Wojnarowa - Meine Heimat
moja mała ojczyzna
E-book polsko - niemiecki
autorstwa uczniów i uczennic klasy 7
autorstwa uczniów i uczennic klasy 7
2021/2022
SCAN ME
Vergangenheit-Przeszłość
Pochodzenie nazwy miejscowości- Herrkunft der Ort
W średniowieczu wieś była własnością szlacheckiego
rodu Wojnarowskich herbu Strzemię,
stąd wywodzi się nazwa wsi.
rodu Wojnarowskich herbu Strzemię,
stąd wywodzi się nazwa wsi.
Loading...
Einige Satze von der Gechichte-Kilka zdań o przeszłości
Loading...
Loading...
Nazwa miejscowościPochodzenie nazwy wsi nie jest znane od kogo lub czego się wywodzi.
Dawniej była wsią typowo rolniczą o gospodarstwach średnich. W środku wsi był dwór należący do dziedziczki Długoszewskiej z Lipnicy Wielkiej.
Dwór ten otrzymał w spadku syn z pierwszego małżeństwa hrabia Adam De Lawo.
W roku 1945 został rozdzielony: część ziemi otrzymała służba folwarczna i bezrolni oraz zasłużeni dla Polski Ludowej.
Z części ziemi utworzono PGR.
W 1867 r. Wojnarowa należała do powiatu Grybów. Po zlikwidowaniu powiatu w Grybowie w 1932 r. Została włączona do pow. Nowosądeckiego.
Loading...
Der Name der Ort
Der Ursprung des Namens des Dorfes ist nicht bekannt, von wem oder was er stammt. Früher war es ein typisches Bauerndorf mit mittelständischen Betrieben. In der Mitte des Dorfes stand ein Herrenhaus, das der Erbin Długoszewska von Lipnica Wielka gehörte. Dieses Gericht wurde vom Sohn seiner ersten Ehe, Graf Adam De Lawo, geerbt.
1945 wurde es geteilt: Ein Teil des Landes wurde an landwirtschaftliche und grundlose Bedienstete und Verdiente der Volksrepublik Polen vergeben.
Aus einem Teil des Landes wurde ein staatlicher Bauernhof geschaffen.
1867 gehörte Wojnarowa zum Kreis Grybów. Nach der Auflösung des Bezirks in Grybów im Jahr 1932 wurde er in den Bezirk eingegliedert Nowosądecki.
Loading...
Loading...
Szkoła podstawowa w Wojnarowej i jej historia...-
Grundschule in Wojnarowa und ihre Gechichte...
Grundschule in Wojnarowa und ihre Gechichte...
Szkoła w Wojnarowej istniała już przed I wojną światową, prawdopodobnie powstała w 1894 roku, jednak w czasie jej trwania nauka nie odbywała się, gdyż stacjonowało tutaj wojsko austriackie i węgierskie. Dlatego po wojnie do klasy uczęszczała nawet 18-letnia młodzież.
W szkole pracował wówczas tylko jeden nauczyciel, później dwóch, a potem trzech. Początkowo istniały cztery klasy, później powstała szkoła stopnia drugiego z najwyższą klasą VI.
Uczniowie, którzy chcieli ukończyć klasę siódmą byli zmuszeni uczęszczać do Stróż lub Bobowej., dlatego też do roku 1939 nie było ani jednego absolwenta z średnim lub wyższym wykształceniem.
W okresie 30-lecia powojennego szkołę podstawową ukończyło ogółem 650 osób, z tego 84 uzyskało dyplomy ukończenia szkoły średniej ogólnokształcącej, 30 – technikum, 314 – zasadniczą szkołę zawodową, 11 osób – szkołę wyższą.
Budynek szkoły pierwotnie miał tylko jedną salę lekcyjną, mieszkanie dla nauczycieli oraz dwie sale wynajęte na wsi, dlatego przez lata był sukcesywnie rozbudowywany.
