανθίσει. Επίσης, ο Άρης, ο θεός του πολέμου, χάρισε στο λουλούδι τα αγκάθια, για να προστατεύει την ομορφιά του.&nbsp;Έτσι έγινε το τριαντάφυλλο και στέφθηκε «Βασιλιάς των λουλουδιών».

<a href="https://www.proionta-tis-fisis.com/ekatofyllo-i-magiatiki-triantafyllia-kai-oi-idiotites-tis/">https://www.proionta-tis-fisis.com/ekatofyllo-i-magiatiki-triantafyllia-kai-oi-idiotites-tis/</a>

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/Ubsi3J-1Qx-EVv2kDfOkvA.jpg?width=653&height=442

Η μαγιάτικη Τριανταφυλλιά περιέχει αιθέριο έλαιο,&nbsp;βιταμίνες C,&nbsp;B&nbsp;και&nbsp;E,&nbsp;Κ&nbsp;και τανίνες.&nbsp;Το ροδέλαιο που παράγεται από τα φύλλα της έχει περίπου 300 συστατικά από τα οποία έχουν αναγνωρισθεί μέχρι τώρα περίπου 100! Η θεραπευτική της δράση αποδεικνύει ότι εκτός της θαυμάσιας ομορφιάς το φυτό αυτό είναι και πολύτιμο. Δρα ως&nbsp;αντικαταθλιπτικό, σπασμολυτικό,&nbsp;αφροδισιακό, κατασταλτικό, διεγερτικό της&nbsp;πέψης, αυξάνει την παραγωγή της&nbsp;χολής,&nbsp;αποχρεμπτικό, αντιβακτηριδιακό, αντι-ιϊκό, αντισηπτικό, τονωτικό των&nbsp;νεφρών&nbsp;και του&nbsp;αίματος, ρυθμιστικό της περιόδου και&nbsp;αντιφλεγμονώδες. Είναι το πρώτο ρόδο που χρησιμοποιήθηκε για το άρωμα του στη βιομηχανία των αρωμάτων.&nbsp;Παλιά χρησιμοποιούσαν τα φύλλα και ως υποκατάστατο του τσαγιού.&nbsp;

Στα έργα των αρχαίων Ελλήνων ιατρών, στα οποία αρχίζει να εμφανίζεται η επιστημονική ιατρική, καταγράφεται ένας μεγάλος αριθμός φαρμάκων από το φυσικό περιβάλλον ιδιαίτερα από τα φυτά, τα βότανα. Δάσκαλος της βοτανοθεραπείας θεωρείται ο Κένταυρος Χείρων, που ζούσε στο Πήλιο, με τα πολυάριθμα φυτά και βότανα.

