Loading...

"ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΡΑΚΟΥΝ....ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Loading...

Loading...

Πηγή:
Read more at: http://taniamanesi-kourou.blogspot.com/2018/08/blog-post_30.html
Copyright © Tania Manesi

Περπάτησαν μαζί ως την άκρη του ξέφωτου. Είχε ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει. Έπρεπε να βιαστούν, γιατί η μέρα που θα ξημέρωνε ήταν πολύ σημαντική για το μικρό ρακούν… η πρώτη του μέρα στο σχολείο.

-Φοβάμαι λιγάκι εδώ, είναι σκοτεινά, είπε το μικρό ρακούν στη μαμά του, σφίγγοντάς της το χέρι. -Δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι, όταν είμαι δίπλα σου και στη σκέψη σου. Η αγάπη μου για σένα μπορεί να διώξει όλα τα σκοτάδια μακριά. Να φωτίσει νύχτες με βεγγαλικά αστέρια, που θα γράφουν στον ουρανό «Σ’ αγαπώ πολύ, μικρό μου!».

-Κουράστηκαν τα ποδαράκια μου να περπατάω… Φτάνουμε;
-Ναι, αλλά έλα… θα σε πάρω αγκαλιά. Έτσι θα σου φανούν όλα πιο απλά…

Ύστερα από λίγο έφτασαν στη φωλίτσα τους. Το μικρό ρακούν είχε σχεδόν αποκοιμηθεί στην αγκαλιά της μαμάς του.
-Τι έγινε, μαμά; Φτάσαμε; Και τώρα θα πρέπει να πλύνω τα δόντια μου; Δε θέλω. Νυστάζω…
-Δεν πειράζει για μία μέρα… δεν χαλάνε τα δόντια τόσο εύκολα… Έλα, θα σε βοηθήσω με τις πιτζάμες… Τι σκέφτεσαι; Μου φαίνεσαι λυπημένο;

-Φοβάμαι λίγο για αύριο…
-Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι και φοβάσαι; -Θα είναι καλοσυνάτη και γελαστή η δασκάλα; Θα μιλάει γλυκά όπως εσύ; Θα κάνω φίλους; Ή δε θα με θέλουν, επειδή θα φοβούνται τα μαυριδερά μου μάτια; Και αν βαριέμαι και θέλω να γυρίσω εδώ να παίξω, να τρέξω, να διασκεδάσω και να σε αγκαλιάσω;