Μια μικρή ιστορία για το bulying 

 Ο Σίτος και ο Ζοχάς

Frosobooks

Φρόσω Χατόγλου

Κάπου βαθιά μέσα στο χώμα βρίσκεται κρυμμένος ο Ζοχάς. Δεν τόλμησε να ξαναβγεί να τυραννήσει κανένα σποράκι. Κι έτσι όλοι έζησαν ήσυχοι κι ευτυχισμένοι...

Πρέπει να βιαστώ! Πρέπει να τα καταφέρω!

Και τα κατάφερε! Ο μικρός Σίτος μεγάλωσε γρήγορα κι όταν ήρθε η ώρα του θερισμού ήταν ένα ψηλό, κατακίτρινο σιτάρι. Μαζί με τα υπόλοιπα πήγε στο μύλο, έγινε αλεύρι και μετά πραγματοποίησε το όνειρό του: έγινε ένα αφράτο καρβελάκι!

Ώσπου ήρθε η Ακρίδα. Είχε σπάσει το ένα της πόδι και κουρασμένη καθώς ήταν, στάθηκε να ξεκουραστεί. Ένας δυνατός αέρας φύσηξε και σήκωσε τα φύλλα του Ζοχά και τότε η Ακρίδα είδε το μικρό Σίτο από κάτω!

Όμως η ζωή του δεν θα ήταν καθόλου εύκολη. Κι αυτό γιατί δίπλα του φύτρωσε ένα μεγάλο, άγριο, αγκαθωτό χορτάρι, ο Ζοχάς. Μόλις ο Σίτος έκανε να σηκώσει το κεφαλάκι του στον ήλιο για να ψηλώσει, ο Ζοχάς τον χτυπούσε με τα πλατιά του φύλλα και τον σκέπαζε ολόκληρο! Ούτε ήλιο, ούτε βροχή μπορούσε να χαρεί.

Αχ! Πόσο ανυπομονώ να γίνω ένα αφράτο καρβελάκι!

Ο Σίτος ανάσανε επιτέλους! Ήταν ελεύθερος! Ευχαρίστησε τις ακρίδες κι αυτές έφυγαν μακριά. Τότε έσκυψαν και τα υπόλοιπα σιτάρια το κεφάλι τους και είδαν το Σίτο. - Πού ήσουν μικρούλη τόσο καιρό; Άργησες. Δε θα προλάβεις το θερισμό! -Θα προσπαθήσω, θα τα καταφέρω, θα βιαστώ! είπε ο Σίτος με αποφασιστικότητα. Και πραγματικά, έβαλε όλες του τις δυνάμεις να μεγαλώσει, να φτάσει και τα υπόλοιπα σιτάρια.

Τα υπόλοιπα σιτάρια ωρίμαζαν, μεγάλωναν και κανένα δεν καταλάβαινε πως κάτω από τα πλατιά φύλλα του Ζοχά υπήρχε μια δυστυχισμένη ψυχή. Ο Σίτος υπέμενε σιωπηλός το δράμα του.

Χμ.. Κάτι συμβαίνει εκεί κάτω...

- Τι βλέπω εδώ; Μικρό σποράκι, τεμπελιάζεις; Ο Σίτος με σιγανή φωνούλα της είπε: -Όχι, δεν μπορώ να σηκωθώ, γιατί με σκεπάζει αυτό το... Εκείνη τη στιγμή ο Ζοχάς γελώντας του δίνει μια και το σκεπάζει πάλι.

Χε! Χε! Δε θα σε αφήσω να σηκώσεις κεφάλι...

Καλημέρα μικρούλη! Τεμπελιάζεις;

Ένα φθινοπωρινό πρωινό οι σπόροι του σιταριού έπεσαν στο οργωμένο χωράφι. Ανάμεσά τους ήταν και ο Σίτος. &nbsp;Ένα μικρό, ήσυχο σποράκι που το μόνο που ήθελε στη ζωή του ήταν να γίνει ένα αφράτο καρβελάκι.

Και τότε η Ακρίδα κατάλαβε τι συνέβαινε. Έφυγε και σε λίγο γύρισε με όλες τις φίλες της. Ένα σμήνος από ακρίδες έπεσαν πάνω στο Ζοχά και του έφαγαν όλα τα φύλλα σε ένα λεπτό!

Name

Safari may block some audio or video from playing automatically and ‘read to me’ will skip these. You can configure this in Safari’s preferences.