Loading...
-Κουράστηκαν τα ποδαράκια μου να περπατάω… Φτάνουμε; -Ναι, αλλά έλα… θα σε πάρω αγκαλιά. Έτσι θα σου φανούν όλα πιο απλά…
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Ύστερα από λίγο έφτασαν στη φωλίτσα τους. Το μικρό ρακούν είχε σχεδόν αποκοιμηθεί στην αγκαλιά της μαμάς του.-Τι έγινε, μαμά; Φτάσαμε; Και τώρα θα πρέπει να πλύνω τα δόντια μου; Δε θέλω. Νυστάζω…
-Δεν πειράζει για μία μέρα… δεν χαλάνε τα δόντια τόσο εύκολα… Έλα, θα σε βοηθήσω με τις πιτζάμες… Τι σκέφτεσαι; Μου φαίνεσαι λυπημένο;
Loading...
Loading...
Loading...
