HİKAYE

YEŞEREN FİLİZLER

ÖNSÖZ

   Minik yüreklerden kaleme alınmış bu kitabı okumaktan çok zevk alacağınızı düşünüyorum. Okuyacağınız bu kitap, benim dört yılımı beraber geçirdiğim, elimde büyüyen, kimi zaman ağladığımız, kimi zaman güldüğümüz, kimi zaman gezip eğlendiğimiz, şarkılar söyleyip halaylar çektiğimiz; sınıfa girip onlarla ders yapmaktan büyük mutluluk duyduğum çocuklarıma aittir. Onları çok seviyorum.
  Kitabımızın birinci bölümü hikâyeler, ikinci bölümü ise şiirlerden oluşmaktadır. Çocuklar, duygu ve düşüncelerini kendi istekleri doğrultusunda şiir ve hikâye yazarak, resim yaparak dile getirdiler. Ben de bu çalışmanın defterleri içinde kaybolmasın, büyüdüklerinde onlara çocukluk döneminden bir hatıra kalsın ve arkadaşlarını unutmasınlar diye bir kitap altında toplamayı istedim. Yazmamızın amacı güzel dilimizi kurallarına göre yazmak ve konuşmaktır.
   Bizler birilerinin bir şeyler yapabileceğine inanır ve onlara güvenirsek, başaramayacağımız hiçbir konu yoktur. Konu çocuklar olunca bu daha önemli oluyor. Onlara güvenir, değer verir ve değer verdiğimizi hissettirirsek, onların da kendilerine olan güveni artacak ve büyük başarılara imza atacaklardır. Ben öğrencilerime çok güveniyorum. Her zaman, her konuda başarılı ve mutlu olmalarını diliyorum.

ARKADAŞ OLALIM

Bence dünyadaki en güzel şey İnsanın arkadaşının olmasıdır.Hele hele dost başka bir şey. Arkadaş edinme fedakârlığı öğretir insana. Bunları öğrenmeyen arkadaş, arkadaş bile olmaz. Oyunun zevki, yemeğin tadı arkadaşla çıkar. Arkadaşla eğlenilir. Dostluk ise arkadaştan da ötedir. Hatta şöyle bir atasözü vardır: “Dost kara günde belli olur. “ Kara günde dostun sana yardım ediyorsa o gerçek dosttur. Dostun ve arkadaşın yeri çok büyüktür. Dünyada arkadaşsız yaşanılmaz.
Sizi biri arkadaş olarak görüyorsa ona iyi davranın.

MEHMET KEMAL ÇEVİK

İPEK İLE LEYLA

  İpek, yeşillikler içinde ki bir sahil kasabasında yaşıyordu. Küçücük evlerinde kardeşleri ve anne babası ile kalıyorlardı. Kardeşleriyle birlikte sabahları denize giderek, öğleden sonra ormanda oyun oynayarak vakit geçiriyorlardı.
  Bir gün babası işten eve geldiğinde, tayininin çıktığını ve artık şehre taşınacaklarını söyledi. Herkes bu habere çok üzüldü. Yaşadıkları kasabadan kimse ayrılmak istemiyordu. Fakat babası mecbur olduklarını söyledi. Bütün hazırlıklar yapıldı ve o büyük gün geldi çattı. Artık yeni şehir, yeni ev ve yeni okullarına başlamışlar. İpek okulun ilk günü çok mutsuzdu. Arkadaşlarını, evini, denizini ve ormanını çok özlemişti. Teneffüste tek başına otururken yanına sınıf arkadaşı Leyla geldi. Ona kendi hikâyesini anlattı. Leyla da tıpkı İpek gibi başka şehirden gelmişti. Meğerse hikâyeleri birbirine çok benziyormuş. Artık her teneffüs sohbet eder oldular.
  Günler geçtikçe İpek ile Leyla birbirini çok seven iki arkadaş olmuşlar.

YAĞMUR BEREN ÇİMEN

YENİ ARKADAŞIM

  Bu yaz babamın işi olduğu için oturduğumuz mahalleden taşındık. Okulların açılmasına çok az zaman kaldı. Eski okulumdan ve öğretmeninden ayrıldığım için çok üzülüyorum. Yeni okulumu ve öğretmeni ve sınıf arkadaşlarımı çok merak ediyorum
  Bu okulda hayatın nasıl gittiğini merak ediyorum. Daha merak ettiğim çok şey var. Okulumun ilk gününe iki gün kaldı. Annem ve babam beni mutlu olmam için bir şeyler düşündüler ve okulumun açılış saati geldi. Herkes içeri giriyor. Biz de sınıfa girdik. İlk olarak öğretmenimle tanıştım. Ondan sonra öğretmenim beni arkadaşlarla tanıştırdı.
  Öğretmenim ve yeni arkadaşlarım ile sınıfta ilk günüm güzel geçti ve yeni arkadaşlarım bana çok iyi davrandılar. Hiç yabancılık hissetmedim. Sırada yanımda oturan Arda gülümseyerek bana “arkadaş olalım mı?” diye sordu. Bu beni çok mutlu etti. Arda ile çok iyi arkadaş olduk. Yeni sınıfımı arkadaşlarımı ve öğretmenimi çok sevdim.

EREN TAMCI

“Ayna ayna söyle bana var mı benden güzel bu dünyada?”ne güzel bir masal anlatır bizlere! Bizler bu ve bunun gibi masallarla büyüyoruz. Annelerimiz bu masallarla büyümüşler. Aynaya bir şeyler sorupta ondan güzel şeyler duymak ne güzel!
Aslında aynaya bakınca hep kendimizi görürüz. Ayna bizi ve bizim hayatımızı yansıtır. Aynaya bakınca ne duygu hissedersek o duyguyu ayna da görürüz. Mesela; mutluluk, üzgünlük, şaşkınlık, korkma vb. Ayna bizleri yansıtır.

AYNA AYNA SÖYLE BANA

İREM GÜVEY

Ağrı Dağı'nın eteklerinde bir köy varmış. Bu köyde tek başına yaşayan yaşlı bir dede yaşarmış. Bu dede o kadar yalnızmış ki evinin duvarlarını aynalar ile kaplamış. Aslında bu dedenin bir sürü torunu ve çocukları varmış. Bu torunları ve çocukları çalışmak ve okumak için büyük şehirlere dağılmışlar.
Dedenin eşi Halime nine ölünce dede daha çok yalnız kalmış. Evi köye biraz uzak olduğu için komşuları da çok sık gelmiyorlarmış. Dede yalnızlıktan o kadar çok sıkılmış ki en sonunda evinin duvarlarına aynalar yerleştirmiş. İçeriye girdiği zaman sanki içeride bir sürü insan varmış gibi oluyor, dede bir sürü insanla yaşıyormuş gibi hissediyormuş kendini. Gel zaman git zaman günler günleri kovalıyormuş. Bir gün dede aynaya çarpmış. Ayna kırıldığı an dedenin kolunu kesmiş. Dede akan kanı zorla durdurmuş. Dede aynanın karşısına geçip “Ayna ayna söyle bana benim dostum değil misin? Yalnızlığımı gideren dostum değil misin? Niçin bana böyle kötülük ettin? “Aynadan hiç ses çıkmamış. Dede durumun farkına varmış. Anlamış ki aynalar sadece bir yansımadan ibaret ne konuşuyorlar ne onunla oturuyor,yemek yiyorlar ne de sohbet ediyorlardı.

AYNALI EV