25η Μαρτίου 1821 ( Γ΄- Δ΄)

Light wood

Παραδοσιακό Πελοποννήσου

Στη μέση καλέ στη μέση στην Αράχωβα, στη μέση στην Αράχωβα και στη Βλαχομπαρμπίτσα, πέντε καλέ πέντε πολέμοι γίνονται, πέντε πολέμοι γίνονται απ’ το πρωί ως το γιόμα. Πέφτουν καλέ πέφτουν τα βόλια σαν βροχή, πέφτουν τα βόλια σαν βροχή κι οι μπόμπες σαν χαλάζι. Πάψε καλέ πάψε Σούφη τον πόλεμο, πάψε Σούφη τον πόλεμο πάψε και το ντουφέκι. Να κα- καλέ να κατακάτσει ο κουρνιαχτός. Να κατακάτσει ο κουρνιαχτός, να μετρηθεί τ’ ασκέρι. Μετριούνται καλέ μετριούνται οι Τούρκοι τρεις φορές. Μετριούνται οι Τούρκοι τρεις φορές και λείπουν τρεις χιλιάδες. Μετριούνται καλέ μετριούνται τα κλεφτόπουλα, μετριούνται τα κλεφτόπουλα και λείπουν τρεις λεβέντες.

Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, που προετοίμαζε την ελληνική επανάσταση και ήταν η μόνη γυναίκα που μυήθηκε σε αυτή, αφού οι γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές. Καθώς γυρνούσε στις Σπέτσες, αγόραζε μυστικά, όπλα και πολεμοφόδια από τα ξένα λιμάνια, τα οποία μετά έκρυψε στο σπίτι της, ενώ ξεκίνησε την κατασκευή του πλοίου Αγαμέμνων.

Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της . Τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία. Στα τέλη του 1824,όταν η Ελλάδα υπέφερε από τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, ο Κολοκοτρώνης συλλαμβάνεται και φυλακίζεται μαζί με άλλους οπλαρχηγούς. Η Μπουμπουλίνα αντιδρά και ζητά την αποφυλάκισή του. Τότε η ίδια κρίνεται επικίνδυνη από την Κυβέρνηση και συλλαμβάνεται, με εντολή να φυλακιστεί. Τελικά, εξορίστηκε στις Σπέτσες χάνοντας τη γη, που το Κράτος της είχε παραχωρήσει στο Ναύπλιο.

Ποίηση: Διονύσιος Σολωμός Μουσική: Νικόλαος Μάντζαρος

Στα τέλη του 1803 ο Αλή Πασάς θέλησε να τελειώσει μία και καλή με τους Σουλιώτες, τους ανυπότακτους ορεσίβιους Θεσπρωτούς, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στο Σουλτάνο και στη δική του εξουσία στην Ήπειρο. Τους πολιόρκησε στενά και τους εξανάγκασε να συνθηκολογήσουν στις 12 Δεκεμβρίου 1803. Ο βασικός όρος της συμφωνίας, ήταν να εκκενώσουν τα χωριά τους . &nbsp;Μία ομάδα από Σουλιώτισσες , για να μη συλληφθούν ζωντανές από τους Τουρκαλβανούς, στήνουν κυκλικό χορό και στη συνέχεια ρίχνονται στον γκρεμό με τα παιδιά τους. Θέλησαν να αποφύγουν τη σκλαβιά και να μείνουν ελεύθερες. Έτσι, έμειναν στην ιστορία.