<a href="bookcreator://page/Cd68druHQ--ppjSTTMmQiQ">Αγκινάρα</a>

<a href="bookcreator://page/xTWKHrW2QZm40GhgO9eSCQ">Ελίχρυσο</a>

<a href="bookcreator://page/07qaG3OWQZ63Clm7-EDOnQ">Ροδιά</a>

<a href="bookcreator://page/1CmjlXgFTwy8nf7JzwNCXg">Αμυγδαλιά</a>

<a href="bookcreator://page/ClgeglI1RXSfg1UL_r5AJQ">Κρίταμο</a>

<a href="bookcreator://page/6zAietOySOO4f7wB3yzoOA">Ρίγανη</a>

<a href="bookcreator://page/xSryyLpWRLyQq2s1MpN16g">Αχιλλέα</a>

<a href="bookcreator://page/INqijr_QT6CuVMO4xuDAgw">Κρόκος</a>

<a href="bookcreator://page/Z4ofnTkLQuKCSJMr3P8zJQ">Τριαντάφυλλο</a>

<a href="bookcreator://page/BgkpxuduTZqKFmvdOXWRFA">Βασιλικός</a>

<a href="bookcreator://page/1e0myFTiTv6CDKlXThqlMw">Λαδανιά</a>

<a href="bookcreator://page/4DDjN-mKRY-iAyABj0wtbw">Υπερικό</a>

<a href="bookcreator://page/42sMYLxBTziThwg1WNwvfA">Γαρύφαλλο</a>

<a href="bookcreator://page/k_MxpSAlT6iDwC2NSPEMSg">Μάραθο</a>

<a href="bookcreator://page/UWjSXT_UQ1G4zbyaLJeypw">Φασκόμηλο</a>

<a href="bookcreator://page/k9J_UqtVSHa7nEGlRq_ipQ">Δάφνη</a>

<a href="bookcreator://page/H5GNk8ZBTIazTdfrbJPSGQ">Μυρτιά</a>

<a href="bookcreator://page/sHpBKEhIQguKq8GGDJ9qWw">Φλαμουριά</a>

<a href="bookcreator://page/PfzLS4ljRwioVn8YGtaaLA">Δίκταμο</a>

<a href="bookcreator://page/kqlQccC0Rd6DPgIV-PbNow">Παπαρούνα</a>

<a href="bookcreator://page/AxtRAbBcS-KftlvCxA3bNg">Χαρουπιά</a>

Θυγατέρα του ποταμού Πηνειού, η Δάφνη ήταν η αγαπημένη νύμφη του Απόλλωνα. Το όνομά της έχει μεγάλη συμβολική αξία. Ο μύθος λέει ότι για να ξεφύγει από τον Απόλλωνα – σημειωτέον ότι ήταν θεός του φωτός με τέλεια κορμοστασιά – και να γλυτώσει από την επίμονη πολιορκία του, παρακάλεσε τον πατέρα της να την μεταμορφώσει. Εκείνος της έκανε το χατίρι και τη μεταμόρφωσε σε δέντρο. Απελπισμένος και μετανιωμένος ο Απόλλωνας καθαγίασε τη δάφνη και την έκανε ιερό φυτό της λατρείας του.

<a href="https://enallaktikidrasi.com/2016/04/dafnh-uerapeytikes-draseis-kai-tropoi-xrhshs/">https://enallaktikidrasi.com/2016/04/dafnh-uerapeytikes-draseis-kai-tropoi-xrhshs/</a>

Συμβόλιζε για τους προγόνους μας, την ευημερία και προστάτευε τα σπίτια από την κακοτυχία και τους κεραυνούς, όπως πίστευαν.&nbsp;Ακόμη και σήμερα όμως, η δάφνη ταυτίζεται με τη δόξα, τη νίκη και την υπεροχή. Οι Έλληνες γιατροί χρησιμοποιούσαν ευρέως τα φύλλα και τους καρπούς της δάφνης, για τις τονωτικές της ιδιότητες, στο στομάχι και την ουροδόχο κύστη. Ο Ιπποκράτης τη χορηγούσε ως αναλγητικό μετά τον τοκετό και σε διάφορα γυναικολογικά προβλήματα και με το δαφνέλαιο θεράπευε τη στειρότητα. Ο Διοσκουρίδης χρησιμοποιούσε το φλοιό της για να διαλύσει τις πέτρες των νεφρών και να ανακουφίσει τους ασθενείς από τις λοιμώξεις του ήπατος. Τα συνιστούσε επίσης, εναντίον των ρευματισμών, της αρθρίτιδας, της δυσπεψίας και της αεροφαγίας. Κατά την Αναγέννηση, ο γιατρός Thibault Lesrleigney θεωρούσε τη δάφνη πανάκεια.

