Loading...
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΔΙΒΕΑ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΟΜΑΔΑ: «Παιδαγωγική Αξιοποίηση των ΤΠΕ και Συνεργατική Δημιουργικότητα στη δια ζώσης και εξ αποστάσεως Εκπαίδευση»
ΤΙΤΛΟΣ: ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: ΒΟΥΡΤΣΙΑΝΗ ΜΑΡΙΑ
ΜΑΡΤΙΟΣ 2022
Το κυρίως προοίμιο στο αρχαίο κείμενο
῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσε·
πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ᾽ ὅ γ᾽ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ·
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς ῾Υπερίονος ᾿Ηελίοιο
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν.
Μούσες: Ήταν κόρες του Δία και της Mνημοσύνης, της μνημονικής ικανότητας, δηλαδή, που ήταν εντελώς απαραίτητη σε εποχές που δεν υπήρχε γραφή. Μούσα : Καλλιόπη: Προστάτιδα της επικής ποίησης.
Η επίκληση στη Μούσα γίνεται ( ζητάει ο ποιητής τη βοήθεια της Μούσας):α) είναι έκφραση σεμνότητας του ποιητή που έχει επίγνωση της σπουδαιότητας του έργου του. β) Κατοχυρώνει την ποιητική αξία του έργου (έργο θεόπνευστο) γ) Οι Μούσες φανερώνουν στον ποιητή όσα γίνονται στον κόσμο των θεών.
Η επίκληση στη Μούσα γίνεται ( ζητάει ο ποιητής τη βοήθεια της Μούσας):α) είναι έκφραση σεμνότητας του ποιητή που έχει επίγνωση της σπουδαιότητας του έργου του. β) Κατοχυρώνει την ποιητική αξία του έργου (έργο θεόπνευστο) γ) Οι Μούσες φανερώνουν στον ποιητή όσα γίνονται στον κόσμο των θεών.
που βρέθηκε ως τα πέρατα του κόσμου να γυρνά,
αφού της Tροίας πάτησε το κάστρο το ιερό.
Γνώρισε πολιτείες πολλές, έμαθε πολλών ανθρώπων τις βουλές
κι έζησε, καταμεσής στο πέλαγος, πάθη πολλά που τον σημάδεψαν,
σηκώνοντας το βάρος για τη δική του τη ζωή και των συντρόφων του
τον γυρισμό. Kι όμως δεν μπόρεσε, που τόσο επιθυμούσε,
να σώσει τους συντρόφους.
Γιατί εκείνοι χάθηκαν απ' τα δικά τους τα μεγάλα σφάλματα νήπιοι και μωροί, που πήγαν κι έφαγαν τα βόδια
του υπέρλαμπρου Ήλιου· κι αυτός τους άρπαξε του γυρισμού τη μέρα
αφού της Tροίας πάτησε το κάστρο το ιερό.
Γνώρισε πολιτείες πολλές, έμαθε πολλών ανθρώπων τις βουλές
κι έζησε, καταμεσής στο πέλαγος, πάθη πολλά που τον σημάδεψαν,
σηκώνοντας το βάρος για τη δική του τη ζωή και των συντρόφων του
τον γυρισμό. Kι όμως δεν μπόρεσε, που τόσο επιθυμούσε,
να σώσει τους συντρόφους.
Γιατί εκείνοι χάθηκαν απ' τα δικά τους τα μεγάλα σφάλματα νήπιοι και μωροί, που πήγαν κι έφαγαν τα βόδια
του υπέρλαμπρου Ήλιου· κι αυτός τους άρπαξε του γυρισμού τη μέρα
Tότε λοιπόν οι άλλοι, όσοι ξέφυγαν τον άθλιον όλεθρο
, όλοι τους ήσαν σπίτι τους, γλιτώνοντας κι απ' του πολέμου κι απ' της θάλασσας τη μάχη.
Mόνο εκείνον, που τον παίδευε πόθος διπλός, του γυρισμού
και της γυναίκας του, τον έκρυβε κοντά της μια νεράιδα,
η Kαλυψώ, θεά σεμνή κι αρχοντική, στις θολωτές σπηλιές της,
γιατί τον ήθελε δικό της.
Kι όταν, με του καιρού τ' αλλάγματα, ο χρόνος ήλθε που του ορίσαν οι θεοί να δει κι αυτός το σπίτι του, να φτάσει στην Iθάκη,
ούτε κι εκεί δεν έλειψαν οι αγώνες, κι ας ήταν πια με τους δικούς του.
Ωστόσο οι θεοί τώρα τον συμπαθούσαν, όλοι εκτός του Ποσειδώνα·
αυτός σφοδρό κρεμούσε τον θυμό του πάνω
στον θεϊκό Oδυσσέα τον προτού πατήσει της πατρίδας του το χώμα.
