Er was eens een schildpad en een haas. In de voormiddag doen ze een loopwedstrijdje.
De haas was veel sneller dan de schildpad. Hij was moe geworden en hij is tegen een boom gebotst.
De haas is flauwgevallen van de pijn. Hij was doodmoe en viel in een diepe slaap.
Tegen het middaguur kwam de schildpad langs de slapende haas, maar hij stopte niet om hem wakker te maken! Nee, hij ging langzaam, heel langzaam verder.
De haas werd wakker en rekte zich uit. de zon stond laag aan de hemel, het was al bijna avond. Hij keek de weg af en lachte “ ha, die trage tuf tuf is nog steeds onderweg “, en hij rende in de richting van de eindstreep.