Περιέχει βιταμίνες Α, Β και C, μέταλλα και ένα αιθέριο έλαιο. Περιέχει επίσης, φυτικές ίνες, μαγγάνιο, potasium, μαγνήσιο, ασβέστιο, σίδηρο, βιταμίνη Β3,Β6, ψευδάργυρο, φώσφορο, κάλιο, νάτριο και νιασίνη. Διαθέτει ένα συνδυασμό φυτοθρεπτικών συστατικών, όπως το φλαβονοειδές ρουτίνη, κερσετίνη, γλυκοζίτες και ένα ιδιαίτερο συστατικό, την ανηθόλη. Το μάραθο ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα, στην Κίνα και στην Ρώμη.&nbsp;Ο Ρωμαίος Πλίνιος πρότεινε το μάραθο σε 10 διαφορετικές συνταγές φαρμάκων, πιστεύοντας ότι μπορούσε να θεραπεύσει διάφορες ασθένειες, ανάμεσα στις οποίες και πολλά οφθαλμικά προβλήματα, ακόμη και την τύφλωση και αναφέρει 22 φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/uQnYyKQ1QQCKGf25BmbQHg.jpeg?width=1151&height=760

Κατά την ελληνική μυθολογία, η γνώση που προερχόταν από τους θεούς του Ολύμπου, έφτανε στους ανθρώπους μέσα σε ένα βολβό μάραθου που περιείχε ένα πυρωμένο κάρβουνο. Το μάραθο αναφέρεται στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής, της αρχαιότερης γραφής της ελληνικής γλώσσας (1450 – 1100 π Χ). Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν ευρέως για τις θεραπευτικές του ιδιότητες κι ως προσφορά στις θεότητες. Κατά τον 3ο αιώνα π.Χ, ο Ιπποκράτης πρότεινε το βότανο αυτό ως καταπραϋντικό των πόνων του στομάχου αλλά και των βρεφικών κολικών. Η γεύση και το άρωμά του που μοιάζει πολύ με εκείνο του ούζου και ταιριάζει πολύ στη μαγειρική.

<a href="https://enallaktikidrasi.com/2016/06/marathos-idiotites-xrisi/">https://enallaktikidrasi.com/2016/06/marathos-idiotites-xrisi/</a>

Η παπαρούνα ήταν ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, καθώς σαν παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την παρουσία της τη Δήμητρα, στα ανοιξιάτικα σπαρτά. Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια όπου οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας. Η παπαρούνα είναι το σύμβολο της ανοιξιάτικης υπαίθρου. Υπάρχουν γύρω στα 100 είδη παπαρούνας που ζουν στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και τη Βόρεια Αμερική, με χρώματα ρόδινα, κίτρινα, λευκά ή λιλά, όπως η κίτρινη μεταξένια αλπική παπαρούνα και η γνωστή παπαρούνα Μήκων η υπνοφόρος με τα μεγάλα λευκά η μαβιά άνθη της.

Θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις Η παπαρούνα είναι καταπραϋντική και μαλακτική, κατευναστική, ελαφρά ναρκωτική και εφιδρωτική. Το έγχυμα των ανθέων της αλλά και το δραστικότερο σιρόπι τους πίνεται ως αντιβηχικό. Καταπολεμά την αϋπνία και το κρυολόγημα. Ελαττώνει τη νευρική υπερδιέγερση και τη γενική ευερεθιστικότητα. Τα πέταλα του άνθους χρησιμοποιούνται κατά της βρογχίτιδας, ιδιαίτερα μάλιστα της οξείας, κατά του πνευμονικού κατάρρου, του βήχα του κοκίτη, των εξανθηματικών πυρετών και των ασθματικών κρίσεων. Συστήνεται κατά των εντερικών κολικών των παιδιών.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/JtrO2IxWT-aBtgjT54YKGg.jpg?width=653&height=408

Ας σταματήσουμε όμως εδώ, γιατί τα θεραπευτικά φυτά είναι πάρα πολλά...

