Loading...
Μια φανταστική περιπέτεια στο δάσος Loading...
Συγγραφέας: Ειρήνη
Εικονογράφοι:
Αναστασία , Μυρσίνη , Νίκος, Μάριος
Εικονογράφοι:
Αναστασία , Μυρσίνη , Νίκος, Μάριος
Κάποτε σε μια πόλη, την Παραμυθούπολη, ζούσαν εφτά φίλοι. Μια μέρα αποφάσισαν να πάνε εκδρομή στο δάσος της πόλης τους.
Μόλις έφτασαν αντίκρυσαν ένα περίεργο και ταυτόχρονα υπέροχο τοπίο. Τα φύλλα των δέντρων ήταν σοκολατένια και από τα κλαδιά τους κρεμόταν καραμέλες και ζαχαρωτά. Ενθουσιασμένοι οι φίλοι προσπάθησαν να κόψουν μερικά !
Μόλις έφτασαν αντίκρυσαν ένα περίεργο και ταυτόχρονα υπέροχο τοπίο. Τα φύλλα των δέντρων ήταν σοκολατένια και από τα κλαδιά τους κρεμόταν καραμέλες και ζαχαρωτά. Ενθουσιασμένοι οι φίλοι προσπάθησαν να κόψουν μερικά !
Τότε ακούστηκε μια φωνή: «Εεε!
Τι κάνετε εκεί; Οι φίλοι είδαν μπροστά τους ένα ξωτικό «Συγγνώμη!» του είπαν. «Δεν πειράζει ! Απλά έπρεπε να με ρωτήσετε. Μπορώ να σας δώσω περισσότερα αν έρθετε στην καλύβα μου.»
Τα παιδιά το ακολούθησαν. Μόλις μπήκαν μέσα έμειναν έκπληκτα. Η καλύβα ήταν γεμάτη γεμάτη μαγικά φίλτρα. Τα παιδιά τρόμαξαν, αλλά το ξωτικό τους είπε να μην φοβούνται γιατί τα έχει για να γιατρεύει τα άρρωστα ζωάκια του δάσους. «Θέλετε να με βοηθήσετε;»
ρώτησε τα παιδιά κι εκείνα δέχτηκαν με χαρά. Βγήκαν όλοι μαζί έξω στο δάσος και ξαφνικά ακούστηκε μια λεπτή και τσιριχτή φωνή: « Βοήθεια !!!» Αμέσως έτρεξαν κι είδαν ένα τραυματισμένο ποντικάκι. Το πήραν και το πήγαν στην καλύβα.
Τι κάνετε εκεί; Οι φίλοι είδαν μπροστά τους ένα ξωτικό «Συγγνώμη!» του είπαν. «Δεν πειράζει ! Απλά έπρεπε να με ρωτήσετε. Μπορώ να σας δώσω περισσότερα αν έρθετε στην καλύβα μου.»
Τα παιδιά το ακολούθησαν. Μόλις μπήκαν μέσα έμειναν έκπληκτα. Η καλύβα ήταν γεμάτη γεμάτη μαγικά φίλτρα. Τα παιδιά τρόμαξαν, αλλά το ξωτικό τους είπε να μην φοβούνται γιατί τα έχει για να γιατρεύει τα άρρωστα ζωάκια του δάσους. «Θέλετε να με βοηθήσετε;»
ρώτησε τα παιδιά κι εκείνα δέχτηκαν με χαρά. Βγήκαν όλοι μαζί έξω στο δάσος και ξαφνικά ακούστηκε μια λεπτή και τσιριχτή φωνή: « Βοήθεια !!!» Αμέσως έτρεξαν κι είδαν ένα τραυματισμένο ποντικάκι. Το πήραν και το πήγαν στην καλύβα.
Το ξωτικό το έβαλε πάνω σε ένα κόκκινο μαξιλάρι και ζήτησε από τα παιδιά να του φέρουν το μαγικό φίλτρο που ήταν στο μπουκαλάκι με το
νούμερο 52. Τα παιδιά όμως μπερδεύτηκαν και του έφεραν το μπουκαλάκι με το νούμερο 25. Μόλις το έριξε πάνω στο ποντικάκι εκείνο άρχισε να μεγαλώνει … να μεγαλώνει …ώσπου μεταμορφώθηκε σε μια τρομακτική μάγισσα. Ήταν πολύ άσχημη, γριά και κρατούσε μια σκούπα, ένα ραβδί και μια τσάντα με έναν μαγικό καθρέφτη, μια χτένα , μπουκαλάκια με φίλτρο κι ένα σκουληκιασμένο μήλο.
νούμερο 52. Τα παιδιά όμως μπερδεύτηκαν και του έφεραν το μπουκαλάκι με το νούμερο 25. Μόλις το έριξε πάνω στο ποντικάκι εκείνο άρχισε να μεγαλώνει … να μεγαλώνει …ώσπου μεταμορφώθηκε σε μια τρομακτική μάγισσα. Ήταν πολύ άσχημη, γριά και κρατούσε μια σκούπα, ένα ραβδί και μια τσάντα με έναν μαγικό καθρέφτη, μια χτένα , μπουκαλάκια με φίλτρο κι ένα σκουληκιασμένο μήλο.
Θυμωμένη άρχισε να τους φωνάζει: «Γιατί μου χαλάσατε την ησυχία μου; Μια χαρά περνούσα σαν ποντίκι ! Βγείτε αμέσως έξω !». Mόλις βγήκαν έξω, η μάγισσα τους ακούμπησε με το μαγικό ραβδί της. Αμέσως τα παιδιά μεταμορφώθηκαν σε πέτρινα δέντρα και το ξωτικό έγινε ένας μικρός κοκκινολαίμης. Μετά από πολλή ώρα η μάγισσα κουράστηκε και αποκοιμήθηκε. Ο κοκκινολαίμης ήταν πολύ στεναχωρημένος κι άρχισε να κλαίει. Τα ζώα του δάσους άκουσαν το κλάμα του κι έτρεξαν αμέσως κοντά του για να μάθουν τι του συμβαίνει .