W lipcu 1952 roku mieszkańcy przystąpili do dużej przebudowy szkoły. Zostały dobudowane kolejne sale lekcyjne, pokój nauczycielski, a na piętrze powstały trzy mieszkania dla nauczycieli.
W 1967 roku rozpoczęto budowę nowego budynku szkolnego na terenie otrzymanym przez PGR, ale na 7 lat została przerwana. Dopiero jesienią 1973 roku wznowiono prace.
Do nowej szkoły wprowadzono się w czerwcu 1977 roku.
W szkole pracował wówczas tylko jeden nauczyciel, później dwóch, a potem trzech. Początkowo istniały cztery klasy, później powstała szkoła stopnia drugiego z najwyższą klasą VI.
Uczniowie, którzy chcieli ukończyć klasę siódmą byli zmuszeni uczęszczać do Stróż lub Bobowej., dlatego też do roku 1939 nie było ani jednego absolwenta z średnim lub wyższym wykształceniem.
W okresie 30-lecia powojennego szkołę podstawową ukończyło ogółem 650 osób, z tego 84 uzyskało dyplomy ukończenia szkoły średniej ogólnokształcącej, 30 – technikum, 314 – zasadniczą szkołę zawodową, 11 osób – szkołę wyższą.
Budynek szkoły pierwotnie miał tylko jedną salę lekcyjną, mieszkanie dla nauczycieli oraz dwie sale wynajęte na wsi, dlatego przez lata był sukcesywnie rozbudowywany.
W lipcu 1952 roku mieszkańcy przystąpili do dużej przebudowy szkoły. Zostały dobudowane kolejne sale lekcyjne, pokój nauczycielski, a na piętrze powstały trzy mieszkania dla nauczycieli.
W 1967 roku rozpoczęto budowę nowego budynku szkolnego na terenie otrzymanym przez PGR, ale na 7 lat została przerwana. Dopiero jesienią 1973 roku wznowiono prace.
Do nowej szkoły wprowadzono się w czerwcu 1977 roku.
Die Schule in Wojnarowa bestand bereits vor dem Ersten Weltkrieg, sie wurde wahrscheinlich 1894 gegründet, aber während ihrer Dauer fand kein Unterricht statt, weil hier österreichische und ungarische Truppen stationiert waren. Deshalb besuchten nach dem Krieg auch 18-Jährige die Klasse.
Damals arbeitete nur ein Lehrer an der Schule, dann zwei, dann drei. Zunächst gab es vier Klassen, dann wurde eine Realschule mit der höchsten Jahrgangsstufe VI eingerichtet.
Schüler, die die siebte Klasse beenden wollten, mussten Stróż oder Bobowa besuchen, daher gab es bis 1939 keinen einzigen Absolventen mit Sekundar- oder Hochschulbildung.
Zum 30. Jubiläum der Nachkriegszeit absolvierten insgesamt 650 Personen die Grundschule, davon 84 Abitur, 30 Fachoberschule, 314 Berufsfachschule, 11 Universität.
Das Schulgebäude hatte ursprünglich nur einen Klassenraum, eine Lehrerwohnung und zwei vermietete Zimmer auf dem Land, so dass es im Laufe der Jahre sukzessive erweitert wurde.
Im Juli 1952 begannen die Bewohner mit einem umfassenden Umbau der Schule. Weitere Klassenräume und ein Lehrerzimmer wurden angebaut und im Erdgeschoss drei Lehrerwohnungen errichtet.
1967 begann der Bau eines neuen Schulgebäudes auf dem Gelände, das der Staatshof erhalten hatte, wurde jedoch für 7 Jahre unterbrochen. Erst im Herbst 1973 wurden die Arbeiten wieder aufgenommen.
Sie zog im Juni 1977 in die neue Schule.
Damals arbeitete nur ein Lehrer an der Schule, dann zwei, dann drei. Zunächst gab es vier Klassen, dann wurde eine Realschule mit der höchsten Jahrgangsstufe VI eingerichtet.
