სახალისო ლექსები - ვასო გულეური

Leaf border

ცხოველები ზოოპარკში

ლომი ფაფარი ისევ ისე მამშვენებს, ჩემთან მრავალი მოდის მნახველი. მაგრამ რა მეთქმის – არ მაქვს სამეფო, მეფისა შემრჩა მხოლოდ სახელი. არც ჩემი შიშით იმალებიან, არც დახმარებას არვინ არა მთხოვს. მდუმარედ ვზივარ. აბა, რა ვუყო? ჩემი ღრიალით აქ ვინ დავაფრთხო?!

მაიმუნი აბა, აქ სად ვიქანავებთ?! არ ჰკიდია ლიანები! ან ტოტებზე სად ვიხტუნოთ?! არც ხეები შრიალებენ! თუკი რამეს მოგვაწვდიან, ყველაფერს ვჭამთ, განა ვწუნობთ. მაიმუნს რომ გვეძახიან, მაგიტომაც ვმაიმუნობთ!

ბეჰემოთი (ჰიპოპოტამი) ჰიპოპოტამიც და ბეჰემოთიც – მე ვარ, ორივე სახელს ვატარებ. ჩემი ყურება, ჩემთან თამაში განსაკუთრებით უყვართ პატარებს. მითხარით, აბა, ცხენს რითი ვგავარ? მაგრამ ბერძნებმა ასე მიწოდეს. ჩემი სახელი – ჰიპოპოტამი “წყლის ცხენს” რომ ნიშნავს, თქვენ თუ იცოდით? თუმცა, მდინარეს ვერ შეედრება, წყალი მისხია მაინც აუზში. ვცურავ და ვყვინთავ, სხვა რით გავერთო აქ, მნახველების აურზაურში.

თხისა და ფერმის არაკი თხა მოიყვანეს ფერმაში - ჩვეულებრივი, თეთრი თხა. გარს შემოერტყა ყველა და უნდოდათ, რაღაც ეკითხათ, მაგრამ სიტყვის თქმა არავის არ დააცადა თეთრწვერამ. დაიკიკინა: - როგორც ჩანს, თქვენთან მოხვედრა მეეეე-წერა. ადამიანი, თქვენც იცით, იმიტომ გვივლის ყველასო, რომ ჩვენი თავი არ დარჩეს საჭმელად მგელს და მეეე-ლასო. ვინც მეეეე მომისმენს, იცოდეთ, მხოლოდ ის გადარჩებაო. დღეიდან, ყველამ იცოდეთ, მეეეე დამეკითხეთ რჩევაო!

ძროხამ ზმუილით ამოთქვა: - სადავო არაფერია! ხედავთ, როგორი წვერი აქვს? თანაც, რა თეთრი ფერია! დიდი წვერი და ჭაღარა, - დედისგან გამიგონია, ნიშნავს, რომ პატრონს ნამდვილად ჭკუა და დიდი გონი აქვს!

„მოდივართ და მოვიმღერით, ჰერი-ჰერი, ჰერი-ჰერი! ვაქცინა გვყავს მოკავშირედ, ჩვენ ვართ ვირუსების მტერი!“ ქალაქს რომ მიუახლოვდნენ, ალყა დაარტყეს წამსვე, შიგნით ვაქცინა შეუშვეს, ჯერ დავზვერავთო ასე.

ვირუსების ჯარს ვაქცინამ სულ აურია თავგზა, ზოგი მდინარეს გაჰყვა და ზოგი გარბოდა გზა-გზა. მაგრამ იქ ვიტამინების არმია დახვდა ყველას, მიხვდნენ, სასტიკად დამარცხდნენ, არსად არ იყო შველა... ამბობენ, დღეს იმ ქალაქში თუკი მოხვდებით, ნახავთ, ვიტამინებს და ვაქცინას ძეგლი რომ უდგას ახლაც.

ავადმყოფი ავად გახდა თაგვი თენგო, ყელი სტკივა, ახველებს. - ფრთხილად, თქვენც არ გადაგედოთ! ეუბნება მნახველებს. დათვმა მიხამ თაფლი მისცა: - ჩაი ამით დაიტკბე, აბა, ნახე, თუ ჯანმრთელი დილას ფეხზე არ იდგე! ციყვი ციკო თენგოსათვის პიტნის ნაყენს ადუღებს: - უებარი წამალია, როცა ყელი გაწუხებს! გაწურული ჭარხლის წვენი მოაქვს კურდღელ ამბაკოს: - ვიტამინებს შეიცავს და არ იქნება, არ გარგოს!

ვინც კი იცნობს თენგოს, ყველა სანახავად მოვიდა. მხოლოდ მელა ედელინა იყურება შორიდან. - გენაცვალე, ავადმყოფთან არ ვყოფილვარ არასდროს. მერე რა ვქნა, ეგ ვირუსი თენგომ მეც რომ გადამდოს?&nbsp;

ზვიგენი და კომბოსტო ერთმა თეთრმა ზვიგენმა ზღვის კომბოსტო იგემა. – ეს რა გემრიელია! უარი თქვა, ძნელია. აღარ შევჭამ ხვალიდან თევზებსა და ხამანწკებს. ზღვის კომბოსტოს მხალი და ღვეზელებიც არ მაწყენს! იცით, მერე რა მოხდა? არავინ რომ არ ელის – გახდა თეთრი ზვიგენი ვეგეტარიანელი!

როგორ დასაჯეს მელია არც ახალი ამბავია, არცთუ ისე ძველია – უღრან ტყეში განსასჯელის კუნძზე დასვეს მელია. უამრავი მომჩივანი მუხის ხესთან მოგროვდა. ზოგი ტოტზე ჩამოსკუპდა, ზოგი ძვრება სოროდან. მოსამართლე არის დათვი, მის განაჩენს ელიან. - აბა, ყველამ მომახსენეთ, ბრალს რაში სდებთ მელიას. კაჭკაჭმა თქვა: არ დატოვა ჩემს ბუდეში კვერცხები! ნახეთ, როგორ ეღიმება... თქვენ გგონიათ, შერცხვება?

