Telewizja to wszystko psuje...

Telewizja to wszystko psuje...
czyli jak to z tą telewizją w Suwałkach było?

by Biblioteka Publiczna im. Marii Konopnickiej w Suwałkach

TROCHĘ HISTORII...

Pierwszy powojenny program oglądali nieliczni w... Leningradach

Pierwsza powojenna emisja telewizyjna zaczęła się o 19:00, 25 października 1952 r. Program oglądano w radzieckich telewizorach Leningrad z ekranem o wymiarach 13,5 x 18 cm. Stały program TVP uruchomiła 1 maja 1956 r. W następnym roku można było już kupić polskie odbiorniki. Emisja była oczywiście czarno-biała.

Stoisko ze sprzętem RTV, koniec lat sześćdziesiątych XX w. (zdjęcie poglądowe). Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego

Systematycznie można było nadawać, gdy antenę nadawczą umieszczono na Pałacu Kultury i Nauki. Do tego czasu nadajnik umieszczony był na dachu Prudentialu. W tym samym miejscu, w 1938 r., zamontowano nadajnik i 28-metrowy maszt stacji telewizyjnej... Polskiego Radia. 26 sierpnia 1939 r. z okazji otwarcia drugiej Dorocznej Wystawy Radiowej, transmitowano występ aktorki Ireny Zaleskiej. Na stałe telewizja miała ruszyć w 1940 r. Dość powiedzieć, że można byłoby ją oglądać na niemieckich telewizorach Telefunkena, w cenie ok. 5 tys. zł. Czyli tyle, ile kosztował wówczas polski Fiat*.

* A. Bęben, 70 lat TVP. Pierwszy powojenny program oglądali nieliczni w... Leningradach, https://www.se.pl/wiadomosci/polska/70-lat-tvp-pierwszy-powojenny-program-ogladali-nieliczni-w-leningradach-aa-FMVP-KsEF-FqQf.html [dostęp: 2022.10.30].

A W SUWAŁKACH?

Telewizory po wojnie mieli nieliczni. Oczywiście najpierw były one czarno-białe. Chodziło się gromadnie do sąsiadów, którzy byli dumnymi posiadaczami tych magicznych skrzynek. Te sąsiedzkie spotkania przy szkle telewizyjnym zbliżały ludzi, ale bywały też powodem sporów. Nie wszyscy patrzyli życzliwym okiem na wieczorne „pielgrzymowanie”.

Telewizor i radio na regale w prywatnym domu. Zdjęcie ze zbiorów Ryszarda Minkiewicza.

Antena telewizyjna na dachu wiejskiej chacie. Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego.

Generalnie jednak ludzie byli życzliwi i sąsiedzkie drzwi pozostawały otwarte. Film, teatr telewizji (np. pamiętna „Kobra”), relacje sportowe, koncerty ówczesnych gwiazd estrady, wiadomości krajowe czy międzynarodowe przyciągały tłumy ciekawskich. Posłuchajmy wspomnień o tych odległych czasach. Suwalczanie sami opowiedzą, jak to z tą telewizją było.

Loading...

NIE BYŁO TELEWIZJI...

Loading...

Wspomina Stanisław Kalinowski

Loading...

Loading...

Zeskanuj kod QA, a wysłuchasz wspomnień Stanisława Kalinowskiego nie tylko o telewizji.

Loading...

ludzie nie mieli telewizorów...

Loading...

Wspomina Teresa Sulewska

Loading...

Loading...

Ach, ta telewizja...

Loading...

KLIKNIJ!

Loading...

Loading...

jedna z pierwszych miałam telewizor...

Wspomina Irena Turowicz

O, telewizor to się pojawił późno, późno. To znaczy, ja pierw chodziłam do takiej znajomej mojej, z pracy taka była Krysia. (…) I do jej siostry, bo ta siostra miała telewizor. Oni tam mieszkali, tam gdzie „1001 drobiazgów” tam obok. No to tam pełno ludzi było, strasznie dużo zawsze się zbierało. I ja mówię, ja już nie będę tam chodzić, bo tam taki tłok, no i myśmy postanowili kupić telewizor. (...) To ja na tej ulicy naszej, to ja jedna z pierwszych miałam ten telewizor.

Zeskanuj kod QA, a wysłuchasz wspomnień Ireny Turowicz nie tylko o telewizji.

pierwszy telewizor...

Wspomina Alicja Balcewicz

Zeskanuj kod QA, a wysłuchasz wspomnień Alicji Balcewicz nie tylko o telewizji.

ruski rubin kolorowy...

Wspomina Wiera Pszczółka

Zeskanuj kod QA, a wysłuchasz wspomnień Wiery Pszczółki nie tylko o telewizji.

Telewizja to wszystko psuje…

Wspomina Kazimierz Kuczyński

Zeskanuj kod QA, a wysłuchasz wspomnień Kazimierza Kuczyńskiego nie tylko o telewizji.

na krzemianusze...

Wspomina Franciszek Łupiński

Zeskanuj kody QA, a wysłuchasz wspomnień Franciszka Łupińskiego nie tylko o telewizji.