Στο κόσμο των σχημάτων

Στον κόσμο
των σχημάτων...

ΛΙΝΑ
ΡΟΚΑ

-Ήταν τέσσερα...
-Τι;
-Τέσσερα ζούσαν στο σπίτι των σχημάτων,
μπορεί και των θαυμάτων.
Ζούσαν με αγάπη κι αρμονία,
αλλά με μία αγωνία.
Σκεφτόντουσαν τι θα κάνουν στη ζωή
και τι θα σχεδιάσει τον μέλλον τους
την επόμενη στιγμή.
Άλλοι το λένε πρόβλημα υπαρξιακό.
Εγώ το λέω αφορμή,
για να γράψω το ποίημα αυτό.

Στο κόσμο λοιπόν των σχημάτων
και όχι των φαντασμάτων
ζούσε ένας κύκλος πανευτυχής ,
ο μικρός ο Περικλής.
Καθημερινή η συμβουλή,
πως η τεμπελιά είναι ντροπή
και ότι πρέπει να αποφασίσει στη ζωή
τι θα ακολουθήσει.
Μετά από σκέψη αρκετή
έγινε μια ρόδα γκρι
στο ποδήλατο του Θοδωρή.
Μα έτσι που κύλαγε στην κατηφόρα
και κουράστηκε στην ανηφόρα
παράτησε την ιδέα αυτή
και άφησε χωρίς ποδήλατο τον Θοδωρή.

Τι θα γίνω, πρέπει να σκεφτώ,
γιατί το μέλλον δεν θέλω να είναι ζοφερό.
Μπάλα ποδοσφαίρου σε χλωρά γρασίδια,
μα απ’ τις τόσες τις κλωτσιές σπασμένα παΐδια;
Να γίνω ένα ρολόι τις ώρες να μετρώ,
μα το πρωινό το ξύπνημα σου εγώ πως θα ανεχτώ;
Παγωτό χωνάκι, φράουλα ή καϊμάκι
μα η ζωή μου θάναι μικρή αφού θα λιώσω στη στιγμή.