Η μικρή ειρήνη στον μεγάλο πόλεμο

«Δεν θα 'θελα να χάσω για τίποτα στον κόσμο αυτήν τη μοναδική και περίεργη Χριστουγεννιάτικη μέρα… Είδα έναν Γερμανό αξιωματικό. Έχοντας μια μικρή συλλογή, του είπα πόσο θαυμάσια κουμπιά έχει η στολή του. Έβγαλα τότε το ψαλιδάκι μου και με μερικές επιδέξιες ψαλιδιές έκοψα δυο κουμπιά του και τα έβαλα στην τσέπη μου. Μετά του έδωσα σε αντάλλαγμα δυο δικά μου… Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν ένας δικός μας πυροβολητής, που ήταν κουρέας πριν τον πόλεμο, να κουρεύει τα μακριά μαλλιά ενός Γερμανού που υπομονετικά γονάτιζε μπροστά του, ενώ το ψαλίδι γλιστρούσε στο σβέρκο του.»

Άρχισαν να ανταλλάσσουν ευχές, τσιγάρα, μπισκότα και κονσέρβες. Στόλιζαν τα ματωμένα χαρακώματα με χριστουγεννιάτικα δέντρα και κεριά.&nbsp;

Τελικά το Δυτικό Μέτωπο χαρακτηρίστηκε από τις μακρές σειρές οχυρωμάτων και εκατομμύρια νεκρούς.

Το πρωί των Χριστουγέννων Άγγλοι και Γερμανοί έθαψαν μαζί τους νεκρούς τους απαγγέλλοντας τον 23ο ψαλμό: «Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει…».

Βασισμένο σε κείμενο και ppt της Κυριακής Τριανταφυλλίδου

Κάποιοι Γερμανοί ήρθαν κυλώντας ένα βαρέλι με μπύρα...

Μια αυτοσχέδια πάνινη μπάλα βρέθηκε, κάποια κράνη γίνανε τέρματα και αμέσως καμιά πενηνταριά άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Ήταν η πιο αυθόρμητη ανακωχή της παγκόσμιας ιστορίας! Σα να ξέχασαν πως ήταν εχθροί, σα να ξέχασαν πως μήνες τώρα ζούσαν μέσα στη λάσπη και το κρύο, σα να ξέχασαν τον πόλεμο και όσους τον προκάλεσαν: αυτούς που διαφέντευαν τον κόσμο. «Αυτούς που δεν θα’ ναι ποτέ στους νεκρούς ή στους σακάτηδες του πολέμου». Έμαθαν, παίζοντας, ότι «αυτοί πού 'ναι απ' τη μια και απ’ την άλλη πλευρά του ντουφεκιού είναι το ίδιο».

...ενώ οι Άγγλοι φέρανε χριστουγεννιάτικες πουτίγκες.

Οι Γερμανοί από τη μια και οι Αγγλογάλλοι από την άλλη, ήλπιζαν σε γρήγορη προέλαση.&nbsp;

Ο&nbsp;Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, γνωστός ως ο&nbsp;Μεγάλος Πόλεμος&nbsp;, ήταν μια γενικευμένη σύγκρουση των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων που διήρκεσε από τον Ιούλιο του&nbsp;1914&nbsp;ως τις&nbsp;11 Νοεμβρίου 1918.&nbsp;

Η ανακωχή εξαπλώθηκε με ταχύτητα στα 500 μίλια του Δυτικού Μετώπου - απ’ τις βελγικές ακτές ως τα ελβετικά σύνορα- και κράτησε για μια μέρα ή και δυο. Σε μερικά μέρη μάλιστα μέχρι και την Πρωτοχρονιά! Η Χριστουγεννιάτικη εκεχειρία ήταν μια έκρηξη αγάπης, ανθρωπιάς και ειρήνης μέσα στην καρδιά του Μεγάλου Πολέμου. Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες γιόρταζαν τη γέννηση του Βασιλιά της ειρήνης, ανάμεσα στα νεκρά σώματα των συμπατριωτών τους.&nbsp;

Μετά είπαν αυτοί το "Ω έλατο" κι έτσι συνεχίσαμε, μέχρι που είπαμε το "Ελάτε Ποιμένες" και οι Γερμανοί αμέσως το είπαν μαζί μας. Ήταν ένα υπέροχο πράγμα! Δύο έθνη να τραγουδούν το ίδιο χριστουγεννιάτικο τραγούδι στη μέση του πολέμου!»

Ώσπου κατά τις 10 το βράδυ της 24ης Δεκεμβρίου συνέβη κάτι που έμοιαζε με παραμύθι. Μόνο που αυτή τη φορά ήταν πέρα για πέρα αληθινό: &nbsp;«Μια φωνή ακούστηκε από τις γραμμές των Γερμανών να τραγουδάει…. Μα τι θαυμάσια μελωδία ήταν αυτή; Ήταν σαν να επισκέφτηκαν ξαφνικά οι άγγελοι τον φρικτό εκείνο τόπο του θανάτου και των βασάνων… Και πρέπει να ήταν οι ίδιοι άγγελοι μ’ αυτούς που έψαλλαν πάνω από το σπήλαιο της Βηθλεέμ: «…Και επί γης ειρήνη»… Μα βέβαια! Ήταν παραμονή Χριστουγέννων!»