Schüler, die die siebte Klasse beenden wollten, mussten Stróż oder Bobowa besuchen, daher gab es bis 1939 keinen einzigen Absolventen mit Sekundar- oder Hochschulbildung.
Zum 30. Jubiläum der Nachkriegszeit absolvierten insgesamt 650 Personen die Grundschule, davon 84 Abitur, 30 Fachoberschule, 314 Berufsfachschule, 11 Universität.
Das Schulgebäude hatte ursprünglich nur einen Klassenraum, eine Lehrerwohnung und zwei vermietete Zimmer auf dem Land, so dass es im Laufe der Jahre sukzessive erweitert wurde.
Im Juli 1952 begannen die Bewohner mit einem umfassenden Umbau der Schule. Weitere Klassenräume und ein Lehrerzimmer wurden angebaut und im Erdgeschoss drei Lehrerwohnungen errichtet.
1967 begann der Bau eines neuen Schulgebäudes auf dem Gelände, das der Staatshof erhalten hatte, wurde jedoch für 7 Jahre unterbrochen. Erst im Herbst 1973 wurden die Arbeiten wieder aufgenommen.
Sie zog im Juni 1977 in die neue Schule.
Znane osobowości
z Wojnarowej-
Bekannte Persönlichkeiten aus Wojnarowa.
z Wojnarowej-
Bekannte Persönlichkeiten aus Wojnarowa.
Informationen uber die wichtige Personlichkeiten aus Wojnarowa-
Informacje na temat znanych i ważnych osób z Wojnarowej
Informacje na temat znanych i ważnych osób z Wojnarowej
Józef Żeleski
W 1896 r. w Wojnarowej urodził się Józef Żeleski – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari.
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. Służył w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich.
19 marca 1928 r. został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 r. oraz 191 lokatą w korpusie oficerów piechoty.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. dowodził 184 Pułkiem Piechoty. Na jego czele walczył w bitwie pod Kockiem. 6 października w Woli Burzeckiej dostał się do niemieckiej niewoli.
W 1966 r. Prezydent RP na uchodźstwie August Zaleski mianował go podpułkownikiem.
Urodził się w Wojnarowej w zamożnej rodzinie chłopskiej, był synem Stanisława i Marii Tomaszewskich. Józef ukończył szkołę wydziałową i kontynuował naukę w C. K. Seminarium Nauczycielskim w Krośnie. Po śmierci ojca kiedy był na trzecim roku przerwał naukę i powrócił do Wojnarowej aby prowadzić gospodarstwo
i pomagać matce w wychowaniu sióstr.
W roku 1913 rozpoczął działałalność w PSL „Piast, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości organizował struktury partii w powiecie grybowskim.
W Wojnarowej był pisarzem gminnym i prezesem kółka rolniczego, z jego inicjatywy założono Ochotniczą Straż Pożarną. W Grybowie członkiem Rady Nadzorczej Kasy Zaliczkowej oraz Zarządu Spółdzielni Rolniczej “Orka”.
W 1928 roku po rezygnacji Jana Cielucha z funkcji prezesa Zarządu Powiatowego PSL „Piast” w Grybowie, Steinhof przejął po nim funkcję prezesa.
Sprzeciwiał się porozumieniu PSL “Piast” z PPS
i postulował sojusz z Chrześcijańską Demokracją.
Kandydował w Wybory parlamentarne w Polsce w 1930 roku ze wspólnej listy Centrolewu – Związku Obrony Prawa i Wolności Ludu (okręg nr 45) wyborach do Sejmu RP w listopadzie 1930, bez powodzenia.
Po zjednoczeniu ruchu ludowego w 1931 roku działał w Stronnictwie Ludowym
i pomimo likwidacji w grudniu 1931 roku powiatu grybowskiego udało mu się utrzymać samodzielny Zarząd SL w Grybowie.
W 1932 roku Sąd Powiatowy w Nowym Sączu zezwolił na rewizję w jego domu, był inwigilowany przez policję a Sąd Grodzki zgodził się na kontrolowanie jego korespondencji.
Jòzef Steinhof