ბუ დღისით წიგნებს კითხულობს, არ შორდება ფუღუროს. ღამით გარეთ დაფრინავს, ვარსკვლავებს რომ უყუროს. რჩევას ვინც ეკითხება, არ ისტუმრებს უარით... ყველაფერი სცოდნია, მართლა ბრძენი ბუ არის!&nbsp;

მოგზაური გრძელკისერა აქლემი მიდის სამოგზაუროდ. არ სჭირდება ამისთვის დიდი აურზაური. არ აშინებს ჩემოდნის წონის გადამეტება - ორი კვირის საგზალი თავის კუზში ეტევა.&nbsp;

კვერცხი - ქათმისა არჩია, ორმოცი ცალი დათვალა; არ ჰქონდათ, თორემ მწყრის კვერცხი ერჩივნა, რომ ვთქვათ მართალი. ყველი - სხვადასხვა სახისა, ორ-ორი თავი აიღო; რძე - შვიდი ლიტრი იყიდა, რადგანაც მეტი არ იყო. ბოლოს ცდუნებამ დასძლია, სხვაც დაიკავა რიგი და იქ გაყინული ქათამი თხუთმეტი ცალი იყიდა. სახლისკენ გზას რომ გაუდგა, მოშივდა ისე ძალიან, რომ გული ცუდად გაუხდა, ჰოდა, რა მისი ბრალია -

ვეღარ გაუძლო, რა ექნა, ისედაც დიდხანს ეწამა და გაყინული ქათმები სულ სათითაოდ შეჭამა... მაგრამ საღამოს, სახლში რომ მივიდა, ბედი არ გინდა? რა მიიტანა, ქათმების ნაცვლად, არ იცით? ანგინა!

თხუნელა და სათვალე თურმე გუშინ თხუნელას გასტეხია სათვალე. ზამთრის სარჩო-საკვები სწორად ვეღარ დათვალა. ხორბალი და სიმინდი ხუთჯერ გადაალაგა. მაინც ვეღარ გაიგო, თუ ჰყოფნიდა მარაგად. ბოლოს დათვლა შეწყვიტა და თავის თავს არიგებს: - როცა გამომელევა, ისედაც ხომ გავიგებ!

საყურე მელამ ყური გაიხვრიტა, დაიკიდა საყურე. გიხდებაო, - ამბობს ჩხიკვი და ტოტიდან დაჰყურებს. მელა ამბობს – მოდაშია, ცხვირზეც ჩამოვიკიდებ. გუშინ ვიყავ ბაზრობაზე, საგანგებოდ ვიყიდე! - კუდმა რაღა დაგიშავა? ისიც გაილამაზე! - მართალს ამბობ, თვითონ რატომ არ ვიფიქრე ამაზე?! ბევრი აღარ დააყოვნა, თქვა – დრო უნდა მოვიგო! კუდი სამგან გაიხვრიტა, სამი რგოლი მოირგო. ჩხიკვი მაინც არ ისვენებს, ტყე ჩხავილით აიკლო: - ეგ საყურე კი არა და საკუდეა, დაიკო!

ტურამ მელას ყვავილების თაიგული მიართვა. (მინდვრად თავად დაუკრეფავს, გამოვალო იაფად). გაშლილია დიდი სუფრა, მართლაც სანაქებოა... სურნელია საუცხოო, უფრო კარგი - გემოა. ჩამოასხა მელამ დოქში ყურძნის ტკბილი ნაქაჯი... ხეზე დახტის აქეთ-იქით, ვერ ისვენებს კაჭკაჭი. - რა ხმებია, მელას სოროს კარი რად აქვს ღიაო? ჩხიკვმა უთხრა - მელაკუდა იუბილარიაო!

ძროხა მიდის პარიზში მიატოვა ხარი ქალბატონმა ძროხამ. გზს გაუდგა მარტო... ხარი ზის და ოხრავს.

უცნაური სახელებით მოიხიბლა ყველა ირგვლივ და სულ მალე ცურვის სწავლის მსურველების დადგა რიგი. ბაყაყი ზის არხეინად, არ ათხოვა იხვებს ყური – თქვენს კროლსა და ბატერფლაის მირჩევნია ბაყაყური!

ობობა რა ყოფილა ეს ობობა, მთელი ეზო შემოღობა! განა წნელით ანდა ფიცრით, - რა აგიხსნათ, თქვენც ხომ იცით? ქსელს ამზადებს იმისთანას, ვერც ხერხი ჭრის და ვერც დანა... ირგვლივ ისე შემოფინა, ბუზიც ვეღარ შემოფრინდა!

გიოს ლექსი ძილის დრო რომ მოუწევს, დააწვენენ თუ არა, გიო ბიჭი მაშინვე შეკითხვას სვამს უამრავს. - მზეს მართლა აქვს ლაქები? მერე, როგორ იცილებს? - მთვარე დღისით სად მიდის? თავის სახლში იძინებს? - ვარსკვლავები მაღლიდან დაბლა რად არ ცვივიან? - ბამბის ქულა ღრუბელი ცხელია თუ ცივია? არ ამთავრებს შეკითხვებს, ძილი არ ეკარება. იჭყიტება საბნიდან ბიჭი ვარსკვლავთვალება.

ლოკოკინა ამ პატარა ლოკოკინას ნეტავ, ზურგი არ ეტკინა? სულ არ იცის, რაა დაღლა, სახლს დაათრევს აღმა-დაღმა. გულღიაა და კეთილი, კარი არ აქვს დაკეტილი,

გაზაფხული რომ მთავრდება, ზაფხული თუკი იწყება, შემოდგომას რომ მოჰყვება, მოდგომა ერქვას, იქნება? კითხვებს იგონებს უცნაურს, თუმცა სულ ამას ვარიგებ: - ბიჭო, ირაკლი, გეყოფა, გაიზრდები და გაიგებ! მაგრამ მაინც არ ჩუმდება, მთელი დღე კამათს ვუნდებით: - შენ რომ დიდი ხარ, თუ იცი, მე რატომ არ მეუბნები?

დეპრესია მელაკუდა კოდალასთან ჩივილებით მივიდა: - ცუდად მძინავს, ვშფოთავ, ვღელავ, თავიც მტკივა დილიდან. ყველაფერზე ვნერვიულობ... - მაინც, რატომ? რა გინდა? - ყველი რატომ არ ჰკიდია ცაზე მთვარის მაგივრად?! რკოს მაგივრად წიწილები მუხას რად არ ასხია?! მწიფე თუთა ქარმა გუშინ რატომ არ დაარხია?!.. - დეპრესიის ნიშნებია, ნერვიული ბრძანდები. ახლა უნდა დაგინიშნო ანტიდეპრესანტები.