Όταν ο οθωμανικός στόλος εμφανίστηκε στις Κυκλάδες, επέστρεψε στην Τήνο και πούλησε τα κοσμήματά της για τη χρηματοδότηση του εφοδιασμού και εξοπλισμού των 200 ανδρών που πολεμούσαν τον εχθρό, και περιέθαλψε 2.000 ανθρώπους που είχαν επιβιώσει από την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου. Οι άντρες της συμμετείχαν σε αρκετές άλλες μάχες, όπως αυτές του Πηλίου, της Φθιώτιδας και της Λιβαδειάς. Η Μαντώ απηύθυνε έκκληση στις γυναίκες του Παρισιού και του Διαφωτισμού, στην Ευρώπη ώστε να πάρουν το μέρος των Ελλήνων. Μιλούσε Γαλλικά, Ιταλικά και Τουρκικά. Μετακόμισε στο Ναύπλιο το 1823, για να βρίσκεται στον πυρήνα του αγώνα, αφήνοντας την οικογένειά της. Την εποχή εκείνη η γνώρισε τον Δημήτριο Υψηλάντη, με τον οποίον και αρραβωνιάστηκε. Σύντομα, έγινε διάσημη σε όλη την Ευρώπη για την ομορφιά και τη γενναιότητά της. Αλλά το Μάιο του ίδιου χρόνου, το σπίτι της κάηκε τελείως και η περιουσία της εκλάπη. Μετά από αυτό πήγε στην Τρίπολη για να είναι μαζί με τον Υψηλάντη.

25η Μαρτίου 1821 ( Γ΄- Δ΄) Ελένη Ψαρογιώργου

Ελένη Μαυροβουνιώτη (Η νοσοκόμα του αγώνα)

Ανδρονίκη Στάρκου (Η λεοντόψυχη μάνα)

Σεβαστή Ξάνθου (Η γυναίκα του Φιλικού)

Δέσπω Μπότση (Η ηρωίδα Σουλιώτισσα)

Δέσπω Τζαβέλλα (Η ταγματάρχης Σουλιώτισσα)

Αντωνούσα Καστανάκη (Η οπλαρχηγός)

Χαρίκλεια Δασκαλάκη (Η ατρόμητη Κρητικιά)

Μαριγώ Ζαραφοπούλα (Η κατάσκοπος του αγώνα)

Παρασκευή Μπενιζέλου (Αγία Φιλοθέη η Αθηναία)

Μαρία Δασκαλογιάννη (Η γενναία Κρητικιά)

Ζαμπέτα Κολοκοτρώνη (Μητέρα του Θεόδωρου)

Ελισάβετ Υψηλάντη (Μάνα των Φιλικών)

Αγγελίνα Ζαχαρία-Νικήταινα

Σταυριάνα Σάββαινα (Η ηρωική Μανιάτισσα)

Δόμνα Βισβίζη (Θρακιώτισσα)

Ρωξάνη Σούτσου (Η Φαναριώτισα αρχόντισσα)

Μερικές στροφές του εθνικού ύμνου

3η Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες πικραμένη, ἐντροπαλή, κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες, «ἔλα πάλι», νά σου πῇ. 4η Ἄργειε νά'λθῃ ἐκείνη ἡ μέρα, κι ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατί τὰ ’σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά. 5η Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σοῦ ἕμενε νὰ λὲς περασμένα μεγαλεῖα καὶ διηγώντας τα νὰ κλαῖς. 6η Καὶ ἀκαρτέρει καὶ ἀκαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά, ἕνα ἐκτύπαε τ’ ἄλλο χέρι ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά,

7η Κι ἔλεες: «Πότε, ἅ, πότε βγάνω τὸ κεφάλι ἀπὸ τσ’ ἐρμιές;». Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω κλάψες, ἄλυσες, φωνές. 8η Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα μὲς στὰ κλάιματα θολό, καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ’ αἷμα, πλῆθος αἷμα ἑλληνικό. 9η Μὲ τὰ ροῦχα αἱματωμένα ξέρω ὅτι ἔβγαινες κρυφὰ νὰ γυρεύῃς εἰς τὰ ξένα ἄλλα χέρια δυνατά. 10η Μοναχὴ τὸ δρόμο ἐπῆρες, ἐξανάλθες μοναχή• δὲν εἴν' εὔκολες οἱ θύρες ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῇ.

Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος ( 1757-1798 )

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα

Ήταν Ελληνίδα ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Πολέμησε ηρωικά και υπήρξε ίσως η σπουδαιότερη γυναίκα που έλαβε μέρος στην Επανάσταση. Γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου 1771, όταν η μητέρα της Σκεύω επισκέφτηκε τον σύζυγό της, Σταυριανό Πινότση, τον οποίο είχαν φυλακίσει οι Οθωμανοί για τη συμμετοχή του στα Ορλωφικά (1769-1770). &nbsp; Μετά τον θάνατο του Πινότση στη φυλακή, μητέρα και κόρη επέστρεψαν στην 'Υδρα. Μετακόμισαν στις Σπέτσες 4 χρόνια αργότερα. Παντρεύτηκε δυο φορές, στην ηλικία των 17 με τον Σπετσιώτη Δημήτριο Γιάννουζα και στην ηλικία των 30 ετών με τον Σπετσιώτη πλοιοκτήτη και πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη. Και οι δυο σκοτώθηκαν από Αλγερινούς πειρατές. Είχε έξι παιδιά: τρία από τον πρώτο της γάμο και τρία από τον δεύτερο γάμο της. Κληρονόμησε από τους συζύγους της τεράστια περιουσία, πλοία, γη και χρήματα . Κατάφερε να αυξήσει την περιουσία της με σωστή διαχείριση και εμπορικές δραστηριότητες. Αρχικά έγινε συνέταιρος σε αρκετά πλοία ενώ αργότερα κατασκεύασε τρία δικά της, το ένα από τα οποία, με το όνομα Αγαμέμνων και 18 κανόνια , πήρε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 .

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ φέρνει στην Μαρία το μήνυμα, ότι θα γεννήσει τον Χριστό, τον Υιό του Θεού και Σωτήρα του κόσμου. Μεγάλη γιορτή, από την οποία ξεκινάει το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου. Η Μαρία, ταπεινά, απάντησε : Ας γίνει το θέλημα του Θεού.

Εθνικός Ύμνος

Ο Ύμνος εις την ελευθερίαν&nbsp;γράφτηκε από τον&nbsp;Διονύσιο Σολωμό,&nbsp;τον Μάιο του&nbsp;1823&nbsp;στη&nbsp;Ζάκυνθο&nbsp;και έναν χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο&nbsp;Μεσολόγγι. Το&nbsp;1828 μελοποιήθηκε από τον Κερκυραίο&nbsp;Νικόλαο Μάντζαρο,&nbsp;πάνω σε λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία. Από τότε ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές, αλλά και στα σπίτια των Κερκυραίων αστών και αναγνωρίστηκε στη συνείδηση των Ιονίων ως άτυπος ύμνος της Επτανήσου. Αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές. Το&nbsp;1865, με βασιλικό διάταγμα του βασιλιά Γεωργίου Α΄,οι πρώτες 24 στροφές ανακηρύχτηκαν&nbsp;εθνικός ύμνος της Ελλάδας&nbsp;(και της Κύπρου από το 1966). Οι δύο πρώτες ακούγονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές.

Γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1796 με το βαπτιστικό όνομα Μαγδαληνή-Αδαμαντία και ήταν κόρη του εμπόρου και μέλους της Φιλικής Εταιρείας, Νικόλαου Μαυρογένη και της Ζαχαράτης Μπάτη. Ο πατέρας της καταγόταν από την Πάρο και η μητέρα της από τη Μύκονο. Με την έναρξη της Επανάστασης η Μαντώ πήγε στην Μύκονο και ξεσήκωσε τους κατοίκους εναντίον των Τούρκων. Με πλοία εξοπλισμένα με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες . Μετά την καταστροφή της Χίου, μία μοίρα Αλγερινών σκαφών, με συνολική δύναμη 200 ανδρών, επιχείρησε να αποβιβαστεί στη Μύκονο, αλλά υποχρεώθηκε ν' αποχωρήσει ύστερα από την αντίσταση που προέβαλαν οι νησιώτες, οργανωμένοι από τη Μαυρογένη. Εξόπλισε και εφοδίασε 150 άνδρες για να εκστρατεύσει στην Πελοπόννησο και έστειλε δυνάμεις και οικονομική υποστήριξη στη Σάμο, όταν το νησί απειλήθηκε από τους Τούρκους. Αργότερα, η Μαυρογένη έστειλε ένα άλλο σώμα 50 ανδρών στην Πελοπόννησο, οι οποίοι συμμετείχαν στην Άλωση της Τριπολιτσάς από τους Έλληνες. Επίσης ξόδεψε χρήματα για την ανακούφιση των στρατιωτών και των οικογενειών τους, αλλά και για την προετοιμασία μιας εκστρατείας προς τη Βόρεια Ελλάδα με την υποστήριξη πολλών Φιλελλήνων.

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Η συμβολή των γυναικών στην επανάσταση, αλλά και στην προετοιμασία της ήταν πολύ σημαντική.

Μπουμπουλίνα Σπ. Λάμπρου - Αγγ. Καψάσκη Λεοντόκαρδες γυναίκες όμορφες, δυναμικές, καπετάνισσες γενναίες πάντοτε ηρωικές. Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα και Μαντώ του Μαυρογένους πλοία δώσατε και χρήμα για τη λευτεριά του γένους. Πολεμήσατε σαν άντρες δε σκιαχτήκατε εχθρό λευτεριά για την Ελλάδα είχατε πάντα σκοπό.

Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα και Μαντώ του Μαυρογένους πλοία δώσατε και χρήμα για τη λευτεριά του γένους. Θε να μείνετε για πάντα σ’ όλων μέσα τις καρδιές σαν παράδειγμα Ελληνίδων σε στιγμές ηρωικές. Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα και Μαντώ του Μαυρογένους πλοία δώσατε και χρήμα για τη λευτεριά του γένους.

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (Η Σπετσιώτισσα Καπετάνισσα)

Μαντώ Μαυρογένους (Η ηρωίδα της Μυκόνου)

Στη μέση στην Αράχωβα Ιστορικό τραγούδι με προέλευση από την Πελοποννήσο. Αναφέρεται στις ιστορικές Καρυές (την Αράχωβα Λακωνίας) και την Βλαχομπαρμπίτσα. Η Αράχωβα επι Τουρκοκρατίας κατείχε τέσσερα ευρύτερα τμήματα (μαχαλάδες). Ο Ιμπραήμ, μετά το Μεσολόγγι κατέβηκε στην Πελοπόννησο για να καταπνύξει την επανάσταση. Στην διάρκεια της εκστρατείας του αυτής κατέστρεψε την Αράχωβα καίγοντάς την, στις 12 Μαϊου του 1826. Ο άμαχος πληθυσμός κατέφυγε στα βουνά παίρνοντας μαζί του όσα πράγματα μπορούσε να μεταφέρει. Τρεις μήνες αργότερα ο Ιμπραήμ λεηλάτησε πάλι το χωριό και την γύρω περιοχή. Στη διάρκεια αυτής της λεηλασίας σκοτώθηκαν αρκετοί Αραχωβίτες και Βλαχομπαρμπιτσιώτες δίνοντας σκληρές μάχες προκειμένου να σώσουν τον τόπο τους. Έπεσαν σχεδόν όλοι τους, μαχόμενοι . Ο λαός τίμησε των ηρωισμό τους με το παρακάτω τραγούδι.

ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ [Ιστορικό Πελοποννήσου] ~ Πέτρος Ανδρουτσόπουλος

Πηγές : Δυο φορές το ΄21 ( Αγγ. Μαστρομιχαλάκη - Παντ. Ζούρα)

Το παρόν προορίζεται για εκπαιδευτική χρήση

Χορός του Ζαλόγγου Έχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή κι εσύ δύστυχη πατρίδα έχε γεια παντοτινή. Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες. Στη στεριά δε ζει το ψάρι, ούτε ανθός στην αμμουδιά κι οι Σουλιώτισσες δε ζούνε δίχως την ελευθεριά. Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες.

Οι Σουλιώτισσες δεν μάθαν για να ζούνε μοναχά, ξέρουνε και να πεθαίνουν, να μην στέργουν την σκλαβιά . Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες. Σαν να παν σε πανηγύρι, σ’ ανθισμένη πασχαλιά, μέσ’ τον Άδη κατεβαίνουν, με τραγούδια, με χαρά . Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες .

Η σκλαβιά ήταν αβάσταχτη. Πείνα, στερήσεις, βασανιστήρια, χωρισμοί οικογενειών, καταπατήσεις βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως της μόρφωσης και της πίστης. Η φλόγα της λευτεριάς έκαιγε βαθιά στις καρδιές των Ελλήνων και περνούσε από γενιά σε γενιά.

Για τον Αγώνα διέθεσε όλη της την περιουσία. Όταν ο πόλεμος τελείωσε, για την συνολική δραστηριότητά της, ο Ιωάννης Καποδίστριας τής απένειμε — τιμή μοναδική σε γυναίκα — το αξίωμα της Αντιστρατήγου και της παραχώρησε μια κατοικία στο Ναύπλιο, όπου και μετακόμισε. Στον αρραβώνα της Μαυρογένη με τον Υψηλάντη αντιτάχθηκαν πολλοί από τους ισχυρούς πολιτικούς, οι οποίοι είδαν την ενοποίηση των δύο αυτών ισχυρών οικογενειών, ως απειλή. Ο επικεφαλής των αντιπάλων τους στην Ελλάδα ήταν ο πολιτικός Ιωάννης Κωλέττης, ο οποίος κατάφερε και διέλυσε τον αρραβώνα. Η Μαντώ επέστρεψε στο Ναύπλιο όπου ζούσε σε κατάσταση εξαθλίωσης, στερήσεων και φτώχειας. Μετά το θάνατο του Υψηλάντη, και με ενέργειες του Ιωάννη Κωλέττη, εξορίστηκε από το Ναύπλιο. Πέθανε από τυφοειδή πυρετό, στην Πάρο, τον Ιούλιο του 1840, μόνη, λησμονημένη και πάμφτωχη, έχοντας ξοδέψει όλη της την περιουσία για τον αγώνα για την ελευθερία.

Η ημέρα που γιορτάζουμε την επανάσταση των Ελλήνων, μετά από 400 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς.

Περήφανοι όλοι Πασχάλη Αρβανιτίδη Ήταν μαζεμένοι όλοι μια βραδιά και στο τζάκι έκαιγε η φωτιά, μες τα μάτια τους φαινόταν καθαρά πως γι' αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά. Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά πολεμούσαν για τη λευτεριά. Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοί ήταν κλέφτες και αρματολοί, ποτέ τους δεν σκεφτόταν φόβος τι θα πει και το βόλι ας έπεφτε βροχή. Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά πολεμούσαν για τη λευτεριά και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιά καθισμένοι γύρω απ΄ τη φωτιά

Πάνω που μιλούσαν για παλικαριές κι είχαν δυναμώσει οι φωνές, θυμήθηκαν τα αδέρφια τους που χάθηκαν πολεμώντας και πικράθηκαν. Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά πολεμούσαν για τη λευτεριά Γι' αυτό πολεμήσανε και φτιάξαν παιδιά για να ζήσουν μες τη λευτεριά. Και βγήκαν λεβέντες με γενναία καρδιά σαν τους πατεράδες τους κι αυτά και πάνω σ΄ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια, κοιμηθήκαν για παντοτινά