G.Tiepolo 1743, Ο Θρίαμβος της Χλωρίδας

Η Φιλύρα ήταν, με βάση το μύθο, μητέρα του Χείρωνα, του διάσημου Κένταυρου, θεραπευτή και παιδαγωγού των ηρώων της μυθολογίας.&nbsp;Ο Κρόνος, μεταμορφωμένος σε άλογο, για να μην τον πάρει χαμπάρι η νόμιμη σύζυγός του Ρέα, έσμιξε με την όμορφη νύμφη Φιλύρα και αυτή γέννησε τον Χείρωνα. Η Φιλύρα απελπισμένη που έφερε στον κόσμο ένα «τέρας», (μισό άνθρωπο μισό άλογο) ζήτησε από τους θεούς, να τη μεταμορφώσουν σε δέντρο κι εκείνοι πράγματι την μεταμόρφωσαν σε Φλαμουριά. Μάλιστα κάποιοι ακόμα και στους νεώτερους χρόνους έλεγαν πως όποιος κοιμάται κάτω από τον ίσκιο της φλαμουριάς μεταφέρεται στη γη των Νεραϊδών.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/N2jWV8x6TC-ZdHHcu_P2Kw.jpg?width=653&height=490

Το αφέψημα της φλαμουριάς ή τίλιο το γνωρίζουμε κυρίως ως ρόφημα χαλαρωτικό.Μάλιστα δεν χαλαρώνει μόνο τους ενήλικες αλλά και τα νεογέννητα βρέφη ενώ σε συνδυασμό με το μέλι λέγεται πως ηρεμεί ακόμα και τα πιο υπερκινητικά παιδιά. Ακόμα προλαμβάνει το κρύωμα και το ανακουφίζει, εφόσον κάποιος το πιει&nbsp;εκ των υστέρων. Ταυτόχρονα θεωρείται&nbsp;αποχρεμπτικό, βοηθώντας και στις πεπτικές ανωμαλίες. Παλιό γιατροσόφι μας λέει πως όταν φτιάχνουμε αφέψημα τίλιου με άσπρο ξηρό κρασί διαλύονται οι&nbsp;πέτρες των νεφρών και εξουδετερώνονται οι&nbsp;ημικρανίες. Το τίλιο δρα&nbsp;κατά της αρτηριοσκλήρυνσης, μειώνει την πίεση Μπορεί ακόμα να εξαφανίσει φακίδες και ρυτίδες από το πρόσωπο, εφόσον πλενόμαστε&nbsp;με αυτό, ενώ δυναμώνει και τα μαλλιά δρώντας και ως φυτικό αντηλιακό.&nbsp;&nbsp;&nbsp;

Γειά σας!&nbsp;&nbsp; Είμαι η Χλωρίδα, η αρχαία Ελληνική νύμφη των λουλουδιών.&nbsp; Οι Ρωμαίοι με ονόμασαν θεά Φλόρα. Μαζί θα γνωρίσουμε τα βότανα!

Η απεικόνιση της Φλόρας στην "Άνοιξη" του Μποτιτσέλι

<a href="https://kritinisos.wixsite.com/nisoskriti/iamatika-botana">https://kritinisos.wixsite.com/nisoskriti/iamatika-botana</a>

Ας δούμε τώρα πιο αναλυτικά τον μύθο και τις χρήσεις γνωστών φυτών του νομού Χανίων!!

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/JTxnlekBRh-4N2f-W0l4-g.jpg?width=653&height=653

Ιδιότητες αχιλλέας Αντιφλογιστική, αντισηπτική, αντισπασμωδική, στυπτική, χολαγωγός, διουρητική, αποχρεμπτική, αντιπυρετική, διεγερτική, τονωτική. Υποτασικό και εφιδρωτικό δρα αποτελεσματικά ως αντιπυρετικό. Όντας από τα καλύτερα εφιδρωτικά βότανα και βοηθά το σώμα να ανταπεξέλθει στον πυρετό. Μειώνει την πίεση του αίματος προκαλώντας διαστολή των περιφερειακών αγγείων. Είναι καλό αιμοστατικό για όλες τις αιμορραγίες και αντιφλεγμονώδες. Ακόμα, είναι διεγερτικό, διουρητικό αντιρρευματικό και γενικά κατά της ατονίας. Επίσης, είναι ευεργετικό στην κολίτιδα, στο συκώτι και στη χοληδόχο κύστη.

