Loading...
ΡΩΤΑΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΓΙΑ ΠΑΛΙΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ...WE ASK GRANDMOTHER AND GRANDFATHER FOR OLD TOOLS...
Loading...
Τα παλιά χρόνια κάθε νοικοκύρης έπρεπε να έχει στο σπίτι του όλα τα απαραίτητα για να κάνει τις δουλειές του. Γεωργικά και οικιακά εργαλεία ήτανε, όπως και σήμερα, απαραίτητα για τις καθημερινές ασχολίες. Πολλά από αυτά πλέον δεν υπάρχουν και έχουν αντικατασταθεί.
In the old days every householder had to have everything in his house to do his chores. Agricultural and household tools were, as today, essential for daily activities. Many of them no longer exist and have been replaced. K.M
In the old days every householder had to have everything in his house to do his chores. Agricultural and household tools were, as today, essential for daily activities. Many of them no longer exist and have been replaced. K.M
Την εποχή που το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είχε μπει ακόμα στις ζωές μας οι περισσότερες δουλειές μέσα στο σπίτι απαιτούσαν πολλαπλάσιο κόπο και χρόνο σε σχέση με σήμερα.
Μια από τις πλέον κοπιαστικές ήταν το σιδέρωμα. Οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν μια βαριά σιδερένια κατασκευή με κούφιο εσωτερικό και ίδιο σχήμα με το σύγχρονο ηλεκτρικό σίδερο σιδερώματος.Κάποιοι το έλεγαν βαποράκι, λόγω του σχήματος του μπροστά, που μοιάζει με πλώρη από καράβι.Αυτό το σίδερο λειτουργούσε με κάρβουνα που έπαιρναν από το τζάκι ή τη σόμπα. Κι αν το χειμώνα τα κάρβουνα αφθονούσαν, το καλοκαίρι έπρεπε ν' ανάψουν φωτιά επί τούτου, ή να περιμένουν την ώρα του μαγειρέματος για να πάρουν από την πυροστιά τους.Γέμιζαν το εσωτερικό του, το άφηναν να πυρώσει λίγο και μετά, με πολύ προσοχή, σιδέρωναν. Το σιδέρωμα γινόταν με εναλλαγή κινήσεων πάνω στο ύφασμα αλλά και στον αέρα. Οι γυναίκες πατούσαν το σίδερο στο ρούχο και μετά το πήγαιναν πέρα δώθε ώστε με το ρεύμα που έκαναν από την κίνηση τους να φουντώνουν τα κάρβουνα στο εσωτερικό του και να μη σβήνουν.
Μια από τις πλέον κοπιαστικές ήταν το σιδέρωμα. Οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν μια βαριά σιδερένια κατασκευή με κούφιο εσωτερικό και ίδιο σχήμα με το σύγχρονο ηλεκτρικό σίδερο σιδερώματος.Κάποιοι το έλεγαν βαποράκι, λόγω του σχήματος του μπροστά, που μοιάζει με πλώρη από καράβι.Αυτό το σίδερο λειτουργούσε με κάρβουνα που έπαιρναν από το τζάκι ή τη σόμπα. Κι αν το χειμώνα τα κάρβουνα αφθονούσαν, το καλοκαίρι έπρεπε ν' ανάψουν φωτιά επί τούτου, ή να περιμένουν την ώρα του μαγειρέματος για να πάρουν από την πυροστιά τους.Γέμιζαν το εσωτερικό του, το άφηναν να πυρώσει λίγο και μετά, με πολύ προσοχή, σιδέρωναν. Το σιδέρωμα γινόταν με εναλλαγή κινήσεων πάνω στο ύφασμα αλλά και στον αέρα. Οι γυναίκες πατούσαν το σίδερο στο ρούχο και μετά το πήγαιναν πέρα δώθε ώστε με το ρεύμα που έκαναν από την κίνηση τους να φουντώνουν τα κάρβουνα στο εσωτερικό του και να μη σβήνουν.
Κι επειδή οι κινήσεις αυτές ήταν απότομες για να μη "βγάλουν" το χέρι τους, κι έχουν ατύχημα, τοποθετούσαν το ελεύθερο χέρι κάτω από τη μασχάλη του χεριού που κρατούσε το σίδερο κι έτσι το συγκρατούσαν γερά.
Έχει ενδιαφέρον επίσης να πούμε πως ακόμα και τότε τα σίδερα, παρότι όλα λειτουργούσαν με κάρβουνο και είχαν φτιαχτεί από σίδερο, είχαν κάποιες λεπτομέρειες που τα έκαναν πιο ακριβά ή πιο φθηνά.Διακοσμητικά, όπως η λαβή για να κλείνει το σίδερο, το χερούλια για να το πιάνεις αλλά και η βάση που πατούσε, για να μην κάψει το σημείο που το άφηναν, έκαναν τη διαφορά και προσδιόριζαν την αξία της συσκευής.Όταν τα βαριά αυτά σίδερα αντικαταστάθηκαν από τη ηλεκτρικά και πολλοί τα αξιοποίησαν ως διακοσμητικά στα σπίτια τους. Κ.Π
Έχει ενδιαφέρον επίσης να πούμε πως ακόμα και τότε τα σίδερα, παρότι όλα λειτουργούσαν με κάρβουνο και είχαν φτιαχτεί από σίδερο, είχαν κάποιες λεπτομέρειες που τα έκαναν πιο ακριβά ή πιο φθηνά.Διακοσμητικά, όπως η λαβή για να κλείνει το σίδερο, το χερούλια για να το πιάνεις αλλά και η βάση που πατούσε, για να μην κάψει το σημείο που το άφηναν, έκαναν τη διαφορά και προσδιόριζαν την αξία της συσκευής.Όταν τα βαριά αυτά σίδερα αντικαταστάθηκαν από τη ηλεκτρικά και πολλοί τα αξιοποίησαν ως διακοσμητικά στα σπίτια τους. Κ.Π
IRON WITH CHARCOAL
One of the most tedious was ironing. The housewives used a heavy iron construction with a hollow interior and the same shape as the modern electric ironing iron. Some called it a steamer, because of its shape, which looks like the bow of a ship. the stove. And if in the winter the coals were plentiful, in the summer they had to light a fire on it, or wait for the time of cooking to get from their trivet. They filled its interior, let it burn for a while and then, with great care, they ironed. The ironing was done by alternating movements on the fabric but also in the air. The women pressed the iron on the garment and then went it back and forth so that with the current they made from their movement the coals ignited inside it and did not go out. And because these movements were abrupt so as not to "take out" their hand, and they have an accident, they placed their free hand under the armpit of the hand holding the iron and thus held it firmly.