Loading...

ΣΩΠΑ, ΜΗ ΜΙΛΑΣ

Loading...

ΤΣΙΝΑΒ, ΜΑ ΚΕΡ ΛΑΦΙ

Loading...

Αζίζ Νεσίν

Loading...

“Ε
λ
ε
υ
θ
ε
ρ
ί
α”

Loading...

“Ν
ι
κ
ί
σ
τ
ι
λ
ο”

Loading...

"Ψωμί, παιδεία,
ελευθερία."

Loading...

“Μαντρό, χουρδέ,
νικίστιλο.”

Loading...

Όλοι ενωμένοι.
Ενομέ σαριλέτζαρ.

Σώπα μη μιλάς…

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :“εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
“κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ.… σώπα!”

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Κο σκολίους γκεράντε μάνταρ η αλήθεια η μισή
Βακερένας μάγκε τούνε σο ανάγκη χάλατουν, «Τσίναβ».

Τσου μιντασμαν η πρώτη τσαγ σο μαγγλόμ ντα βακερένας μάγγε:
« ντικ μα τι βακέρες κα εξέ  σσσς Τσίναβ».

Τσιν τι φουνί ντα μα κερ λάφι, τσίναβ
Ντα αντάβα ιστάρδας μέχρι κο είκοσι μου χρόνια.

Ο λάφι η μπαρέσκο
 Η ησυχία η χουρδέσκι.

Τσίναβ, μά κερ λάφι...

Τσίναβ, μά κερ λάφι, ισί λατς
Τσιν τι φουνί
Τσίναβ, επιτέλους
Ντα αν ο λόγος εισί αργυρός
Ο τσίναβ εισί χρυσός.

Ο πρώτα λάφια σο ασουντόμ από χουρδό
Ροβάβας, ασάβας, κελάβας βακερένας μάγκε:
«τσίναβ».

Κο σκολίους γκεράντε μάνταρ η αλήθεια η μισή
Βακερένας μάγκε τούνε σο ανάγκη χάλατουν, «Τσίναβ».

Τσου μιντασμαν η πρώτη τσαγ σο μαγγλόμ ντα βακερένας μάγγε:
« ντικ μα τι βακέρες κα εξέ  σσσς Τσίναβ».

Τσιν τι φουνί ντα μα κερ λάφι, τσίναβ
Ντα αντάβα ιστάρδας μέχρι κο είκοσι μου χρόνια.

Ο λάφι η μπαρέσκο
 Η ησυχία η χουρδέσκι.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ‚σώπα”

Πιο μιτά ντενάς βικός ο αφεντικός
«Μα τσου τι ροθούνι παντού,
Κερ ότι να τζανέσα τίπουτα, Τσίναβ».

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.

Παντρισαλόμ, κεντόμ τσαβέν,
Μι ρομνί εισινέ τίμια ντα μπουρντιανί ντα
 τζανέλας ματί κερέλ λάφι.
Θερέλας ντα για λατσί, σο βακερέλας λάκε «Τσίναβ».

 

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς,
οι γείτονες
με συμβουλεύανε :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα.
 Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’ αύτους
γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε ,
όμως, το Σώπα.

Μπουρί να θεράς οντουλετζάρ
γνωριμίες ζηλινένας,
με τι γειτουνιά ενονέλας άμεν,
όμους,  ο τσίναβ.

Ντικλόμ ρατά κο πισουδρόμιους,
«Σο ανάγκη χαλάτουν» βακερένας μάγγε
«Καράκες το μπεγιάς, Τσίναβ».

Πιο μιτά ντενάς βικός ο αφεντικός
«Μα τσου τι ροθούνι παντού,
Κερ ότι να τζανέσα τίπουτα, Τσίναβ».

Παντρισαλόμ, κεντόμ τσαβέν,
Μι ρομνί εισινέ τίμια ντα μπουρντιανί ντα
 τζανέλας ματί κερέλ λάφι.
Θερέλας ντα για λατσί, σο βακερέλας λάκε «Τσίναβ».

 

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς,
οι γείτονες
με συμβουλεύανε :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα.
 Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’ αύτους
γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε ,
όμως, το Σώπα.

Μπουρί να θεράς οντουλετζάρ
γνωριμίες ζηλινένας,
με τι γειτουνιά ενονέλας άμεν,
όμους,  ο τσίναβ.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω,
σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι
οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ‚
αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά,
μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου,
στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις
ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν’ την να σωπάσει.
Κόψ’ την σύρριζα.