ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

«Όταν πάτησα το πόδι μου εδώ στην Αθήνα πολύ μικρή, 7 χρονών, ερχόμουνα από έναν άλλο κόσμο, από ένα χωριό που δεν είχε ούτε ηλεκτρικό, ούτε νερό τρεχούμενο, που δεν είχε κανέναν ήχο πέρα από τον ήχο των ανθρώπων, των πουλιών, του ανέμου… Όταν ήρθα στην Αθήνα, τέλη δεκαετίας ’40, πήγαμε και μείναμε στους Αμπελοκήπους. Δίπλα στο σχολείο μου υπήρχε ένα θερινό σινεμά, το Φλερύ. Στο Φλερύ εγώ έγινα μόνιμος θαμώνας. Κάθε βράδυ ανέβαινα σε ένα παράθυρο που είχε γύρω αγιόκλημα και έβλεπα ταινίες, πολλές φορές και δύο κάθε φορά. Ήταν μία αποκάλυψη για μένα.
Ελένη Καραϊνδρου

φωτο: Πάρις Ταβιτιάν

Η Ελένη Καραϊνδρου είναι Ελληνίδα συνθέτρια. Σπούδασε Πιάνο και Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι Σύνθεση και Εθνομουσικολογία. Από πολύ νωρίς ειδικεύθηκε στη μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΤΡΩΑΔΕΣ
Η Ελένη Καραϊνδρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της μουσικής του τόπου μας. Μια από τις δισκογραφικές της εργασίες περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψε για τις Τρωάδες του Ευρυπίδη που ανέβηκε (σε μετάφραση του Κ.Χ. Μύρη και σκηνοθεσία του Αντώνη Αντύπα) στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου το καλοκαίρι του 2001, αλλά και σε δεκαπέντε άλλα σημεία της Ελλάδας και της Κύπρου.

Eleni Karaindrou Elegy of the uprooting

Στις Τρωάδες η Μήλος ισοπεδώνεται ολοκληρωτικά από τους Αθηναίους, λόγω της επιθυμίας της να τηρήσει ουδέτερη στάση στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και ο Ευριπίδης αποδεικνύεται προφητικός, αφού
οι Αθηναίοι ταπεινώνονται έπειτα στη Σικελική Εκστρατεία και η λαμπρή περίοδος της Αθήνας αρχίζει να δύει.
Η μουσική επένδυση για το έργο είναι εμπνευσμένη από τη βία, την αγριότητα, την εκμετάλλευση, τη σκλαβιά και τα μαρτύρια του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Σε αυτή αποτυπώνεται ο εκμηδενισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η οργή που βγάζει. Αέρινες συνθέσεις που γράφτηκαν "ένα πρωϊνό ομίχλης", ήχοι μεσογειακοί χωρίς πατρίδα είναι τα βασικά κύτταρα των "Τρωάδων".
Πολίτικη λύρα, λαούτο, ούτι, κανονάκι, σαντούρι, νέι, άρπα, κρουστά στοιχειοθετούν ένα καταλυτικό σύνολο που αξίζει να ακούσει κανείς ως αυτόνομο, εκλεκτικό μουσικό έργο

Απλό Θέατρο "Ευριπίδη Τρωάδες" (2001)

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου με διεθνή προβολή και σημαντικές διακρίσεις. Ο δημιουργός της εμβληματικής ταινίας Ο Θίασος (1974), παραμένει ο σημαντικότερος κινηματογραφιστής, που ανέδειξε η χώρα μας κι ένας από τους σπουδαιότερους του παγκόσμιου κινηματογράφου. Κυρίαρχα θέματα στο φιλμικό του σύμπαν η μετανάστευση, η επιστροφή στην πατρίδα, η ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα, η μνήμη.

Η σχέση του με τον κινηματογράφο άρχισε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν μαθητής του δημοτικού ακόμη παρακολούθησε την γκανγκστερική ταινία του Μάικλ Κέρτιζ Κολασμένες Ψυχές (Angels With Dirty Faces).

«Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο ήρωας οδηγείται από δυο φύλακες στην ηλεκτρική καρέκλα. Καθώς προχωρούν, οι σκιές τους μεγαλώνουν στον τοίχο. Ξαφνικά μια κραυγή... Δεν θέλω να πεθάνω. Αυτή η κραυγή για καιρό μετά στοίχειωνε τις νύχτες μου. Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή μου με μια σκιά που μεγάλωνε σε έναν τοίχο και μια κραυγή».
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/433

© SanSimera.gr

Θόδωρος Αγγελόπουλος

"ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ"

"Όταν ο Αγγελόπουλος με φώναξε το '83 μου είπε ότι ακούει το «Κονσέρτο για δυο μαντολίνα» του Βιβάλντι και πάνω σε αυτό γράφει το σενάριο. Μου ζήτησε να κάνω παραλλαγές στο κονσέρτο! Αυτή ήταν η πρώτη μας επαφή στο γραφείο του, παρουσία των συνεργατών του. Του είπα: «Εγώ δεν είμαι καλή να σου το κάνω αυτό, πάρε κάποιον άλλο να σου το κάνει μια χαρά». Του ζήτησα να μου δώσει το σενάριο. «Άσε να δεις πως θα το αντιμετωπίσω εγώ και αν δεν θες, ''γύρνα'' στον Βιβάλντι".

Vivaldi - Mandolin Concertos | Fabio Biondi Europa Galante

Ποιό από όλα, να άκουγε άραγε;

"Κλείσαμε ένα ραντεβού στο εξοχικό του στο Μάτι, όπου άρχισε να αφηγείται το σενάριο του για ώρες ολόκληρες. Ακόμη δεν είχε βρει το φινάλε, σκεφτόταν όμως να υπάρχει ένα κονσέρτο που γίνεται λαϊκό τραγούδι την ώρα που έρχεται το πλοίο με τον Κατράκη. Ήθελε ακόμη ένα κομμάτι ροκ σε ένα βενζινάδικο. Μου τα είπε όλα. Θυμάμαι ότι γύρισα σπίτι κι εκείνη τη μέρα είχα μπογιατζήδες και γινόταν ένα μπάχαλο. Παντού υπήρχαν πεταμένα βιβλία, οι άλλοι βάφανε κι εγώ είχα ένα μικρό διάδρομο ελεύθερο, ίσα για να πηγαίνω στο πιάνο μου. Κάθισα στο πιάνο κι έγραψα το κονσέρτο μου που γινόταν ροκ, γινόταν και λαϊκό τραγούδι και ότι ήθελες! Επειδή μάλιστα δεν είχα στίχους, πήρα το σενάριο κι έφτιαξα δικούς μου, που με εκφράζανε".

Ελένη Καραϊνδρου Ταξίδι στα Κύθηρα