Zaprzyjaźnij się z Kropką
Make friends with the Dot

Tom 1

Loading...

Zaprzyjaźnij się z Kropką -
Make friends with the Dot

Loading...

Pewnego lipcowego dnia dziewczynka o imieniu Pola wyszła na plac zabaw niedaleko swojego domu. Jak się później okazało, to zwyczajne wyjście na zawsze zmieniło jej życie. Pola nieoczekiwanie znalazła przyjaciółkę - bratnią duszę. To wydarzenie było naprawdę niezwykłe! Dlaczego? Poli w klasie nikt nie lubił i nie miała żadnych koleżanek ani kolegów w szkole i poza nią. Całe dnie spędzała samotnie.
Pola mieszkała w małej wsi z rodzicami, którzy byli zapracowani i nie poświęcali jej uwagi, mimo że bardzo ją kochali. Samotność Pola wypełniała pisaniem wierszy i układaniem tekstów piosenek. O jej wielkiej pasji poetyckiej niestety nikt nie wiedział. Niewiele osób wiedziało też, że Pola jest kreatywną i ciekawą świata osobą. Wszyscy wiedzieli za to, że jest puszysta. Nazywano ją uszczypliwie "Kropką". Przyzwyczaiła się do tego przezwiska, ale nie przepadała za nim.

Barbara Dolecka
klasa 1a SP5
Bolesławiec

Małgorzata Ostrowska i klasa 7i i 7g - Szkoła Podstawowa nr 50 z Oddziałami Integracyjnymi im. Świętej Jadwigi Królowej Polski w Białymstoku

Kiedy Poli było smutno, zakładała swoją ulubioną sukienkę w kropki i oddalała się.
Jej ulubionym miejscem była łąka, na której pasały się owieczki.
Tam dziewczynka siadała na kamieniu, otwierała zeszyt i ... pisała.

Agnieszka Bruska i klasa 3d
Szkoła Podstawowa nr 25
z Oddziałami Integracyjnymi
w Bydgoszczy

Pisząc, początkowo nie zwracała uwagi, jak często stawia kropki. Jedne kropki stawiała na końcu zdań, inne zapisując średniki, jeszcze inne stawiała nad „z”, „j” i „i”. Kiedy się zmęczyła pisaniem, odłożyła zeszyt i sięgnęła do torby po książkę, którą zabrała ze sobą. Przebiegając oczami tekst, zauważyła zdanie z wyrażeniem „postawił kropkę nad i”. Oznaczało to, że bohater książki zgrabnie podsumował toczoną dyskusję przekonującym argumentem. Pola - „Kropka” pomyślała z zachwytem: „Ojej, przecież być kropką nad `i` oznacza być kimś bardzo ważnym!”.

Grażyna Skowronek i przedszkolaki
Szkoła Podstawowa im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Runowie

Pola wstała z kamienia i z książką w dłoni pobiegła w stronę domu. Czuła się lekka jak wiatr, nie myślała już o swoim przezwisku i wyglądzie jako czymś przykrym. Zrozumiała, że nadany jej przydomek "Kropki" może być jej atutem tak jak przysłowiowa kropka w literce "i".
Po obiedzie, będąc na placu zabaw, Pola zauważyła dziewczynkę siedzącą samotnie na ławce na uboczu, ubraną w sukienkę w kropki i co zaskakujące... piszącą coś w swoim notesie. Podziałało to na nią jak magnes, bo to raczej niespotykany widok. Poczuła się, jakby patrzyła w lustro. Podeszła do nieznajomej, przedstawiła się (czego nigdy w życiu nie robiła jako pierwsza) i zapytała ją, jak ma na imię. Kolejny zbieg okoliczności był nieprawdopodobny! Okazało się, że nowa znajoma nazywa się Ola.

Małgorzata Ostrowska i klasa 7b
- Szkoła Podstawowa nr 50
z Oddziałami Integracyjnymi
im. Świętej Jadwigi Królowej Polski
w Białymstoku

Ilustracja: SOSW RADOMSKO
klasa 2a 3a 4a (z)
Opiekun projektu: Małgorzata Ira

Od tej pory Pola i Ola stały się nierozłączne. Na pamiątkę pierwszego spotkania, postanowiły zakładać rzeczy na których będą kropki. Raz były to skarpetki w kropki, innym razem spódniczka w kropki. Takim sposobem kropki stały się znakiem rozpoznawczym dziewczynek. Zmieniły nawet nazwę popularnej zabawy „Pomidor” na „Kropkę”. Jak masz na imię ? – pytała Pola – „Kropka” – odpowiadała Ola – Co masz na głowie? – dopytywała Pola - „Kropka” – cierpliwie odpowiadała Ola. Gra przeważnie kończyła się wybuchem nieopanowanego śmiechu.

Uczniowie klasy 3D - Szkoła Podstawowa
im. mjr H. Sucharskiego w Gościcinie
opiekun projektu: Arleta Formela

Ilustracja: SOSW RADOMSKO
opiekun projektu: Małgorzata Ira