Ο Θούριος Στίχοι: Ρήγας Φερραίος Μουσική: Χρήστος Λεοντής Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; Κάλλιο 'ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγουμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά; Κάλλιο 'ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; Κάλλιο 'ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Στα χρόνια της βαριάς σκλαβιάς, όταν η Θεσσαλία στέναζε κάτω από την τυραννία του σουλτάνου, γεννήθηκε το 1757 ο Ρήγας, στο Βελεστίνο Μαγνησίας. Ο ίδιος ο Ρήγας πάντοτε υπέγραφε "Ρήγας Βελεστινλής Θετταλός" . Φοίτησε στη Σχολή της Ζαγοράς και εργάστηκε ως δάσκαλος στο Πήλιο. Πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου μαθαίνει ξένες γλώσσες και αρχίζει να μεταφράζει το πρώτο του βιβλίο. Στο Βουκουρέστι τον συναντούμε ως γραμματικό του ηγεμόνα της Βλαχίας. Εκεί, η κλασική παιδεία του συναντιέται με τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. Με τη φλόγα και το πάθος του χτίζει ένα παμβαλκανικό όνειρο και γεννιέται ο Θούριος. Όπου πάει έχει μαζί του το σουραύλι του και τραγουδά. Ό Θούριος θα ταξιδέψει πάνω από στεριές και θάλασσες, χειρόγραφος ή έντυπος...κυρίως όμως από στόμα σε στόμα. Στέλνει προκηρύξεις με το επαναστατικό του σχέδιο στην Τεργέστη, οι οποίες πέφτουν στα χέρια ενός προδότη. &nbsp;Οι αυστριακές αρχές τον συλλαμβάνουν γιατί σκόπευε να κηρύξει επανάσταση στην Οθωμανική αυτοκρατορία, που ήταν σύμμαχός τους και γιατί έγραφε για δημοκρατία. Ανακρίνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται επί έξι μήνες και μεταφέρεται στο Βελιγράδι, όπου παραδίνεται στους Τούρκους, οι οποίοι τον θανατώνουν μαζί με τους άλλους επτά συντρόφους του στον Πύργο Νεμπόϊζα, τον Ιούνιο του 1798.

Άντρες, γυναίκες και παιδιά μπήκαν δυναμικά στον αγώνα, θυσιάζοντας ακόμα και τις ζωές τους.

Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Όταν το 1825 η Ελλάδα βρέθηκε ξανά σε μεγάλο κίνδυνο, η Μπουμπουλίνα άρχισε να προετοιμάζεται ξανά, αλλά σκοτώθηκε σε συμπλοκή στις 22 Μαΐου 1825. Ο τρίτος γιος της ερωτεύτηκε την κόρη της πολύ πλούσιας οικογένειας των Κουτσαίων, προκρίτων στις Σπέτσες. Οι Κουτσαίοι δεν ήθελαν τον γάμο μεταξύ των δύο οικογενειών διότι η Μπουμπουλίνα είχε ξοδέψει πια την τεράστια περιουσία της. Κατά τη διάρκεια λογομαχίας μεταξύ Μπουμπουλίνας και Κουτσαίων, ο Ιωάννης Κούτσης πυροβόλησε και την σκότωσε . Στη Ρωσία, το θάρρος της εκτιμήθηκε ιδιαίτερα. Ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος Α απένειμε στην Μπουμπουλίνα τον τίτλο του ναυάρχου του ρωσικού στόλου και τιμητικά το μογγολικό σπαθί ως αναγνώριση των προσόντων της. Έτσι, έγινε η πρώτη γυναίκα ναύαρχος του ρωσικού στόλου στην ιστορία της Ρωσίας και μια από τις πρώτες ναυάρχους στην παγκόσμια ιστορία. Μετά τον θάνατο της και ύστερα από 193 έτη, έλαβε τιμητικά από την Ελληνική Πολιτεία το βαθμό της Υποναυάρχου.

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.