დილით, როცა გაიღვიძებ, საუზმეს რომ მიირთმევ, სამი ცალი რკოს მურაბა გადაყლაპე დილითვე. შუადღისას, სადილამდე – მადას უფრო მოგიყვანს, თხის ყველს შეჭამ, ორ ცალ ნაჭერს, ასე ძლიერ რომ გიყვარს! ძილის წინ კი, თუთის არაყს წყალში გახსნი და მერე ყლუპ-ყლუპ დალევ, ძილს მოგგვრის და დეპრესიას ანელებს. საერთოდ კი, დაიხსომე, ყველაფერზე მთავარი – სიცილია დეპრესიის უებარი წამალი. სიცილისთვის მიზეზები თუ არ შემოგელია, დეპრესია სულ ვერაფერს ვერ დაგაკლებს, მელიავ!

ძილისპირული ძილისპირულს უმღერის დედა თაგვი წრუწუნებს. უფროსები თვლემენ და ნაბოლარა წუწუნებს: - მე არ მინდა სიმღერა, მომიყევით ზღაპარი!.. თან მამიკო თაგვისკენ ჩუმად თვალებს აპარებს. - შენ უმღერე ამათ და თუ არ გამებუტები, ზღაპარს მამა მიამბობს, მამას ჩავეხუტები!

სარეცხი ქარი ქრის და ახლა კაცი არც კი გაყოფს გარეთ ცხვირს, მაგრამ ციყვმა ციკომ ტოტზე გადაფინა სარეცხი. ხის ქვეშ, თურმე, დათვი იწვა. წვეთებმა რომ იმატა და ზედ დრუნჩზე დაეწვეთა, ზლაზვნით წამოიმართა: - კარგად მაინც გაგეწურა, რომ მასველებ, რას ფიქრობ? სხვა ადგილი ვერ მონახე, ტოტზე რომ არ გაფინო? - რას ბურდღუნებ, დათუნია, შენ გგონია, ვთამაშობ? როგორ ფიქრობ, ამდენ სარეცხს ფუღუროში გავაშრობ?

წამალი დაბერდა დათვი მიხაკო, თათებში ძალა ეცლება. ხის კენწეროზე თაფლისთვის კვლავ ძველებურად ვერ ძვრება. სულ უდარდელად გალია თავისი ყმაწვილდათვობა. არც ნადირობას იკლებდა, არც ტკბილი თაფლით დათრობას. გუშინ ექიმმა კოდალამ კარგად გასინჯა და მერე უთხრა: - უზომო სმა-ჭამა იცოდე, დათვსაც აბერებს. ის დრო წავიდა, როდესაც თაფლს ფუღუროში ეძებდი. ახლა თაფლს წამლად მიიღებ ტყის აფთიაქში... რეცეპტით!&nbsp;

სახლი ჩიტს ბუდე აქვს, დათვს – ბუნაგი, ციყვს – ფუღურო, თაგვს კი სორო. ყველა თავის ბინას აგებს, ყველა თავის სახლში ცხოვრობს. ლოკოკინას აქვს ნიჟარა, კუს – ბაკანი, როგორც რკინა. ზურგით დააქვთ შარა-შარა სახლი კუს და ლოკოკინას. ყველას თავის სახლი უყვარს. რა სჯობია, როცა დაღლილს, გელოდება შენი კერა, გელოდება შენი სახლი.&nbsp;

ვასო გულეური

სახალისო ლექსები

ციყვი აღარ სწავლობს ციყვი თავის გაკვეთილებს, თხილის დანახვაზე აკაწკაწებს კბილებს. წიგნს არ იღებს ხელში, კითხვა აღარ ნებავს, თუკი სადმე თვალი მოჰკრა კაკლის ლებანს. - რადგან არ გსურს სწავლა, - ამბობს დედა ციყვი, - გაიზრდები დიდი და დარჩები ბრიყვი!&nbsp;

კატის კუდი დაეკარგა კატას კუდი... განა ქუდი, განა კნუტი - არ მოგესმათ - დიდი კუდი! სიგრძით - ასე, ოცდაათი სანტიმეტრი ანდა მეტი... ან ნაკლები... არასოდეს გაუზომავს სანტიმეტრით. თუმცა, ამას ვინღა ჩივის? რა აპრიხოს ახლა - თათი? კუდი ძალზე საჭიროა, სანტიმეტრი თუნდაც ათი!.. ეს ამბავი რომ გაიგო ფუნჯმა, რა ქნა, იცით? კატას აკვარელის საღებავით ჭრელი კუდი დაუხატა!&nbsp;

ვირუსი კაჭკაჭმა მოსდო ქვეყანას: - გავრცელდა გრიპის ვირუსი. თანაც, სიცივე იქნება ხუთი გრადუსი მინუსით! იმარაგებენ სასწრაფოდ აბებს, წვეთებს და მიქსტურებს. აფთიაქარი ბუ ყველას დარიგებებით ისტუმრებს: - დილა-საღამოს აბს დალევთ, თან ჩაიწვეთებთ ათ-ათ წვეთს, თორემ ვერაგი ვირუსი ყველას ლოგინში ჩაგაწვენთ! ყურს არ იბერტყავს ვირუკა, ვირობას მაინც არ იშლის: - თუ ვირ-უსია, მაშ ჩემთვის სულ არ იქნება საშიში!

ციკოს ჩურჩხელები დადგა შემოდგომა, დროა ფოთოლცვენის. უკვე დაიწურა ყურძნის ტკბილი წვენი. ცეცხლზე დიდი ქვაბი დადგა ციყვმა ციკომ. ჯერ ჩაასხა წვენი, წესი როგორც იყო.

დინოზავრი შორი გზიდან მოდის მგზავრი – მოაბიჯებს დინოზავრი. ზოგჯერ დახტის აცა-ბაცა, ზოგჯერ აღმა-დაღმა დადის, განა ერთი, განა ასი – მილიონი წელიწადი.

მელას ქუდი უყიდია მელას ქუდი, ახლა ყველას აჩვენებს. - შევიძინე, არ ვარ ქურდი, ხომ მიწონებთ არჩევანს? ქუდი რომ აქვს მელაკუდას, იცის სოფელ-ქალაქმა. ცა არ უჩანს მელას ქუდად, დედამიწა – ქალამნად.