«Στις 8:30 πήγαμε πίσω στις γραμμές μας. Έριξα 3 ντουφεκιές στον αέρα και σήκωσα μια σημαία που έλεγε "Καλά Χριστούγεννα! " Οι άλλοι σήκωσαν ένα πανί που έγραφε "Ευχαριστούμε! ". Ο Γερμανός αξιωματικός σηκώθηκε απ’ τη δική του γραμμή και υποκλιθήκαμε και οι δυο. Χαιρετήσαμε στρατιωτικά και κατεβήκαμε ο καθένας στο χαράκωμά του. Ο Γερμανός πυροβόλησε δύο ντουφεκιές στον αέρα και ο πόλεμος ξανάρχισε».&nbsp;

«Όταν τέλειωσε το τραγούδι, σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να ανταποδώσουμε. Έτσι τραγουδήσαμε κι εμείς το " Άγια Νύχτα" στα αγγλικά. Όταν τελειώσαμε άρχισαν να μας χειροκροτούν.

Να φτιάξουμε έναν κόσμο που δεν θα έχει στρατόπεδα, δεν θα έχει εχθρούς, δεν θα έχει φτωχούς. Έναν κόσμο όπου όλοι θα μοιράζονται ένα κομμάτι σοκολάτας και θα είναι συμπαίκτες σε ένα παιχνίδι μπάλας… Και τότε οι άγγελοι θα φτερουγίζουν από πάνω μας και θα ξαναψάλλουν: «Και επί γης ειρήνη…»

Ο πόλεμος ξανάρχισε κάτω από τις εντολές και τις πιέσεις των ανωτέρων, για να κρατήσει άλλα 4 φριχτά χρόνια. Για να χαθούν&nbsp;πάνω από 9 εκατομμύρια άνθρωποι, και να τραυματιστούν 21 εκατομμύρια άλλοι. Μα η ερώτηση στοίχειωνε κάθε καρδιά που έζησε αυτή την θαυματουργή νύχτα: «Ποιανού την οικογένεια έχω σημαδεμένη με τ’ όπλο μου;»

Ο Δεκέμβριος ήταν ιδιαίτερα σκληρός εκείνη τη χρονιά, με κρύο και πολλές βροχές, τόσες που συχνά τα χαρακώματα πλημμύριζαν, αφήνοντας τα πόδια των ταλαιπωρημένων νεαρών στρατιωτών να κοκαλώνουν μέσα στην παγωμένη λάσπη.

Ο πόλεμος των κινήσεων που είχαν σχεδιάσει στρατηγοί κλεισμένοι στα ασφαλή γραφεία των επιτελείων τους, μετατράπηκε σε στατικό πόλεμο χαρακωμάτων στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Και οι δυο πλευρές είχαν βαλτώσει σε έναν απάνθρωπο πόλεμο φθοράς.

Πηγές: https://www.scoutsofathens.gr/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE% B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1-1914- %CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%B7% CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF/ http://www.a-athinon.gr/?p=173 http://www.mentality10.com/athlitika-category/podosfairo-category/item/1501-xristougenna-1914-otan-to-podosfairo-kerdi-e-ton-polemo Κοινό Κτήμα, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=534689 Τα ηχητικά αρχεία είναι από μετατροπή βίντεο του youtube. Το κείμενο είναι της Κυριακής Τριανταφυλλίδου.

Το παρόν προορίζεται για εκπαιδευτική χρήση. Τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών, των εικόνων και του κειμένου ανήκουν στους δημιουργούς τους.

Εκείνα τα Χριστούγεννα του 1914 ένα θαύμα φώλιασε στις ψυχές των ανθρώπων. Ένα θαύμα που αποδείκνυε, πέρα από κάθε λογική και συμφέροντα, ότι οι απλοί στρατιώτες, οι καθημερινοί άνθρωποι, εσείς κι εγώ, μπορούμε να καταφέρουμε αυτό που οι κυβερνήσεις και οι ηγέτες δεν μπορούν:&nbsp;

Η αγγελική αυτή φωνή ήταν η φωνή ενός Γερμανού. Ενός στρατιώτη που έβλεπε τους συστρατιώτες του να πεθαίνουν ένας - ένας. Που ο ίδιος έσπερνε το θάνατο κάθε μέρα. Και που ξαφνικά θυμήθηκε πως είναι Χριστούγεννα… Θυμήθηκε την οικογένειά του, που θα ΄ταν τέτοια ώρα στην Εκκλησία και θα έψελνε στο θείο Βρέφος… Κι έτσι αυθόρμητα έπιασε να τραγουδάει… Σιωπή έπεσε στο στρατόπεδο. Τα τουφέκια σταμάτησαν, τα κανόνια σίγησαν…&nbsp;

Κάποιοι σηκώθηκαν, παρακούοντας τις εντολές των ανωτέρων τους, αφήνοντας την ασφάλεια των χαρακωμάτων και στάθηκαν στη μέση της νεκρής ζώνης, για να σφίξουν τα χέρια και ν’ αγκαλιαστούν μ’ αυτούς που πριν λίγα λεπτά σημάδευαν με το ντουφέκι τους. Μια απίστευτη ατμόσφαιρα χαράς και ειρήνης απλώθηκε.&nbsp;

Τότε μια σκιά κουνήθηκε. Ένας σκοτεινός όγκος άρχισε να πλησιάζει τα Αγγλικά χαρακώματα. Συνηθισμένοι οι φαντάροι να πυροβολούν και την παραμικρή κίνηση, αυτή τη φορά κοντοστάθηκαν. Ήταν ένας Γερμανός στρατιώτης που κρατούσε ένα δεντράκι, στολισμένο πρόχειρα με χάρτινα στολίδια και τους το πρόσφερε. Ξάφνου, όλα τα χαρακώματα γέμισαν με κεράκια αναμμένα κι όλοι μαζί άρχισαν πάλι να ψάλλουν ύμνους και κάλαντα. ο καθένας στη γλώσσα του. Όμως εκείνη η ιδιόρρυθμη Βαβέλ δεν χώριζε τους λαούς· τους ένωνε…&nbsp;

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.