Ο ΧΙΟΝΟΥΛΗΣ

Μένουν 4 μέρες μόνο για την Πρωτοχρονιά! Στο εργαστήρι του Άι Βασίλη όλοι έχουν πιάσει δουλειά. Ο
Άι Βασίλης ανοίγει τα τελευταία γράμματα των παιδιών και δίνει οδηγίες στα ξωτικά για το πώς να κατασκευάσουν τα δώρα. Το μικρότερο ξωτικό της παρέας, ο Φον, πλησιάζει τον Χιονούλη, ένα ελαφάκι λευκό σαν το χιόνι.
-Φίλε, μπορείς να με βοηθήσεις να τυλίξω τα δώρα; Έχω μείνει πίσω στη δουλειά. Χρειάζομαι οπωσδήποτε βοήθεια, του λέει. Ο Χιονούλης τον κοιτάει απορημένος, χωρίς να αντιδράει. Το ξωτικό τότε αρχίζει να του φωνάζει θυμωμένα.
-Μα καλά, δε βλέπεις ότι δεν προλαβαίνω να τα κάνω όλα μόνος μου; Γιατί δε μου απαντάς;
Ο Άι Βασίλης διασχίζει γρήγορα το δωμάτιο και τους
πλησιάζει.
-Φον, ηρέμησε. Ξεσήκωσες τον κόσμο με τις φωνές σου. Ο Χιονούλης δεν μπορεί να σε ακούσει. Δεν είναι ωραίο να του φωνάζεις έτσι. Η έκφραση του Φον αμέσως άλλαξε.
Κοιτάζει μετανιωμένος το ελαφάκι.

-Συγγνώμη, Χιονούλη. Δεν έπρεπε να αντιδράσω έτσι. Ξέρω όμως πώς θα επανορθώσω! Θα σου
φτιάξω ένα ακουστικό, για να μπορείς να ακούς.
Ο Άι Βασίλης που ήξερε τη νοηματική, εξηγεί την ιδέα του Φον στο Χιονούλη. Τα μάτια του ελαφιού λάμπουν από χαρά και ακουμπάει τη μουσούδα του στον ώμο του ξωτικού.Ο Φον τον χαϊδεύει με τρυφερότητα
και του λέει:
-Από εδώ και πέρα, Χιονούλη, θα είμαστε οι καλύτεροι φίλοι!
Εκείνο το βράδυ ο Φον μένει στο εργαστήρι ως αργά. Παιδεύτηκε αρκετά και γύρω στα μεσάνυχτα το ακουστικό ήταν έτοιμο. Το βάζει σε ένα μικρό πακέτο , το τυλίγει με μια πολύχρωμη κορδέλα και ευχαριστημένος πηγαίνει για ύπνο.
Το επόμενο πρωί ξυπνάει αργά. Όταν μπαίνει στο εργαστήρι, οι υπόλοιποι ήδη έχουν πιάσει δουλειά.
-Τρεις μέρες έχουμε ως την Πρωτοχρονιά, φωνάζει ο Άι Βασίλης. Βάλτε τα δυνατά σας, φίλοι μου, έχουμε πολλή δουλειά!
Ο Φον πλησίασε τον πάγκο που είχε αφήσει το δώρο του Χιονούλη, αλλά δεν το βρίσκει πουθενά. Το πακέτο με το ακουστικό έχει εξαφανιστεί!

Ο Φον ανήσυχος ψάχνει παντού.
-Δεν το πιστεύω αυτό που συμβαίνει τρεις μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Ποιος μπορεί να το πήρε;
Αρχίζει να ψάχνει και να ρωτάει ένα ένα τα ξωτικά που βάζουν τα δώρα στον πάγκο του Αϊ Βασίλη.
Εκείνα απαντούν:
-Όχι βέβαια! Πώς να το πάρουμε εμείς, αφού ξέρεις πολύ καλά πως εμείς μόνο αφήνουμε δώρα και δεν παίρνουμε.
Πετιέται ο Πρίκης, το μικρό ξωτικό.
-Καλέ, χθες βράδυ ο Άι Βασίλης μάζεψε τα δώρα στον σάκο του, για να τα βάλει στο έλκηθρο για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Σίγουρα θα το
πήρε κατά λάθος.
Ο Φον ηρέμησε «Πώς δεν το σκέφτηκα;» Τρέχουν όλα στον Αϊ Βασίλη να τον ρωτήσουν. Εκείνος κατάλαβε την ανησυχία τους και τους είπε κρυφογελώντας.
-Ελάτε, να σας δείξω κάτι .Σας έχω μία εκπληξη!
Στο διπλανό δωμάτιο χαρούμενος ο Χιονούλης τους
καλοσωρίζει φορώντας το ακουστικό του. Τώρα πια ακούει τις φωνές των φίλων του και τις μελωδίες των Χριστουγέννων.

Παίζει με τα άλλα ξωτικά και χαίρεται. Δεν ξεχνάει όμως να ευχαριστήσει τον Φον για το υπέροχο δώρο του.
Ο Άι Βασίλης τους λέει:
-Μικρά μου ξωτικά, γιατί ανησυχήσατε; Δεν ξέρετε πως βλέπω πάντα το όνομα πάνω στο δώρο πριν το προσφέρω;
Ο Νιόνιος ,ένα άλλο ξωτικό, πετάχτηκε και λέει:
-Ένα ακόμη δώρο αξίζει ο Χιονούλης. Τώρα που ακούει τόσο καλά, θα ακούει το καμπανάκι του έλκηθρου. Ας τον βάλουμε αρχηγό του κοπαδιού να μας οδηγεί.
Όλα ξετρελαίνονται με την ιδέα και περιτριγυρίζουν χαρούμενα τον Χιονούλη.
Σηκώνουν τα χεράκια τους ψηλά αντί για χειροκρότημα στον νέο τους αρχηγό, όπως τους είχε μάθει ο Άι Βασίλης.
Φτάνουμε παραμονή Πρωτοχρονιάς και όλα είναι έτοιμα για το μεγάλο ταξίδι του Άι Βασίλη. Τα παιδάκια περιμένουν τα δώρα τους…
Το έλκηθρο είναι γεμάτο παιχνίδια και τα ελαφάκια είναι έτοιμα να το σύρουν. Μπροστά μπαίνει
αρχηγός ο Χιονούλης καμαρωτός και χαρούμενος.