ქარი და ღრუბელი – რა გატირებს, მითხარი, პაწაწინა ღრუბელო? აცა-ბაცა დადიხარ, როგორც კვიცი უბელო. – მინდოდა, რომ მენახა ეს ქვეყანა მაღლიდან. კიდეც ვითამაშებდი, განა რამე დამღლიდა. მაგრამ დედა დავკარგე, ცაზე არსად არ მოჩანს. სადმე ხომ არ გინახავს, ასე რატომ ჩამომრჩა? – განა დედა, შენ თვითონ დაკარგულხარ, ღრუბელო. დამაცადე, ახლავე ძლიერად დავუბერო.

გაგაქროლებ ლურჯ ცაზე, ერთად გავშლით იალქნებს, ქვეყანასაც ნახავ და დედიკოსაც მიაგნებ!

ბაყაყური გზის ნაპირას იხვებს ორმო ნაჟური წყლით აუვსიათ, იძახიან – აქეთ მოდით, საცურაო აუზია. რა სჯობია წყალში ცურვას, ქვეყნად რაა ამის ფასი? რა სტილი გსურთ, შეგასწავლით: ბატერფლაი, კროლი, ბრასი.

გოგრის გული დედა ფისომ თავის კნუტებს მოუხალა გოგრის გული. მარტო სახლში? ეზოშიც კი დატრიალდა მისი სუნი. მოხალული გოგრის გული დაურიგა დედამ კნუტებს. ცოტაც თვითონ დაიტოვა, გემრიელად აკნატუნებს

დედა სპილოს დარიგება არიგებდა დედა სპილო პაწაწინა სპილოს: სასეირნოდ წასვლა გარეთ თუკი დააპირო, თუ ქარია, თავზე ქუდი უნდა დაიხურო, თუ წვიმს, ქოლგა დაგჭირდება, დაგიფარავს ყურებს, თუკი თოვლის ფანტელები ნება-ნება ცვივა, ესე იგი, ზამთარია, ესე იგი, ცივა!

არ გიშველის მაშინ ქოლგა და არც ქუდი მარტო - რა თქმა უნდა, საჭიროა შენი თბილი პალტო! მაგრამ ხორთუმს თუ ჩამჭიდებ კუდში - უკვე კმარა, წვიმისგანაც, თოვლისგანაც დედა დაგიფარავს!

ბუზი გაიღვიძა დილით ბუზმა და მაშინვე ისაუზმა. რა მიირთვა? ერთი ვაშლი, ორი კვერცხი - შავი ქათმის, სამი ცალი იყო ძეხვი (მდოგვით, მაგრამ მაგას არ თვლის). ოთხი ჭიქა ყავაც შესვა, დააყოლა ხუთი კექსი. ბოლოს - თეთრი შოკოლადი, რამდენი და - ზუსტად ექვსი. საუზმე რომ დაასრულა, თუმცა იყო ისევ დილა, დრო ტყუილად არ დაკარგა და მაშინვე ისადილა.

რა მიირთვა? ყველაფერი, რაც ბაზარში უყიდია! როგორ ჭამა? გამოცნობა ახლა თქვენთვის მომინდვია!

თვალები დედას ისე ვუყვარვართ, ხშირად უთქვამს – როდისმე თვალში რომ ჩამივარდეთ, ხელსაც არ ამოვისვამ. ერთ თვალში რომ მე ვიჯდე, ერთ თვალს ჩემს ძმას გავუყოფ, ჩვენ კი თბილად ვიქნებით, მაგრამ დედას რა ვუყოთ? დედიკოც და თვალებიც მალე დაიღლებიან, ჰოდა, სჯობს რომ იფრთხილოს და მიბაძოს ბებიას – მგონი, თავის თვალები ძლიერ უნდა უყვარდეს, სულ სათვალეს ხმარობს, რომ ვინმე არ ჩაუვარდეს.

მეხილე მელია მელამ თქვა: - ხვალიდან აღარ ვჭამ ჩიჩიას. სჯობს, ხილი მივირთვა, ექიმმა მირჩია. სჯობს, ქათმის ბარკალი გავცვალო ატამზე. იმისი სურნელი მომიყვანს მადაზე. დავრგავ და მოვუვლი ვაშლებს და ქლიავებს. მოვრჩები ქურდობას და ათას სიავეს. კარგია, დროულად თვალი ამეხილა. ხვალიდან ვიქნები მელია-მეხილე!..

მელიას ნათქვამი გაიგო წიწილამ. სულს ძლივსღა ითქვამდა, იმდენი იცინა.

ანგინა მელა ქალაქში წავიდა - შეავსოს საჭმლის მარაგი. იყიდა სუპერმარკეტში თორმეტი შეკვრა კარაქი;

ზოგი არის უწყინარი, ზოგიერთი – აბეზარი: დიპლოდოკი, ტერაპოდი, ნოტოზავრი, სტეგოზავრი. ზოგი დადის ხმელეთზე და ზოგიერთი წყალში ცურავს. საიმედო ჯავშანი აქვს და თავს იცავს მამაცურად. შორი გზიდან მოდის მგზავრი, დიდი ხვლიკი – დინოზავრი.

მეტეორი გზა აებნა კოსმოსში პაწაწინა მეტეორს. დაეკარგა დედიკო, ვიღას გამოედევნოს?

სად მიფრინავს, არ იცის, არავინ ჩანს ნაცნობი. აი, რა დაემართა სიცელქით და ანცობით... არაფერი იტკინოს ანდა არსად დაეცეს - დედა ასტეროიდი ვარსკვლავებში დაეძებს.

ტურას წამალი კივილი მორთო დილიდან ტურამ – მე მგონი, მიწევს ტემპერატურა! ცხელი მაქვს შუბლი, ცივი მაქვს კუდი, გავრცელდა თურმე ვირუსი ცუდი! იჩქარეთ ყველამ, მოდით და მნახეთ... მესიზმრა წუხელ ყურძენი მკვახე, ვჭამე და იწყო მუცელმა გვრემა. ვაიმე, მგონი, ტურიკო კვდება! მიშველის მხოლოდ ვარია ნორჩი... ადრეც, რომ ვჭამე, მაშინვე მოვრჩი!

მხედართმთავარმა პანდემომ ბრძანებაც გასცა უკვე - ვბრძანებ მზადყოფნას, ხუთ წუთში ყოველი მხრიდან ვუტევთ! არც საომარი ყიჟინა, არც თქარათქური ცხენთა, არც ხმალს იქნევდა ვინმე და არც თოფი ეპყრათ ხელთა, ისე ფარულად მოედვნენ ყველა კუნჭულს და კუთხეს, ვერ შეამჩნია ვერავინ, ვეღარც ერთმანეთს უთხრეს, რომ შეეპარათ სისუსტე, გრძნობდნენ უცნაურ დაღლას; რომ ძალა გამოელიათ, თავს ვეღარ სწევდნენ მაღლა.

