Το Φθινόπωρο χτυπά την πόρτα μου ξανά

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
ΧΤΥΠΑ
ΤΗ ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ
ΞΑΝΑ!

ΛΙΝΑ
ΡΟΚΑ

Είναι έτοιμα όλα για τη δική του αφεντιά
και το περιμένω να έρθει από μακριά.
Τόσες μέρες τριγυρνούσα στο σπίτι σαν ξωτικό
για τον δικό του ερχομό.
Απ το παραθύρι αγναντεύω το στενό
και θαυμάζω τη φύση
και τον φθινοπωρινό ουρανό.

Μηλόπιτα με κανέλα και αυγά
και μια κολοκυθόπιτα
που περιμένει στο ταψί υπομονετικά.
Νερό ζεστό για τσάι του βουνού,
για τον επισκέπτη του δειλινού.

Θα 'ρθει από μέρη μακρινά,
από του Χρόνου τα απάτητα βουνά.
Σσσ! Ακούω βήματα πάνω σε φύλλα ξερά
και το χτύπημα στη πόρτα την παλιά.

-Έλα μέσα Φθινοπωράκι μου χλωμό,
βρεγμένο χώμα να μυρίσει το δικό μου σπιτικό.
Μη σε σκανδαλίζει το δέντρο το γυμνό.
Αργότερα τα παιχνίδια
με το χρυσάνθεμο το δημητριανό.
Κάτσε στου σπιτιού μου τη γωνιά,
να σε φιλέψω καλούδια
και ότι άλλο η ψυχή σου λαχταρά.