Πλησιάζοντας στο Πάσχα

4 Απριλίου 2020
Αλέσια,Γιώργος Χ., Μαρία, Αναστασία, Σεβαστή, Δέσποινα, Γιώργος Μ., Νικόλας, Γιάννης ,Νίκη, Μάριος, Ηλίας, Νόνη, Ευαγγελία, Ιάκωβος, Κωνσταντίνος

Το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής(αγίασμα) ,βρίσκεται μέσα στη ρεματιά.Για να βρεθείς στο σημείο αυτό ,υπάρχει κατηφορικό ,επικίνδυνο, μονοπάτι ,που τώρα την άνοιξη γεμίζει με χόρτα και κλαδιά.
Τις παραμονές της γιορτής ,μετά το Πάσχα,οι κάτοικοι καθαρίζουν το χώρο γύρω εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής αλλά και από το μικρό αυτό εκκλησάκι .
Από μπροστά του,κάτω από τα φύλλα ,υπάρχει ένα ποταμάκι,που τρέχει πάντα νερό.

Απρίλης με τα λούλουδα και τα τρανά τα ψέματα.(παροιμία)

Απρίλη δροσερέ και Μάη με τα λουλούδια.(παροιμία)

Κατάφερες να πεις ψέματα την πρωταπριλιά;
Γράψε τι φάρσα έκανες ή τι θα ήθελες να κάνεις.Διάβασε πρώτα τις περιπέτειες του Τρεχάλα.(από το περιοδικό Ρόδι)

Εξάσκηση στους γλωσσοδέτες

Μια μέρα άσπρη ξέξασπρη
που εγώ δεν είχα μία
με τον Ρουμποκομπολογή
Στον κήπο όταν ετάιζε
μια πάπια μα ποια πάπια
του παπά μας του παχύ
τη φακή κατάπια.
Να τρέξει πήγε πίσω μου
μα κάτω κουβαριάστηκε
της καρέκλας το ποδάρι
ξεκαρεκλοποδαριάστηκε.

Ανέβηκα στη Τζιτζιριά
για να φωνάξω «κούι»
μα ο Τζιτζιμιτζιχότζιρας
ποτέ του δεν ακούει.
Όλου του κόσμου η Βαβέλ
σα γλωσσοδέτης μοιάζει
κι αν γλώσσεψες τη μπέρδα σου
κανέναν δεν τον νοιάζει.

Η συκιά μας η διπλή,
η διπλογυρι-γυριστή,
κάνει τα σύκα τα διπλά,
τα διπλογυρι-γυριστά.
Πάει ο σκύλος, ο διπλός,
ο διπλογυρι-γυριστός,
να φάει τα σύκα τα διπλά,
τα διπλογυρι-γυριστά.

Ο γιος του ρουμπή,
του κουμπή,
του ρουμποκομπολογή,
βγήκε να ρουμπέψει,
να κουμπέψει,
να ρουμποκομπολογέψει,
και τον πιάσαν οι ρουμπήδες,
οι κουμπήδες,
οι ρουμποκομπολογήδες.

Ο τζίντζιρας, ο μίντζιρας,
ο τζιντζιμιντζιχόντζιρας,
ανέβηκε στην τζιντζιριά,
στη μιντζιριά,
στην τζιντζιμιντζιχοντζιριά,
να φάει τα τζίντζιρα, τα μίντζιρα,
τα τζιντζιμιντζιχόντζιρα.

Στην επόμενη τηλεδιάσκεψη θα σας ακούσω.Όποιος,όποια δεν τα καταφέρει θα κάνει ένα ..ζωάκι.

Απολυτίκιο του αγίου Λαζάρου

Έθιμα και παραδόσεις για το Σάββατο του Λαζάρου
Ο ελληνικός λαός γιορτάζει το Σάββατο του Λαζάρου διαφορετικά από τόπο σε τόπο. Παλιότερα τα έθιμα ήταν πιο πολλά, μα με τον καιρό αρκετά λησμονήθηκαν. Για παράδειγμα, σε πολύ λίγα μέρη πλέον τραγουδούν τα κάλαντα. Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν μια γυναικεία παράδοση στη Θράκη. Τα τραγουδούσαν κοπέλες μικρές και μεγάλες που ονομάζονταν «Λαζαρίνες». Την παραμονή της γιορτής οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στους αγρούς, για να μαζέψουν λουλούδια και να στολίσουν το καλαθάκι τους.
Το Σάββατο του Λαζάρου ντυμένες με τις φορεσιές του τόπου τους και με τα καλαθάκια τους στολισμένα γυρνούσαν τα σπίτια τραγουδώντας τον Λάζαρο. Οι νοικοκυρές των σπιτιών τις περίμεναν στο κατώφλι να ακούσουν τα κάλαντα και να τις φιλέψουν με γλυκίσματα ή χρήματα. Τα λαζαράκια είναι γλυκά νηστίσιμα ψωμάκια, ζυμωμένα με αλεύρι και ταχίνι, πλασμένα σαν ανθρωπάκια με μακρύ ρούχο και σαρίκι στο κεφάλι, με τα χέρια σταυρωμένα και με την κοιλιά παραγεμισμένη σταφίδες, καρύδια και σουσάμι καβουρδισμένο.
Τα κάλαντα για το Σάββατο του Λαζάρου
Ήρθ’ ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια Βάγια,
Ήρθ’ η Κυριακή που τρώνε τα ψάρια.
Βάγια Βάγια των Βαγιών τρώνε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρώνε το ψητό τ’ αρνί.
Πού ’σουν, Λάζαρε, που είναι η ταφή σου, πού ’ν’ η μάνα σου κι η δόλια η αδερφή σου;
Βάγια Βάγια των Βαγιών τρώνε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρώνε το ψητό τ’ αρνί.

Tο άσπρο και το μαύρο ταυτόχρονα εκφράζουν και μια άλλη αντίθεση:
το άσπρο φαίνεται ελαφρύ και το μαύρο βαρύ. Tο άσπρο όταν ενώνεται με τ’ άλλα
χρώματα τους χαρίζει φως, ενώ το μαύρο τα κάνει σκοτεινά. H ένωσή τους
δημιουργεί το γκρι, ένα χρώμα που μοιράζεται το φως και το σκοτάδι.

Δες το βιντεάκι και ζωγράφισε σε άσπρο μαύρο ,μία γέφυρα.

Παρουσίαση έργων σε άσπρο και μαύρο