ორ დღეში სიცხით, ხველებით ყველა ლოგინში ჩაწვა. ქალაქი დაცარიელდა, მძიმე სიჩუმე გაწვა... მეზობელ სახელმწიფოში, ვიტამინიალენდში, გაიგეს, რომ მათ მეზობელს დადგომა უნდა გვერდში. (როგორ გაიგეს, ამაზე ისტორიკოსნი სდუმან), ვიტამინების არმია გამოეშურა უმალ. განა ისინიც უჩუმრად და განა ფეხაკრეფით - ომახიანი ყიჟინით, სიმღერითა და ცეკვით:

ენატანია ჩიტები როცა რაიმეს ჩავიდენ, ვერ დავუმალავ დედიკოს. მუდამ მიკვირდა, ნეტავი ვინ უნდა გააგებინოს? ჩემმა ძმამ ქილა გატეხა. ვფიცავ, მე არ გამიცია. ენის მიტანა დედასთან თურმე ჩიტებმა იციან.

გუშინ ვიჩხუბე და დედამ საყვედურებით ამავსო: _ ვერ დამიმალავთ ვერაფერს, ჩიტი მომიტანს ამბავსო! მე და ჩემს ტოლებს ფეხბურთში როგორ მოგვიგეს დიდებმა, თურმე დედიკოს ესეც კი შეატყობინეს ჩიტებმა. ზამთარში მათთვის საკვები რამდენჯერ გამიტანია... ნეტავ ვიცოდე, რომელი ჩიტია ენატანია.

გაფიცვა გაიფიცნენ ჩაიდნები – აღარ ავთუხთუხდებით! ჩაის მაინც აღარ სვამენ,... სულ ტყუილად ვწუხდებით.

რას გადაწყვეტს მოსამართლე გამოიცნო, ძნელია... გაინაბა დიდ-პატარა და განაჩენს ელიან. დათვმა დიდხანს იფიქრა და ბოლოს ფეზე წამოდგა: - მელაკუდავ, კარგად ვიცნობ შენს ოინებს, შენს მოდგმას. რადგან ბევრი მოატყუე, ბევრიც მწარედ ატირე, შენი მოწმე გარეთ დარჩეს, შენ კი დაგაპატიმრებ!.. აასრულეს განაჩენი – მოწმე აღარ დაჰკითხეს, მელა ჩასვეს გალიაში, კუდი - ხეზე დაჰკიდეს.

ჟირაფი ჟირაფს ნაქსოვი კაშნეთი შეხვეული აქვს ყელი. ექიმმა უთხრა - მთელი დღე პიტნის ჩაი სვი ცხელი! გგონიათ, ბევრი შეჭამა? სულ ერთი ცალი მხოლოდ... თურმე, ჩურჩხელა ეგონა ყინულის გრძელი ლოლო.

მზე, მთვარე და ღრუბელი მზემ გადასძახა მთვარესა: - ვანათებ არემარესა, შენ რის მაქნისი მყავხარო, მთელი დღე უქმად დგახარო! წარბი შეჭმუხნა მთვარემო, - ღამეც ანათე ბარემო, თუ გინდა, გეტყვი სიმართლეს, დღე ვის სჭირდება სინათლე? ამაზე ნუ ვიკამათებთ, ღამით სწორედ მე ვანათებ! ეს შემოესმა ღრუბელსო, ცრემლები ულბობს უბესო. თქვა - არ შეგშვენით არცერთსო, ჩხუბს რომ გამართავთ ასეთსო,

თუ გავიშლები ზეცაზე, გაგეჯიბრებით მეც ასე, თქვენ კი კამათს არ მორჩებით, არცერთი არ გამოჩნდებით. შერცხვა, სათქმელი რა ჰქონდა და მზე მთებს მიღმა ჩაგორდა. მთვარეც ფიქრებმა არია და ნამგალივით გალია.&nbsp;

ლექსოს სპილო არ ბინადრობს ჯუნგლებში და არ ბინადრობს უღრან ტყეში, არც თბილისის ზოოპარკის უშველებელ ვოლიერში. სპილო კია, მაგრამ განა ვეება და ნამდვილია... დიდი სპილოს სახლში ყოლა, როგორ ფიქრობთ, ადვილია? სათამაშო სპილუკაა, უფრო სწორედ, ციცქნა სპლიყვი. სასაცილო, საყვარელი, ჩასაყლაპი – ერთი სიტყვით. ახლა პატრონს არ იკითხავთ? ასეთივე ჩასაყლაპი, ასეთივე სასაცილო არის ლექსო - ჯერ მთლად ღლაპი.

საჭმელსა ჭამს – სპლიყვთან ერთად, თამაშობს და – არ იცილებს. თუ სპლიყვი არ დაიწვინა, არც ლოგინში არ იძინებს. სპლიყვსაც უყვარს ლექსო-ბიჭი, სხვა ბავშვებთან უჩვევია და ლექსოსთან თამაშობა მთელ ქვეყანას ურჩევნია. იზრდებიან და ამოსდით სპლიყვს – ეშვი და ლექსოს – კიჭი და სულ მალე გახდებიან სპლიყვი – სპილო, ღლაპი – ბიჭი.

ოფოფი სკამზე მყუდროდ მოწყობილა, ახრამუნებს ორცხობილას. თერმოსში აქვს ყავა ცხელი, თავზე ადგას სავარცხელი. ტანზე მოსავს ჭრელი, ჭრელი, ცხრა ტილო და ცხრა ნაჭერი. ნუ უყურებთ ცერად ოფოფს - არასოდეს ავადმყოფობს.

არ იძინებს ბახალა მთელი ღამე ყვანჩალა აკვნის რწევამ დაღალა - არ იძინებს შავტუხა, მეტიჩარა ბახალა. იავნანაც უმღერა ყრანტალ-ყრანტალ-ყრანტალით - სხვა ვინ არის ამ ტყეში ჩემი შვილის ბადალი? ყვაა-ყვაა, ნანები, გეხუჭება თვალები!