<a href="http://phyto.gr/axilea/">http://phyto.gr/axilea/</a>

Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Αχιλλέας κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου περιποιόταν τις πληγές των στρατιωτών του με την Αχιλλέα. Ομοίως οι Αγγλοσάξονες θεράπευαν τις πληγές που προκαλούνταν από σίδερο. Δεν είναι καθόλου παράξενο που η Αχιλλέα αποκαλείται επίσης «το βότανο των στρατιωτών». Η φήμη ότι η δράση της μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα απλώθηκε σε σημείο που, ανά τους αιώνες, χρησιμοποιούταν σε διάφορα σκευάσματα που προορίζονταν για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα και του διαβήτη μέχρι τη θεραπεία βαριών κρυολογημάτων.&nbsp; Φυτό με μαντικές ιδιότητες, χρησιμοποιούταν στην Σκωτία ως φυλακτό. Της έχουν αποδοθεί δυνάμεις κατά των κακών πνευμάτων και γι’αυτό το λόγο παλιά την έκρυβαν στις εκκλησιές.

https://api.bookcreator.com/users/v2/TDlLFAoqn5cAK0xiCj2MX1KxGi22/books/GTMHiAZBTZOYX8YJEYL3qg/assets/SVU01us9QmCJ3MiLn4NrRw.jpg?width=653&height=476

Ελίχρυσο ή αμάραντος (Helichrysum stoechas)

Ο μύθος λέει ότι όταν ο Πάρης έκλεψε την ωραία Ελένη από την Σπάρτη και ενώ ταξίδευαν προς την Τροία, σταμάτησαν στα Κύθηρα για να κάνουν σπονδές προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης που τους προστάτευε. Εκεί πέρασαν λίγες μέρες και ολοκλήρωσαν τον έρωτά τους. Η ωραία Ελένη όμως ζήλεψε την θέα Αφροδίτη που κατά την μυθολογία ζούσε στο νησί και απαίτησε από τον Πάρη να της πει ότι εκείνη ήταν η πιο όμορφη γυναίκα. Ο Πάρης θέλοντας να καθησυχάσει την ωραία Ελένη της είπε δείχνοντας το κίτρινο άνθος&nbsp;: «Βλέπεις αυτό το λουλούδι; Τα μαλλιά σου έχουν το χρυσαφί του χρώμα, το σώμα σου μοιάζει με τον μίσχο του και το δέρμα σου είναι απαλό σαν τα πέταλά του. Η ομορφιά σου θα διατηρηθεί έτσι για πάντα» . Και το λουλούδι ονομάστηκε σεμπρεβίβα, το φυτό της αιώνιας νεότητας.

Ο ελίχρυσος χρησιμοποιήθηκε παραδοσιακά στην Ευρώπη για χοιράδωση, δηλαδή&nbsp;φυματίωση&nbsp;των λεμφαδένων,&nbsp;άσθμα,&nbsp;αρθρίτιδα, και&nbsp;πονοκεφάλους, αλλά και για σκουλήκια των εντέρων. Οι βλαστοί και τα άνθη του φυτού εμφανίζουν αποχρεμπτικές, εφιδρωτικές και καθαρτικές ιδιότητες και χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος. Το αιθέριο έλαιο του φυτού έχει επουλωτικές, αντιγηραντικές, αναπλαστικές, αντιφλεγμονώδεις, αιμοστατικές και λιπολυτικές ιδιότητες. Συνιστάται για τη θεραπεία διαφόρων δερματικών παθήσεων, όπως έγκαυμα, ακμή, έρπης, πληγές, μώλωπες και εκζέματα. Έχει αποδειχθεί επίσης, η έντονη αντιοξειδωτική και καρκινοκατασταλτική δράση του φυτού λόγω των περιεχόμενων σε αυτό φαινολικών ενώσεων.&nbsp;