ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ;

Η ιστορία γράφτηκε για να βοηθήσει στη διερεύνηση της προϋπάρχουσας γνώσης σχετικά με το θέμα "Ελληνική Επανάσταση του 1821"
Υπάρχουν δύο φράσεις στο κείμενο
1 . Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΞΟΡΚΙΑ , ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ
2. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ ("Θούριος" Ρήγα Φεραίου)
που ίσως βοηθήσουν στη συζήτηση

Παράλληλα προωθεί την ενεργητική συμμετοχή , προσφέρεται για αξιοποίηση της συνεργασίας , της δημιουργικής , κριτικής σκέψης και δημιουργήθηκαν με το LearningApps (δωρεάν πλατφόρμα Web 2.0 για την υποστήριξη της μάθησης και της διδασκαλίας) μικρές διαδραστικές ασκήσεις οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν συμπληρωματικά και άμεσα στην εκπαιδευτική διαδικασία για να υποστηρίξουν τους συγκεκριμένους στόχους.

ακολουθήστε τους συνδέσμους που θα δείτε στο τέλος της ιστορίας , για να διασκεδάσετε

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε μια όμορφη χώρα άνθρωποι ψηλοί , κοντοί , όμορφοι , άσχημοι , λεπτοί , χοντροί ήταν όλοι τόσο διαφορετικοί όμως παρόλα αυτά ήταν αγαπημένοι μεταξύ τους και ζούσαν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Μια ανοιξιάτικη μέρα εμφανίστηκε σε αυτή τη χώρα ένας γίγαντας εγωιστής και φιλοχρήματος που αποφάσισε πως η όμορφη αυτή χώρα έπρεπε να γίνει δική του . Κατάστρωσε λοιπόν ένα φοβερό σχέδιο και με τη βοήθεια της φίλης του της Κακίστρως, που ήταν μια μοχθηρή μάγισσα αφού αιχμαλώτισε τους ανθρώπους , τους μεταμόρφωσε σε … μαριονέτες και τις ανάγκασε να δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ με έναν μόνο σκοπό , να τον κάνουν πλούσιο . Μάλιστα η μοχθηρή Κακίστρω , έκανε δώρο στον φίλο της ένα μαγικό φίλτρο , που το έριξε στο νερό που πίνανε , για να σβήσει από το μυαλό τους όλες τις όμορφες μέρες που έζησαν όταν ήταν ελεύθεροι.

Οι μέρες περνούσαν , οι μαριονέτες δούλευαν ασταμάτητα κι ο εγωιστής γίγαντας γινόταν όλο και πιο πλούσιος ,αλλά και πιο απαιτητικός.
Οι καημένες οι μαριονέτες ήταν δυστυχισμένες και πολύ φοβισμένες γιατί άκουγαν από τα πουλιά που ταξιδεύουν σε πολλές χώρες , άσχημες ιστορίες γι αυτόν τον γίγαντα.
Ένα χελιδόνι τους είπε πως κάποτε που είχε θυμώσει ο γίγαντας άρπαξε τα παιδιά και τα πήγε κάπου μακριά σε μια σπηλιά και κανείς δεν τα ξαναείδε.
Μικροί , μεγάλοι , γέροι , νέοι όλοι ευχόταν να μην συμβεί ποτέ κάτι τόσο κακό και σε αυτούς κι έκαναν ότι ζητούσε ο… « αφέντης » , έτσι τον φώναζαν.

Και περνούσαν οι μέρες , οι βδομάδες , οι μήνες , τα χρόνια χωρίς χαρά , χωρίς γέλιο ώσπου εμφανίστηκε από το πουθενά ένας μουσικός. Ήταν μικροκαμωμένος , φορούσε πολύχρωμα ρούχα , μυτερό καπέλο , είχε στην πλάτη του ένα σακίδιο και στα χέρια του κρατούσε ένα βιολί. Μόλις τον είδε ο «αφέντης» σκέφτηκε να τον αιχμαλωτίσει κι αυτόν , αλλά δεν πρόλαβε, γιατί ο μουσικός άρχισε να παίζει το βιολί του και η μελωδία ήταν τόσο γλυκιά που… αποκοιμήθηκε.

Ξαφνικά , δίχως κανείς να το περιμένει ο μουσικός έβγαλε από το σακίδιό του ένα παιχνίδι , αυτό που κάνει φούσκες , έκανε πολλές πολλές φούσκες και χάρισε από μια στην κάθε μαριονέτα. Τότε έγινε κάτι παράξενο .
Μέσα στη φούσκα η κάθε μαριονέτα έβλεπε τον εαυτό της , όπως ήταν παλιά , τότε που ήταν άνθρωπος ελεύθερος κι ευτυχισμένος! Θυμήθηκαν τι θα πει ελευθερία , χαρά
και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια τους.

Ο παράξενος μουσικός , τους καθησύχασε τους είπε πως όλα μπορούν να γίνουν όπως παλιά όμως Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΞΟΡΚΙΑ , ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ και για να την αποκτήσουν θα έπρεπε να βρουν το μαγικό κλειδί του θάρρους που ήταν στον βυθό της λίμνης μετά να ανεβούν στο κάστρο του γίγαντα που ήταν στην κορυφή της μαγικής φασολιάς , να μπουν μέσα , να βρουν και να ανοίξουν το σεντούκι με τα 9 κόκκινα πετράδια και να πάρουν από μέσα μόνο το κουβάρι με τη μαύρη κλωστή , να το κάψουν μέσα στη χρυσή κούπα που έχει πάνω της ένα μπλε ψάρι , να βάλουν τα αποκαΐδια στο ασημένιο αυγό του δράκου και να τα σκορπίσουν στη θάλασσα.