დაიღრუტუნეს ღორებმა: - საშველად მოგვევლინეო! მადლობას გიხდით, რომ სხვასთან წასვლა არ დააპირეო! ბატები სისინს მოჰყვნენ და ქათმების გუნდი კრიახობს. ერთხმად ამბობდა სუყველა - მოგისმენთ, გვჯერა, დიახო!.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ჭირიც იყო და ლხინიცა ადამიანის თავსაო... ქათმებიც დაკლეს, ბატებიც, ერთ დღეს მიადგნენ ხარსაო. ღორებსაც რიგმა უწია, კარგად ნასუქებს კვებაში... ასე გავიდა წელი და ბოლოს თხა დარჩა ფერმაში.

ცხენუსი ცხენი გაწყრა - რით მჯობია ნეტავ, ვირი ყურპანტურა? ეგ ყროყინა, შესაჭმელად აგრემც დარჩეს მგელს და ტურას. ხომ ღირსია, ბუზანკალთა მთელი გუნდი მივუსიო? ყველა იმას გაიძახის - დამემართა ვირუსიო! რაღა ვირი!.. უკეთესი არაფერი შეგემატოთ! რა იქნება, ყველას ერთად ცხენუსი რომ დაგემართოთ!

თავად ლამის ჩასთვლიმა, თავი დაბლა დახარა... მაგრამ მაინც ვერაფრით დააძინა ბახალა. ბოლოს უთხრა - იცოდე, რადგან არ ხარ დამჯერი, აღარ დაგესიზმრება ყველის დიდი ნაჭერი!

აბა, იყოს კაკალი ანდა კვნიტი შაქარი... თხილიც, კარგა ხანია აღარ მოგიხალია!.. – თუ არ შეჭამ წვნიანსო, ვაჭმევ ფისუნიასო. შენც რომ შეგჭამს მალეო, შენს თავს დააბრალეო!

წრუწუნა დედას ცელქმა წრუწუნამ სადილი დაუწუნა. – ქერის მარცვლის წვნიანი, თანაც, მწვანილიანი? აღარ მინდა, მომბეზრდა, გადავაქცევ ღობესთან!

კრუხი და წიწილები ქოთქოთებს და კრიახობს, დასტრიალებს წიწილებს: - ჩქარა, ფრთებქვეშ შემოდით, მოიღრუბლა, იწვიმებს! ბებო რომ გეფერებათ, მაგან გაგათამამათ? არ იჩხუბოთ, საკენკი გაიყავით თანაბრად! თუკი კარგად მოისმენთ, რასაც დედა გარიგებთ, ყველაფერში აჯობებთ თქვენზე უფროს ვარიკებს!

ზღარბი ჩამოაგდო ქარმა ვაშლი, ვაშლმა ზღარბი გაახარა. წამოიღო შინისაკენ, მერე, აღარ დაახანა, გააკეთა ვაშლის ჩირი, გაკეთა ვაშლის ჯემი. თქვა: - ზამთარში, უკვე ვიცი, რომ მშიერი არ დავრჩები

- მიატოვე ოჯახი, მიატოვე საქმე... სადმე მგელი რომ შეგხვდეს, რა ვაკეთო აქ მე? ძროხა ზმუის - უშენოდ განა დავიკარგები!.. შეჯდა ველოსიპედზე, აცილებენ თაგვები. - დავიღალე დღე და ღამ შენი სმით და ქეიფით. წავალ პარიზისაკენ, ვინახულებ ეიფელს! დარჩა ხარი მარტო, არაფერი ართობს. ეკითხება ვირი ხარს: - დღეს მეჯლისზე მიდიხართ? - ძროხა აღარ არის შინ... - სად წავიდა? - პარიზში!

ბეჰემოთი ზოოპარკში ატყდა შფოთი – დაიკარგა ბეჰემოთი. ხომ არ არის ნემსის ტოლა, წონა გახლავთ ორი ტონა! გამოჰკითხეს ხან ის, ხან – ეს... ნუთუ მძევლად აიყვანეს? ჭორ-მართალი რა არ ითქვა... რა მომხდარა, არ იკითხავთ? მის მეზობლად, თურმე, აფთარს წვეულება გაუმართავს. იქ ყოფილა ბეჰემოთი, ეს მსუნაგი, მართლა ლოთი.

ბევრი უსვამს ლიმონათი, განა ერთი, კასრი ათი. ისე სცლიდა, არც კი თვლიდა და სახლში რომ წამოვიდა მთვრალი იყო, განა შტერი – აერია ვოლიერი! არც დაფიქრდა, ნახა ბინა – მაიმუნთან დაიძინა... სირცხვილისგან მთელ დღეს ახლა თავს აღარ ყოფს წყლიდან მაღლა.

ბრენდი ეს შარფი და სვიტერი თუმცა სულაც არ მინდა, სხვა გზა არ მაქვს - ორივე შეუკვეთა ამინდმა. ქარი ამბობს - რას ამბობ, სულ ახალი ბრენდია, დღეს ეგაა მოდაში - „სვიტერშარფილენდია“.

იუბილარი ხმაურია უღრან ტყეში ისმის ჟივილ-ხივილი. მელაკუდა სტუმრებს იღებს, ყველას ხვდება ღიმილით. მოუტანა მგელმა მელას ქათმის ფორმის ტორტი და ციყვმა თხილის ტკბილი ნუგა ჩამოყარა ტოტიდან; დათვმა - რბილი სათამაშო, ქულა-ქულა წიწილა. მელამ გულში ჩაიხუტა და აღარ მოიცილა. კურდღელმა თქვა - რომ მივიდე, დამიტოვებს ალბათ და სჯობს, ფოსტაში გავიარო, გავუგზავნი ამანათს.

ფიფქის სიმღერა რა ხანია, ამ დღეს ველი, როგორც იქნა, აგვიცივდა. პატარებთან შესახვედრად მოვიჩქარი მაღლა ციდან. თქვენს სახლებთან დავეშვები ჩემს და-ძმებთან ერთად როცა, ფანჯრის მინებს მოგიხატავთ და ახალ წელს მოგილოცავთ!

ციკოს თოვლის პაპა ახლა წლამდე ცოტა დარჩა, მოადგება აგერ, მთებს. მუხის ძირას ციყვი ციკო თოვლის პაპას აკეთებს. მოაგროვა სამი გუნდა, არ დასჭირდა წვალება. ორ ცალ კერკეტ კაკალს უდებს თოვლის პაპას თვალებად. ტანზე კოხტად ჩაურიგა ყავისფერი ღილები. განა მართლა ღილებია – გაკროლილი თხილები. სტაფილო აქვს ცხვირის ნაცვლად – ციკო მართლა არ ხუმრობს. მხოლოდ ქუდი ვერ იშოვა, თავზე რომ დაახუროს.

მაჩვი ამბობს: რაც საზამთროდ მოვაგროვე სიმინდი, მომპარა და მშრალზე დამსვა, თავს ვირჩენდი იმითი. მელაკუდას ბრალს სდებს მგელიც: - ხაფანგში რომ გავები სწორედ შენი ბრალი იყო, გამოვძვერი წამებით. იცრემლება დედა მტრედი: - მე ქალაქში ვბრუნდები, ამ წელს უკვე მერამდენედ შემიჭამა ხუნდები. არ თავდება მომჩივანთა საყვედური, ბრალდება... მელა, ალბათ, გალიაში მალე გადაბარგდება. მაგრამ მელას სულ არა აქვს სახე დარდით ტანჯულის... საბოლოო სიტყვას აძლევს დათუნია-მსაჯული:

- მელაკუდავ, ვინ გყავს მოწმე, რომ მტყუანი არა ხარ? ნეტავ, ვინც შენ არ გემდურის, ერთი ვინმე მანახვა!.. მელა ამბობს: - არ მჭირდება თქვენთან პირის მოწმენდა. ჩემი კუდი არ მემდურის, დამიდგება მოწმედაც. თუ არ გჯერათ, თავად ჰკითხეთ, მე ხმას არ ამოვიღებ. ვიცი, მაინც გამამართლებთ, სასამართლოს მოვიგებ!

პატარა ღრუბლის სიმღერა თეთრი ღრუბლის ქულობა არ გეგონოთ ხუმრობა! ჯერ პატარა ფთილა ვარ, ჯერ თამაში მაცალეთ - ხან ბაჭიად ვიქცევი, ბალახზე რომ ბანცალებს. ხან ბელი ვარ პატარა, ბურდღუნა და დანდალა. ხან კვიცი ვარ, მივქრივარ ცაზე ფაფარაშლილი, მთის წვერს გადავევლები, არაფერი მაშინებს. ხან ბურთივით მრგვალი ვარ, ხან - აფრა ვარ გაშლილი. ქარი რომ დამიბერავს, გავქროლდები მაშინვე.

ჯერ თამაში მაცალეთ, ჯერ მაცალეთ გართობა... გავიზრდები დიდი და წვიმად მერე წამოვალ.&nbsp;

რვაფეხა ოთხი ცალი შარვალი და რვა ბოტასი აცვია. მაინც მარდად მიაბიჯებს, არ აკლია გრაცია. კიბორჩხალა უყურებს და მოთმინება ელევა: - უკან-უკან რომ წავიდეს, ფეხი არ აერევა?

ფისომ ფეხი მოიტეხა მოიტეხა ფისომ ფეხი, ახლა დადის ყავარჯნებით. ვეღარ დასდევს თაგუნიებს, ვეღარ ტკბება გამარჯვებით. ლხინს მართავენ თაგუნები - აღარა გვაქვს ფისოს შიში. ყავარჯენიც ვერ უშველის, ფეხი უზის თაბაშირში!

ბაყაყის დღეობა დღეობა აქვს მწვანე ბაყაყს... ზის, როდინში ნიორს ნაყავს. გადაკაფა ირგვლივ ლელი. ხუმრობაა? სტუმრებს ელის! ახლოს ცხოვრობს, განა შორსა, ელოდება გომბეშოსა. უყვარს ბევრი სმა და ჭამა, იმის კუჭში რა არ ჩავა!.. დუმფარის წვენს ვინ არ დალევს... თუ ეყოფათ თავკომბალებს? საჭიროა მომზადება – დეიდა კუც მობრძანდება! ისღა დარჩა გასაგები – თუ მოდიან ვასაკები?&nbsp;

ღიას სტოვებს, განა რჩება – შიგნით მაინც ვერვინ შევა, თუ ეწვია სტუმრად ვინმე, გარეთ უნდა გამოვიდეს... ისე, რომ ვთქვათ გულახდილად, არც ადარდებს მომცრო ბინა, რომ იტყვიან, თავი მუდამ სახლში აქვს და რაღა უნდა.

ვიტამინებისა და ვირუსების ომი როდის მოხდა და სად მოხდა, ზუსტად არავინ იცის, მაგრამ ნამდვილად რომ იყო, ამას არ უნდა ფიცი. არასდროს რომ არ ყოფილან სხვისთვის სიკეთის მდომი, ვირუსთა ჯარმა ერთ ქალაქს გამოუცხადა ომი. ყოველ მხრივ შემოესივნენ - ზოგი გამოჰყვა ქუჩებს, ზოგი - ჭუჭყიან მდინარეს... არც სათვალავი უჩანს. სადაც კი ნახეს ნაგავი ან უსუფთაო არე, ყველგან ბანაკი დასცეს და დააბანაკეს ჯარი.

ატამი დილიდანვე სამგზავროდ მოემზადა ქათამი. ერთი სავსე კალათა მიაქვს მწიფე ატამი. განა სხვაგან დაკრიფა – აქვე, თავის ნაკვეთში, რომ ქალაქში გაყიდოს ძვირად – სუპერმარკეტში. არ დასჭირდა ლოდინი – ისე ღუის ატამი, აბა, ვინ არ იყიდის, თან, სოფლიდან ჩატანილს? კალათა რომ დაცალა, შენ ხარ ჩემი ბატონი, გაიკითხა, სად იყო ახლოს ინკუბატორი.

– სოფლად ხელცარიელი რომ დავბრუნდე, შევრცხვები!.. და კალათით სოფელში წამოიღო კვერცხები.

მზე და მზია პატარაა მზია და მზე კი ძალზე დიდია. უკვირს, ცის კაბადონზე ნეტავ, რითი ჰკიდია? კი, თოვლი და სიცივე იცის, ზამთრის წესია, მაგრამ მზე და ზაფხული უფრო უკეთესია. წეღან გულში ნატრობდა, თან მზეს ეფიცხებოდა: - ნეტავ, მზეზე ვცხოვრობდეთ, სულ არ შეგვცივდებოდა

სპილო ყველა სპილოს შეჰყურებს, საზეიმოდ მორთულს. სამკაული უმშვენებს ყურებსა და ხორთუმს. მძივს იკიდებს ეშვებზე ქალბატონი სპილო... საყურეა შვიდი და მძივი - ათი კილო.

ყველა ყავას ეტანება, დიდია თუ პატარა... ირგვლივ ყავის სურნელი დგას, როგორ გინდა ატანა? გინდა შავი, გინდა მწვანე, პიტნის ანდა ჟასმინის... ამას ყავა შეედრება? რითი ვერ შეგასმინეთ! უმუშევრად ვრჩებით ყველა, საქმეს არ გვაკარებენ. მალე ჟანგი მოგვედება, ჯართში ჩაგვაბარებენ. ჰოდა, ვიდრე ასე მოხდა, ვიდრე ჯართად ვიქცევით, წყალსაც აღარ ავადუღებთ – თავად გავიფიცებით!

შავი ფისო შავი ფისო ყვანჩალას შესჩიოდა გასაჭირს: - სულ სიშავის ბრალია ყველაფერი, რაცა მჭირს! ქუჩაში რომ მხედავენ, მუდამ თვალს მარიდებენ. მოფერებას ვინ ჩივის - ხელსაც კი არ მკიდებენ! ნეტავ, ვინმე მანახვა, ცრურწმენებს რომ არ აჰყვეს. მე რომ შავი არ ვიყო, ჩემს ბედს ძაღლი არ დაჰყეფს!

ვეგეტარიანელი - რას მიირთმევს მელია? - ქათამს, გემრიელია! - მგელმა რა აირჩია? - რა და, ბატკნის ჩიჩია! - არ იწუნებს არც დათვი... - ასეთი აქვს ადათი! - დათვიც, მგელიც, მელიაც, ყველა სისხლისმსმელია! - აბა, რა ქნან, რა ჭამონ, სხვას მაგათგან რას ელი? - რა და, გახდეს სუყველა ვეგეტარიანელი!

მერე, ჯამით ფქვილი ჩააყარა ნელა, მოურია ციცხვით, ცეცხლი გაანელა. ფშვინავს ქვაბი ჩუმად, ათუხთუხებს ბადაგს. ხარიხებიც გასდო – ყველაფერი მზად აქვს... თათარიან ქვაბში დახტუნაობს ციცხვი და მატულობს ჯოხზე ჩურჩხელების რიცხვი

ვინ უპასუხებს ირაკლის ჩვენი პატარა ირაკლი, ჩემი უმცროსი ძამიკო, უცნაურ კითხვებს გვისვამს და სურს, ყველაფერი გაიგოს. - მზე როცა ჩადის, სად ჩადის, ან დილით როგორ ამოდის? ღრუბელი წვიმას რომ გზავნის, მერე იმ ღრუბელს რა მოსდის? წრუწუნას თხილი რად უყვარს? მელას რად უყვარს ჩიჩია? ვინც ყოველ დილით რძეს დალევს, მართლა მაგარი ბიჭია? ღამურა ღამით ხომ ფრინავს? დღისით რომ ფრინავს ბეღურა, ბეღურას რატომ ვეძახით, რატომ არ ჰქვია დღემურა?

ფუღუროსკენ გაეშურა, იქნებ, რამე მოძებნოს... თოვლის პაპა მარტო დარჩა და თავისთვის ოცნებობს: “მალე ქუდსაც დავიხურავ, ხელში ჯოხსაც დავიჭერ. სულ პირველი მე გავიგებ ახალი წლის ნაბიჯებს!..” უცებ, მართლა ნაბიჯების ხმა მოისმა შორიდან. გაუკვირდა თოვლის პაპას – ნუთუ, უკვე მოვიდა? მაგრამ, არა, ახალი წლის ნაბიჯები როდია, ეს კურდღელი ამბაკო და თაგვი თენგო მოდიან. დაინახეს თოვლის პაპა... რა გგონიათ, რა მოხდა? ცოტა ხანში, როცა ციკო ხიდან დაბლა ჩამოხტა,

იქ რაც დახვდა, დამშვიდებით აბა, როგორ უცქიროს – თოვლის პაპა უღილებოდ, უთვალებოდ, უცხვიროდ!

მელიას წვეულება უღრან ტყეში მელია წვეულებას მართავს. შავი ფრაკი აცვია, უკეთია ბაფთა. ეშმაკური ღიმილით ეგებება სტუმრებს. ტყის ქათამი, ქოჩორაც აქ მოსულა, თურმე. გრძელი კაბა აცვია, შვენის დიბა-ფარჩა. შემოვიდა თუ არა, მელას თვალი დარჩა. გაუკეთა ხელკავი - აქ იყავი, კარგო. შენთან უნდა ვიცეკვო ვალსიცა და ტანგოც!..

როცა ცეკვა დამთავრდა... თუ მიხვდებით, აბა, მელას ხელში რად შერჩა მხოლოდ გრძელი კაბა?

ენოტი საით მიდის ენოტი თავის კოხტა ველოთი? მისმა მატარებელმა ძალზე დაიგვიანა. მიდიოდა საქმეზე, გასართობად კი არა. ჰოდა, რადგან არ ჩანდა, რადგან დიდხანს ელოდა, წასვლა ველოსიპედით გადაწყვიტა ენოტმა.

ჭილყვავი დედას ეჭიჭყინება ჭირვეული ჭილყვავი - დიდი ყველის ნაჭერი რატომ არ გამიყავი? დედამ უთხრა - სულელო, ნუ ჭიჭყინებ, გაჩერდი! ბავშვებისთვის მავნეა მლაშე ყველის ნაჭერი!

ბებერი ყვავი მინდვრების ბოლოს, ფშატი რომ ყვავის, იქ ცხოვრობს ერთი ბებერი ყვავი. მარტოა სულმთლად, არავინ არ ჰყავს. დღეები ასე მოწყენით გაჰყავს. უდგია გვერდით ფინჯანი ყავის, ერთობა ამით – მკითხაობს ყვავი. აყოლებს თვალს და თავის თავს ურჩევს: - სჯობია გაჰყვე ქალაქის ქუჩებს. მინდორში, ტყეში რა ყრია, აბა? დღე ისე გადის, ვერ ვიგებ ამბავს.

ქალაქში მეტი ვრცელდება ჭორი. გაფრინდი ახლა, არ არის შორი. მერე კი ისევ ჩაჰყურებს ფინჯანს: - შეჩერდი! – ამბობს, - ხიფათი გიჩანს. სჯობია ქალაქს არიდო თავი, - თავის თავს ისევ არიგებს ყვავი. - ქალაქში ვიღაც მოგიგრეხს კისერს. არ გინდა შარი, აქ დარჩი ისევ!.. მინდვრების ბოლოს, ფშატი რომ ყვავის, იქ ცხოვრობს ერთი ბებერი ყვავი.&nbsp;

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.